เกิดใหม่เป็นนางร้ายที่หลงรักนางเอกในนิยาย

ลำดับตอนที่ #5 : Ep.4 ยอมรับความจริง

Ep.4 ยอมรับความจริง

“เป็นยังไงบ้าง ยังรู้สึกเวียนหัวอยู่ไหม” เพ็ญแขผู้จัดการส่วนตัวของนางเอกสาวดาวรุ่งเอ่ยถามญาดาที่กำลังนอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล แม้ว่าญาดาจะไม่อยากเอาเรื่องคนก่อเหตุ แต่เพ็ญแขคิดว่าอีกคนควรได้รับบทเรียนเสียบ้าง ไม่ได้ดั่งใจก็เหวี่ยงวีนและทำร้ายคนอื่นได้อย่างไร

“ดีขึ้นแล้วค่ะ เมื่อไหร่ดาจะได้ออกจากโรงพยาบาลเสียทีคะ” ญาดาโดนเอริณบุกไปทำร้ายถึงกองถ่ายเหตุจากที่ละครเรื่องใหม่ที่จะได้เล่นด้วยกันผู้จัดของละครได้เปลี่ยนตัวนางเอกจากเอริณเป็นญาดา เมื่อเอริณทราบเรื่องจึงได้บุกไปที่กองถ่ายโฆษณาที่ญาดาแสดงเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ การยื้อกันไปมาจนทำให้ญาดาล้มใส่โต๊ะที่มุมห้อง และมีของบนโต๊ะตกใส่หัว จนต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาล ดีที่การทำงานเสร็จแล้ว และไม่มีงานต่อ เพราะญาดาต้องเตรียมตัวถ่ายละคร

“ยังก่อน พี่อยากให้หมอเช็กอาการให้แน่ใจก่อนที่จะกลับบ้าน อีกอย่างคุณจอมขวัญผู้จัดละครเรื่องที่ญาดาเป็นนางเอกให้เธออยากให้ญาดาได้พักให้นาน ๆ ให้หมอดูอาการให้แน่ใจเพราะถ้ากองถ่ายเริ่มเปิดกล้องเมื่อไหร่ ญาดาจะแทบไม่ได้พักเลย” เพราะละครเรื่องใหม่ เป็นละครฟอร์มยักษ์ที่ใคร ๆ ก็อยากเป็นนางเอก รวมทั้งเอริณด้วย เพราะถ้าเธอได้แสดงเป็นนางเอก เธอจะได้กลับมาเฉิดฉายในวงการแสดงอีกครั้ง แต่เพราะนิสัยเสีย ๆ ของเธอ มันจึงทำให้เธอพลาดจากงานละครในครั้งนี้ จอมขวัญสั่งปลดเอริณทันที

“ที่จริงญาดาก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ที่เวียนหัวเพราะญาดานอนน้อย กองถ่ายโฆษณาเล่านถ่ายกันหามรุ่งหามค่ำแทบไม่ได้พัก ญาดาก็เลยเพลีย พอมีอะไรมากระทบถึงได้ทรุดอย่างที่เห็น” แม้ว่าเรื่องมันอาจจะเกิดจากเอริณเข้ามาทำร้ายญาดา แต่เรื่องที่เธอไม่ได้พักมันไม่เกินจริง เพราะการถ่ายทำโฆษณามีอุปสรรคทำให้งานล่าช้าออกไปอีก ผู้กำกับจึงขอให้ญาดาเร่งถ่ายซ่อมจนเธอเองไม่ได้พักผ่อนเพียงพอ แม้จะได้เงินชดเชยมาแต่มันก็ไม่เพียงพอกับสุขภาพที่เสียไป

“แล้วสรุปจะไม่แจ้งความที่ผู้หญิงคนนั้นมาทำร้ายเราใช่ไหม” เพ็ญแขเอ่ยถามดาราในความดูแลของเธออีกครั้ง เพราะไม่มีอะไรเสียหาย ทางกองถ่ายเองก็ไม่ได้แจ้งความ และตัวของญาดาเองก็ไม่คิดจะแจ้งความเช่นกัน

“แค่เขาโดนปลดจากละครก็น่าจะเป็นบทลงโทษสำหรับคุณเอริณแล้วล่ะค่ะ ได้ยินว่าแม้แต่ผู้จัดการก็ลาออกแล้วด้วย งานโฆษณาหลายตัวก็สั่งปลดเธอออกเหมือนกัน แค่นั้นก็เกินพอแล้วล่ะคะ” ญาดาไม่ได้สงสารผู้หญิงคนนั้น เธอแค่ไม่อยากเข้าไปวุ่นวายกับการขึ้นโรงขึ้นศาล มันทำให้เสียเวลาชีวิต แทนที่จะได้มีเวลาพักผ่อน แต่ต้องเข้า ๆ ออก ๆ โรงพัก แถมยังมีพวกสื่อที่เอาไปตีแผ่กลายเป็นข่าวลบอีกด้วย ทางที่ดีไม่ต้องแจ้งความให้คนคิดว่าเธอใจดีที่สุดน่ะดีแล้ว

“เธอน่ะใจดีเกินไปแล้ว มันจะทำให้อยู่ในวงการนี้ยาก ดูสิเข้าวงการมาตั้งแต่อายุสิบแปด ตอนนี้ยี่สิบสี่ยี่สิบห้าแล้วเพิ่งจะได้เล่นเป็นนางเอกกับเขาครั้งแรก ดีนะที่เป็นละครฟอร์มยักษ์จากคุณจอมขวัญ ไม่เช่นนั้นก็คงจะยังไม่มีใครมาสนใจหรอก” แม้จะมีเพียงข่าวจากทางค่ายว่าญาดาจะได้เป็นนางเอกเรื่องใหม่จากคุณจอมขวัญ แต่งานก็มีติดต่อเข้ามาไม่ขาดสาย แม้ว่าจะยังไม่ได้รับงานใดเพราะอยู่ในช่วงเคลียร์คิวละครอยู่ แต่แค่นี้ก็ทำให้ญาดาดังเป็นพลุแตก ยอดผู้ติดตามในช่องทางต่าง ๆ ทางโซเชียลก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีแผ่ว

“พี่เพ็ญดาอยากกินเค้ก ช่วยไปซื้อให้หน่อยได้ไหมคะ” ญาดาไม่ได้อยากกินจะกินอะไร เธอแค่อยากให้เพ็ญแขออกจากห้องพักไป เพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว

“เฮ้อ บ่นนิด ๆ หน่อย ๆ ก็งอแงเสียแล้ว ก็ได้เดี๋ยวพี่จะไปซื้อให้ เค้กส้มใช่ไหม พี่เห็นมีที่ร้านกาแฟนอนแล้วก็พักไปเลยนะ ถ้าพี่กลับมาแล้วเห็นว่าเธอหลับพี่จะใส่ตู้เย็นไว้ให้ละกัน” เพ็ญแขขยับผ้าห่มขึ้นคลุมให้ญาดา เธอไม่อยากจะจู้จี้ขี้บ่นกับอีกคนมากนัก แต่ญาดาก็มักจะดื้อกับเธอเหลือเกิน เป็นคนอ่อนหวานมันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าอ่อนหวานแล้วอ่อนแอ แถมหัวอ่อนอีกด้วยนี่จะเอาตัวรอดในสังคมมายาได้อย่างไร ทำตัวร้าย ๆ บ้างก็ได้ ขอแค่อย่าร้ายเหมือนเอริณก็พอ นั่นก็ร้ายเกิ๊น

“ผู้จัดการเธอนี่พูดมากเสียจริงนะ สวัสดีญาดา ฉันมาเยี่ยมน่ะ” เอริณคอยให้เพ็ญแขออกไปเสียก่อนเธอถึงเข้ามาในห้อง แม้จะต้องใช้ความอดทนมากเพียงใด แต่เธอก็จะไม่ยอมเสียโอกาสในครั้งนี้เป็นแน่

“ฉันนึกว่าคุณจะไม่มาเยี่ยมฉันเสียอีกค่ะ” ญาดาพยายามพยุงตัวเองให้ลุกนั่ง และเมื่อเอริณเห็นแบบนั้นจึงเข้ามาช่วยพยุงให้อีกคนได้ลุกนั่งสบาย ๆ มากขึ้น

“จะให้ปรับเตียงด้วยไหม” เอริณเอ่ยถามขณะที่ขยับหมอนเพื่อรองแผ่นหลังของญาดา

“ก็ดีค่ะ จะได้นั่งสบาย ๆ มากขึ้น” ญาดาไม่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือจากดาราสาวรุ่นพี่ เธอไม่รู้ว่าเอริณมาที่นี่แค่เยี่ยมเธอหรือต้องการอะไร แต่เธอก็ทำใจดีสู้เสือแม้ว่าจะไม่มีเพ็ญแขอยู่ในห้อง เธอก็หวังว่าเอริณจะไม่คิดสั้นถึงขนาดทำร้ายเธอบนเตียงนอนของโรงพยาบาล

“ฉันอยากมาขอโทษที่ทำร้ายเธอ ความจริงฉันก็พอรู้ตัวเองดีว่าไม่เหมาะที่จะเป็นนางเอกในละครเรื่องนั้น แต่ก็ดื้อดึงไม่ยอมรับความจริง แล้วยังไปหาเรื่องเธอจนเธอได้รับบาดเจ็บจนเข้าโรงพยาบาลอีก” ดวงตาของเอริณมีแววของความเศร้า เหมือนกับว่าเจ้าตัวเสียใจจริง ๆ ตามที่พูด แต่ญาดาจะไว้ใจได้อย่างไร ว่าเอริณจะเสียใจจริง ๆ อย่างที่พูด

“พูดมาตรง ๆ เถอะค่ะว่าคุณต้องการอะไรกันแน่” คิ้วของเอริณขมวดมุ่นเข้าหากัน เธอไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนั้นจากปากของคนอย่างญาดา หรือแท้จริงแล้ว ญาดาก็ไม่ได้อ่อนหวานอย่างที่แสดงออก หรือที่จริงมินตราอาจแก้บทให้ญาดาเป็นคนใหม่แล้ว

“ฉันอยากให้เธอช่วยพูดกับคุณจอมขวัญให้หน่อย ฉันอยากแสดงละครเรื่องนี้จริง ๆ นะ ไม่ได้บทเดิมไม่เป็นไร ขอแค่ได้แสดงสักบทในนั้นที่ไม่ใช่แค่เอ็กตร้าที่เข้าฉากเดินไปเดินมาแว้บ ๆ ก็พอ” มีบทอีกหลายบทที่ยังไม่ได้นักแสดง แม้ว่าจะเปิดตัวนักแสดงหลัก ๆ ของเรื่องไปแล้วก็ตาม แต่พวกดารารับเชิญหรือตัวประกอบอื่น ๆ ที่อยู่เกือบทั้งเรื่องก็ยังไม่มี

“คุณเอริณแน่ใจหรือคะ แล้วทำไมคิดว่าฉันจะช่วยได้ล่ะคะ ฉันก็แค่นักแสดงโนเนมที่มีผู้ใหญ่ให้โอกาสได้ลองแสดงดู อีกอย่างคุณเอริณไม่กลัวว่าฉันจะกลั่นแกล้งคุณหรือคะ ฉันอาจจะขอให้คุณจอมขวัญยกบทที่แย่ ๆ ให้คุณก็ได้ บทที่อาจจะทำให้คุณไม่ได้เฉิดฉายในนามนางเอกของวงการนี้อีกต่อไป” ญาดารู้ดีว่าเอริณไม่ยอมเล่นบทกระจอก ๆ ที่จะทำให้เธอดูแย่แน่นอน นั่นคือเหตุผลที่ญาดาไม่อยากจะรับปากช่วยเอริณในเรื่องนี้

“ถ้าเธออยากแกล้งฉัน ฉันก็ยอม ฉันเป็นคนผิดเองแล้วยังมีหน้ามาขอให้เธอช่วยอีก ถ้าเธออยากจะแกล้งฉันก็แล้วแต่เธอเลย” ญาดามองหน้าที่ก้มต่ำ สองมือของเอริณกอบกุมกันเหมือนต้องการกำลังใจจากตัวเอง เธอรู้จักดาราสาวรุ่นพี่คนนี้มานานแล้ว นิสัยใจคอก็ไม่น่าคบหา แต่ไม่รู้ว่าเหตุใด เอริณถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ ยอมก้มหัวขอร้องให้กับญาดา ดาราสาวที่ครั้งหนึ่ง เอริณเคยดูถูกว่าเป็นดาราปลายแถวของวงการบันเทิง

“ได้ค่ะ ฉันจะลองพูดกับคุณจอมขวัญให้ แต่ไม่รับปากนะคะ ว่าจะได้รึเปล่า”

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

ขออภัยในความผิดพลาด