ขังรัก เมียแต่ง (Mpreg)

ลำดับตอนที่ #5 : ขังรัก วันที่ห้า

ขังรัก วันที่ห้า 

"อะ" ความเจ็บปวดกำลังเล่นงานธารา เขาเพิ่งผ่านค่ำคืนที่เรียกว่าเหมือนขึ้นรถไฟเหาะมาก็ว่าได้ กฤตลากประวีร์ที่เมามายมาส่งให้ที่หน้าห้อง จากนั้นทั้งสองก็ช่วยพยุงประวีร์เข้าห้องพักของธารา เมื่อกฤตจากไปแล้ว ทิ้งไว้แค่คำถามที่ผุดขึ้นในใจของคนที่ได้ชื่อว่าภรรยา สามีของเขาเอาคนอื่นมาเปิดโรงแรมอีกห้อง แต่พอดื่มเหล้าจนเมามาย กลับเอามาโยนคืนให้เขา เมื่อเขาพยายามจะเช็ดตัวให้ ประวีร์ก็เริ่มที่จะลวนลามธาราและก็จบลงด้วยบทรักที่ทั้งหอมหวานและร้อนแรง สิ่งที่ธาราได้รับ มันสามารถเติมเต็มในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาตั้งแต่คืนเข้าหอจนมาถึงตอนนี้ และมันก็ทำให้เขาระบมไปทั้งตัว

"พี่วีร์รุนแรงจังนะครับ ปกติรุนแรงแบบนี้กับน้ำคนเดียวหรือกับทุกคนที่นอนด้วยครับ" ธาราหันเข้าหาอ้อมกอดที่ไม่ยอมปล่อยตนเองตั้งแต่เมื่อคืน ผมที่ปกลงมาบนใบหน้าคมเข้มไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาลดน้อยลงเลยสักนิดเดียว แต่เมื่อคิดถึงคำพูดของประวีร์ที่ว่าจะไม่แตะต้องธาราอีก ความคิดฟุ้งซ่านก็กลับมา ประวีร์เมา และถูกลากมาที่ห้องของเขา และมีอะไรกัน คนที่ประวีร์คิดว่ามีอะไรด้วยก็คงจะเป็นกฤตไม่ใช่ธารา เมื่อคิดได้แบบนั้นน้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วก็ไหลมาอีกครั้ง ก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเพื่อให้อีกคนได้นอนหลับสบาย

"คุณน้ำครับ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรือครับ" กฤตเอ่ยทักขึ้นเมื่อเห็นว่าน้ำนั่งเหม่ออยู่เพียงลำพังอยู่ที่โขดหิน เขาคิดว่าจะกลับวันนี้แต่อยากจะลาประวีร์เสียก่อน เพราะอยากจะบอกอะไรประวีร์เกี่ยวกับธารา รวมทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตาเมื่อคืนที่กฤตลากประวีร์ไปส่ง

"ผมออกมารับลมน่ะครับ พอดีว่าอากาศกำลังดีเลยเดินเล่นมาเรื่อย ๆ เหนื่อย ๆ ก็เลยนั่งพักน่ะครับ" ช่วงนี้อากาศไม่ร้อนมากนัก ท้องฟ้าไม่ได้สดใสอย่างควรที่จะเป็น มันจึงทำให้ธาราเดินเล่นบนหาดทรายได้สบาย ๆ ไม่ร้อนจนเกินไป

"คุณประวีร์ล่ะครับ" เพราะเห็นธาราอยู่ตามลำพังจึงได้เอ่ยถามหาอีกคน

"ยังหลับอยู่เลยครับ คงเมามาก เขาดื่มไปเยอะหรือครับ" เพราะตอนประวีร์ดื่มเขาอยู่กับกฤตธารารู้แค่ว่าสามีเมา แต่ไม่รู้ว่าอีกคนดื่มไปเยอะมากน้อยเพียงไร

"พอควรครับ วิสกี้ออนเดอะร็อก เติมแทบไม่ทัน สาดใส่คอไม่ยั้งเลย" กฤตพูดไปตามที่เห็นไม่ได้เติมแต่งแต่อย่างไร แต่พอพูดจบก็รู้สึกว่าไม่สมควรจะพูด

"ความจริงผมจะกลับวันนี้แล้วนะครับ คงไม่ได้อยู่ลาพี่วีร์เพราะมีงานอื่นเข้ามา ฝากลาด้วยนะครับ" กฤตสังเกตสีหน้าที่เศร้าลงเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจในความสัมพันธ์อันแปลกประหลาดนี้นัก แต่เขาก็จะพูดเท่าที่พูดได้ก็พอ ส่วนอีกคนจะทำตามรึไม่ก็ขึ้นกับพวกเขา

"ครับ เดี๋ยวผมจะบอกให้" ธาราพยายามจะเข้มแข็ง ไม่แสดงออกว่าตัวเองอ่อนแอแค่ไหน ที่สามีพาผู้ชายมาในทริปฮันนีมูนนี้ด้วย

"ถ้ามีอะไรก็เปิดอกคุยกันนะครับ อย่าปล่อยเอาไว้ จนมันสายเกินไป" กฤตตบที่บ่าของธาราเบา ๆ ก่อนจะเดินจากไป ธาราไม่เข้าใจในสิ่งที่กฤตพูดมากนัก คงคิดว่าประวีร์อาจจะรักเขาก็ได้ จึงทำให้กฤตบอกให้ปรับความเข้าใจกัน ธาราเองก็ได้แต่หวังว่า ทริปฮันนีมูนนี้จะได้ปรับความเข้าใจกับอีกฝ่าย แต่ประวีร์ก็ไม่ได้ให้โอกาสเขาได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ แถมหิ้วกฤตมานอนด้วยอีกต่างหาก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแม้ว่าธาราจะเต็มใจ แต่ประวีร์เองที่คิดว่าธาราเป็นคนอื่น แล้วจะปรับความเข้าใจกันได้อย่างไร

"ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" เสียงทุ้มนุ่มหูเอ่ยขึ้น ธาราเหลือบสายตาไปมอง ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง การแต่งกายเรียบแต่หรู แบรนด์เนมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า คงเป็นลูกชายของคนตระกูลใหญ่สักตระกูลสินะ

"ตามสบายครับ ที่นี่เป็นที่สาธารณะ ทุกคนมีสิทธิ์นั่ง ไม่ต้องขออนุญาตผมก็ได้ ผมเองก็กำลังจะกลับห้องพักของตัวเองแล้วเช่นกัน" แม้จะเป็นที่สาธารณะ ใครผ่านไปมาก็สามารถมองเห็นได้ แต่ธาราก็ไม่อยากจะนั่งอยู่ต่อหากว่ามีใครอื่นมาขอนั่งด้วย เขายังไม่อยากถูกครหานินทาว่ามานั่งคุยกับผู้ชายแปลกหน้าทั้งที่มาฮันนีมูน

"น่าเสียใจจังครับ ที่ผมขออนุญาตเพราะอยากจะนั่งคุยกับคุณ แต่ถ้าคุณจะกลับไม่อยากคุยกับผม ผมก็ต้องขอโทษด้วยครับ แต่ก็รู้สึกเฟลนิด ๆ เสียใจหน่อย ๆ ที่คุณปฏิเสธผม" แม้จะตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ แต่ธาราก็ไม่ได้ใสซื่อขนาดจะเชื่อว่าคนตรงหน้า เสียใจจริง ๆ

"ต้องขอโทษที่ปฏิเสธครับ ผมไม่ได้มาคนเดียว แต่ที่เห็นอยู่ที่นี่คนเดียวเพราะสามีของผมยังหลับอยู่น่ะครับ ป่านนี้เขาคงจะตื่นแล้ว ต้องขอตัวนะครับ" ธารากำลังจะเดินเลี่ยงจากไป แต่ถูกผู้ชายตรงหน้าคว้าข้อมือเอาไว้ จากที่ตีหน้าเศร้าในตอนแรก แต่ตอนนี้กลับทำสีหน้าน่ากลัวกว่าที่คิด

"ไม่อยากคุยกับผมจนถึงขนาดกุเรื่องว่ามากับสามีเลยหรือครับ ทำไมครับ ผมไม่หล่อ ไม่รวยพอที่จะนั่งคุยกับคุณได้รึไง" ชายแปลกหน้ากำข้อมือของธาราจนรู้สึกเจ็บ ธาราพยายามจะดึงข้อมือออก แต่อีกคนกลับบีบแน่นขึ้น

"คุณปล่อยนะผมเจ็บ" ธารามีแรงน้อยนิด เพราะค่ำคืนที่ผ่านมาก็ใช้แรงไปกับกิจกรรมบนเตียงกับคนที่ได้ชื่อว่าสามี แถมเช้านี้ก็ดื่มไปแค่กาแฟนมแก้วเดียว หากผู้ชายคนนี้จะฉุดเขาไปทำมิดีมิร้าย ธาราคงไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้เพื่อช่วยเหลือตัวเอง

"โอ๊ย" มือที่กำลังบีบข้อมือของธารา จู่ ๆ ก็ปล่อยให้ธาราเป็นอิสระ นั่นอาจเป็นเพราะว่าข้อมือของเขาถูกประวีร์ที่ตามมาเห็นเหตุการณ์พอดีเข้ามาช่วยเอาไว้ได้ทัน

"ปล่อยนะเว้ย" ชายแปลกหน้าโวยวาย พยายามจะดึงข้อมือของตัวเองกลับ แต่ก็ถูกประวีร์บีบจนแน่นกระดูกแทบจะแตกคามือของประวีร์

"การที่เขาปฏิเสธนั่นก็บ่งบอกว่าเขาไม่อยากจะคุยกับคุณแล้ว และการที่เขาบอกว่ามากับสามี คุณควรให้เกียรติเขาด้วยการเชื่อในสิ่งที่เขาพูดบ้างนะครับ ไม่ใช่คิดว่าเขาโกหกคุณ" ประวีร์ยังคงออกแรงบีบข้อมือของอีกฝ่ายจนชายหนุ่มแปลกหน้ามีสีหน้าซีดเผือด

"แล้วมึงเป็นใครวะ มาเสือกอะไรด้วย" คำหยาบคายหลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ในคราแรกธาราคิดว่าน่าจะเป็นผู้ดี คงเป็นผู้ดีแค่เปลือกนอกสินะ แท้จริงแล้วก็เป็นคนพูดหยาบคาย

"ผมเป็นสามีของเขาครับ คนที่คุณพยายามจะทำร้ายเขาคือภรรยาของผม" ประวีร์ดึงธาราเข้าไปกอด แม้ว่าจะรู้สึกเขินนิด ๆ แต่ธาราก็รู้สึกดีใจที่ถูกสามีปกป้องเอาไว้ในยามคับขันเช่นนี้

"เออ ไม่ยุ่งแล้วก็ได้ ปล่อยเสียทีสิวะ" ชายหนุ่มแปลกหน้าพยายามสะบัดแขนของตัวเองออก ประวีร์จึงปล่อยอีกคนจนชายคนนั้นล้มลงไปก้นจ้ำเบ้าเข้ากับพื้นทราย

"เป็นอะไรรึเปล่าคะ" ประวีร์เอ่ยถามคนในอ้อมแขน ธาราส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะซบใบหน้าลงกับอกกว้าง ประวีร์ประคองภรรยาที่เกือบถูกชายอื่นทำร้าย พาเดินกลับไปยังโรงแรมที่พวกเขาพักอยู่

"โธ่เว้ย ไอ้กฤตไม่เห็นจะบอกเลยว่าไอ้คนที่เป็นผัวแม่งจะหึงโหดขนาดนี้ เจ็บฉิบ"

❤❤❤❤❤❤❤

หึงก็เป็นน้าลูกเขยของเรา