One more time หนึ่งเดียวคือไทม์

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 เมามายไร้สติ

ตอนที่ 4 เมามายไร้สติ

"คุณ!"

หนึ่งเดียวที่กำลังคอยใครสักคนอยู่และคิดว่าคนคนนั้นคงไม่มาแล้ว จึงคิดจะกลับ เขามานั่งดื่มกับเพื่อนแต่เพื่อนของเขากลับไปก่อนแล้ว แต่พอหนึ่งเดียวเปิดประตูจะออกจากห้อง จู่ ๆ ก็มีคยเปิดประตูเข้ามาพอดี ท่าทางของอีกคนคือเมาหนักมาก พอเปิดประตูได้ ก็ล้มใส่เขาทันที หนึ่งเดียวประคองคนเมา เข้ามาในห้องอีกครั้ง เขามักจะมาดื่มที่นี่กับเพื่อนบ่อย ๆ ครั้งนี้ที่มาดื่ม ก็เพื่อจะเคลียร์เรื่องงานที่เคยดีลกันไว้ แต่ก็ต้องยกเลิกไป จนทำให้เพื่อนโมโหและหนีกลับไปแล้ว หนึ่งเดียวโทรหาเพื่อนสนิทให้หาเด็กให้ เขานั่งดื่มคอยจนดึกพอสมควร เมื่อเด็กที่เรียกหาไม่มาจึงคิดว่าจะกลับดีกว่า แต่อีกคนก็มาก่อนที่หนึ่งเดียวจะทันได้กลับ หนึ่งเดียวมองหน้าชายที่หลับในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาแอบซ่อนความหวานไว้นิด ๆ คราวนี้เพื่อนของเขาหาเด็กให้ตรงกับสเป็กของเขาเลยทีเดียว ถ้าจะให้พูดไป หนึ่งเดียวเองก็เป็นเกย์ เขาชอบผู้ชาย นั่นคือสาเหตุที่เขาชอบสร้างกำแพงให้กับทุกคนแม้แต่เพื่อนร่วมงาน เพราะเขากลัวว่า ทุกคนจะไม่ยอมรับเขา

"คุณ ตื่นครับ รับงานยังไงเนี้ย ทำไมถึงได้เมามายขนาดนี้" หนึ่งเดียวพยายามจะปลุกให้คนที่หลับอยู่ตื่น แต่อีกคนก็แค่ส่งเสียงอ้อแอ้มาแค่นั้นเอง

"ไม่ดื่มแล้วครับ ผมเมาแล้ว" คนเมาพูดอ้อแอ้ ก่อนจะพยายามซุกตัวเข้าหาเป็นหนึ่ง เขามองริมฝีปากอิ่มของเด็กที่เพื่อนส่งมาให้ มันช่างเย้ายวนใจเขายิ่งนัก

"ถ้าผมจะจูบคุณ คุณจะว่าอะไรผมหรือเปล่าครับ" หนึ่งเดียวกระซิบแผ่วถามคนเมา ถ้าคนคนนี้คือคนที่เพื่อนส่งมาเขาก็มีสิทธิ์ที่จะจูบ ไม่จำเป็นต้องถามด้วยซ้ำ แต่เขากลับถามออกไปเหมือนเกรงใจอีกคน หนึ่งเดียวอดใจไม่ไหว ก้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากแดงระเรื่อของชายในอ้อมกอด ลิ้นหนาควานหาลิ้นของอีกคนในโพรงปาก รสชาติของเครื่องดื่มหลากชนิดส่งกลิ่นออกมา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หนึ่งเดียวรังเกียจแม้แต่น้อย คนเมาเมื่อรู้สึกว่าถูกรุกรานก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืน กลับโอบแขนมารอบคอของหนึ่งเดียว จากนั้นก็เริ่มจูบตอบเขาอย่างเรียกร้องและต้องการ

"อา พอก่อนครับ คุณกำลังทำให้ผมคุมตัวเองไม่อยู่" หนึ่งเดียวผละออก เมื่ออีกคนจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อน มองใบหน้าที่หวานฉ่ำกำลังทำตาปรือใส่เขาเหมือนต้องการจะยั่วเขายังไงยังงั้น

"ทำไมล่ะครับ คุณเริ่มก่อนนี่นา คุณไม่อยากนอนกับผมรึไง" นอกจากจะไม่ห้าม ไม่ขัดขืน กลับตั้งคำถามที่ทำให้หนึ่งเดียวอึ้ง เมาขนาดนี้ยังรู้หน้าที่ของตัวเองอีกนะ

"คุณ คุณใช่คนที่เพื่อนผมส่งมาใช่ไหม ทำไมคุณเมาขนาดนี้" หนึ่งเดียวเอ่ยถามขึ้น แต่ผู้ชายในอ้อมกอดของเขากลับโน้มคอของเขาลงไปหา

"ถ้าคุณไม่ต้องการ ผมจะไปหาคนอื่น" หนึ่งเดียวยกยิ้มออกมา

"ต้องการสิ คุณยะเป็นเด็กคนแรกเลยนะครับที่ถูกใจผม ถ้าไม่ติดว่าเมาไปหน่อย" หนึ่งเดียวกระซิบบอก เขาส่งข้อความหาพนักงานผ่านเจ้าเครื่องมือสั่งเครื่องดื่ม ว่าอีกสิบนาทีจะลงไปจ่ายบิลที่ชั้นล่าง จากนั้นเขาก็พยุงให้คนในอ้อมกอดลุก เพื่อจะพาอีกคนกลับห้องพักของเขา

เมื่อหนึ่งเดียวมานั่งอยู่บนรถ ที่เขาเรียกคนขับรถมารับ ชายในอ้อมกอดของเขาก็เริ่มที่จะจูบเขาทันที

"ใจเย็น ๆ ครับ ถึงห้องพักก่อน คุณชื่ออะไรหรือครับ" เขายิ้มพยายามจะลูบหน้าของอีกคน ที่กำลังส่งสายตามาให้เขา ยิ้มที่เขาจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายเขาเห็นมันจากใคร

"ผมชื่อ ไทม์ ครับ ไทม์ที่แปลว่าเวลา แล้วคุณล่ะครับชื่ออะไร" ไทม์ เป็นชื่อที่เพราะมากสำหรับหนึ่งเดียว เขาแปลกใจตัวเองทำไมถึงอยากพาคนคนนี้กลับห้อง ทั้งที่ปกติเขาจะพาไปโรงแรม แถมยังถามชื่ออีกต่างหาก มันเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยปกตินักสำหรับเขา

"หนึ่งเดียวครับ ผมชื่อหนึ่งเดียว" หนึ่งเดียวตอบ พวกเขามาถึงคอนโดที่หนึ่งเดียวพักอยู่ หนึ่งเดียวจ่ายค่ารถ แล้วพยุงไทม์เข้าคอนโด แม้พนักงานจะมองมาด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้เข้ามาถามเกี่ยวกับแขกของหนึ่งเดียว เขาเองก็ไม่ได้แจ้งพนักงานว่าจะพาคนนอกเข้ามาพักที่ห้อง แต่กลับพาไทม์ตรงเข้าไปในลิฟต์ทันที

"จะอาบน้ำรึเปล่าครับ" หนึ่งเดียวถามเมื่อจัดการให้ไทม์นั่งลงบนเตียงของตัวเอง ไทม์ซบลงบนตัวของหนึ่งเดียวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนจะเงยหน้ามองอีกคนด้วยดวงตาที่ปรือหวานฉ่ำ

"หล่อจังครับ คุณหนึ่งเดียวหล่อมากเลย" หนึ่งเดียวยกยิ้มก่อนจะก้มลงจูบไทม์ ริมฝีปากของเขาบดขยี้ลงบนริมฝีปากของคนเมา แม้แอลกอฮอลล์รสชาติจะขม แต่เขากลับรู้สึกว่าจูบนี้หวานนัก ไทม์จูบตอบหนึ่งเดียวพร้อมกับยกสองแขนขึ้นโอบกอดรอบคอของคนที่ยืนอยู่ ทั้งสองคนต่างมอบจูบอันดูดดื่มให้กัน จนกระทั่ง

"อะ มือถือของผมดัง" ไทม์ผละออกแล้วล้วงกระเป๋าหามือถือ หนึ่งเดียวปล่อยให้ไทม์คุยโทรศัพท์เพราะก่อนหน้านี้ตอนอยู่ในรถมือถือก็ดังทีแล้ว แต่ไทม์เมาจนหลับไม่ได้สติจึงไม่ได้เรียกให้รับสาย

"ว่าไงครับแม็กแม็ก" ไทม์กดรับสายแล้วส่งเสียงทักทายคนที่โทรหา เขาล้มตัวลงนอนราบไปกับเตียงแล้วเอามือถือมาแนบหู จากนั้นก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่ใส่อยู่ ภาพตรงหน้ามันช่างยั่วยวนหนึ่งเดียวยิ่งนัก

'พี่ไทม์อยู่ไหนครับ โทรหาตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมรับสาย'

หนึ่งเดียวก้มลงหาคนที่นอนคุยโทรศัพท์อยู่ก็ได้ยินเสียงมาจากอีกฝั่งแว่ว ๆ

"ขอโทษที แม็กกับแม็กกลับกันได้เลย พอดีพี่เจอเพื่อนเลยออกมาก่อนแล้ว" ไทม์เหลือบไปมองคนที่ขึ้นมาคร่อมตัวเขาเอาไว้หนึ่งเดียวกำลังช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อ ปลดกระดุมกางเกงยีนของเขาอยู่ หนึ่งเดียวลุกออกไปจากเตียง ค่อย ๆ ดึงกางเกงของไทม์ออก จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกบ้าง หนึ่งเดียวก้าวขึ้นเตียงอีกครั้งก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินไทม์เอ่ยขึ้นเบา ๆ

"ฝากขอโทษพี่อ้อด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง"

❤❤❤❤❤❤❤

เด็ก N ของหนึ่งเดียว