เกิดใหม่เป็นนางร้ายที่หลงรักนางเอกในนิยาย

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

           Intro

“ไม่ได้เรื่อง สมัยนี้แล้วนางเอกต้องทันคน ไม่ใช่ให้ยอมนางร้ายขนาดนี้ นี่ก็ร้ายเกิ๊น ร้ายแบบไม่มีชั้นเชิงเลยก็ว่าได้” กชมนโยนเอกสารที่นักเขียนส่งต้นฉบับให้เธออ่าน มันแย่ แย่มากในความรู้สึกของเธอ สมัยนี้แล้วใครเขาเขียนนิยายให้นางร้ายรังแกนางเอกกัน มินตราขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ ปกติเธอเขียนนิยายแฟนตาซี จู่ ๆ มาให้เธอเขียนนิยายรัก เธอก็พยายามจะอ่านนิยายดัง ๆ ของนักเขียนหลาย ๆ คนแล้ว พล็อตมันก็มาแนวนี้ทั้งนั้น

“แล้วบอกอจะให้มิ้นปรับยังไงล่ะคะ แม้ว่าจะสมัยไหน นางเอกในนิยายก็เป็นนางเอกผู้น่าสงสาร ไม่ทันคนเหมือน ๆ กันหมดไม่อย่างนั้นคนก็จะไม่อ่านนะคะ” เธอเคยดูละครหรือซีรีส์ที่นางเอกปากแจ๋วมาแล้ว ถูกด่ายับ แบบนั้นนางเอกจะไม่น่าสงสารไปหน่อยหรือ

“ไม่รู้ล่ะคะ ไปแก้มาใหม่ ไม่เอาแบบที่นางเอกปากแซ่บมากก็ได้ แต่ให้ทันคนมากกว่านี้ ส่วนนางร้ายก็ให้ดูร้ายแบบสุขุม ไม่ใช่วี้ดว้ายกระตู้หู้ กรี้ดร้องเหมือนผีเปรตแบบนั้น” กชมนชอบงานเขียนของมินตราแนวแฟนตาซีกู้โลกอะไรแบบนั้น มินตราทำได้ดีทีเดียว แต่ถึงแม้จะเขียนได้ดีถูกใจบอกออย่างเธอ แต่งานแฟนตาซีมันก็ไม่ค่อยมีคนอ่านแล้ว ทำให้รายได้ของสำนักพิมพ์ลดน้อยลง เธอจึงอยากให้มินตราเปลี่ยนแนวเขียนดู

“ก็ได้ค่ะ มิ้นจะไปจัดการแก้ไขมาใหม่” มินตราหยิบต้นฉบับที่เธอตั้งใจเขียนมาเกือบตลอดทั้งเดือน แต่สุดท้ายก็ถูกปัดตกเพียงเพราะนางเอกดูนุ่มนวลอ่อนหวาน และไม่สู้คนมากเกินไป

“คุณมิ้น” กชมนรู้ดีว่ามินตราไม่ค่อยชอบการทำงานของเธอมากนัก อีกคนเป็นนักเขียนให้สำนักพิมพ์ของเธอตั้งแต่สมัยพ่อกับแม่ของเธอบริหาร จนตอนนี้เธอเรียนจบปริญญาโทจากเมืองนอกจึงกลับมาบริหารเอง และตรวจต้นฉบับของนักเขียนที่มีชื่อของสำนักพิมพ์เองเกือบทุกคน โดยเฉพาะมินตรา ที่เป็นนักเขียนมามากกว่าห้าปีแล้ว ความตกยุคอาจจะมีบ้าง เพราะเดียวนี้อะไร ๆ ก็เปลี่ยนแปลงไวกว่าแต่ก่อน

“ไปดื่มกาแฟกับฉันไหม ฉันเลี้ยงเอง อยากเลี้ยงขอโทษที่ทำให้คุณหงุดหงิดเรื่องงาน” กชมนเอ่ยชวนนักเขียนในความรับผิดชอบ เธออยากให้มินตราทำงานกับเธอด้วยความสบายใจ ไม่ใช่เจอหน้ากันแล้วทำหน้าบูดบึ้งแบบนี้

“ก็ได้ค่ะ ไปร้านตรงข้ามบริษัทนะคะ พอดีฉันชอบขนมร้านนั้น และฉันมักจะไปทำงานร้านนั้นบ่อย ๆ มันเงียบและทำให้คิดอะไรได้ดีทีเดียว” มินตราขอเลือกร้านเองไหน ๆ อีกคนก็ขอเลี้ยงแล้ว ก็ขอกินอะไรที่ตัวเองชอบละกัน

ทั้งสองคนลงลิฟต์มายังชั้นล่างสุด แล้วเดินเคียงคู่กันไปยังถนนใหญ่ แม้ตอนทำงานมักจะมีความคิดเห็นไม่ลงรอยกันบ้าง แต่ใคร ๆ ในบริษัทก็มักจะเรียกทั้งสองคนว่าคู่จิ้น แถมมีชื่อด้อมด้วย #บอกอตัวร้ายกับนักเขียนตัวดี เมื่อพวกเขาเห็นกชมนกับมินตราเดินจูงมือกันข้ามถนนไปยังร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม พวกเขาต่างก็พากันหวี้ดว้ายกันใหญ่

“ว้าย บอกอกับคุณนักเขียนโดนรถชน”

♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️

ฝากนิยายยูริเรื่องใหม่ของ Rose of Tulip ด้วยนะคะ

อย่าลืมปั่นแท็กกันนะ #บอกอตัวร้ายกับนักเขียนตัวดี