ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ็[KHR Fiction] Heart Club คลับนี้มีรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

    • อัปเดตล่าสุด 14 ส.ค. 53


    "อยากเจอปาล์มจัง มิซึจัง กับยูกิจังจังเลย" นี่เป็นคำพึมพำของนักเขียนฝึกหัด อย่างเจ้าของนามปากกา "RPS.LuciuZ" หรือ รู้จักกันแบบสั้นๆ ว่า "ลูเซียส" เป็นหญิงสาวที่กำลังทั้งศึกษาและฝึกเขียนเพื่อเป็นนักเขียนมืออาชีพอยู่ เธอตัดสินใจแล้วว่าจะตั้งคลับสำหรับเฉพาะกลุ่มเป็นการเฉพาะ ซึ่งคล้ายๆ ตั้งแก๊งค์ขึ้นมา ซึ่งจะมีการติดต่อไปมา ทางโปรแกรมสนทนาออนไลน์ และถึงคราวนี้ ก็ถึงเวลาที่จะจัดนัดเจอกันเป็นทางการ แล้วมาทำกิจกรรมร่วมกัน โดยกิจกรรมทั้งหมดโดยสรุปคือ ลูเซียสพอออกไปเที่ยวบนดอยอ่างขางก่อน จากนนั้น อีกสองสามวันก็จะไปเที่ยวที่บ้านพักตากอากาศของยูกิจังซึ่งอาจจะไปค้างที่ นั่นด้วย ลูเซียสแอบเสียดายอยู่ไม่น้อยว่า จูนเน่ เพื่อนของเธอติดงานโปรเจคที่ต้องเขียนโค้ดส่งอาจารย์ ทำให้มาร่วมสนุกกันไม่ได้ ที่เธอชวนแล้ว พอจะไปได้ มีเพียง...

                    "เตรียมเสื้อไว้หน่อยมั้ยตัวเล็ก" ชายหนุ่มยื่นเสื้อโค้ดตัวใหญ่ของเขาให้

                    "ขอบคุณค่ะ"

                    "เดี๋ยวยังไงก็มาพักที่บ้านพี่ดีกว่า  ไปค้างที่นั่น ไอน้ำลง เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมา"

                    "แต่ว่า ปาล์มจัง กับเพื่อน...."

                    "ไม่เป็นไรหรอก พี่ให้มาได้" เขายิ้ม

                    "ขอบคุณค่ะ พี่ฟ้า" ลูเซียสเงยหน้าขึ้นมาหาเขา ยิ้มน้อยๆ เธอรู้สึกเกรงใจที่ต้องพึ่งพิงเขาตลอด

                   

                    เซรุ หรือที่รู้จักกันว่า "เซรุซัง" ซึ่งเป็นผู้ชายคนเดียวที่จูนเน่จังขออุปโลกน์ ว่าเป็น "พ่อ" คนที่สอง ด้วยความคิดที่ว่าเขาเป็นคนที่หัวโบราณ และก็เห็นแก่ตัวมากๆ ทำให้จูนเน่ ไม่ชอบเขา ยิ่งเห็นว่าลูเซียสเป็นฝ่ายถูกกระทำด้วยความรุนแรงกลับยังยอมให้เขาตลอด ยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้จูนเน่จังมาก แน่นอนว่า พอสบโอกาสอยู่กับลูเซียสทีไร จูนเน่ต้องขอ "เล่าขวัญ" พ่อประคุณคนนี้ทุกครั้งไป หญิงสาวนึกถึงเพื่อน ก็อดเสียดายขึ้นมาไม่ได้ว่า เพื่อนน่าจะมาสนุกกัน ลูเซียสจัดเตรียมเสื้อผ้า สัมภาระสำคัญใส่กระเป๋าเดินทางจะมาที่บ้านสวนของเซรุ เวลานั้นเอง ทางกลุ่มปาล์มมี่ก็ติดต่อเข้ามา

                    "ฮัลโหล พี่ลูคะ ปาล์มเองค่า"

                    "คะ? จ้า ถึงแล้วเหรอ"

                    "ค่า พึ่งมาที่สถานีไม่นานเองค่ะ"

                    "เดี๋ยวจะออกมารับนะค้า" ลูเซียสยิ้มแย้ม "ภายในสิบนาทีค่ะ"

                    "โอเคค่า"

     

                    ลูเซียสในเดรสยีนส์ ขีเข้ม ใส่รองเท้าบู้ตส์สีดำ จากนั้นก็เลื่อนหมวกฮู้ดที่กลัดกระดุมกับตัวเสื้อมาใส่ โดยมีชายหนุ่มตามมาเดินเคียงข้าง ทั้งสองนั่งรถแล้วก็เดินทางไป

     

                    อีกด้านหนึ่งที่ญี่ปุ่น ซึ่งทางวองโกเล่ดูเหมือนจะได้ข่าวคราวเส้นทางลำเลียงของที่สะดวกที่สุดใน เมืองไทย บริเวณภาคเหนือ ซึ่งติดกับชายแดนและยังมีแหล่งสินค้ามากมาย หากล้มหัวโจกที่คุมที่นี่ได้ วองโกเล่จะมีรายได้มหาศาลทีเดียว แต่ประเด็นที่สำคัญกว่านั้น คือ รีบอร์นอยากได้คนเก่งๆ มาเป็นผู้ดูแลนอกแฟมิลี่ สำหรับรุ่นของสึนะ ซึ่งถ้ามีคนเก่งๆ มาอยู่อีกสักคน จะช่วยได้มากทีเดียว และนั่น...

                    "เห!? ฉันต้องไปเมืองไทยงั้นเหรอ!?"

                    "ก็ใช่น่ะสิเว้ยเฮ้ย หรือว่าจะไปขอให้วาเรียมาทำ"

                    "ม...ไม่เด็ดขาด" สึนะโยชิแทบลมจับ เมื่อนึกถึงพวกของแซนซัสขึ้นมา

                    "โย่! สึนะ ได้ยินว่าพวกเราจะไปเที่ยวกันใช่มั้ย"

                    "ประมาณนั้นแหละ" รีบอร์นยิ้ม

                    "รุ่นที่สิบครับ นี่พวกเราต้องออกไปต่างประเทศจริงเหรอครับ" โกคุเดระ ออกอาการตื่นเต้น หารู้ไม่ว่า ที่จริงไม่ใช่ไปเที่ยวหรอก ไปจับหาเส้นทางลำเลียงของต่างหาก

                    "ฉันเตรียมของมาแล้วนะค้า บอส" โคลมเองก็มาด้วย

                    "เห? พร้อมแล้วเหรอ"

                    "ฉันเป็นคนบอกให้โคลมไปจัดของมาเอง" รีบอร์นว่า "ไม่ต้องห่วงหรอก ฮิบาริน่ะ เขาไปก่อนแล้ว"

                    หา!!!!!!!!!!!!!!! สึนะโยชิตื่นตระหนกราวกับเจอมหันภัยครั้งใหญ่

                    "แน่นอนการที่ส่งฮิบาริไปก่อน นอกจาก จะได้ ‘ที่' สำหรับพักก่อนแล้ว ได้ยินว่าเบียคุรันถูกปลุกฟื้นคืนชีพแล้วมาอาศัยที่เกาหลีใต้ โอกาสที่เบียคุรันจะมาที่ไทยนั้นสูงมาก" รีบอร์นว่า

                    "วางใจเถอะ ฉันจะอยู่ดูพวกนายที่นี่แหละเว้ยเฮ้ย" โคโรเนโร่ยิ้ม

                    "อาจารย์ ทำไมไม่มากับพวกเราล่ะครับ" เรียวเฮร้องขึ้น

                    "เฮ้ย แค่พวกแกก็เหลือเฟือแล้วเฟ้ย แค่นี้ไม่ต้องถึงมือชั้นหรอก" อัลโกบาเรโน่ธาตุพิรุณทำหน้าไม่ใส่ใจ

                    "อ้อ ดีโน่ แรมโบ้ ฟง กับเจลลาโล่ก็คงจะเริ่มเดินทางแล้วมั้ง" รีบอร์นออกความเห็น "เห็นบอกว่าจะอยู่แถวๆ เชียงราย..."

                    "ช...เชียงราย?" สึนะไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ เพราะชื่อเมืองไม่คุ้นหูเอาเสียเลย

                    "ส่วนพวกเราคงจะไปพักที่ๆ พอจะเดินทางไปที่เชียงรายได้เร็วที่สุด เท่าที่จะเร็วได้ ในเขตเชียงใหม่" รีบอร์นอธิบาย ก่อนหันมาหาลูกศิษย์ "ส่วนแกอย่ามาโชว์ห่วยให้ยืดยาดไปกว่านี้เลย รีบไปเก็บข้าวของเร็วเข้า"

                    ผั้วะ!!!!!!!!!!!!!

                    แอ๊ก!!!!! ราวกับกระดูกสันหลังของเขาจะหักเอาดื้อๆ เมื่อถูกฝ่าเท้ากะจิ๋วยันสุดแรงเกิดขึ้นชั้นบน


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×