คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เข้าใหม่
ผมเป็นนักเรียนใหม่ เพิ่งย้ายมาไม่นานเท่าไหร่ ตอนนี้ผมกำลังมายืนอยู่ที่หน้าห้องเรียนห้องใหม่ครับ
พอได้ที่นั่งในห้องเรียน ก็รู้สึกแปลกใจน้อยๆ เอ... ทำไมมีผู้ชายน้อยจังล่ะ เกือบทั้งมีแต่ผู้หญิง จนเกือบคิดว่าหลงมาแดนลับแลแล้วนะ หรือไม่ก็หลงมาในมิติของโลกที่มีแต่ผู้หญิงปกครองเมือง อะไรประมาณนั้น อือ จะว่าไป มันเป็นบรรยากาศที่คุ้นเอาเสีนเลย ก็ที่รร. ผมผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิงนิดหน่อย ก็เลยมีกลุ่มใหญ่ๆ แต่นี่มันอะไรกันอ่ะ ผู้ชายมีแค่ 10 คน เอ... แต่ดูๆไป ใช่ว่าจะถึง 10 คน เพราะคิดดีๆผู้ชายก็มีเพียง 9 คนครึ่ง อึย!
“ไฮ หวัดดี น้องใหม่ สบายดีมะ รู้จักด้วยได้เปล่า” อือ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่มีแค่ชายจริงหญิงแท้ กับสาวประเภทสองนะ ยังมีหนุ่มประเภทสองด้วย หล่อน... เอ่อ... เขามาทักทายผมแล้ว
“สวัสดี เราชื่อ ฟิล์ม นายล่ะ” ผมตอบพร้อมส่งรอยยิ้มออกไป
“ฮันนี่ ว่าแต่บ้านนายอยู่ไหนเหรอ”
“อือ ก็... อยู่แถวแม่สูน” อาใช่ ผมกำลังหมายถึงบ้านใหม่ของผม
“งั้นเหรอ แล้วมีแฟนยังล่ะ”
“ยัง”
“ทำไมล่ะ” สาวหล่อเค้นผมอีก
“ไม่รู้สิ” ผมตอบปัดๆ หวังว่าเธอ เอ๊ย! เขาจะเลิกถาม
“มีคนมาชอบนายแน่ะ”
“อา... งั้นเหรอ” ในใจได้ยินก็แอบตื่นเต้น แกล้งทำเฉยๆถามไป
“เห็นไหม คนที่นั่งซ้ายมือนายน่ะ เอ่อ ที่นั่งส่องกระจกอยู่น่ะ”
ว้าว ผมสไลด์ยาวเท่าระบ่ากำลังน่ารักเชียว สงสัยจะน่ารัก เห็นท้าทอย ดูแล้ว ชื่นใจจัง
“เธอชื่ออะไรน่ะ” ผมถามเพื่อนใหม่
“น้อยหน่า น่ารักเปล่า”
ยอดไปเลย ราวกับภาพยนตร์เรื่อง “แฟนฉัน”งั้นแหละ สงสัยเราคงจะได้เป็นนายเจี๊ยบซะแล้วล่ะ ฮันนี่ก็ถองศอกสะกิดผม
“ฉันเรียกนะ”
“อือๆ” ตกลงทันที ไม่คิดมาก
“น้อยหน่า! น้อยหน่า”
น้อยหน่าหันมาแล้ว แต่...แว้ก!!!! ทำไมหน้าตาพิลึกจังล่ะ หน้ายาวๆ ฟันซ้อนเป็นชั้น คิ้ว เค้อไร หยาบจนเห็นขนเป็นเส้นๆ ไหนว่าสวยไงฟะ แถมนั่งถ่างขา พูดจาภาษาเจ๊มาเฟียเก็บตังค์เช่าบ้านซะงั้น
“เรียกทำไมวะ ไอ่ฮันนี่”
“ไอ้เนี่ยชอบเธอว่ะ น้อยหน่า”
เฮ้ย ไหงโยนความผิดให้ฉันล่ะ ไอ่ฮันนี่ ฉันเปล่าชอบหล่อนนะเฟ้ย แต่ผมคงแก้ตัวไม่ทันแล้วล่ะ น้อยหน่ายิ้มมาตาปี๋ ก็นึกว่าผมชอบเธอจริงๆ น่ะสิ ใครก็ได้ ช่วยผมด้วย แต่ผู้หญิงไรเนี่ย หลงตัวเองสุดยอดเลย
“น้องใหม่ชื่ออะไรเหรอ” น้อยหน่าส่งเสียงหยาดเยิ้มมา ผมฟังทีขนลุกพอง เหวอ น่ากลัวอ่ะ
“ชื่อฟิล์ม” ผมตอบเสียงสั่นๆ
“ฟิล์มเหรอ ชื่อเท่ดีเนอะ”
แต่แล้วเสียงทูตพิทักษ์ (ชั่วคราว) ของผมก็ดังขึ้น ผมหันมาอยากจะตะโกนขอบคุณดังๆ ที่เข้าขัดขวางมาช่วยผม (ถึงเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องก็เถอะ)
“น้อยหน่า เปียเรียกเธอ” เสียงขรึมๆแบบร่าเริ่งกระฉับกระเฉงยังไงชอบกลแฮะ
“เธอ! พี่พันโทรมา”
“ไม่ต้องเลยน้อยหน่า อย่ามาฟอร์ม”
“เออ เดี๋ยวไป เธอนี่ ไม่หึงเลยอ่ะ แกล้งเล่นแล้วไม่สนุกเล้ย ฟิล์ม เค้าไปก่อนนะจ้ะ”
ไย้! อย่ามาอีกเลยนะ ขอร้อง หนอย ยัยฮันนี่ อุ ไอ่ฮันนี่ ฝากไว้ก่อนเถอะ แอบหนีไปแล้วเรอะ ผมได้แต่นึกจินตนาการว่าตัวเองกำลังซ้อมมวยที่กระสอบทรายทำด้วยร่างฮันนี่ พอหันมาทางทูตพิทักษ์คนนั้นของผม เธอเป็นผู้หญิงครับ แต่ดูเด็กๆ กระฉับกระเฉงแล้วก็มาดห้าว แต่ดูๆก็ไม่ใช่ทอมแฮะ หน้าตาก็ดีนะ ผมยาวๆเหยียดตรงสีดำเงานี่ดูดความสนใจผมมากเลย ดูแลยังไงน่ะ ผมสวยเหมือนในโฆษณาเลย หุ่นดีเป็นนางแบบ ผิวก็ขาวเนียนดีเชียว
“สวัสดี นายชื่ออะไรเหรอ” แม่สาวผมสวยยิ้มแล้วทักผมด้วย เย้
“ฟิล์ม เอ่อ ตะกี้ ขอบใจนะ”
“?” สาวมาดห้าวขรึมตีหน้างงๆ
“คือ... ถ้านายไม่มาเรียกน้อยหน่า อนาคตฉันคงดับวูบแน่ ถึงจะแค่บังเอิญก็เถอะนะ” ผมตอบตะกุกตะกัก แล้วผมก็ต...ตะ....ติด...ติด...อะ...อะ....อ่าง ถามว่า
“เป็นนักเรียนใหม่เหมือนกันหรือเปล่า ชื่ออะไรเหรอ ฉันอยู่ห้องนี้มาอาทิตย์นึงแล้ว เพิ่งเคยเห็นนายนะ”
“เราชื่อรุ้งน่ะ ที่จริง เราอยู่นี่มา 4 ปีแล้ว คือ ฉันย้ายมาตอนม.1 น่ะ ฉันก็ห้อง4มาตลอด แถมที่ผ่านมาฉันก็ยังไม่ได้ขาดเรียนนะ” เจ้าตัวยืนยันว่าอยู่ห้องนี้จริงๆครับ สงสัยผมจะไม่ได้สังเกต รอยยิ้มสวยๆ ของเพื่อนถูกคอของผมคนนี้ บังตาจนหยีมิดเลย
“โทษนะ นายเป็นคนจีน เหรอ?”“หือ รู้ได้ไงอ่ะ” รุ้งทำหน้างงๆ
“คือ เราเห็นหน้านายเหมือนคนจีนน่ะ แถมผิวคนจีนก็ขาว เอ่อ ใช่มั้ย นามสกุลนายก็ยาวๆ ไม่เคยได้ยิน แต่นามสกุลนายเท่มากเลยนะ”
“อือ ขอบใจนะ” ยิ้มตาหยีอีก
“เอ้อ คือ ผู้ชายห้องนี้ห้องน้อยจังนะ” ผมแกล้งทำเป็นเพิ่งสังเกต
“อืม ผู้หญิงคงล้นโลกมากมั้ง เอ่อ ล้อเล่นนะ คือที่นี่เคยเป็นรร.สตรีมาก่อนน่ะ”
“เหรอ โทษที นายมีแฟนยัง” ผมก็เริ่มรวบรวมใจกล้าถามไป
คำตอบของอาหมวยสุดสวยนั้น ก็ได้ความว่า
“เอ่อ คำถามยอดฮิตจัง”
“เอ๋ ทำไมเหรอ” ผมตะลึงในคำที่ได้ยิน
“คือเราโดนถามเรื่องนี้มาสองเดือนซ้อนแล้วน่ะ ความจริงเราก็ไม่มีหรอกนะ แฟนน่ะ เพื่อนๆก็พากันเป็นแม่สื่อให้ ฉันก็เลยชักเซ็งๆ แต่พอเรามีเพื่อนทางโทรศัพท์ทางแชท มัน...มันก็เล่นสืบเบอร์เพื่อนเรามาบังคับให้เราโทร...จนได้ว่ะ” พูดจบก็ถอนหายใจ เฮือกกกกกกกกกกก
“เหอะๆ หมายถึงคนที่ชื่อพันน่ะเหรอ”
“นายได้ยินจากน้อยหน่าสินะ”
“แฮะๆ” ผมยิ้มเจื่อนๆ เชิงว่าต้องสารภาพโดยดี
รุ้งถอนหายใจยาวเฮือก เราละล้วงละลาบเกินไปหรือเปล่า
“ขอโทษนะ ที่พูดก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว”
“อือม์ ไม่เป็นไร คือที่จริงเราเองก็เคยโดนหนักกว่านี้อีก พอน้อยหน่ากับแป้งรู้นะ รู้กันทั้งชั้นเลย”
“เหรอ งั้นก็คือซวยเหมือนกันกับเราอ่ะดิ”
“ฟิล์มมีอะไรหรือเปล่า” หน้าจ๋อยๆหันมาทางผม
“ยัยฮันนี่น่ะสิ มารยาสาไถย มันแกล้งบอกน้อยหน่าว่าเราชอบน้อยหน่า” พูดแล้วตัวเองยิ่งจ๋อยเข้าไปอีก
“อย่าเครียดเลยเพื่อน น้อยหน่าหล่อน อาจจะแค่ล้อเล่นนายก็ได้นี่” มือบางเล็กๆบางๆตบหลังเบาๆ ปลอบใจเหมือนเพื่อนสนิท ค่อยโชคดีหน่อยที่มีเพื่อนแบบหัวอกเดียวกัน
“ฟิล์ม นายมีกลุ่มยัง?” รุ้งหันมาหน้าตาจริงจัง
“ยังอ่ะ” ผมก็ตอบ
“งั้นนายไปอยู่กลุ่มอะตอมนะ กลุ่มอะตอมเขาขาดสมาชิกคนนึง”
“ขอบใจนะ ว่าแต่นายอยู่กลุ่มไหนเหรอ”
“กลุ่มเดียวกับน้อยหน่านั่นแหละ ไม่เป็นไรหรอก อะตอมเขาเป็นคนเก่ง สวย แล้วก็นิสัยดีด้วย ฉันว่านายต้องทำงานร่วมกับเธอได้ดีแน่ เดี๋ยวนายไปขออยู่กับอะตอมนะ”
ผมรับคำ รุ้งก็ทำงานต่อ นึกๆดู ท่าทางรุ้งนี่จะโสด แต่ไม่โสด (จริง) แฮะ ก็พวกผู้หญิง บางทีก็ไม่กล้ารับตรงๆว่า นี่แฟนฉันนะหรอก แต่ดูรุ้งก็ดูแปลกว่าผู้หญิงคนอื่นๆนะ ดูเป็นคนตรงไปตรงมาดี ดูเป็นคนเก่งด้วย ดูกับงานก็จริงจัง พอเวลาปกติ ก็จะเฮฮาเต็มที่ ดูเผินๆเหมือนทอมเลย แต่ก็ไม่ใช่ เพราะดูไม่ใช่คนที่โลดโผนเป็นชะนีลิงค่างอย่างที่ทอมส่วนใหญ่ทำกัน คงเป็นหญิงแกร่งของห้องแฮะ
ว่าแต่ อะตอม คือใครน่ะ?
มานั่งนึกดู จะกลับไปถามรุ้งก็กระไรอยู่ (เกรงใจอ่ะ จะรบกวนเกินไปไหมน้า ดูท่าทางง่วนกับงาน เราไปถาม คงเหนื่อยที่จะอธิบายน่าดู) ผมเลยเดินออกมาหน้าชนสาวน้อยน่ารักคนนึงเข้า ของหล่นกราว โอ๊ะ
“ขอโทษครับ จูน”
“ไม่เป็นไรค่ะ” จูนสาวน้อยน่ารักตาโตราวกับนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นยิ้มปนหัวเราะ ซึ่งผมรู้จักเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้าห้องเรียน คือ เธอเป็นคนให้ผมเข้ากลุ่ม 20 คน จัดซุ้มให้ในวันแข่งมินิมาราธอนน่ะ
“จูน คือ อะตอมอยู่ไหนเหรอ” ผมแกล้งถาม ที่จริงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนไหน
“อ๋อ อยู่ อยู่ชั้นล่างแน่ะ อ้อ มาพอดี”
นี่เหรอ อะตอม
ภาพที่ผมเห็นคือ เป็นเด็กสาวร่างบาง ตาหยี แก้มป่องๆเป็นปลาทอง ทำผมสไลด์กับหน้าม้า เดินคู่กับสาวร่างบางดัดฟัน เอ... ดูๆไปก็เหมือนม้ากับปลาทองอยู่คู่กันเลยนะเนี่ย ผมสบโอกาสแกล้งเรียกชื่อ คนไหนชื่ออะตอมก็ต้องหันมาล่ะน่า
“อะตอม”
ควับ!!
ตาย! ดันหันมาทั้งคู่เลย แล้วยังงี้จะรู้ไหมเนี่ย ว่าใครคืออะตอม
“นายเรียกฉันเหรอ” สาวปลาทองชี้มาที่ตัวเอง
“อะตอม คือ เราไม่มีกลุ่มน่ะ เราอยู่ด้วยนะ” ผมรีบหันมา อ๋อ นี่เองเหรอ อะตอม
“อ๋อ ได้สิ งั้นเราเขียนรายชื่อไปส่งครูนะ” เธอรับคำแล้วก็หยิบปากกาขึ้นมาถามชื่อเลขที่ผม แล้วก็เขียนรายชื่อสมาชิกยิกๆ แต่ท่าทางจะเป็นเด็กเรียนนะ อะตอมกับเพื่อนเค้าน่ะ ชื่อเสียงก็พอได้ยินมาบ้าง
ความคิดเห็น