Fic LSK : ตะวันสองดวง

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่เจ็ด : ยังไม่ตาย..

" ฮัดชิ้ว! " หลังจากที่แยกจากครีอุสได้ไม่นาน ก็ไม่รู้ทำไมข้าถึงได้จามบ่อยนัก ใครมาเผาพริกเผาเกลือสาปแช่งกันในตำหนักเทพอัศวินอันศักดิ์สิทธิกันนะ ถ้ารู้ข้าจะจับไปแขวนบนยอดตำหนักเลยคอยดู แต่คิดไปคิดมาบางทีอาจจะเป็นเคเรสก็ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ ก๊อกๆ



" หัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิส " ข้าเคาะประตูหลายต่อหลายครั้งก็ยังไร้เสียงตอบรับ พอข้าเปิดเข้าไปดูก็พบว่าในห้องไม่มีใครอยู่ บางทีเขาอาจจะอยู่ที่ห้องของครีอุส..แต่ครีอุสไม่อยู่ในนั้นมันหมายความว่ายังไงกันนะ!?

 

 

ข้าหันไปเคาะประตูห้องของครีอุสถามหาเทอร์มิส แน่นอนว่าไม่มีเสียงตอบรับ ภายในห้องมีกลิ่นเหลือโชยออกมาทำให้ข้างงหนักมากเข้าไปอีก จนในที่สุดข้าก็ทนไม่ไหวถือวิสาสะเปิดเข้าไป แต่กลับเปิดไม่ได้ราวกับมีอะไรที่มีกำลังมหาศาลดันประตูอยู่   " แย่ชะมัด! "


" มีเรื่องอะไรเหรอเทมเพส? " อ๊ะ..นั่นเทพอัศวินไทรอนนี่นา บางทีเขาอาจจะช่วยข้าพังประตูเข้าไปได้ก็ได้  " ข้ามีเรื่องจะคุยกับเทอร์มิสน่ะ แต่เขาไม่อยู่ในห้องเลยคิดว่าน่าจะอยู่ที่ห้องครีอุส แต่เขาไม่ตอบแถมข้ายังเปิดประตูไม่ได้อีกด้วย " ไทรอนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหลุดหัวเราะออกมานิดๆ " บางทีเขาอาจจะกำลังปั่มป๊ามกับครีอุสอยู่ก็ได้นี่นา อย่าไปกวนเค้าเลยมาเล่นผีผ้าห่มกับข้าดีกว่า ฮ่าๆ " " จะ..เจ้า! "



ไทรอนมักจะหยอกล้อข้าเสมอ จนบางทีข้าก็เริ่มสงสัยว่าใครกันแน่ที่เป็นเทพอัศวินเทมเพส เจ้านี่มันเหมาะจะเป็นทั้งเทมเพสและเอกอนจริงๆ โชคดีเหลือเกินที่เขาไปต้องตาเทพอัศวินไทรอนก่อน ไม่งั้นข้าคงตกกระป๋องไปแน่ๆ..แต่มาคิดๆดูแล้วให้ข้าเป็นเทพอัศวินไทรอนแทนเขาก็ไม่เลวนะ ข้าจะได้ไม่ต้องเหล่สาวให้อายเล่น ไม่ต้องทำงานเอกสารของครีอุส ไม่ต้องฝึกนรกกับท่านอาจารย์ที่เอาแต่คอยแกล้งข้า แค่ข้าทำติดอ่างหน่อยๆเอียงอายเหมือนเดิมนิดๆก็โอเคแล้ว..ทำไมข้าไม่คิดให้ออกเร็วกว่านี้นะ!!



" โอเคๆ ข้าไม่เล่นก็ได้มาช่วยกันพังประตูเถอะ " ไทรอนเริ่มจริงจังขึ้นมา ข้าพยักหน้าแล้วช่วยกันพังประตูเข้าไป ทันทีที่ประตูเปิด น้ำจำนวนมหาศาลก็ทะลักออกมาจากภายในห้องอย่างรวดเร็ว และรุนแรง " นี่มันอะไรกัน! " แต่จะมีน้ำมหาศาลในห้องของครีอุสได้ยังไงกัน แถมยังเป็นน้ำเกลือด้วย ข้าเพ่งสายตาไปยังกลางห้อง

 

 

" เทอร์มิส!! " ข้าตกใจเอาเสียมากๆ สภาพห้องนี้ที่เต็มไปด้วยน้ำเกลือ เทอร์มิสถูกตรึงไว้ด้วยโซ่เหล็กที่ลอยกลางอากาศได้ราวกับผูกติดอยู่กับคาน ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดที่ไหลทะลักราวกับน้ำป่า โชคดีที่เขายังมีชีวิตอยู่อย่างน้อยๆน้ำเกลือก็ยังไม่สูงเลยหัวของเขา ข้ากับไทรอนรีบพาไปหาพระสังฆราชโดยเร็ว เพราะข้ารู้สึกได้ว่าหากนำไปหาครีอุสจะยิ่งทำให้เทอร์มิสเป็นหนักมากขึ้น..เพราะคนที่ใช้เวททำอะไรแบบนี้ได้มีแค่ครีอุสคนเดียวเท่านั้น..

 

 

" เสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังคลอมา นางฟ้าที่ร้องประสานเสียงด้วยเสียงที่แหบแห้ง น้ำตาและหยาดเลือด ซากศพและผู้คน เสียงกรีดร้องโหยหวน สนุก..สนุก!!อยากได้ยินอีกจังเลย เอาอีก!!ร้องดังๆ ฮะฮะฮะฮ่า โลกนี้ก็มีแค่ความมืดมิด จะมัวลังเลอยู่ใยกระโดดลงมาสิ มาเต้นรำอยู่บนกองกระดูก ลื่นล้มในกองเลือดให้แสนสุขสันต์ ไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว เพราะจะไม่มีอะไรอีก นอกจากความว่างเปล่าที่ไม่รู้จักจบสิ้น ไม่ต้องตามหานรกเพราะมันอยู่ในใจเจ้า ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องคิดอะไรเพราะในที่สุดก็แค่ความมืดมิดในความว่างเปล่าที่ไม่รู้จักหมดสิ้น~ "
 


ถ้อยคำวิปริตจากปากของข้ารับใช้แห่งองค์เทพเจ้าแห่งแสงว่าง เขาฮัมมันออกมาเป็นเพลงอย่างสนุกสนาน ในมีดก็ถือมีดสั้นที่ใช้แทงเหล่าเทพอัศวินโชคร้ายที่เดินผ่านมา เส้นเกศาสีขาวปลอดที่เจ้าตัวไม่คิดจะปิดบังเปียกโชกไปด้วยคราบเลือด เสื้อผ้าที่อดีตแล้วเป็นสีขาวก็ถูกย้อมเป็นสีแดง แต่เขาจะสนอะไรในเมื่อเขาไม่รู้ว่าสีสันเป็นยังไงอยู่แล้ว " ข้าชอบสีแดงเพราะเหมือนเลือด เจ้าเองก็เป็นสีแดง ข้าเลยชอบเจ้ามากเลยเรดดี้ " เรดดี้ขานรับเสียงใส บุคลิกที่ควรจะมีของเจ้าชายปีศาจนี่คือสิ่งที่เกรเซียสสูญเสียมันไป บัดนี้มันกลับมาแล้ว!







" ข้ายังไม่ตายหรอกเหรอ! " ข้าตะโกนเสียงดังลั่นเมื่อรู้ว่าจริงๆข้ายังไม่ตาย เทพอัศวินครีอุสรุ่นที่ 1 ถลึงตามองบุคลิกที่ไม่สง่างามของข้าแล้วยิ้มสว่างไสวซะจนข้าแสบตา ข้าจึงต้องรีบสงวนท่าทีกลับไปนั่งที่เก้าอี้สีขาวสะอาดอีกครั้ง องค์มหาเทพที่รัก(การกลั่นแกล้งข้า) จึงเริ่มพูดต่อ


" ใช่ เจ้ายังไม่ตาย ผู้รับใช้ข้า พระสังฆราชผู้ดูแลวิหารเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง ใช้เวทฟื้นคืนชีพเจ้าได้ ที่อยู่ตรงนี้คือวิญญาณของเจ้า ร่างกับจิตมืดยังคงอยู่ที่โลกมนุษย์ " องค์มหาเทพที่เคารพรักกล่าวเนิบๆ


" จิตมืด? "


" ผู้อยู่ในตำแหน่งเทพอัสวินครีอุสทุกคน จะต้องให้อภัยในบาปของผู้คน แต่ในขณะเดียวกันความคิดด้านลบก็ย่อมมากขึ้นอีกด้วย ยิ่งเจ้าที่เคยเป็นผู้ถูกเลือกเป็นเจ้าชายปีศาจ ย่อมมีด้านมืดยิ่งกว่ารุ่นไหนๆ " ซึ่งเขากำลังจะสื่อว่า เฮ้ เจ้าน่ะมันโครตชั่วที่สุดในหมู่เทพอัศวินครีอุสเลยรู้มั้ย ข้าคิดว่าข้ากำลังถูกด่า..


" จิตมืดของเจ้าที่เคยออกมาอาละวาด บัดนี้มันได้ยึดครองร่างของเจ้าแล้วเริ่มหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายเสียแล้ว หากปล่อยเอาไว้ล่ะก็จิตมืดของเจ้าก็จะกลายเป็นเจ้าโดยสมบูรณ์ซึ่งข้าก็ไม่อาจช่วยเหลือเจ้าที่อยู่ตรงนี้ได้อีกแล้ว " พระองค์กำลังกำลังบอกว่าข้ากำลังจะกลายเป็นโรคจิต แล้วข้าตัวจริงก็จะได้ตั๋วพิเศษปักหลักสร้างถิ่นฐานรับใช้พระองค์ที่นี่ก่อนพี่น้องอัศวินล่วงหน้าหลายสิบปี



" ตอนนี้จิตมืดยังไม่รู้สึกตัว มันยังคิดว่ามันคือตัวเจ้าจริงๆอยู่ เรื่องก็เลยยังไม่เลวร้ายมากเสียเท่าไหร่ แล้วถ้าหากใครส่งเสียงเพรียกหาเจ้าที่เป็นเจ้าอย่างแท้จริงแล้ว..."




























" เจ้าจะกลับคืนสู่ร่างและเป็นเจ้าอย่างแท้จริง"



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัพเยอะและอัพถี่ๆไปเลยสำหรับวันนี้ ที่อยากอัพเยอะๆเพราะรู้ว่าอีกสักสองสามตอน คนเขียนจะเริ่มดองเค็มแล้ว55+