ลิขิตรัก ลิขิตแค้น [yaoi]

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่สาม : งานวิวาห์ที่ไม่มีวันมาถึง..

           
          อิซาโยอิเฝ้ารอคอยถึงเวลาแต่งงาน อันว่าการเป็นลูกผู้หญิงทุกคนก็ต้องใฝ่ฝันถึงการแต่งงานมีสามีที่ดีลูกที่น่ารักและครอบครัวที่อบอุ่น เธอยอมรับว่าเมื่อรู้ข่าวว่าจะต้องแต่งงานกับชายที่ตนไม่เคยเห็นหน้านั้น ทำให้เธอนึกน้อยใจที่ตนเกิดมาเป็นองค์หญิงเป็นครั้งแรก


แต่เมื่อได้พบกับริวยะ  เธอกลับนึกขอบคุณที่โชคชะตาให้เธอเป็นองค์หญิงเพื่อมาพบกับริวยะ เขาเป็นชายที่สุภาพอ่อนโยนมีเหตุผล เวลาที่เขาพูดเหมือนจะมีสายน้ำเย็นๆมาช่วยทำให้จิตใจสงบ ความอ่อนโยนที่แม้แต่สัตว์ที่ยังหลงรัก แม้ใบหน้าของเขาจะสวยมากจนเธอเองก็ยังอิจฉา แต่ว่าเธอก็ยังหลงรักเขาตั้งแต่แรกพบอยู่ดี



" ข้าแทบจะทนรอไม่ไหวแล้วล่ะคาโยะ " อิซาโยอิเอ่ยยิ้มๆกับข้ารับใช้หญิงคนสนิท "แหม องค์หญิงล่ะก็ ท่านริวยะไม่หนีไปไหนหรอกเจ้าค่ะ " คนรับใช้ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน  องค์หญิงผู้น่ารักของเธอ เผลอแปปๆก็จะแต่งงานเสียแล้ว นั่นก็ทำให้เธออดใจหายไม่ได้



" นี่คาโยะ ถ้าท่านริวยะ้จะเป็นคนเจ้าชู้ขึ้นมาล่ะ? " เธออยากจะหัวเราะดังๆให้กับความคิดนี้ขององค์หญิงเสียเหลือเกิน " อย่างท่านริวยะน่ะ น่ากลัวว่าองค์หญิงต้องคอยระวังไม่ให้มีบุรุษมาลักพาตัวเขาไปมากกว่านะเจ้าค่ะ " " คาโยะนี่ล่ะก็บ้าจริง! " องค์หญิงแย้งกลับด้วยใบหน้าแดงก่ำอย่างเขินอาย 






" ท่านอิซาโยอิขอรับ ท่านสึเนชิมะเรียกขอรับ "



" เข้าใจแล้ว ข้าจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะจ๊ะ "



................................


   ในที่สุดวันวิวาห์ก็มาถึง ริวยะแทบจะหุบยิ้มไม่ได้ เขากำลังจะกลายเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ เขากำลังจะมีภรรยาที่น่ารักและนิสัยดีไม่มีที่ติ แน่นอนว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี บ้านเมืองก็มั่นคง สองประเทศก็เชื่อมกันเป็นปึกแผ่น..


" แย่แล้วขอรับท่านเจ้าเมือง องค์หญิงอิซาโยอิ..!! " ทหารยามวิ่งเข้ามาในงานอย่างรีบร้อน ริวยะมองหน้าบิดาอย่างกังวล ทั้งหมดรีบเดินทางไปยังเรือนรับรองแขกเมืองอันเป็นที่พักชั่วคราวของท่านเจ้าเมืองไทซาคุเท็นกับองค์หญิงอิซาโยอิทันที








" นี่มันเกิดอะไรขึ้น " ทุกคนแทบช็อก เมื่อได้เห็นสภาพห้องนอนขององค์หญิงอิซาโยอิกระจุยกระจาย ข้าวของถูกรื้อค้นที่กลางห้องมีศพของคนรับใช้คนสนิทขององค์หญิงนอนอยู่ข้างๆศพหญิงสาวที่ไร้หัว เลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด มีดสีเงินวาวที่เปื้อนเลือดยังตกอยู่ข้างๆศพ



กิโมโนราคาแพงสีขาวลายดอกซากุระสีชมพู เป็นชุดกิโมโนที่อิซาโยะชอบมันมาก เขาเคยชมเธอว่ามันสวยเหมาะกับเธอ ในเมื่อมันอยู่กับร่างที่ไร้ศีรษะนั้นก็แสดงว่า..ริวยะปิดปากตนเมื่อต้องนึกถึงว่าศพนั้นเป็นใคร น้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย


ทำไม
ทำไม
ทำไม
ทำไม
ทำไม
ทำไม

ทำไมถึงต้องกลายเป็นแบบนี้ด้วย!!


ริวยะกรีดร้องออกมาจนสุดเสียง แล้ววิ่งออกจากเรือนรับรองนั้นไป สายฝนที่กระหน่ำลงมาราวกับจะเสียใจเป็นเพื่อนเขา เขาล้มลงแล้วหัวเราะออกมาท่ามกลางสายฝน เสียงหัวเราะที่แสนเจ็บปวด เสียดแทงเข้าไปในหัวใจของผู้เป็นพ่อที่วิ่งตามออกมา และไม่ว่าใครที่ได้ยินเสียงหัวเราะนี้ก็ต้องเจ็บปวดตามไปด้วย.. 





" พระเจ้า! ข้าขอสาปแช่งท่าน ท่านพรากนางอันที่รักของข้า!! "




ยามที่มิโกะแห่งแสงสว่างจมลึกลงไปในความมืดของจิตใจ ปีศาจร้ายก็จะปรากฏตัวเพื่อล่อลวงเขาให้จมลึกลงไปอีก เสียงหัวเราะของปีศาจร้ายดังก้อง ในที่สุดร่างทรงก็เทพเจ้าก็จะหันมารับใช้ตัวมันร่างทรงแห่งแสงสว่างจะร่ำร้องหาพลังแห่งความมืดเพื่อความแค้นเสียที!!