ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic LSK : ตะวันสองดวง

    ลำดับตอนที่ #8 : บทที่แปด : เหล่าเทพอัศวินทั้งหลาย..

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 56



    " ได้โปรดหยุดเถอะขอรับท่านหัวหน้าเทพอัศวินครีอุส! " ข้าอาร์เด..ข้าพยายามร้องขอให้ท่านหัวหน้าหยุดการกระทำนั้น ท่านหัวหน้ากำลังแทงดีเลนอยู่! หลังจากที่เขาเสียบมีดจนหมดด้ามที่ลำตัวของเอ็ด ทุกคนไม่กล้าจะทำอะไรเลยได้แต่ยืนอึ้ง และตกตะลึงกับการกระทำที่ต่อให้ท่านหัวหน้าความจำเสื่อมก็ไม่น่าจะทำ! เหตุการณ์ที่พวกข้าไม่อยากเชื่อ และคงไม่เชื่อหากไม่ได้พบกับตนเอง..



    หลายนาทีก่อนหน้านั้นตอนที่พวกข้าหน่วยเทพอัศวินครีอุสกำลังคุยอยู่กับเวดและดีเลนอยู่ ก็ได้พบท่านหัวหน้าครั้งแรกหลังจากท่านหัวหน้าเพิ่งฟื้น เขาเปื้อนเลือดไปหมดทั้งตัว ไม่ยอมตอบคำถามข้าที่ถามถึงที่มาของเลือดพวกนั้น เอาแต่ยิ้มแล้วทำร้ายเหล่าเทพอัศวินในสังกัดของท่านเอง เอามีดปักตรึงข้าเอาไว้ที่เสา แล้วแทงทุกๆคนต่อหน้าข้าอย่างโหดเหี้ยม ข้าทนดูไม่ไหวอีกแล้วนะ!



    " ได้โปรด..อย่าได้ทำร้ายทุกๆคน ท่านหัวหน้า!! " ภาพที่โหดร้ายแบบนี้ นี่ไม่ใช่ท่านหัวหน้าของข้า! ข้าได้แต่ร้องไห้เพราะเจ็บปวดใจที่ตนทำอะไรไม่ได้เลย แต่ถึงทำได้ข้าจะทำยังไงดี..? ข้าจะทำยังไงกับท่านหัวหน้าที่ข้าเคารพรักคนนี้ดี!!



    " อาร์เด..เจ้าเป็นคนสำคัญของข้า ดังนั้นข้าจะไม่เล่นอะไรน่าเบื่อๆแบบนี้กับเจ้าหรอก " ข้าหน้าซีดพลังสายฟ้าผ่าลงมาอีกครั้ง คราวนี้ทุกๆคนล้มลงไปกองที่พื้นกันหมด ท่านหัวหน้าจิกหัวเวดขึ้นมาจากที่พื้น " อย่านะ! อย่าทำเขาได้โปรดท่านหัวหน้า หากจะทำเขาให้ทำข้าแทนเถอะ! " สำเร็จ! คราวนี้คำขอของข้าเป็นผล ท่านหัวหน้ายอมหยุดการกระทำ เขาปล่อยให้เวดทรุดลงพื้นไปอย่างง่ายดาย



    " อาร์เดรักเวดอย่างงั้นเหรอ..แล้วทำไมไม่บอกข้าแต่แรกกันล่ะ
    ~ " ท่านหัวหน้ายิ้มให้ข้าอีกครั้ง แต่มันไม่สว่างไสวเหมือนเดิม กลับดูโรคจิตมากกว่า แล้วสติของข้าก็วูบไป ภาพสุดท้ายที่เห็นคือท่านหัวหน้ากำลังยื่นมือมาหาข้า...





     
     
    วันนี้ก็เหมือนทุกๆวัน ตำหนักเทพอัศวินที่ไร้ประมุขปกครอง หัวหน้าเทพอัศวินครีอุสยังคงหลับใหลไม่ได้สติ ทุกๆวันที่ผ่านไปนั้นดูราวกับไม่เคยมีเรื่องร้ายแรงใดๆเกิดขึ้น ภายใต้ความสงบสุขที่จอมปลอม วันนี้ระหว่างที่ข้ากำลังเดินยามกับดีเลนอยู่ก็ได้พบหน่วยเทพอัศวินครีอุส อาร์เดยังปกครองทุกคนในหน่วยแทนหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสได้เป็นอย่างดี



    ข้าหยุดคุยกับเขาและหน่วยเทพอัศวินครีอุส ทุกๆคนในหน่วยยังคงครองสติเอาไว้ได้ แม้อาร์เดจะบอกว่าตอนที่ทุกคนทราบว่าหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสเสียชีวิต ทุกคนในหน่วยเตรียมกำลังรบจะวิ่งตามหัวหน้าหน้าเทพอัศวินเฮเฟตัสไปยังวิหารเทพแห่งความมืดมนก็ตาม แม้ว่าข้าอยากจะทำแบบนั้นบ้าง แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือท่านหัวหน้าจะต้องฟื้นขึ้นก่อน..



    แล้วหัวหน้าเทพอัศวินครีอุสก็ปรากฏตัวพร้อมกับเลือด..เขาใช้เวทสายฟ้าผ่าลงมาที่ๆพวกข้ายืนอยู่แล้วแทงดีเลนจนเขาหมดสติไป แล้วหันไปแทงคนในหน่วยของตนอีกด้วย ข้าพยายามชักดาบออกมาจัดการเขา เมื่อเขาตรึงอาร์เดของข้าด้วยมีดสีดำนั่น!



    ข้าที่กำลังตัวชาได้แต่นอนมองคนอื่นๆโดนแทงไปทีละน้อยๆ เสียงของอาร์เดที่ร้องขอให้หยุดดังอยู่ในหัวของข้า อีกนิด..ข้ากำลังจะไปช่วยเจ้าแล้ว อีกนิดเดียวขอแค่ข้าชักดาบออกมาได้! แต่หัวหน้าเทพอัศวินครีอุสก็ใช้เวทสายฟ้าผ่าลงมาอีกรอบทำให้ข้าสิ้นฤทธิ์ เขาจิกหัวข้าขึ้นมาและตอนนั้นข้าก็เตรียมใจที่จะโดนแทงแล้ว..



    " อย่านะ! อย่าทำเขาได้โปรดท่านหัวหน้า หากจะทำเขาให้ทำข้าแทนเถอะ! " อาร์เดกำลังเจ็บปวด..เขากำลังร้องไห้อยู่ ข้าต้องไปช่วยเขา...หัวหน้าเทพอัศวินครีอุสปล่อยข้าลงพื้น แล้วหันไปลูบหัวอาร์เดเหมือนจะปลอบโยน แต่คนที่จะปลอบกันน่ะคงไม่มีทางซัดพลังเวทสีดำทมิฬใส่ในเวลาต่อมาหรอก! 



    " อาร์เดรักเวดอย่างงั้นเหรอ..แล้วทำไมไม่บอกข้าแต่แรกกันล่ะ
    ~ " เขาดึงมีดออกจากมือของอาร์เดอย่างเชื่องช้า แม้จะดูสง่างามแต่ก็น่าหวาดกลัว หาใช่ความอบอุ่นเหมือนอย่างทุกทีไม่ " ถ้ารักเวดก็จงรักเขาให้มากๆเหมือนที่ข้ารักทุกๆคนนะ " อาร์เดพุ่งเข้ามาแทงข้าด้วยมีดที่ปักมือของเขาเอง ชั่ววินาทีที่ดาบแทงลึกเข้ามาในร่างของข้าก็รู้สึกเหมือนถูกแผดเผาด้วยเพลิงกาฬ



    " อ๊ากก! " ในเวลานั้นข้าไม่อาจอดกลั้นเสียงของตนได้อีกแล้ว ความรู้สึกเจ็บปวด แค้นเคือง หวาดกลัว และอื่นๆปะปนกันไปในห้วงคำนึก ภาพสุดท้ายที่เห็นคืออาร์เดที่ล้มลงกับเสียงหัวเราะบ้าคลั่งของเทพอัศวินครีอุส..




    .................................
    ..........................
    ..............
    ........
    ...

    ไว้ท่านหายบ้าคลั่งเมื่อไหร่ ข้าจะยุให้ท่านหัวหน้าเทพอัศวินเทอร์มิสจัดการท่าน ให้ออกจากห้องไม่ได้ลุกไม่ขึ้นได้แต่นอนอยู่ที่เตียงไปสามอาทิตย์ ขอเดิมพันด้วยตำแหน่งรองหัวหน้าหน่วยเทพอัศวินเทอร์มิส!

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×