คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คู่ยูริอัส-วินเซนต์ : อดีต (3) [100%]
ผมลองถอดเอาปลอกคอนี้ออก แน่นอนมันเอาออกไม่ได้เลย แย่ๆ
ผมหันไปมองเจ้าเด็กที่ผมต้องดูแลด้วยสายตาหาเรื่อง ราวกับจิ๊กโก๋ปากซอยก็ไม่ปาน หงุดหงิดๆ
" ทำไมคนอย่างชั้นต้องมาทำเรื่องพรรค์นี้ด้วย!! " ผมตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด
เสียงดังขนาดนี้ ตายังไม่กระพริบเลย ไม่สิไม่ได้ขยับตัวเลยด้วยซ้ำ เจ้าเด็กนี้หายใจจริงๆเหรอเนี่ย!?
" เฮ้! นายคงไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอกนะ " ถ้าเป็นผีล่ะก็ไม่เอาด้วยนะเฟ้ย
" .... " เด็กคนนั้นมองด้วยสายตาเรียบๆ แต่ว่า..มันรู้สึกหงุดหงิดเหมือนโดนเด็กด่าว่า ไอ้บ้า ชะมัดเลย ผมรู้สึกงั้นจริงๆนะ
ผมถอนหายใจ ในเมื่อเด็กคนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย ผมคลี่ม้วนกระดาษแผนที่ออกมา
" จะเลี้ยงเด็กก็ต้องมีความรู้! " ห้องสมุด..ที่นี่จะมีรึเปล่าเนี่ย เจอแล้ว!
" อยู่นี้นะ ห้ามไปไหนล่ะ " ผมสั่งเขาแล้วรีวิ่งออกมา เขายังนั่งนิ่งๆไม่ไหวติง เขาจะได้ยินที่ผมพูดรึเปล่าเนี่ย กลุ้ม~
/-/ ห้องสมุด /-/
" รกชะมัดยาด -*- " ผมบ่นกับกองหนังสือที่ถูกรื้อเลอะเทอะ หนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็กถูกขนมากองรวมๆกันเอาไว้
ยังไม่พอยังมีเกลื่อนกลาดอยู่ที่พื้นอีกต่างหาก ผมเก็บกวาดให้พลางหยิบหนังสือที่จำเป็นออกมา
แอ๊ด..
ผมหันไปมองที่ประตู
...วินเซนต์...
" มีอะไรเรอะเจ้าหนู!? " ผมถามเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ตอนนี้ผมยังไม่คิดสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย ความสะอาดต้องมาก่อนสิ!!
" ..... " เขาเดินเข้ามาก่อนจะเดินมาหยิบหนังสือที่เข้าใจยากเล่มหนึ่งออกมา เขาก็คงไม่สนใจผมด้วยล่ะมั้ง เอาเถอะต่างคนต่างอยู่ก็ดีแล้ว
โครม!!
ไอเหยา..
" ขะ..ขอโทษนะ "
ง่า..ซุ่มซ่ามไปหน่อย กองหนังสือหล่นใส่หัววินเซนต์อ่า~
ชิ้ง! - -+
สายตาร้อนแรง~ปานจะฆ่าผมให้ตาย~
" ฮะ..ฮัดชิ้ว!! " หนังสือพวกนี้มันเก่ามากอยู่แล้ว มันจึงมีฝุ่นเป็นธรรมดา
" แพ้ฝุ่นเหรอ? " วินเซนต์พยักหน้า แพ้ฝุ่นแต่ทั้งบ้านมีแต่ฝุ่นเนี้ยนะ?ไอ้หน้าสวยนั่นไม่ทำความสะอาดบ้านเลยล่ะสิ - -*
" นายไปรอชั้นที่ข้างนอกก่อน เดี๋ยวชั้นจะทำความสะอาดที่นี่สักหน่อย "
วินเซนต์พยักหน้า ก่อนจะเดินออกไป โดยไม่ลืมเก็บหนังสือเข้าที่
" ไอ้ยูสั่งลุย!! "
" Go! Go! ไปโลด ซูเปอร์แมนจอมทำความสะอาด!! " เพลงปลุกใจผมเองแหละ โฮะๆ
แอ๊ด..
(-_-+) ชิ้งๆ
อารายหว่า ออร่านี้? เหมือนกับเราลืมอารายปาย
(หันหัวไปมองทางซ้าย 2 นาฬิกา)
น้องหนูวินเซนต์จ้องผมเขม็ง
" ง่า..มีอะไรกับชั้นเหรอ? "
" ...... " เงียบกริบ จ้องเขาทำไมตัว เดี๋ยวเขาท้องตัวรับผิดชอบนะ (ไอ้ยูสาวแตก -*-)
" ...... " น้องหนูเขาชี้ให้ผมดูนาฬิกา
บ่ายแล้ว~
หึๆ นึกอะไรดีๆในการดัดนิสัยเจ้าเด็กนี้แล้ว
" ทำความสะอาดๆ " ผมแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ
น้องหนูหน้างอลง
" อยากกินข้าวเหรอวินจัง? " ผมยิ้มแป้น
แน่นอนเขาพยักหน้า
" งั้นพูดสิ..บอกกับชั้นสิว่านายหิวข้าวน่ะ "
ดูเขาลนลานไงชอบกล แต่ก็น่ารัก น่าแกล้งดีหึๆ
" พูดสิ " พูดจิๆ หึๆ
วินเซนต์เม้มปากแน่น ทำหน้าเหมือนเด็กที่ถูกบังคับให้ทำให้สิ่งที่ยากๆ
" พูดสิ "
..............
" อึก! "
กรรมแล้ว~!!!!!
วินเซนต์ร้องไห้แล้ว!!
ทำไงดีๆ ผมเต้นไปเต้นมาอย่างลนลาน
เทพยู : ปลอบเขาสิ
มารยู : ปล่อยมัน ไม่ใช่ลูกใช่หลานนายหนิ
เทพยู : ง้อเถอะนะ เทวดาสุดหล่อขอร้อง
เอาก็เอา!! ว่าแต่..ง้อไงชั้นง้อใครไม่เป็น
เทพยู&มารยู : ไร้น้ำยา!!
ทีงี้ล่ะประสานเสียงเชียวนะ!!
" เอ่อ..คือ..ชั้นขอโทษนะ "
ไม่ได้ผลครับ เขายังร้องอยู่
" โอ๋ๆ อย่าร้องนะๆ " ผมลูบหัวเขา ทำให้เขาเงียบลงบ้าง
ทำไมเด็กคนนี้ขี้แยจังว่ะเนี้ย -*-
" ต่อไปนี้จะไม่แกล้งอย่างนี้อีกแล้วครับ สัญญาเลย ^ ^ " ผมเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยกับวินเซนต์
" สัญญาๆถ้าใครผิดสัญญาจะต้องกินเข็มพันเล่มนะ ^ ^ "
พระเจ้า! เขายิ้มแล้ว!!!! น่ารักจังอ่า~
+++++++++++++++++ที่แห่งหนึ่ง+++++++++++++++++
" บังอาจทำให้น้องสุดที่รักของชั้นร้องไห้เรอะ!! " เพล้ง! แก้วไวท์ในมือแหลกคามือแทบเป็นผง
" บรรยากาศดีแหละ " สาวสวยผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลลอน ดวงตาที่แสนท้าทายสีเขียวมรกต เอ่ยอย่างชอบใจ
" แต่จะไว้ใจชายผู้นั้นได้รึขอรับ? " หมาป่าสีดำเอ่ย ดวงตาสีทองจับจ้องไปที่ภาพยูริอัสที่มองผ่านลูกแก้ว ด้วยสายตาราวกับจะฆ่าให้ตาย
" ถ้าไม่น่าไว้ใจค่อยฆ่าทิ้งทีหลังแล้วกัน... "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอคอมเม้นหน่อยเถอะ =_=
ความคิดเห็น