ลิขิตรัก ลิขิตแค้น [yaoi]

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ห้า โลหิต..

       แม้ว่าริวยะต้องการจะแก้แค้นคนที่ฆ่าอิซาโยะก็ตามที แต่ว่าเขาก็ยังไร้ข้อมูลไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนร้าย เจ้าเมืองไทซาคุเท็นผู้เป็นบิดาของอิซาโยะนั้น ไม่ยอมสืบหาความจริงเลยแม้แต่น้อย นั่นทำให้เขาโกรธหมายมั่นเอาไว้ว่าหลังจากฆ่าคนที่ฆ่าอิซาโยะแล้ว เขาจะส่งสึเนชิมะตามอิซาโยะไปขอโทษนางในนรก





" แล้วตอนนี้เจ้าอยากทำอะไรละ หืม? "





จอมปีศาจแหยะยิ้มหวาน คอยเอาอกเอาใจและปลอบโยนด้วยคำพูดหวานหู ไม่ต่างกับคำพูดที่ใช้กับคนรัก แต่ริวยะก็รู้ดีว่าเดียรอสทำไปเพื่อหลอกให้เขาตายใจจะได้ใช้ง่ายได้สะดวก แต่ในเวลานี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น เสียงของอิซาโยะที่พร่ำบอกกับเขาว่า นางเจ็บปวดและแค้นเคืองเพียงใด ทำให้เขาไม่เคยหยุดคิดเรื่องการแก้แค้น






" ข้าอยาก..ตามหาศีรษะของอิซาโยะ "






เดียรอสถอนหายใจ " ทำไมเจ้าถึงยึดถึงกับหัวของนางนัก? "






" เพราะนางบอกกับข้าว่าวิญญาณนางจะไม่มีวันสงบถ้าศพของนางยังเป็นแบบนั้น!! "






เดียรอสเลิกคิ้วมองริวยะที่ตวาดเสียงดังจนตัวเองหอบโยน เจ้ามนุษย์ที่น่าสมเพช นี่คือสิ่งที่เดียรอสคิดอยู่ เขารู้ว่าใครฆ่าอิซาโยะและแน่นอนว่ารู้ว่าหัวของนางอยู่ที่ไหน แต่เขาก็ไม่ได้บอกออกไป นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขา อีกทั้งริวยะก็ไม่ได้เอ่ยปากถามเขาเสียด้วย ยังไงก็ตามเขาควรเก็บค่าจ้างเสียก่อน






" เจ้าร่างทรง..เจ้าอยากตามหาหัวของคนรักเจ้าสินะ " ริวยะพยักหน้า






" ถ้างั้นให้ข้าสิงร่างเจ้าสิ ให้ข้าได้ใช้พลังของเจ้าแล้วข้าถึงจะพาเจ้าไปสถานที่ที่หัวของคนรักเจ้าอยู่ "






ริวยะลังเลอยู่พักเดียวก็พยักหน้ารับ เงยหน้ามองเดียรอสด้วยสายตามุ่งมั่น เพียงเท่านั้นแหละร่างของจอมปีศาจก็อันตธานหายไปแล้วเขาก็รู้สึกว่ามีอะไรแทรกเข้ามาในกายของเขา ร่างของเขากระตุกอยู่สองสามทีเขาก็รู้สึกว่าเปลือกตามันหนักอึ้งก่อนจะจมลงห้วงนิทราในทันที
























" เจ้ามนุษย์หน้าโง่ ปล่อยร่างที่แสนวิเศษอย่างนี้ให้กับปีศาจซะได้.."





ดวงตาสีนิลสวยแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับโลหิต เดียรอสใช้เวทพาร่างของริวยะไปยังหมู่บ้านข้างๆ แล้วทันทีที่มาถึงการสังหารหมู่ก็ได้เกิดขึ้น เสียงกรีดร้องโหยหวน ทั้งขอชีวิต ทั้งก่นด่า ดังไปทั่วบริเวณ จอมปีศาจใช้ร่างของร่างทรงรีดเร้นเอาพลังที่เขาถูกผนึกเอาไว้ออกมาใช้อย่างสนุกสนาน





แผ่นดินถูกย้อมด้วยโลหิต พื้นหญ้าล้วนมีแต่ซากศพ ควันไฟสีดำทะมึนปกคลุมท้องฟ้ายามเย็น เสียงหัวเราะของจอมปีศาจดังกึกก้อง คำสาปแช่งของทวยเทพที่่มีให้กับอดีตร่างทรงผู้รับใช้สวรรค์ แม้ร่างกายจะเจ็บและปวดร้าวจากการใช้พลังมากเกินไปแค่ไหน แต่เจ้าของร่างที่ได้อุทิศตนให้กับจอมปีศาจก็ยังคงหลับใหลอยู่ภายใน..



























" วันนี้ข้าสนุกจริงๆ เรื่องหัวของคนรักเจ้าเอาไว้วันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน "





ทันทีที่เดียรอสออกจากร่างของริวยะ ริวยะก็ล้มลงไปนอนกองที่พื้น เขาหอบหายใจหนักความเจ็บปวดที่ราวกับว่าหัวใจถูกควานออกไปทำให้เขาเจ็บมากเหลือเกิน เสียงก่นด่าสาปแช่งที่เหล่าชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ดังก้องในหัว แต่เมื่อเสียงของอิซาโยะดังขึ้น เสียงอื่นๆก็เงียบลงไปทันที






" อะไรกัน..ถ้าแค่นี้เจ้ายังหอบอีก ข้าก็ใช้พลังไม่ได้เต็มที่น่ะสิ "






เดียรอสใช้เท้าเตะร่างของริวยะเบาๆแต่นั่นก็ทำให้ริวยะกระเด็นได้ ร่างบอบบางได้แต่หอบหายใจกล้ำกลืนความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ยอมส่งเสียงร้องควรญครางให้เดียรอสได้ยิน จอมปีศาจเลียปากอย่างถูกใจจิกหัวของริวยะขึ้นมาให้ดวงตาสีนิลจับจ้องมาที่ดวงตาสีโลหิตของเขา






" แต่เจ้าก็ทำได้ดีแม้เป็นครั้งแรก ถ้าอย่างนั้นข้าจะให้รางวัลเจ้าหน่อยก็แล้วกัน "






สิ้นคำร่างสูงก้มจูบริมฝีปากบางในทันที ริวยะดิ้นพยายามขัดขืนแต่มือแกร่งก็กดมือทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ เดียรอสบีบแก้มของเขาหวังให้เขาเปิดปากแม้จะพยายามแค่ไหนแต่สุดท้ายเขาก็ทนความเจ็บไม่ไหว ทันทีที่เปิดปากลิ้นร้อนก็เข้ามารุกล้ำภายในอย่างกระหาย ทั้งที่ควรจะรู้สึกรังเกียจแต่เขากลับรู้สึกดี..






( NC นิดหน่อยจ๊ะ)



กิโมโนสีขาวถูกเลิกออกช้าๆ ริวยะได้แต่เจ็บใจที่กำลังของตนขัดขืนอะไรไม่ได้เลย ร่างสูงขบเม้มที่ซอกคอขาวเนียนราวกับจะหยอกล้อ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อลิ้นร้อนกำลังโลมเลียที่ปุ่มนูนที่อกของเขา ในใจทั้งสับสนทั้งอายทั้งโมโหเสียงของอิซาโยะดังออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อไร้เสียงของอิซาโยะเขาก็เลิกขัดขืนและปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจชอบ



" เจ้านี่ก็ร่านใช่ย่อยเลยนะ มีอารมณ์กับปีศาจ ยังไม่พอจะมีเซ็กซ์กันท่ามกลางซากศพด้วย "



ริวยะตั้งใจจะต่อว่าเดียรอสแต่ความคิดนั้นก็กระเจิง เมื่อมือหยาบกร้านสัมผัสแก่นกายเขาอย่างจะหยอกล้อ เสียงครางที่แสนน่าอายทำให้เขาอยากจะมุดดินหนี สะโพกของเขาขยับตามมือของเดียรอสอย่างว่าง่าย ความรู้สึกดีที่น่าประณามและร่างกายที่แสนจะทรยศ ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกดี..



" อ๊ะ..ไม่ เอาออกไป "



นิ้วเรียวของเดียรอสกำลังสอดแทรกเข้ามาในช่องทางที่ไม่เคยมีสิ่งใดล่วงล้ำเข้ามาก่อน ความเปียกชื้นจากน้ำลายของเดียรอสทำให้นิ้วเรียวเข้าไปภายในได้ถึงสองนิ้ว จอมปีศาจเอ่ยปลอบให้เขาผ่อนคลายก่อนจะแทรกนิ้วที่สามเข้ามาอย่างไม่ปราณี นิ้วทั้งสามสอดใส่อยู่สักพักก็ไปถูกเขากับจุดๆหนึ่งที่ทำให้ริวยะครางลั่น ปลดปล่อยน้ำเสียงขาวขุ่นออกมาเลอะ



" แค่นิ้วเจ้าก็ถึงซะแล้วรึ ร่านซะจริงๆเลยนะ "



ริวยะไม่มีแรงแม้แต่จะคิดคำด่าจอมปีศาจแสนลามก ยังไม่ทันที่เดียรอสจะได้ทำอะไรต่อริวยะก็ได้สลบไปเพราะความเหนื่อยอ่อนเสียแล้ว เดียรอสสบถด่าตนเองที่ใช้งานร่างของริวยะหนักเกินไป ทำให้อารมณ์ของตนเองยังค้างๆคาๆไม่ได้ระบายออก



" ถือว่าวันนี้เจ้าดวงดีรอดไปนะ "