ฟิครวมรส รร.Prince School ฉบับ Y

ลำดับตอนที่ #5 : คู่เรฟ-เดส (ยำ) นิทานเด็กดี ซินเดอเรเดส 100%

  

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ววว 

มีหญิงสาวผู้งดงามอยู่นางหนึ่ง นามว่า เดสเรล่า เธอเติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่ร่ำรวย และมีความสุข 


แต่ไม่นานนักมารดาของเธอก็ได้เสียชีวิตลง บิดาจึงได้แต่งงานใหม่ กับหญิงม่ายสาวพราวเสน่ห์ นาม โซ เธอมีลูกติด 2 คน ได้แก่ ลูฟและโรน 

" เดสจังรองเท้าผมหายอ่า แง้ " 


" ไม่ร้องนะลูฟเดี๋ยวพี่หาให้ " 


" เดสผมเก็บผ้ามาให้แล้วน้า " 


" เอาวางไว้ตรงนั้นเถอะโรน "

 

" ก๊อกๆ " 


วันหนึ่งเสียงเคาะประตูบ้านก็ดังขึ้น โซเดินไปเปิดประตูบ้าน เพื่อดูหน้าไอ้คนที่กล้ามาเคาะประตูบ้านของโซ จอมกระหายเลือด!!


 

" มีไร? " " มีจดหมายเชิญไปงานเลี้ยง เลือกคู่ของเจ้าชายเรฟ มาส่งคร้าบ~~ "

ผู้ส่งสารจากวังหลวงยืนยิ้มแป้น พร้อมจดหมายในมือ 


งานเลี้ยง =  แหล่งรวมเลือดชั้นดี 


" ไปก็ได้ๆ.." 


คนส่งสารยิ้มแฉ่งอย่างอารมณ์ดี 


" นี่เจ้าหนู..แกชื่อไร " 


" วินเซนต์ครับ วินเซนต์ ไฮเดอเรียครับ ^ ^ " 


" วินงั้นเหรอ " เขี้ยวสีขาวงอกออกมา โซเลียปากอย่างกระหาย 


" มีอะไรเหรอครับ? " (ชักสังหรณ์ใจไม่ดีเลย) 


หญิงสาวกระหายเลือดโซค่อยๆก้มลงฝังเขี้ยวลงที่ต้นคอวิน แล้วดูดเลือดอย่างกระหาย 


" อ๊าเจ็บนะครับ "


" หึๆๆ " ดูดๆๆๆๆๆ

" โซพอได้แล้ว " 


เดสเรล่าเอ่ยเตือน เมื่อเห็นว่าเด็กส่งสารจะตายอยู่แล้ว -*- 


" หวานอร่อยดีจัง " 


โซถอนเขี้ยวออกมา 


ส่งผลให้วินลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นทันที 


" อ่อนแอชะมัดเลย " " มะ..มันไม่ชิน..น่ะ..ครับ " 


ก่อนเจ้าตัวจะโซซัดโซเซออกไป นึกว่าจะมาตายหน้าบ้านซะแล้ว -*- 


" เดสจะไปมั้ย? " 


" ไม่.." 


ว่าแล้วเดสเรล่า ก็นั่งอ่านหนังสือ วิธีการถลกหนังคนอย่างมีศิลป์ ต่อไปเงียบๆ 


" เดสจังไม่ไปหรอ " (* *) 


" ไม่..ลูฟไปเถอะชั้นเฝ้าบ้านให้เอง " (- -) 


" งั้นไปล่ะ555+ " โรนบังคับรถม้าเพื่อ พาแม่และน้องไปงานเลี้ยงที่ปราสาท

10 นาทีผ่านไป

30 นาทีผ่านไป

 

" ตึ้งๆๆโครมมม!!!! " 


เสียงประหลาดทำให้เดสเรล่า ละสายตาจากหนังสือไปมองปล่องไฟ พบเด็กหนุ่มผมสาวสีชมพูใส่ชุดผ้าคลุมสีดำสนิท 


" นาย...ซานตาครอสเหรอ? "

เงียบบบบ

 

" ชั้นเป็นนางฟ้า ชื่อซีเอเน่ มาประทานพรให้นาย ที่ไม่ได้ไปงานเลี้ยง " 


" ข้าไม่ต้อง.." 


" น่าสงสารคงถูกแม่เลี้ยง สั่งไม่ให้ไปล่ะสิ " 


" ไม่.." 


" ชุดก็ไม่มีน่าสงสารจริงๆ เพราะงั้นชั้นจะช่วยนะ " 


พริบตาเดียวชุดที่แสนมาดแมนของเดสเรล่า ก็กลายเป็นชุดกระโปรงฟู่ฟ่องมีลูกไม้ ตามแบบฉบับโลลิต้าสีชมพูหวาน - -""" 


อีกครั้งหนึ่งที่เวทมนตร์บันดาลรถฟักทองพร้อมด้วยสารถีคลาว (หูแมว) 


" รีบๆไปกันเถอะครับ เมี้ยวว " ^ ^  


ไม่ต้องรอให้ตอบนางฟ้าซีเอรีบจัดการยัด เดสเรล่าเข้าไปในรถพักทอง ก่อนที่สารถีคลาวจะขับออกไปอย่างรู้หน้าที่ 


" ข้ายังไม่ได้ล้างห้องน้ำ..ฝากเจ้าล้างด้วยนะซีเอ - - "

- -""" <<<< หน้าซีเอ

 

/-/ ตัดไปทางพระราชวัง /-/  

" ม่ายอ้าวววเค้าไม่แต่งงานนน!!!!!! " 


เจ้าชายเรฟลงไปดิ้นดุ๊กดิ๊ก ราวกับปลาไหลโดนน้ำร้อนอย่างขัดใจ 


" ข้าไม่ได้ให้เจ้าแต่ง..แค่เลือกคู่เอง ที่เหลือเจ้าก็แค่ไปสานต่อบนเตียง ง่ายจะตายไป " 


องค์ราชายูริสยิ้มแป้นอย่างสนุกสนาน ที่เห็นสภาพลูกชาย 


" ม่ายยยยอาววววว " 


" องค์ชายครับ งานเลี้ยงพร้อมแล้วครับ " 


คนส่งสารหรือวินยิ้ม 


" วินเจ้าต้องช่วยข้านะ ข้าไม่อยากแต่งงาน ข้ายังอยากจะหม้อสาวต่อไปอยู่อีก " (T^T) 


" เรื่องมากจริง จะทำให้พวกข้า ที่จัดงานนี้ต้องเสียเงินเปล่าเรอะไง!! " 


แฝดผู้น้องของวิน เซนต์มหาโหดออกโรง 


" ผมที่อุตส่าห์ไปส่งสารให้ (แถมซวยโดนดูดเลือด รุมทึ้ง ลวนลาม สารพัดอย่าง) ไม่ยอมให้งานล่มไปเพราะ องค์ชายเพียงตัวเดียวหรอกครับ " 


สิ้นคำสองพี่น้องไฮเดอเรีย ก็จัดการอุ้มเจ้าชายตัวดี ไปแต่งตัวอย่างรวดเร็ว 


" อาเมนขอให้โชคดีนะเรฟ " (^ ^) 


เขาเองก็ไม่คิดจะไปเป็นของเล่น ให้สองฝาแฝดนรกคู่นั้นเด็ดขาด!! 

 

/-/ เริ่มงาน /-/

" ขอเชิญพบกับ..เจ้าชายเรฟฟฟ!!!! " 


เจ้าชายหน้าหวาน ที่ตอนนี้อารมณ์บูดสนิท ปั้นหน้ายิ้มทันที ที่แสงสปอร์ตไลท์ส่องมาที่ตัวเอง งานเลี้ยงนี้ช่างไม่สนุกเอาเสียเลย เขากวาดตาหาสาวหม้อ 


พลันสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ เดสเรล่า โอ้โหใช่เลยยย!!!!!!! ไม่ต้องให้ใครสั่ง เขารีบเดินไปหาสาวงามผู้นั้นทันที 


" ได้โปรดเต้นรำกับข้าด้วยเถิด "

" ไม่ " 


สั้นๆแต่ได้ใจความ ช่างหนาวเหน็บเหลือเกิน 

 

เกิดมาไม่เคยถูกปฏิเสธ อย่างนี้มาก่อนเลย

 

พอมองไปที่พ่อตัวดี ก็พบว่าขำกลิ้งลงไปดิ้นกับพื้น

 

" แค่เพียงนิดหน่อยก็ยังดี เถอะนะครับ " 



" ไม่ " 




โอ๊ย..หนาวเหน็บบบ

" พนันไม่ยอมชัวร์ 50 บาท "

" โด่! ไอ้ราชาขี้งก ข้าว่าไม่ยอม 80 บาท "

" ผมว่ายอม 200 "

 

 

จำไว้นะพวกแก!! - -+++++

 

 

" เถอะน้าาา~~~ " TT^TT

 

 

 

 

" เฮ้อ~ ก็ได้ๆ "

 

เวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน ...

 

" ติ๊งต๊องส์ ติ๊งต่อง ติ๊งต๊องส์ ติ๊งต่อง "

 

แย่แล้ว!! ต้องรีบกลับไปดูตีสิบ!!

 

เดสเรล่ารีบวิ่งกลับไปที่รถผักทอง ที่มีสารถีคลาวนั่งเล่นกับเมี้ยวพอร์ตอยู่

 

แต่ด้วยความรีบร้อน ทำให้รองเท้าแก้วหลุดออกมาจากเท้าของเธอ ตกอยู่ที่บันได (ตามสูตร-*-) แต่เธอก็ไม่มีเวลาจะกลับไปเอา

 

" รอเดี๋ยวสิ!!เธอชื่ออะไร รอก่อนดิ อ๊ากกกก!!!! " 




กึกโครมๆๆๆๆๆๆตึง!! 


เจ้าชายเรฟ..


พรุ่งนี้ข่าวพาดหัว 

' เจ้าชายตายอนาถ!! ตกบันไดหน้าแหกตาย!! '


ขอท่านผู้อ่านไว้อาลัยแด่ องค์ชายเรฟ 30 วิ อาเมน~~~






(เฮ้ย! มั่วแหละ -*-) 

" อูย ~ หน้าจะแหกมั้ยเนี่ย? " เจ้าชายเรฟลูบคลำใบหน้า (หวานๆ) ของเขา

 

 

เขาหยิบรองเท้าแก้วของเดสเรล่าขึ้นมา

 

 

" วิน!!ประกาศออกไป เราจะแต่งงานกับเจ้าของรองเท้าแก้วผู้นี้!! "

 

 

/-/ วันรุ่งขึ้น /-/

 

 

เสียงประตูบ้านของ หญิงสาวกระหายเลือดโซ ก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง

 

 

" มีไรฟะ!! " โซรีบเจริญพรคนที่มาเคาะประตู้บ้าน อย่างรวดเร็ว

 

 

" ถ้าไม่มีธุระ ข้าก็ไม่ถ่อสังขารมาหรอก " 


เด็กหนุ่มที่มาเคาะประตู ตอบด้วยน้ำเสียงเฉยชา แต่ยังคงความกวนทีนไว้มาก - -+

 

 

" เซนต์ปากไม่ดีอีกแล้ว " - -+ ไอ้เปี๊ยกที่อยู่ข้างหลังตะโกนกลับมา (ฉึก!!ลูกศรทิ่มแทงตัวเอง) 

 

 

" วันนี้เพราะไอ้เจ้าชายหน้าหวานน ทำผิดพลาด เราถึงต้องลากทีนมา ตามหาเจ้าสาวให้มั.."

 

ผั๊วะ!!คนตัวเล็กที่ไม่เจียมสังขาร กระโดดตบหัวฝาแฝดผู้น้องทันที

 

" สรุปจะให้พวกเราใส่รองเท้าดูแค่เนี้ย? " โซสรุป

 

 

โซใส่ไม่ได้เล็กไป

 

โรนใส่ไม่ได้เล็กไป

 

ลูฟใส่ไม่ได้ใหญ่ไป

 

 

มาถึงนางเอกของเรา เดสเรล่า

 

 

แน่นอนๆตามสูตรจะมีใครใส่ได้ นอกจากเดสเรล่า และแน่นอนที่เจ้าชายเรฟจะโผล่หัวออกมา เพื่อเริ่มบท

 

 

และแน่นอนว่าคนแต่ง ผู้แสนจะไม่มีเวลาว่าง (น้อย) คงจะตัดจบแบบซั่วๆ ตามประสาคนขี้เกียจ (สด. - - )

และแน่นอนว่าคนที่กำลังอ่านอยู่นี้นั้น...

 

 

 

คือ ผู้แสวงหางานจากนักเขียนที่ขี้เกียจที่สุด!!!

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หมดมุขครับ และแน่นอนช่วงนี้โรคเบื่อโลกกำเริบ จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย 



  <<<<<< สภาพหลังแต่งเสร็จ