ฟิครวมรส รร.Prince School ฉบับ Y

ลำดับตอนที่ #2 : ของขวัญวันเกิดของซีเอน่า [100%]

" รักเหรอ..ไอ้คนโกหก!! อ๊ากกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!! ไอ้คนบ้า!! ทำไมนายถึงไม่มาหาชั้น!!!!! " ซีเอเน่ คราฟตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ดังลั่นภายในห้องตัวเอง อย่างเหลืออด 


ยังดีว่าอีก 2 คนที่มีห้องอยู่ติดกับเขา ไม่อยู่ที่ห้อง ไม่งั้นก็โดนประจานทั่วโรงเรียนแน่ๆ ยิ่งถ้าคนนั่นคือ วินเซนต์ ล่ะก็นะ..อาจจะถ่ายคลิปที่เขาโวยวายไปให้อินแบคาดูก็ได้ (เหอๆมันทำแน่นอน) 


" ก๊อกๆๆ " เสียงเคาะประตูปลุกสติเขาให้กลับร่าง รีบโดดไปเปิดประตูทันที แต่คนที่มากลับไม่ใช่คนที่เขาอยากให้มา 


" มีอะไรเหรอวิน " วินไม่ตอบแต่พยายามดึงๆเขาออกมาจากห้อง 


" มีอะไร " ซีอาคิ้วขมวด วินหน้ามุ่ยก่อนจะดีดนิ้วทีหนึ่ง พริบตาชุดนอนสีฟ้าของเขาก็กลายเป็นชุดโลลิต้ากระโปรงสีฟ้า ผ้ากันเปื้อนสีขาว ผมยาวๆก็ปล่อยสลวย มีริบบิ้นสีฟ้าเป็นที่คาดผม 


" อะ..อะไรกันเนี่ย!! =[]= นี่มันอะไรกานนน!!!!!  " แต่เจ้าคนทำก็ไม่อยู่ให้เขาถาม วินที่ตอนนี้แปรสภาพไปใส่ชุดสูทของกระต่ายแห่งดินแดนอลิซ ห้อยนาฬิกาอันใหญ่ไว้ที่คอ วิ่งนำหน้าเขาไปได้ไกลโขแล้ว


" ทางนี้อลิซ!! " ไอ้ชุดนี้ร่ายเวทย์ยังไงก็ไม่หาย มันต้องจัดการกับตัวการสินะ " หยุดเดี๋ยวนี้เลยยไอ้กระต่ายบ้า!! " อินก็ไม่มาวินก็ดันมาแกล้ง วันนี้มันวันซวยอะไรเนี่ย T^T 


โว้ยยทำไมวิ่งเร็วจังงิหายไปไหนแล้ว.." ห้องกลาง..วิ่งมาถึงนี่เลยเหรอ " เขาเปิดประตูห้องออกช้าๆ ....สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่ห้องกลางธรรมดาๆ กลับเป็นงานเลี้ยงเต้นรำสวมหน้ากากแทน!! 


เขาเดินตามพรมสีแดง ที่ดูแล้วน่าจะมีราคามหาศาลเข้ามา เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย ผู้คนที่เต้นรำอยู่หันมามองซีอาเป็นจุดเดียว พอดีกับที่สปอตร์ไลต์ฉายส่องลงมาที่เขาพอดีราวกับจงใจ 


เจ้ากระต่ายบ้าที่เขาตามหา ยืนอยู่ข้างๆแกรนด์เปียโนหลังใหญ่สีดำสนิท ด้วยท่าทางสงบเงียบ


" เพื่อให้ท่านได้เป็นผู้ที่งดงามมากที่สุดในงานนี้..ข้าขอมอบสิ่งนี้ให้ท่าน " วินยื่นมือออกมาด้านหน้าตัวเองแล้วดีดนิ้วทีหนึ่ง ชุดเมดสีฟ้าที่เขาสวมอยู่ ก็กลายเป็นชุดราตรีสีฟ้าสวย ราวกับซินเดอเรล่าก็ไม่ปาน แค่นี้ก็ทำให้เขาอ้าปากค้างได้แล้ว

=[]= นี่มันอะไรกานนน!!!!! " เชิญท่านเจ้าชายขอรับ " วินเอามือทาบกับอกแล้วโค้งให้คนผู้หนึ่ง  


  

" ดีครับเจ้าหญิงของผม " =[]= โอ้มายพระพุทธเจ้า อะไรกันนี่!! ไอ้บ้าที่ปล่อยให้เขาเหงาอยู่ตั้ง 3 วัน ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะฟะเนี่ย!! 


         เสียงเปียโนของวินดังขึ้นพร้อมกับเสียงไวโอลินของพอร์ต 


ชายหนุ่มร่างสูงโค้งให้กับเขาก่อนจะยื่นมือมา " ให้เกียรติเต้นรำกับข้าได้รึไม่ " 


ซีอากลืนทำลายทีหนึ่ง ก่อนจะตอบรับคำชวน ทั้งคู่จึงเริ่มเต้นรำด้วยกัน

คนบริเวณโดยรอบต่างพากันแหวกทางให้ทั้งคู่ 


" อิน..นายหายไปไหนมา " 


" ขอโทษนะมีธุระนิดหน่อยน่ะ "

อินยิ้มให้ก่อนจะขโมยหอมแก้มซีอาเบาๆ ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระรื่น " ชั้นว่า..เรื่องเต้นรำพอแค่นี้จะดีกว่านะกลับไปสานต่อบนเตียงกันเถอะ " อินกระซิบที่ข้างหูซีอา 


" ลามก!! " แต่เห็นสภาพคนเล่นเปียโน ก็พอทราบว่าคนเล่นนั้น..หลุดโลกไปแล้วเหอๆ

ต่อจากนี้เป็นฉากอย่างว่า..รับไม่ได้อย่าอ่านเลย

แน่ใจว่าจะอ่าน?

คนลามก!!

 

                                                               

 

 

" ชั้นคิดถึงนายที่สุดเลยซีอา " " ฉันเองก็คิดถึงนายนะ อิน " ซีอากอดอินที่ค่อยๆบรรจงประกบริมฝีปากของตนเองและซีอาอย่างอ่อนโยน 


" อืม.. " ซีอาครางออกมา อินใช้ลิ้มตวัดเกี่ยวกับลิ้นของอีกฝ่าย 

" อื้ม.. " ดูเหมือนซีอาจะเริ่มหายใจไม่ทัน อินจึงถอนปากออกมาอย่างเสียดาย เขาเลื่อนลงต่ำซุกไซ้ที่ต้นคอระหง 

" อ๊ะ " ซีอากลั้นเสียง อินปลดกระดุมเสื้อซีอา แล้วพรมจูบที่ปุ่มนูนระรื่นสี 

" อ๊ะ.." ซีอาพยามอดกลั้น 

" ร้องออกมาก็ได้นะไม่ต้องฝืนหรอก " อินมองคนรักของตัวเอง 

" มะ..ไม่เอา " " งั้นชั้นจะทำให้คราง จนไม่อยากครางเลย " อินค่อยๆเลื่อนมา ที่จุดสำคัญ 

" อ๊า..อิน..อ๊า " ขณะปรนเปรอสัมผัสแก่ซีอาไปพลาง ใบหน้าคมก็ซุกลงกับซอกคอ ซุกไซ้หาความหอมหวานจากร่างข้างใต้ แก่นกายซึ่งแข็งขืนจากการถูกปลุกเร้าเริ่มมีของเหลวสีขาวหลั่งรินจากส่วนปลาย มือเรียวกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น 

ร่างสูงขยับมือขึ้นลงบริเวณส่วนสำคัญของซีอา เร่งจังหวะให้กระชั้นถี่ สร้างความปั่นป่วนจนมือบางต้องยึดไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึด ขณะที่เจ้าของมือเล็กนั้นกำลังรู้สึกเหมือนความร้อนรุ่มในกายกำลังจะถูกปลดปล่อย 

" อะ...อ๊ะ...! อ๊า.." ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนมือของอิน จากนั้นเค้าก็นำเอาความเปียกชื้นนั้นแทรกปลายนิ้วเค้าสู่ภายในช่องทางอันคับแคบอย่างระมัดระวัง 

ซีอาสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงแทรกปลายนิ้วเข้าสู่ภายในและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเร่งเร้า "..อ๊ะ!..อื้อ ! อ๊า " 

แม้แทบไม่มีสติหลง เหลืออยู่ ร่างบางก็ยังสั่นไหวเมื่อได้รับรู้ถึงรสสัมผัสในส่วนล้ำลึกที่สุด อินทำเช่นนี้ซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับเพิ่มจำนวนนิ้วจนครบสามนิ้ว 

ช่องทางนั้นก็เริ่มคลายตัวรับสัมผัส ประกอบกับความชุ่มชื้นที่ทำให้ปลายนิ้วขยับเข้าออกได้สะดวกขึ้น เมื่อนิ้วถูกถอนออก 

ขาทั้งคู่ของร่างบางก็ถูกแยกห่างจากกันก่อนที่ความเป็นชายซึ่งทั้งแข็งขืนและรุ่มร้อนของอิน เบียดแทรกเข้ามาในช่องทางคับแคบ ทันทีที่ร่างกายถูกลุกล้ำ ซีอาเกร็งด้วยความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านสู่ภายใน จนหยาดน้ำใสไหลออกมาจากดวงตาคู่งาม 

"..อ๊ะ!อ๊า..อิน...อ๊ะ!..ฉะ...ฉันเจ็บ " " อย่าเกร็งซีอา หายใจเข้าออกลึกๆนะ " อินเอ่ยปลอบ ก่อนที่จะสอดแทรกอย่างหนักหน่วง สะโพกบางถูกรั้งสูงยิ่งขึ้นเพื่อรับการรุกล้ำจากแก่นกายร้อนผ่าว 

เสียงหวานครางแผ่ว ความเจ็บปวดค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนหวาน อินดันร่างเพื่อแทรกกายเข้าออก ผ่อนจังหวะช้าเร็วให้เข้าสู่ความอบอุ่นของซีอา 

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่คนใต้ร่างส่งเสียงครางแผ่วหวานอย่างไม่อาจสะกดกลั้น ทั้งน้ำหนักและความร้อนของคนที่เบียดทับลงมาทำให้มือเรียวเกาะไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึด จิกเล็บลงบนผิวเนื้อบริเวณนั้น 

ลมหายใจกระชั้นถี่ก่อนจะปลดปล่อยความปรารถนาลงบนหน้าท้องแข็งแกร่ง ส่วนสำคัญที่สอดแทรกในร่างบางเริ่มกระตุกเกร็ง หยาดน้ำอันอบอุ่นถูกปลดปล่อยสู่ส่วนล้ำลึกที่กำลังบีบรัดราวกับโหยหา ร่างบางเกร็งตัวแน่นก่อนที่จะทรุดฮวบลงหมดสติไป..


" หลับให้สบายนะเจ้าหญิงของผม " อินจุมพิตที่หน้าผากของซีอา ก่อนจะล้มตัวลงหลับข้างซีอาอย่างเหนื่อยล้า


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความรู้สึกเมื่อแต่งจบ  แต่งเข้าไปได้งายยยยอ๊ากกกกกกกก

  ได้แค่นี้ก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว T T

  แต่มันก็ทำเอาหมดแรงเลย

  อ่านแล้วเม้น+โหวตด้วยน้าทุกคน



 < < < ล้อเล่นจร้า