Fic LSK : ตะวันสองดวง

ลำดับตอนที่ #1 : บทแรก : การฟื้นตื่นของเทพอัศวินครีอุส

พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดอย่าได้ช่วงชิงสิ่งใดไปจาก เกรเซียส ครีอุสอีกเลย..เคเรสหลั่งน้ำตาเงียบๆจากการทำพิธีฟื้นคืนชีพของพระสังฆราช ครีอุสลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความยินดีของพวกเรา แต่ดวงตาของครีอุสนั้นไร้แวว เขายิ้มขื่นขมขึ้นมาชั่ววูบหนึ่ง ..ลอเรน.. คำพูดแรกที่หลุดออกมาจากปาก กลบเสียงโห่ร้องของไทรอนได้สนิท หลังจากนั้นครีอุสก็หลับอีกเกือบครึ่งเดือน



ฮาเดสไม่สิลอเรน..เขาช่างใจร้ายนัก เขาทรยศครีอุสที่สนิทกับเขามากกว่าใครๆ เขาฆ่าครีอุสได้ลงทั้งๆที่เป็นเพื่อนกัน โกรธและต้องการแก้แค้น..สิ่งเหล่านี้อยู่ในหัวของพวกเราเทพอัศวินทั้งสิบสอง..สิบเอ็ดคนทั้งสิ้น เทพอัศวินทั้งสิบสององค์จะขาดใครคนใดคนหนึ่งไปไม่ได้ แต่ถ้าหากใครคนใดคนหนึ่งในพวกเราทำร้ายเจ้าล่ะก็..แม้จะเป็นเทอร์มิสข้าก็เชื่อว่าจะไม่มีทางปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้!

 

 

" ตื่นเร็วๆสิครีอุส อึก..ทุกคนรอเจ้าอยู่นะ ไอซอททำขนมรอเจ้าไว้เยอะแยะเลย รีบๆตื่นมากินสิ ฮือ.." ตอนนี้ทุกๆคนน่ากลัวมากๆเลยนะ เทอร์มิสที่ปกติน่ากลัวอยู่แล้วยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่ บางครั้งข้าถึงกับมองเห็นไอสีดำทะมึนจากตัวของเขาด้วย ไอซอทก็เอาแต่ทำขนมหวานจัดสุดๆ เฮฟเฟตัสแทบจะวิ่งแจ้นไปตำหนักเทพแห่งความมืดมนวันละสามเวลา เทมเพสที่เลิกทำงานเอกสารหันไปซ้อมดาบกับเนเฟลที่เลิกหายตัว เอกอนที่เลิกออดอ้อนขอการทรมานหันไปจีบสาวแทน ไทรอนเลิกนิสัยเจ้าชู้และเอาแต่ออกไปข้างนอกเพื่อฝึกดาบกับท่านอดีตเทพอัศวินครีอุส อาร์เทมิสกับอาร์เมลที่หันไปทำงานเอกสารแทนเทมเพส ทุกๆอย่างเหมือนจะไม่ใช่อย่างทุกๆครั้ง ข้าไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีแล้วนะ ข้าควรจะเป็นคนดีอยู่อีกดีมั้ย



" ถ้าเจ้าไม่ตื่นข้าจะเลิกเป็นคนดีแล้วนะ ฮือๆ " ข้ายังจะต้องสนใจอะไรอีกนอกจากให้เจ้ารีบฟื้นขึ้นมา " ก็แย่สิ..ถ้าเจ้าเลิกเป็นคนดี ข้าจะหาใครแกล้งได้อีกล่ะ.." ข้าเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า บุคคลที่ข้าภาวนาให้ฟื้นขึ้นมาตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา..ลุกขึ้นนั่งพูดกับข้าด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
 


เกรเซียส ครีอุสฟื้นแล้ว..



" ครีอุส!! ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นขอบคุณองค์มหาเทพ ทุกคนแปลกๆไปหมดเลย ถ้าเป็นเจ้าต้อง.." ครีอุสเอามือปิดข้าเอาไว้ พร้อมส่งยิ้มให้ข้า รอยยิ้มที่ข้าต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นมา

 


 

" ตามพระสังฆราชมาหาข้าที และหวังว่าเจ้าจะรีบไปโดยเร็วไอเมอร์ เคเรส.. " ข้ามองเคเรสวิ่งออกไปจากห้อง ข้าตื่นแล้วและตื่นขึ้นมาพร้อมพลังมหาศาลมากกว่าตอนที่เป็นหนึ่งในผู้ถูกเลือกเป็นเจ้าชายปีศาจเสียอีก แต่มันไม่ได้มีแค่พลังมืด..พลังมืดของข้าตอนนี้มากกว่าตอนนั้นและพลังทุกอย่างภายในร่างของข้าก็เพิ่มขึ้นมาและเท่าเทียมกันหมด น่าแปลกใจนัก..สิ่งที่ข้าต้องคิดอีกเรื่องคือ ข้าจะจัดการยังไงกับลอเรนดี? หากเป็นเมื่อก่อนข้าคงคิดจนหัวบวมถึงหาทางออกได้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่..ภายในหัวของข้าไม่มีแผนการใดๆเลย ..มีเพียงภาพลอเรนที่โดนข้าฆ่าแบบต่างๆ ทรมานจนแทบตายรอบที่สองวนเวียนอยู่หัว..



ให้อภัยไม่ได้!!



เสียงนี้ดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา " นี่ๆให้ข้าช่วยท่านได้มั้ย? ข้าเกลียดพิงกี้มากๆเลยข้าจะจัดการนางแทนท่านเองได้มั้ยๆ? " เสียงหวานของเด็กผู้หญิงดังขึ้นจากกองเสื้อผ้าของตัวเขา มันดังออกมาจากจี้เอเทอนอลพีซที่ใช้กักขังลิสซ์สองตน นามเรดดี้กับเฟอร์ฟูมเอาไว้ ข้ายิ้มที่มุมปากน้อยๆ " หุบปากซะเรดดี้..แต่อีกไม่นานคงมีเรื่องให้ใช้เจ้าสักหน่อยนะ.. " " เย้!ท่านใจดีที่สุดเลย " เสียงร้องยินดีจากลิสซ์สีแดงก่อนจะเงียบลง เพราะรู้ว่าเขาไม่ต้องการให้นางพูดมากอีก นางได้แต่ลุ้นอย่างดีใจ แม้จะโดนกักขังแม้เกรเซียสจะไม่ใช่เจ้าชายปีศาจ แต่ความรู้สึกดีๆนั้นมีให้เกรเซียสเสมอ นางรักเขาเหมือนลูกแท้ๆและเคารพเหมือนเจ้าชีวิต


" วันนี้มันวันอะไรกันนะ เทพอัศวินครีอุสอยากฆ่าคนตัวสั่นทั้งๆที่เป็นข้ารับใช้ขององค์เทพเจ้าแห่งแสงสว่างแท้ๆ " เสียงนี้..เฟอร์ฟูมลิสซ์อีกตนที่เขาขังไว้ในจี้ " แล้วเทพเจ้าแห่งแสงสว่างช่วยทำให้ข้าแก้แค้นคนทรยศได้รึไงล่ะ..ข้าน่ะอยากจะฆ่าจนตัวสั่นแล้ว แปลกเนอะที่ข้ากระหายเลือดขนาดนี้ " เขาเอ่ยเบาๆด้วยน้ำเสียงติดขี้เล่น แต่สำหรับนางแล้วชายผู้ฆ่าหญิงที่รักตนยิ่งกว่าชีวิตของนางเอง อีกทั้งยังไม่ละเว้นแม้แต่ลิสซ์ของตัวเองแล้ว นางไม่แปลกใจเลยที่สักวันหนึ่งเขาจะกระหายเลือดขึ้นมา



บางทีการตายของเขาอาจจะทำให้บางอย่างหายไป สามัญสำนึกของการเป็นเทพอัศวิน? ความอ่อนโยน? หรืออาจจะมีบางสิ่งเพิ่มขึ้นมา ความโหดเหี้ยม? เฟอร์ฟูมได้แต่ถอนหายใจและมองเรดดี้ที่กำลังอมยิ้มหัวเราะคิกคักเบาๆ นางเบื่อที่ได้มาอยู่กับเรดดี้แต่กลับสนุกเมื่อได้มองเห็นเรื่องสนุกๆผ่านครีอุส คราวนี้จะมีเรื่องสนุกๆอะไรอีกนะ?