คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แรกพบประสบเจอ=_=
"กลับมาแล้วว" ฉันพูดหลังจากเดินเข้าบ้านมา สิ่งที่ฉันพบเจอคือ พี่ชายฉันนอนอ้าซ่าอยู่ที่พื้นอะไรกันพึ่งจะ4โมงเอง ก๊งเหล้ามาแน่ๆเลย
"เบสท์ ตื่นโว้ยยยยยยย นอนน่าเกลียดโคตรรรรรร"
"งืมๆ อย่ามาปลุกจะนอนนนน แจ๊บๆ"
สภาพพี่ฉันตอนนี้มันอนาถจิตจริงๆ
"จะนอนก้อไปนอนในห้องสิโว้ยยยยยย ไม่ได้มานอนห้องรับแขกก น่าเกลียดชิบ"
"โว้ยยย ใครตะโกนวะ แม่ง หนวกหู-_-"
เสียงใครบางคนดังขึ้น ฉันหันไปมองตามต้นเสียงทำให้บระสบเจอ กับใบหน้าขาวๆ เรียว เล็ก(ดีไม่ดีหมอนั่นหน้าอาจจะเรียวกว่าฉันอีก) ผมซอยรากไทรระต้นคอกับผมยุ่งๆ ปานรังนกแตกรัง จมูกโด่งๆอย่างกับเสาไฟฟ้าหน้าบ้านฉัน ปากเรียวเล็ก อมชมพูอ่อนๆ กับหูข้างขวาที่เจาะหู...ไปกี่รูแล้วนั่น= =หูพรุนไปหมดแล้วมั้ง
"นาย-เป็น-ใคร"
"เทอจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ"
"จำเป็นโว้ยยย นี่มันบ้านฉันนะ ส่วนไอ้ที่อ้าซ่าอยู่ที่พื้นนี่ก้อพี่ฉัน"
"อ่อ งั้นพี่เทอก้อเพื่อนฉัน"
"พี่ฉันคบคนแบบนายเป็นเพื่อนได้ยังไงเนี่ย ไม่หัดเลือกเพื่อนเลย"
"นี่เทอด่าฉันทางอ้อมเรอะ"
"ฉันไม่ได้ว่านาย แต่อยากจะรับก้อรับไป ไอ้หูพรุน"
"นี่เมื่อกี๊เทอว่าฉันว่าอะไรยะ"
"อย่างที่นายได้ยิน หูพรุนแล้วยังหูตึงอีก ไอ้หูพรุนเอ๊ย!! แบร่"
ฉันแลบลิ้นใส่หมอนั่นแล้วรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องฉันทันที
"เอ้อ ช่วยปลุกพี่ฉันด้วยนะหรือไม่ก้อนายก้อกลับไปเลย ไป๊ เจ้าของบ้านเค้าไล่แล้ววแน่ะยังไม่ไปอีกหน้าด้านนะนายเนี่ยยยย
"อย่าให้ฉันมีโอกาสนะ เทอเสร็จแน่!!"
หมอนั่นตะโกนขึ้นมา ให้ตายสิ เสียงหมอนี่เซ็กซี่ชะมัดหน้ายังเหมือนผู้หญิงอีกต่างหาก มันวายป่าววะ-*-
หลังจากที่ฉันขึ้นมาห้องบนห้อง ฉันก็รีบกดเบอร์โทรหาแรลลี่ทันที แต่ก่อนที่ฉันจะโทรหาแรลลี่ กลับมีคนโทรเข้ามาก่อน
~It's not over tonight Just give me one more chance to make it right~
โอ้วว ที่ยัยเพลงก้อเป็นคนโทรมา
“ฮาโหล”
(แกเกิดเรื่องใหญ่แล้วนะ!!)
“เรื่องอะไรล่ะ”
(เอาเถอะ แกรีบมาที่โรง’บาล เฮงบกละกัน ใกล้ๆตึก WINNER ของบริษัทเพลงอะไรซักอย่างนี่แหละ ชั้น 13นะ ห้อง 1318 รีบๆมานะ แค่นี้ล่ะบาย)
ติ๊ด
ใครเป็นอะไรอย่าบอกนะว่าแรลลี่ ไม่น่าไม่ใช่ต้องไม่ใช่แรลลี่ แต่เอาวะ ถ้าไม่ไปก้อไม่รู้นิ่ว่าใคร
ฉันรีบลงมาข้างล่าง ก้อพบไอ้หูพรุนกับพี่ฉันที่ตอนนี้สามารถเรียกว่ามนุษย์ได้แล้ว- -*
“อ้าว เฟรนด์จะไปไหนน่ะ” พี่ฉันถาม
“ไปโรง’บาล เอ้อ ขอใช้แจ๊สซี่สุดที่รักฉันนะ ไปล่ะ- -” ฉันพูดจบก็รีบวิ่งออกไปที่จอดรถทันที
ได้เวลาออกโรงแล้วเพื่อนยากกี่เดือนแล้วนะที่ฉันไม่ได้ขับแก หึหึ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฉันสตาร์ทรถและเหยียบเต็มแรงทันทีเพื่อไปโรง’บาลทันที
“เบสท์น้องมึงจะรีบไปไหนวะ”
“กูก้อไม่รู้...”
“ไอ้เบสท์โว้ยยยยยยยยยยย ไอ้ลูกเวรมาเก็บของเดี๋ยวนี้”
“กรีซมึงมาช่วยกรูเลย”
“ทำไมกรูต้องโดนหางเล่กับมึงทุกทีเลยว่ะ เฮ้ยยยยยยยยย”
ก่อนที่กรีซพูดจบเบสท์ก้อได้ลากกรีซไปเรียบร้อยโรเรียนเบสท์แล้ว
ความคิดเห็น