คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
"เราเลิกกันเถอะ" ผู้ชายคนนั้นบอกฉันแต่ฉันจำชื่อไม่ได้
"เลิกสิ" ฉันตอบพลางนั่งกินแพนเค้กต่อไป
"นี่เฟรนด์ไม่ได้เสียใจอะไรเลยเหรอ"
"จำเป็นด้วยเหรอ"
"แล้วที่ผ่านมาคืออะไรกัน!"
หมอนั่นพูดเสียงดังไม่สิตะคอกมากกว่า จนคนทั้งร้านหันมามองที่โต๊ะฉัน ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็น
เรื่องใหญ่รึไงวะ
"ช่วยอายคนซักนิดนะ"
"ไม่จำเป็น!!"
หมอนั่นตะคอกใส่ฉันอีกรอบ นี่จะไม่ให้ฉันกินแพนเค้กที่เหลือรึไงนะ
"หน้าด้าน"
ฉันด่าหมอนั่นด้วยน้ำเสียงที่เรียบสนิท
"นี่เทอด่าฉันงั้นเหรอ!!"
แล้วหมอนั่นก็เข้ามาเขย่าตัวฉัน โธ่เว้ยยยย จะไม่ให้กินแพนเค้กรึไงวะ ไม่ทนมันแล้วเว้ยยยย
"เออดิ!! ไม่ด่านายแล้วจะด่าหมาข้างถนนที่ไหน แล้วมีสิทธิอะไรมาเขย่าตัวฉัน ห๊ะ!!! เลิกก็เลิกดิวะฉันไม่จำเป็นต้อเสียใจเรื่องไร้สาระปัญญาอ่อนหรอก เข้าใจมั้ย!!!"
"แล้วทำไมเทอต้องมาคบกับฉันด้วย มาให้ความหวังฉันทำไม!!"
"จำไว้เลยนะ ว่าที่ฉันคบกับนายน่ะ เพราะว่าฉันมาแก้แค้นแทนเพื่อนฉันที่ถูกนายหักอกจนเพื่อนฉันจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว!! ก็เท่านั้น!! พอใจมั้ย แล้วจำไว้อีกข้อนึงนะ คนอย่างเฟรนด์ไม่เคยรักผู้ชายคนไหน นอกจากพี่ชายกับพ่อเท่านั้น!! จำใส่กะลาหัวไว้ด้วย!!! แค่นี้ล่ะ บาย ที่เหลือจ่ายเองนะ"
"แล้วเทอจะเสียใจในสิ่งที่เทอทำ!!"
ฉันเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้หมอนั่นมาเรียกตัวฉันไปจ่าย= = อยากบอกว่าวันนี้ฉันไม่ได้เตรียมตังค์มาซักกะบาท เพราะฉันรู้ดีว่าหมอนี่มันเพลย์บอย วันนี้มันต้องบอกเลิกฉันอยู่แล้วชอบบอกเลิกผู้หญิงวันที่14ของทุกเดือนนั่นแหละ ฉันเกลียดผู้ชายจริงๆเลย ให้ตายสิ! เอ้อ ฉันพึ่งนึกได้ว่าหมอนั่นมันชื่อพันธ์ปืนอะไรซักอย่าง= = อืม...ไรเฟิลทั้งไรเฟลอะไรซักอย่างนั่นแหละ
เฮ้อ
หมดหน้าที่ของฉันซักทีแรลลี่จ๋าฉันแก้แค้นให้เทอได้แล้วนะ>_< เทอจะได้หายจากการซึมเศร้าซักทีอ่าท่านผู้อ่านคงจะงง สินะว่าที่ฉันพูดหมายถึงใคร ใคร ใคร (ยังมีแอ็คโค่= =)
ฉันมีเพื่อนสนิท2คนคือออ เพลงกะแรลลี่ เพลงอยู่ในจำพวกเดียวกับฉัน คือ เกลียดผู้ชายยยย ส่วนแรลลี่อยู่ในจำพวก อ่อนโยน อ่อนไหวง่ายยและก้อไม่ได้เกลียดพวกผู้ชายเหมือนฉัน เมื่อ2เดือนก่อนนายกระบอกปืน เข้ามาจีบแรลลี่ ตอนแรกๆแรลลี่ก็ไม่ได้สนอะไร แต่ไปๆมาๆ แรลลี่ดันไปเป็นแฟนไอหมอนั่นซะงั้นทั้งๆที่รู้ว่ากิตติศัพท์มันว่าแย่ยิ่งกว่าผู้ร้ายข่มขืนเด็กอีก(เอ่อ...เว่อร์ไป= =)
แต่เมื่อเดือนที่แล้ววันที่14 นายกระบอกปืนนั่น มาบอกเลิกแรลลี่ แรลลี่เสียใจมากไม่เปนอันแดก เอ๊ย ไม่เป็นอันกินอันนอน ผอมเพรียวลงยิ่งกว่าซากศพ เงียบลงยิ่งกว่าป่าช้าวัดดอน ซึมยิ่งกว่าตอนสอบไม่ผ่านทุกวิชา ง่ายๆนะ มันจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ววววววว >0<
ฉันก้อเลยต้องออกโรงแก้แค้นแทนเพื่อนสุดเลิฟฟฟฟ ฉันก้อเลยเข้าไปจีบหทอนั่นซะเลยย อิอิและก้อคบๆกันมา ถึงวันนี้นี่แหละที่หมอนั่นบอกเลิกกับฉัน ดีนะที่ฉันยังไม่เสียจูบแรกให้หมอนั่น
แรลลี่ ฉันแก้แค้นให้เทอแล้วนะ!! เทอไม่จำเป็นต้องไปเสียน้ำตากับไอ้พวกผู้ชายเลวๆ นั่นอีกแล้วนะ!!
ความคิดเห็น