คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เธอคือที่รัก2
ราวับเื่อนั้นทาอารม์อหิสาวพัทลายล เธอ่อย ๆ ปล่อยให้วามรัที่มี่อภาธรเผยออมาทีละน้อย วามรัที่อยเ็บ่อนอยปปิเป็นวามลับเอาไว้ับัว วามรัที่ทำให้หัวใเธอเ็บี๊ ๆ ทุรั้ ที่้อทนเห็นนที่แอบรั บหาอย่าื่นหมื่นหวานแหววอยู่ับเพื่อนรัอัวเอ ภาเอ็ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมถึทนมาไ้ั้สามปี ทั้ที่วรัใไปเสียั้นานแล้ว รู้แ่ว่าในบารั้ที่ไ้ใล้ิ ไ้เห็นหน้า ไ้แอบอบอยู่เียบ ๆ เธอเอ็มีวามสุใเหลือเินแล้ว
“ไม่ร้อนะรับนี” เสียทุ้มอ่อนโยนเอ่ยปลอบ เาใ้นิ้วปาเ็หยน้ำาบนสอ้าแ้ม แล้วาม้วยูบอุ่น ๆ บนเปลือาทั้สอ้า แล้วยันายลุึ้นาโฟา ไม่ยืนเปล่า สอแนล่ำสันแน่น้วยมัล้าม้อนเอาร่าแบบบาเ้าไว้ในอ้อมแน ยัวหิสาวึ้นลอยเหนือพื้น
“ปะ...ไปไหน”
“ไปที่เีย”
“ภาม”
“ภามเสียายเวลาสามปีนั่น ภามไม่อยาปล่อยให้เวลาเสียเปล่าไปสัวินาทีเียว ให้ภามไ้รัหยีนะ ที่รัอภาม”
นี่เธอหูฝาไปหรือเปล่า เาเรียเธอว่าที่รัอย่านั้นเหรอ ‘ที่รัอภาม’ ำนี้ทำเอาร่าายและหัวใอภาอ่อนยวบ นานเท่าไรแล้วที่เธอเฝ้ารออยาเป็นนรัอเา ไม่รู้ว่ามีปาิหาริย์อะไรในืนวันแห่วามรันี้ เธอถึไ้ยินำรัแสนหวานออาปานอย่าภาธรไ้
ายหนุ่ม้าวยาว ๆ ้ามธรีประูอห้อนอนที่อยู่ไม่ไลาห้อนั่เล่นเท่าไรนั แ่ระหว่าทา็โบริมฝีปาลมาบเล้าูึับลีบปานุ่ม้วย ว่าะถึห้อนอน ทัู้่็่าหอบหายใหนัไม่แพ้ัน เาบรรวาภาลบนเียนอน แล้วามลไปนัุ่เ่ามอูวามสวยามแสนน่าปรารถนานี้อยู่เียบ ๆ
“่อไปภามห้ามหยีใสุ่แบบนี้แล้วนะ” น้ำเสียื่นมาใมาว่าำหนิ วามลุ่มหลที่มี่อหิสาวถ่ายทอผ่านสายาู่มที่้อมอาไม่ะพริบ ยามมือหนา่อย ๆ รูิปที่อยู่้าลำัวออ เาทำมันอย่าเื่อ้า ใสร้าวามทรมานเล็ ๆ น้อย ๆ ให้ัวเอ
โทษานที่โ่และาบอมาหลายปี มอ้ามวามรัอภาไป
“ภามไม่อบเหรอ”
“อบสิ ใสุ่นี้แล้วสวยนเป้าุไปหมแล้วเนี่ย แ่...ภามหว”
ภาธรออแรทีเียว หัวิปที่ับอยู่็รูลมานสุปลายุ ึ่มันไปบรรบรรอยผ่าอเรสที่อนนี้ร่นึ้นมาอยู่ใล้อบแพนี้ มือให่ลูบไล้ั้แ่ปลีน่อึ้นมาาม้นาเนียน สอมือเ้าหาุลาายสาว แล้วพบวาม่ำื้นแสนน่าพอใอยู่รนั้น
ยายถ้วยฟู็้อารเามาเหมือนัน
“อื้อ...ภาม...” เ้าอเรือนร่าแสนเย้ายวนร้อรารับสัมผัสวาบหวิว ฝ่ามืออภาธรราวับมีมนร์วิเศษ ที่ทำเอาผิวเนื้อเธอเ้นระริทุพื้นที่ที่ถูเาับ้อ ร่าายถูปลุเร้า ทรมานแ่อิ่มเอมนแทบทนไม่ไหว เธอหนีบ้นาเ้าหาัน บิัวเล็น้อยหนีเา เมื่อมือให่ที่อบุมเนินเนื้อสาวผ่านเนื้อผ้าบานั้นเริ่มรุรานืบหาล้ำลึึ้น
“หยี้อารภามไหมรับ”
“หยี...อื้อ...”
ไม่ยุิธรรมเอาเสียเลย อนนี้สมออภาราวับหยุทำานไปั่วะ มันพร่าเลือนนิไม่ออ เมื่อมือให่เบี่ยอบแพนีัวน้อย เปิพื้นที่ให้ผิวมือสาอบุมเนินเนื้อนุ่มเนียนไว้เ็มฝ่ามือ วามร้อนระอุระหว่าผิวาย ทำเอานอ่อน้อยประสบาร์ทาเพศราระเส่า ไปไม่เป็น รับรู้เพียวาม้อารทาาย ึ่อยาให้ายหนุ่มทำมาว่าแ่อบุมเล้นลึภายนออยู่แบบนี้
“ยาหยีทำไมนะรับ ภามรอฟัอยู่นะ” ภาธรยั่วเย้า เาเอนัวลไปประบปาูบูื่มอีระรอ อนนี้หิสาวยอมอ้าปาให้เาแะ้อล้ำลึึ้นแล้ว และวามหวานอโพรปาสาว่าแสนรัวนใเหลือเิน เาแะไล้ลิ้นเล็อย่าแผ่วเบา หลอล่อเรียวลิ้นที่หลบหลีให้ำยอม แล้วูรูเธอาโนรปลาย นสาวสวยราี๊๊า... สุะทนับวาม่านเสียวที่แล่นปราไปทั่วสรรพาย
ความคิดเห็น