คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เป็นของภาม2 [NC]
ภาธรสูหายใเ้าลึวบุมสิัวเอ แล้วบรรเลทำนอรัพลิพลิ้วลำนิ้วแะ้อภายในโพรนุ่ม เล้นลึปุ่มอ่อนไหว ยับนิ้วเ้าออเหยียยาย่อทาแสนับแบ นนิ้วเา่ำลื่น้วยเมือใส เสียหวีร้อแหลมที่ถูเาูับไว้นั้น บอให้รู้ว่านัวเล็้าใ้ทะยานถึแนสุสมเป็นรั้แรแล้ว
เาันิ้วออาโพรถ้ำับึ ลูบไล้ปลอบปะโลมนร่าบาลายอาารสั่นเร็ ึละมือาอไม้แสนสวยเบื้อล่า มารูรั้วามเป็นายอัวเอ ึ่เาแทบไม่้อปลุเร้าอะไรมามาย มันแ็โู่ันพร้อมใ้านอยู่แล้ว
“หยีรับ ่อไปภามอนะ”
“อื้อ...” เสียหวานราอบ ลมหายใยัหอบระั้น หัวใเธอยัเ้นระรัวราวับเพิ่ไปวิ่แ่ับเสือีาร์มายัั้นแหละ เธอพยายามปรือเปลือาแสนหนัอึ้ึ้น อยามอใบหน้าอนที่ำลัรอบรอร่าายอัวเอ อยารู้เหลือเินว่าเามีวามสุพึพอใอย่าที่เธอเป็นหรือไม่
“ที่รัอภาม” เาพูพร่ำบอรั ื่นมว่าหิสาวสวยามมาเพียไร ในระหว่าที่มือวานหาอสำัในลิ้นั้าเีย เาพบมันแล้วีอ้านนออออย่ารวเร็ว หยิบเอาอุปร์ิ้นเล็สีใสออมาสวมรอบแ่นายทันที
ั้แ่แเนื้อหนุ่มบิาับมารา็เรียเาไปสอนสั่วิธีารมีเ็์อย่าปลอภัย ้วยรู้ว่าอย่าไร็ไม่สามารถห้ามลูายหัวแ้วหัวแหวนให้ถือรอพรหมรรย์ไ้ ป้อันโรและยัป้อันารท้อไม่พร้อม้วย ึ่ายหนุ่ม็ยึถือปิบัิมาอย่าเร่รั ไม่เยมีเลยสัรั้ในีวิเ็์ที่โโนอัวเอะไม่สวมถุยาอนามัย ่อให้มีเ็์ับแฟนเา็ไม่ยอมปล่อยัวทำามอำเภอใเ็า
“้อให่เลย อยาใส่ให้ภามเหรอ”
“ไม่เอา” เธอส่ายหน้าุ ่อนแ้มแ้านึ่ลบนหมอน
“รอบหน้าภามะให้หยีใส่ให้นะ ไม่รู้แหละ” เาบอวาม้อารอัวเอออไป ่อให้หิสาวส่ายหน้าไหว ๆ เา็ยัยืนยันเอาแ่ใน้อย ๆ อแบบนี้้อหัเรียนรู้เพราะเาอบให้แฟนูแลเอาใเรื่อบนเีย พอ ๆ ับที่เา็อบูให้แน่ใว่าแฟนอนะ้อไ้รับวามสุทุรั้ที่มีอะไรัน
“ภาม เร็วเถอะ หยีไม่ไหวแล้ว” เธออร้อออไป วา่ำปรือมอสบสายาายหนุ่ม บอวาม้อารออไป แม้ะยัเินอายอยู่็าม เธอแอ่นสะโพึ้นเล็น้อย ส่ายไหวร่ำร้อ ราวับมันถูแรึูาเ้าอวัยวะที่ั้โ่รเรียหา ทั้ที่ไม่รู้้วย้ำว่าำลัะเอับอะไร รู้เพียว่าถ้ามือและนิ้วอเาให้วามรู้สึีนานั้น เลยินนาารเลิไปว่าถ้าเป็นส่วนนั้นที่ทั้ยาวและอวบให่ มัน็ะมอบวามสุให้มาว่าเป็นเท่าัว
ภาธรอบรับเป็นูบหนั ๆ ที่บประบเ้าหา เาสอปลายลิ้นเ้าโพรปานุ่ม ในัหวะที่สะโพสอบ่อย ๆ ันวามแร่ยาวเ้าสู่โพร่ำเบื้อล่า ทว่าลีบอไม้ามแสนแน่นับ ไม่ยอมให้เารุรานไ้่าย ๆ เาออแรุนันนเ้าไปรึ่ทา แ่แล้วมือเล็ลับผลัไสให้เาออไปาัวเธอ
“ไม่เอาแล้วภาม หยีเ็บ”
“ทนนินึนะที่รั” หัวใหนุ่มวูบไหว อยาะอลั้นวาม้อารทาายไว้ แ่สีหน้าเ็บปวอนรั น้ำาหยใสที่ไหลออาหาาทั้สอ้า ทำให้เา่มใอทน เาถอถอนเอาัวนที่ผลุบหายไปว่ารึ่ลำออ ยั่วเย้าบลึเพียแ่ภายนอ เน้นเสียสีับยอเสร่ำหวาน ปลุเร้าให้อารม์พิศวาสในายสาวลุโนเหนือวามเ็บปว
ึ่มัน็ไ้ผล
“ภาม มาเถอะ” เสียหวานเร่เร้าให้เาเ้ามาเิมเ็มเธออีรั้
ร่าให่ลับลมาทาบทับร่าอ้อนแอ้น สอมือสอประสานมือเล็ไว้แน่นับที่นอน รึเธอไว้ เมื่อสะโพสอบยึ้นลแล้วระแทลมาอย่ามั่น พาเอาัวนแร่ร้อนเลื่อนผ่านวามเป็นหิับแน่น ผ่านปราารบา ๆ เ้าสู่โพรอ่อนนุ่มหวาน่ำับแบภายใน
“อ๊ะ...อื้อ...ภาม”
“ภามรัหยี”
NC ่อยาวๆ อนหน้าอี่ะ ไอ้ภามมันอึ่ะ ฝาิาม้วยนะะ
ความคิดเห็น