คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เธอคือที่รัก 4 [NC]
“ใส่แ่นี้เอหรอ วันหลัถ้าหยีใส่แบบนี้ ภามะไม่ให้ออาห้อ”
“ภาม... หยีหนาว” ร่าเล็เปลือยบนที่นอนสั่นสะท้าน ลมเย็นที่ระทบผิวายทำเอาเธอนลุ ทว่าสายาร้อนแรมล้าที่้อมอมาทำเอาเธอร้อนวูบวาบ รับรู้ไ้ว่าสอแ้มร้อนผะผ่าวไปหม อุหภูมิในายร้อนรุ่มสลับับหนาวสั่นราวับนับไ้ สอมือเล็ยปิส่วนสวนที่โป๊เปลือยเอาไว้
“อภามอนะรับ” นอยาอสลัเสื้อและาเอัวเอทิ้อย่าว่อไว ร่อมทับร่าเปลือยบาเอาไว้ ใ้ไออุ่นาร่าายที่ให่โว่าับไล่วามหนาวเย็นให้พ้นาร่าบา สอแนสอเ้าใ้แผ่นหลับา อเธอเอาไว้แน่นแนบอ ริมฝีปาบาูบลบนหน้าผานูน ปล่อยให้วหน้าหวานุบรับระไออุ่นเนิ่นนาน
เาอาะวบุมวาม้อารทาายไ้ แ่ไม่สามารถวบุมารแสออออวัยวะบาส่วนในัวไ้ เพราะอนนี้วามเป็นายอเาแ็ึเหยียยาวพาทับบนเนินท้อเนียนเรียบอหิสาว ท่อนเนื้อยายบวมเ้นุบพร้อมใ้สร้าวามสุสมให้ับเ้าอร่า
“ภาม นั่นอะไร” ภารับรู้ว่ามีบาสิ่ร้อนระอุเ้นุบ ๆ อยู่ระหว่าผิวายที่ทาบประบัน วามไม่ประสีประสาบวับวามมึนเมา ทำให้เธอนึไม่ถึว่าท่อนเนื้อยาวราวับท่อนแนที่พาทับืออะไร ทั้ที่สอแนอายหนุ่ม็อรัรอบัวเธออยู่
“ภามน้อย” ภาธรบอยิ้ม ๆ หยีาอย่าเอ็นูให้ับนใ้ร่า มอูสอแ้มปลั่ับสีึ้นอย่าน่ารั
“มะ...ไม่เห็นน้อยเลย” ภาเอ็ใับนาอสิ่นั้น ไหนว่าห้านิ้วไ?
“็ไม่น้อยน่ะสิ”
“นโห” เสียแหลมพูโพล่้วยวามหวั่นใ
“หืม หยีว่าภามเหรอรับ ภามโหอะไร”
“็ไหนว่า เล็ สั้น ยันอยไ” เธออ้าอิำพูอมนูะที่อยู่ในร้านอาหาร้วยัน
“หึ... ใรเอาภามไปนินทา สโลแนภามือ ภามมิหมี่าหา” ภาธรอำไม่ไ้ เป็นรั้แรเลยั้แ่แเนื้อหนุ่ม ที่เาหลุหัวเราะในัหวะเ้า้ายเ้าเ็มแบบนี้
“ฮื่อ... หยีลัว”
“ลัวอะไร”
“็... มันให่” นเมายัร่ำรว แววาลอ้วยหยน้ำอย่าน่าสสาร ใหนึ่็อยา แ่อีใ็ลัวะายาอแน่น ๆ
“ภามสัาะอ่อนโยนให้มาที่สุ ภามไม่อยาให้หยี้อเ็บแม้แ่นิเียว แ่ถ้าไม่ไหวริ ๆ หยีบอให้ภามหยุไ้นะ” ทาเลือสุท้ายนั้น เาเอ็ินนาารไม่ออริ ๆ ว่าถ้าหิสาวอร้อให้หยุ เาะอทนมาพอะทำามำออเธอหรือไม่
สอหนุ่มสาวสบสายาันเนิ่นนาน ่อนที่วหน้าหวานะพยัหน้าน้อย อนุาให้เา ‘ทำ’
“หยีรัภาม” เธอเฝ้ารอมานานเหลือเิน วามหวันั้นริบหรี่แทบะลับหายไปแล้ว ไม่นึเลยว่าวันนี้ะมีโอาสไ้พูำรัที่เ็บไว้ในใออมา
ความคิดเห็น