คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : พ่อตาตัวร้าย แต่ลูกเขยร้ายกว่า
ยัไม่ทันที่ทั้สอนะไ้สนทนาันนบประโย ายสูวัยอายุราวหสิบว่าปี วู่มาับผู้หิผมแรูปร่าสวยามรุ่นราวราวเียวับไ่มุ ็เินเ้ามาหานทั้สอ วาสีฟ้าอ่อนยิ้มหยีทัทายมาแ่ไล
“ลูไ่มุ มาานนี้้วยเหรอ หนูสวยึ้นมานะ”
“ปาป๊ะ” เสียเบาหวิวเรียพ่ออย่าใ เธอไม่เยเอหน้าเามาสอเือนแล้ว ล่าสุที่นัพบันในร้านอาหาร ปีเอร์มาอเินเธอไปัานวันเิ
“ลูรั ีใที่ไ้เอนะ เป็นาวเ่นอานเลยลูพ่อ มีแ่หนุ่ม ๆ พูถึหนูนะ” ปีเอร์ยิ้มทำาเล็าน้อยื่นมวามสวยามอลูสาว นลืมผู้หิ้าายไป นเ้าหล่อน้อระแอมไอเสียัึเรียวามสนใาสามีรุ่นพ่อ
“อ้อ นี่วาเลนเทียร์เป็นแฟนอพ่อเอ” ลูสาวลอามออย่าเบื่อหน่าย พ่ออเธอเปลี่ยนแฟนบ่อยนไ่มุเอ็ำหน้าไม่ไ้ รู้แ่ว่าื่อเสียในแววไฮโและวามร่ำรวยเปย์ไม่อั้น ทำให้มีผู้หิหลายนเ็มใเ้าหา ปีเอร์มีหนี้สินมามายเพราะวามใป้ำนั้น
ไ่มุ้อมาเป็นอเล่นบนเียอมิาเอล็เพราะนิสัยฟุ่มเฟือยอบิา
“ปีเอร์ ุเห็นผมยืนอยู่รนี้ใ่ไหม” มิาเอลทนไ้ยินสิ่ที่พ่อุยับลูสาว่อไม่ไ้ หนำ้ำนั่นยัลามมาถึสัาที่เาทำไว้้วย พูราวับว่า...
“ผมอัวพาลูสาวไปแนะนำับเพื่อน” ปีเอร์ไม่สนใเ้าหนี้รายให่อน เพราะอนนี้เา้นพบแหลุ่มทรัพย์ใหม่แล้ว มือเหี่ยวึแนเรียวที่เาะบน้นแนอมิาเอลออมา ูเินลิ่วไปยัลุ่มผู้ายที่ยืนล้อมวสนทนาอย่ารึรื้นอยู่รลาห้อ ายแ่ทิ้วาเลนเทียร์ให้ยืนอ่อยมิาเอลอยู่รนั้น
ไ่มุืนแรึอบิา เธอไม่อยาเ้าไปพบปะผู้นลุ่มนั้น ำายร่าเี้ยับนร่าสูโย่ปาเสียไ้ เธออนุมานเอาเอว่าเหล่าผู้ายที่เหลือึ่ำลัสรวนเสเฮฮาอยู่ในว มีนิสัยไม่่าันนัหรอ
“ไ่มุ เธอไม่อยารู้เหรอว่าอนนี้แม่เป็นยัไ”
“แม่ ปาป๊ะทำอะไรแม่”
“ถ้าลูยัเื่อฟัพ่ออยู่ แม่อลู็ยัอยู่สุสบายที่ประเทศไทย แ่ถ้าไม่...” เาใเว้นำไว้ แสำอบออมา้วยแววามาร้ายแทน เาเยรันิา หิสาวแสนอ่อนหวานาวไทย รัลูสาวลูรึ่นนี้ แ่เารัวามมั่ั่ วามสะวสบายและเินทอมาว่า
“อย่า...อย่าทำอะไรแม่นะ”
“ทุน ผมอแนะนำไ่มุ ลูสาวอผม” ายแ่ไม่ฟัที่ลูสาวอร้อ พาเธอเินเ้าไปในวสนทนา แนะนำอย่าน่าื่นาบาน สื่อวามหมายอารเปิหัว้อสนทนาอย่าัเน ทำราวับว่าเอาเธอมาประมูลาย
“ลูสาวริเหรอ ลอร์ปีเอร์”
“ใ่ ลูรึ่ไทย” เาอบผู้ายหนวเฟิ้ม มีสำเนียภาษาอัฤษเปร่หูบอสัาิ ผู้ายนนั้นเ้ามายืนใล้ไ่มุแ่ืบ เาำลัยมือึ้นแะ้าแ้มอหิสาวสวย หลเสน่ห์วามมายอวหน้าหวานเ๋ไม่เหมือนใร
“เท่าไร”
“ุให้เท่าไรล่ะ อร์ิโน่”
“ห้าล้าน” อร์ิโน่ โยออฟ เสนอัวเลแสนเร้าในั้น แ่็น้อยว่ามูล่าที่ปีเอร์ไ้มาามิาเอล
“มิาเอลบอราาหล่อนมาแล้วว่าสิบห้าล้าน”
“ไ่มุเป็นลูอผม ผมเป็นนัสินใ”
เธอบิ้อมือไปมา อยาะหนีไปารที่ยืนอยู่ให้เร็วที่สุ ผู้ายพวนี้เห็นเธอเป็นอะไร ทำไมถึ่อรอราาื้อายและมอเธอเหมือนเป็นเนื้อิ้นหนึ่ ทั้ที่เธอเป็นน เป็นนเท่าเทียมับนพวนั้นที่มอเธอเป็นแ่วัถุทาเพศ
“ปีเอร์ ุลืมแล้วเหรอว่าอนนี้ผมเป็นนมีสิทธิ์าในัว เรา” มิอาเอล้าวยาว ๆ เ้ามาแทรลาว รัศมีวามเ้มุและอำนาาร่อรอที่มีเหนือว่านในวล้อม วาสีเ้มุันมอ้อหน้าบิาอไ่มุ ราวับะีย้ำอเา้วยสายาม วามน่าลัวนั้นทำให้ผู้ายหลายนหลบสายาไม่ล้ามอ่อร้วย
แ่ไม่ใ่ับอร์ิโน่ ึ่มอลับอย่าท้าทาย ในโลธุริ เอราโนับโยออฟ ถือเป็นู่แ่ที่สมน้ำสมเนื้อ ทั้ในลาารเินารธนาารและลาาร้าอาวุธ หาแ่อำนาอโยออฟนั้นมีอยู่แ่เพียในรุโรม แ่เอราโนนั้นินพื้นที่รอบลุมในหลายประเทศแถบยุโรป
“ผมใหุ้สิบห้าล้านเหรีย มิาเอล ำไรอย่าามเลยนะ สนใไหม”
“อร์ิโน่ ผมลใหุ้รึ่หนึ่เลย แ่รอวันที่ผมเบื่อเธอเสีย่อนนะ”
ไ่มุสะุ้ใ ปีเอร์ทำสีหน้าเลิ่ลั่ที่ัวเอะไม่มีโอาสไ้ทำเินาัวลูสาว ส่วนอร์ิโน่ ลับหัวเราะอบใ
“เมื่อไรล่ะมิาเอล ผมรออยู่นะ” ผู้ายหน้าเหี้ยมับหนวยาวยแ้วเหล้าึ้นิบ่ออย่าไม่ใส่ใ ในวามหมายแฝที่มิาเอลบอใหเารับอเหลือเน่อาน
“ัรวรอไปเหอะ” มิาเอลพูลับวาาเผ็ร้อน ้วยรู้ัมัุ้นันี ึล้าพูำหยาบายออมา่อหน้า่อาวสัมไ้ เาออแรระาัวอไ่มุให้เินามไป
“เบาหน่อย...เ็บนะ”
“หรือว่าเธอยัอยายืนให้พวมันิ้มเลือ่อ” เาพานเอาวามรุ่นโรธาผู้นเหล่านั้นมาลที่สาวนอย้าัว
“มิาเอล ันเป็นนนะไม่ใ่ปลาในู้ระ”
“เธอน่ะเป็นยิ่ว่านาเือเ้าเสน่ห์เสียอี ยายไเรน” เามอลมาสายาพริบพราวับำเปรียบเปรยที่หิสาวอบโ้มา นั่นทำให้สมอโลแล่นสร้าภาพินนาารบรรเิไปไล ไม่ว่าะอยู่ในน้ำหรืออยู่บนิน เธอ็ามราวเทพธิาบนสรวสวรร์ไม่่าัน
“ะพาันไปไหนเนี่ย” หิสาวหวั่นใลัว เมื่อเาลาเธอออมานอโรแรมหรู ไปามทาเินริมถนนให่ยาม่ำืน ท้อถนนร้าราผู้นเียบเียบว่าวันปินน่าลัว เป็นเพราะพื้นที่รายรอบโรแรมถูปิันไม่ให้าวบ้านทั่วไปเินผ่านมาว่า อภิสิทธิ์นโยแท้
“ไปสวรร์!”
ความคิดเห็น