ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 17/1 ของเก่า ของใหม่
“ว้าว ว้าว ว้าว สวยั” เสียทุ้มุ้นหูัมาาประู ทำให้นที่ำลัแ่ัวหันไปมอแว๊บหนึ่ ยิ้มให้ แล้วหันลับมาแ่ัว่อ นเอ่ยมึเินมาโอบอา้านหลั และเยาลบนไหล่บาพลาสำรวเธอในระ
ารเวทสูหนึ่ร้อยเ็สิบเศษ ไม่อ้วนและไม่ผอมนเินไป ึ่เป็นผลาารมีวินัยในเรื่อารทานอาหาร และออำลัายสม่ำเสมอ เธอมีหน้าออวบอั๋นเ่ึ มีสะโพพายออพอี ไหล่บา และแนาเรียวยาวสมส่วน เรียไ้ว่านี่ือหุ่นนาแบบัๆ ันั้นพออยู่ในุำรวสีาีเ่นนี้ ึทำให้สวยนไม่อาละสายาไ้
“อิมใสุ่ำรวแบบนี้สวยั สวยนพี่ไม่แปลใแล้วว่าทำไมถึถูเลือให้ไปเป็นนาน่อสืบี”
“พี่พยศปล่อยอิม่อน่ะ อิมใส่สร้อยไม่ไ้”
“อ่ะ พี่ใส่ให้” พูบ็แย่สร้อยทอเส้นเล็มาถือ และใส่ให้ลำอาวเนียน ยิ่เธอเล้าผมำสลวยไปไว้้าหลั ยิ่เผยอระหให้เ่นั นอยาฝัมูไปอไ้ให้่ำปอ
“พี่พูรินะ อิมใสุ่นี้สวยมาเลย ทำไมไม่ใส่ทุวัน”
“อิมเป็นำรวนอเรื่อแบบนะะ ะให้แ่ทุวันไ้ยัไ”
“แล้วทำไมวันนี้ใส่ไ้ล่ะ” มือให่หมุนร่าบาให้หันมาเผิหน้าเา และ้อใบหน้าสวยม้วยสายาอ่อนโยน
“วันนี้ะมีผู้ให่มารวาน และมีารประุมให่่ะ ทุน้อแ่ายเรียบร้อย”
“พี่สสัยว่าอิมสวยนานี้ รอานายำรวน้อยให่รอบัวมาไ้ยัไ”
“อืม อาเป็นเพราะพวเาไม่ใ่สเปอิมมั่ะ” ารเวทอบลอยๆ ไปอย่านั้น หาแ่ำอบอเธอ ทำให้พยศหน้าึึ้นมาทันที พร้อมหัวใหวั่นไหวแปลๆ ่อนะทำใล้า ถามำถาม่าัวายว่า
“แล้วสเปออิมเป็นแบบไหน”
“…” ารเวทไม่อบ แ่มอเานิ่พร้อมส่สายาที่ยาะาเามาให้ ทำเอาใอเาสั่นระรัว และอยาเ้า้าัวเอว่าเาือสเปอเธอ แ่อแบบนี้้อไ้รับารยืนยันาอีฝ่าย่อน ถึะัวร์
“ว่าไ”
“ไม่บอหรอ่ะ”
“อ๊าว!!”
“พี่พยศะรีบไปทำานไม่ใ่หรือะ”
“ไม่เอา พี่อยารู้วามริ”
“ไว้ทีหลั่อนนะะ อิม้อรีบไปเรียมัว เพราะ้อพรีเน์าน อิม้อารสมาธิ่ะ” ารเวทอบยิ้มๆ และหันไปเ็บอุปร์แ่หน้า แ่ัวให้เรียบร้อย ทิ้ให้พยศยืนอ เนื่อ้วยเหุผลอเธอมีน้ำหนัมาพอให้เาไม่ล้าเ้าี้อี
“อิมเป็นนมีระเบียบเหมือนันนะ เ็บ้าวอทุอย่าสัเรียบร้อยเียว”
“อิมเป็นำรวนะะ อีอย่าพ่อับแม่สอนให้ทำ้วย เลยินเป็นนิสัย… อาหารลาวันอพี่พยศับพี่แพทอยู่ในห้อรัวนะะ อิม้อรีบไปแล้ว พี่ไปเอาเอไ้ไหมะ”
“อิมะให้พี่ไปส่ไหม”
“ไม่่ะ ที่ทำานอเราไปนละทา ถ้าให้พี่ไปส่ พี่ไปเอลู้าไม่ทัน”
“ลู้าสำัไม่เท่าเมียหรอ” พูบ็ึเธอมาูบแรๆ ่อนะปล่อย และพูว่า
“อยานอนับแม่สาวในเรื่อแบบั ะร้อนแรและื่นเ้นน่าู”
“พี่พยศ!!”
“พี่ไป่อนนะ เอันเย็นนี้” แล้ว็โน้มหน้าหล่อลมาหอมแ้มเนียนที่แ่เบาๆ อีหนึ่ฟอ่อนะเินาไป ปล่อยให้เมียนสวยยืนหน้าแ้วยวามเินอาย หาแ่แ่วูบเียวเท่านั้น วาลมโเิรัส็ับแสวูบลเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอทันที
สอวัน่อนุรนาโทรมาเล่าว่าเพียวัเลิับแฟนหนุ่มในวารแล้ว เธอเสียในไม่ยอมินอะไร และไม่ยอมไปทำาน้วย นอานีุ้รนายัเล่าว่า เพียวัถามถึพยศอีแฟนที่ทิ้ไปอย่าไร้เยื่อใย้วย
ารเวทรู้นิสัยอเพียวัี ว่าถ้าน้ออยาไ้อะไร็้อไ้ โยเพาะถ้าสิ่นั้นเป็นออเธอและน้อ้อาร เธอ็้อยอมแ่โยี และไร้้อโ้เถียทุประาร เพราะมีพ่อและย่าอยให้ท้ายลอ
รั้นี้็เ่นัน ถ้าเพียวัอยาไ้พยศืน น้อ็ะทำทุวิถีทาให้ไ้ั้อาร เมื่อถึอนนั้นพยศอาไม่เห็นว่าเธอือนที่สวยามอี เพราะผู้หินแรที่เาอบ และรั ือหน้าาสวยอ่อนหวานแบบเพียวั ไม่ใ่สวยมาุอย่าเธอ
“เฮ้อ ปวใั ทำไมถึปวใอย่านี้นะ”
………………………………………………………………………….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น