รักนี้พี่ลิขิตเอง

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1/2 พอแล้ว

“กูก็ว่าอย่างนั้น” เด่นชัยถอนหายใจหนัก เพราะเป็นคนขึ้นตรงกับบิดาและมารดาของเจ้านาย จึงถูกกดดันหนักกว่าคนอื่น

“วิทยาศาสตร์ก็แล้ว หาสาวงามก็แล้ว ไสยศาสตร์ก็แล้ว มันยังเหลือทางไหนให้พวกเราอีกวะ” อานนท์พูดด้วยความหนักใจ

“มันต้องมีสักคน หรือสักทางสิ”

“แล้วมันทางไหน และคนไหนละ นี่กูหมดแรงแล้วนะเว้ย” ชัยวัตรพ่นลมออกปาก เพื่อแสดงให้เพื่อน ๆ เห็นว่าเขารู้สึกเหมือนอย่างที่พูดจริง ๆ

“ไอ้โก้ไปไหนวะ”

“ไปส่งคุณกิฟซี่” ชัยวัตรตอบ

“เราหาผู้หญิงมาให้คุณหนึ่งมากมายแล้ว แต่ยังช่วยช้างน้อยของคุณหนึ่งไม่ได้เลย กูว่าวิธีนี้ไม่ได้ผลแล้ว พวกเราไปหาสมุนไพรจากประเทศจีนดีไหม”

“คุณหนึ่งดื่มจนตับจะแข็งแล้ว”

“วิธีนั้นก็ไม่ได้ วิธีนี้ก็ไม่ได้ สงสัยคุณหนึ่งคงต้องทำใจแล้วแหละ”

“ขอให้ฟ้าส่งใครสักคนมาช่วยคุณหนึ่งของผมทีเถิด เขาอายุยังน้อย ยังใช้ช้างน้อยไม่คุ้มเลย มันจะมาหลับแบบนี้ไม่ได้” อานนท์พนมมือเหนือหัวขอพรให้เจ้านาย

ขณะที่พวกลูกน้องกำลังคุยเรื่องของเขาอย่างเคร่งเครียดอยู่ด้านนอก สันต์ธรเองก็กำลังเครียดเรื่องนี้เช่นกัน เขาอายุสามสิบหกแล้ว ยังไม่มีทายาทสืบสกุล และยังสนุกกับชีวิตวัยหนุ่มฉกรรจ์ไม่คุ้มเลย แต่เจ้าช้างน้อยกลับไม่ทำงาน นอนแนบนิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวมาหลายปี อันเนื่องมาจากอุบัติเหตุทางมอเตอร์ไซต์เมื่อห้าปีก่อน ฉะนั้นพ่อแม่จึงขายมอเตอร์ไซต์สะสมทุกคันของเขาในราคาถูกแสนถูก ชนิดไม่ฟังคำคัดค้านใด ๆ ทั้งสิ้น โดยไม่รับรู้ด้วยว่ากว่าเขาจะได้มาแต่ละคันยากเย็นแค่ไหน

สันต์ธรเป็นทายาทคนเดียวของตระกูล ดังนั้นนอกจากจะบริหารงานต่าง ๆ แทนบิดาแล้ว ยังมีหน้าที่ให้กำเนิดทายาทมารับช่วงต่อกิจการด้วย แต่หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เจ้าช้างน้อยของเขาก็ไม่ทำงานอีก ซึ่งหมอไม่มีคำอธิบายด้วยว่ามันเกิดมาจากอะไร เนื่องด้วยร่างกายที่บาดเจ็บส่วนอื่นหายเป็นปกติทุกอย่างแล้ว ยกเว้นความรู้สึกทางเพศที่ตายด้านไปเฉย ๆ

ตลอดหลายปีมานี้ สันต์ธรและครอบครัวพยายามทุกวิถีทาง เพื่อช่วยเขา แต่มันไม่ได้ผล ไม่ว่าจะเป็นวิทยาศาสตร์ ไสยศาสตร์ หรือสมุนไพรต่าง ๆ รวมทั้งต้องมาเปลือยกายให้ผู้หญิงจำนวนมากมาเล่นกับเจ้าช้างเสื่อมสภาพของเขาด้วย

สายตาของผู้หญิงเหล่านั้นมีทั้งที่เห็นใจ ดูถูก สงสาร หรือแม้กระทั่งทำหน้าผิดหวัง เมื่อมองหุ่นกำยำของเขา และสันต์ธรก็เจ็บจี๊ด อับอายกับสายตาเหล่านั้นจนหมดหวังไปแล้ว

ชายหนุ่มหุ่นสีน้ำผึ้งสวมใส่เสื้อผ้าด้วยความไม่สบอารมณ์ ท่าทางเบื่อหน่าย หงุดหงิด ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะเรื่องนี้ทำให้เขาเครียดไม่น้อย มันเหมือนเสือติดจั่นที่ออกจากปัญหาไม่ได้

......................................................................................................................

“พี่คะ ขอหนูเข้าไปทดลองงานก่อนไม่ได้หรือคะ” เขมิกาในชุดนักศึกษายืนวิงวอนของานต่อ แม้ว่าคนอื่น ๆ จะกลับไปหมดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่ส่ายหน้าจริงจังไม่อ่อนลงสักนิด

“เจ้านายบอกว่าพอก็พอค่ะ ไม่มีใครตัดสินใจอะไรได้ทั้งนั้น”

“แม้กระทั่งพี่ก็ไปขอร้องท่านไม่ได้หรือคะ”

“นี่น้อง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิ จะเซ้าซี้อะไรนักหนา” พนักงานหญิงอีกคนตวาดเสียงดังด้วยความไม่พอใจ เขมิกาจึงจำต้องหอบแฟ้มเอกสารขึ้นมาแนบอก และเดินจากไปด้วยความผิดหวัง

เธอเดินมากดลิฟต์ด้วยท่าทางเศร้าสร้อย สองมือกอดแฟ้มเอกสารแนบอกสองหูยังแว่วเสียงยินดีของแม่ ที่อวยพรให้เธอโชคดีกับการสัมภาษณ์งานวันนี้ แต่ เธอเพิ่งถูกปฏิเสธไป ทั้ง ๆ ที่คิวจะถึงเธออยู่แล้วแท้ ๆ แต่กลับถูกยกเลิกไปอย่างใจร้าย

เขมิกากดลิฟต์แล้วยืนรอสักครู่ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เธอจึงเดินเข้าไป แต่ยังไม่ทันยืนมั่นคงหรือเลือกว่าจะยืนตรงไหน ก็มีกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติกรูกันเข้ามาในลิฟต์ และเบียดให้เธอไปปะทะกับอกกว้างของใครบางคนที่ยืนอยู่ด้านในสุดอย่างช่วยไม่ได้ อีกอย่างคนที่เบียดเธอก็สูงใหญ่ด้วย ทำให้ร่างเล็กเบียดแนบสนิทกับคนตรงหน้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้เธอจะพยายามดันตัวออก แต่เหมือนยิ่งยัดเยียดร่างกายให้อีกคนมากกว่า จึงต้องยืนนิ่ง ๆ และกลั้นหายใจอยู่อย่างนั้น

สันต์ธรยืนแข็งทื่อ สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ไม่อาจจัดการกับหญิงสาวที่มาเบียดแนบชิดสนิทได้ เพราะเห็น ๆ กันอยู่ว่าลิฟต์มีคนหนาแน่นขนาดไหน จึงทำได้เพียงเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่อยากมองคนในอก ขณะเดียวกันก็รู้สึกฉุนจมูกกับกลิ่นน้ำหอมของกลุ่มนักท่องเที่ยวด้วย

อย่างไรก็ตามหน้าอกใหญ่ทั้งสองที่ปะทะกับอกกว้างของเขา ทำให้สันต์ธรหายใจติดขัด หายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาดื้อ ๆ ยิ่งสาวเจ้าขยับกายหนีก็ยิ่งทำให้ร่างกายทั้งสองเบียดเสียดกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงก้มลงมองคนตัวเล็ก เพื่อดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาพอดี ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก อึดอัด ลำบากใจ และรู้สึกผิด ดวงตาของเธอสะกดจนเขาไม่อาจละสายตาได้ จึงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยเหมือนต้องมนต์ยังไงอย่างงั้น

ทันใดนั้นเขาก็หายใจติดขัด รู้สึกถึงความร้อนรุ่มวิ่งทั่วร่างกายอย่างไม่มีสาเหตุจนเหงื่อซึมมือ และความร้อนนั้นก็วิ่งไปถึงเจ้าช้างน้อยให้แข็งตัวจนปวดหนึบตรงหว่างขา