รักนี้พี่ลิขิตเอง

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2/2 คนบ้ากาม

“ไม่ ฉันไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น หลบไปฉันจะกลับบ้าน” พูดจบก็ผลักร่างใหญ่เต็มแรง แต่สันต์ธรยังไม่ยอมแพ้ จับข้อมือเล็กไว้ ไม่ยอมให้เธอเดินไปเข้าลิฟต์ นั่นทำให้เขมิกาโกรธจนสามารถพ่นไฟได้

“เอามือสกปรกของคุณออกไป” ตะโกนสุดเสียง

“ทำไมเธอต้องโกรธขนาดนั้น ฉันแค่จูบเองนะ ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”

“แค่จูบ คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าแค่จูบ มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับฉัน ฉันจะเก็บมันให้ผู้ชายที่ฉันรักเท่านั้นไอ้คนบ้า” พูดด้วยน้ำตานองหน้า เธอทั้งโกรธทั้งเสียใจในเวลาเดียวกัน แต่คนต้นเรื่องยังทำเหมือนว่าสิ่งที่เธอเสียไปมันเล็กน้อย

“เพราะเป็นจูบแรกนี่เอง เธอถึงจูบห่วยแตกอย่างนั้น”

เพี๊ยะ!!

เขมิกาเหลือทนกับคำพูดหยาบคายนั้น จึงฟาดฝ่ามือลงบนแก้มสากเป็นครั้งที่สอง และครั้งนี้ก็แรงกว่าเดิม ทำเอาเขาหน้าหันทีเดียว ทำให้พวกลูกน้องทำหน้าบิดเบี้ยวเจ็บแทน แต่ไม่กล้าเข้ามาขัด

“ไปตายซะไอ้บ้ากาม ไอ้มิจฉาชีพ ไอ้คนสารเลว” พูดจบก็ก้าวยาว ๆ ไปเข้าลิฟต์ และกดปิดประตูทันที

ครั้งนี้สันต์ธรไม่ตามไปแล้ว นอกจากยืนนิ่ง ยกมือลูบแก้ม พร้อมกับเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มด้วยความเจ็บ ไม่คิดว่ามือเล็ก ๆ นั้นจะทำเอาหน้าชา และหูอื้อได้ขนาดนี้

“คุณหนึ่งเป็นยังไงบ้างครับ”

“ตามเธอไป สืบให้รู้ว่าบ้านอยู่ไหน ครอบครัวทำอาชีพอะไร มีพี่น้องกี่คน เอามาให้ละเอียด”

“ครับ” อานนท์กับชัยวัตรรับปากแล้ววิ่งไปกดลิฟต์อีกตัวเพื่อตามหญิงสาวลงไป จึงเหลือเด่นชัยคนเดียวยืนคุยกับเจ้านายเพียงลำพัง

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนึ่ง”

“ผู้หญิงคนนั้น... ผู้หญิงคนนั้นทำให้ฉันมีอารมณ์”

“จริงหรือครับ!” ถามอย่างตื่นเต้น สายตาลุกวาวมีความหวังขึ้นมาทันที

“อย่างนี้เราก็มีหวังแล้วน่ะสิครับ”

“ฉันยังไม่แน่ใจ ต้องได้ลองก่อน”

“คุณหนึ่งไม่ต้องห่วง เย็นนี้คงได้ข้อมูล” พูดพลางเดินตามเจ้านายหนุ่มกลับมาที่ห้องทำงาน

“งานนี้คงไม่ง่าย ดุขนาดนั้นเราคงต้องใช้แผน”

“มีแต่ผู้หญิงเข้าหาคุณหนึ่ง ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะ....”

“คงมีแฟนอยู่แล้วจึงไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา แต่นายก็รู้ว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธฉันได้” พูดด้วยเสียงหนักแน่นและน่ากลัว

“ครับคุณหนึ่ง” พูดจบก็เปิดประตูให้เจ้านายด้วยท่าทางอ่อนน้อม

“โทรไปบอกไอ้ชัยให้สะกดรอยตาม และสืบข้อมูลมาเท่านั้น ห้ามทำอะไรนอกเหนือจากนี้”

“ครับ”

ด้านเขมิกาโกรธจนน้ำตาไหลอาบแก้ม มือหนึ่งกำแฟ้มเอกสารแน่น อีกมือยกมาถูริมฝีปากอย่างหนัก เพื่อลบรอยจูบดูดดื่มของชายบ้ากามคนนั้น

“คนสารเลว คนบ้ากาม คนชั่วชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย” พูดด้วยความแค้นใจที่เสียจูบแรกสุดหวงแหนให้ผู้ชายสารเลว

เธอหรืออุตส่าห์เก็บจูบแรกให้พี่เปรม ผู้ชายที่แอบหลงรักมาตั้งแต่เด็ก คนที่ครอบครองหัวใจของเธอมานาน และจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่ได้จูบแรกและเป็นผู้ชายคนแรกของเธอด้วย แต่...

“ฉันเกลียดนาย คนบ้ากาม...” พูดได้แค่นั้นก็ต้องเงียบ และเบือนหน้าไปทางอื่น เพราะมีคนเข้ามาในลิฟต์ด้วย

เมื่อออกมาพ้นตึกสูง ก็โบกมือเรียกแท็กซี่กลับบ้านทันที โดยไม่รู้เลยว่ามีคนขับรถตามมาด้วย แม้จะเหลือเงินไม่มาก แต่สภาพหัวใจแตกสลายอย่างนี้ยังไม่พร้อมไปเผชิญหน้ากับการเบียดเสียดของผู้คนบนรถเมล์ จึงเลือกนั่งแท็กซี่แทน

ขณะนั่งรถกลับบ้าน ก็ร้องไห้อย่างหนักที่โชคชะตาใจร้ายกับเธอไม่มีที่สิ้นสุด วันนี้นอกจากจะไม่ได้งานแล้ว ยังถูกล่วงละเมิด ถูกดูถูกดูแคลนเหมือนไม่ใช่คน แบบนี้แล้วจะกลับไปตอบคำถามของแม่ว่ายังไง เพราะท่านคาดหวังสูงเหลือเกินว่าเธอจะได้งาน จะได้มีเงินมาจ่ายค่าบ้านสิ้นเดือนนี้

คิดแล้วก็พาลโกรธพี่ชายตัวดี ที่เป็นตัวการทั้งหมด เพราะถ้าเขาไม่ติดหนี้พนัน คงไม่ต้องเอาบ้านไปจำนำ และทำให้เธอกับแม่ลำบากไปด้วย

“หนูมีอะไรอยากระบายให้ลุงฟังไหม” คนขับแท็กซี่ที่เหลือบตามองลูกค้าสาวหลายครั้งด้วยความเห็นใจถามขึ้น หลังเห็นเธอร้องไห้ตลอดทาง แต่เขมิกาส่ายหน้าเท่านั้น ไม่อาจพูดสิ่งใดออกมาได้ เพราะรู้ดีว่าเล่าไปมันก็เท่านั้น เพราะสุดท้ายลุงก็ช่วยเธอไม่ได้อยู่ดี

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่อยากเล่า คนขับแท็กซี่จึงไม่เซ้าซี้อีก และทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป