รักนี้พี่ลิขิตเอง

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2/1 คนบ้ากาม

อาการปวดหนึบตรงหว่างขา และความร้อนรุ่มทวีขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้คิ้วหนาดกดำขมวดเข้าหากันด้วยความฉงนสงสัย ขณะเดียวกันก็รู้สึกปีติยินดีเป็นล้นพ้น ที่ความเป็นชายตื่นอีกครั้ง หลังจากสลบมานาน

เขมิกาหลับตาแน่นด้วยความอึดอัดใจ โกรธ และหวาดกลัวเมื่อสัมผัสถึงบางสิ่งที่กำลังแข็งทื่อจ่ออยู่ที่หน้าท้องของเธอ โดยสัญชาตญาณของผู้หญิง เธอรู้ทันทีว่าสิ่งนี้คืออะไร แต่ก็ดึงตัวเองออกไปไม่ได้ เพราะคนข้างหลังก็เบียดเข้ามาเหมือนคนไม่มีมารยาท จึงทำได้เพียงอธิษฐานขอให้ประตูลิฟต์เปิดออกโดยเร็ว จะได้หนีจากคนลามกบ้ากามคนนี้สักที ส่วนนักท่องเที่ยวที่เบียดเธอมาปะทะกับชายตรงหน้าไม่ได้รับรู้อะไรเลย ยังคงคุยเสียงดังเจื้อยแจ้วอย่างมีความสุข

หลังจากประตูลิฟต์เปิดปิดหลายครั้ง ก็ถึงชั้นที่กลุ่มนักท่องเที่ยวลง พวกเขาทยอยออกไปพร้อมกับเสียงดังไม่สนใจใคร จึงมีพื้นที่ให้เธอผลักออกจากอกใหญ่ หันหลังให้เขาโดยไม่ยอมมองหน้า และจะก้าวตามกลุ่มนักท่องเที่ยวออกไปโดยเร็วที่สุด แต่กลับถูกมือใหญ่ฉุดรั้งไว้ ขณะเดียวกันเขาก็เอื้อมมือมากดปิดประตูลิฟต์ และกดให้มันขึ้นไปยังชั้นบนสุดอีกครั้ง เธอมองเขาตาโตด้วยความตื่นตระหนกตกใจ อ้าปากจะโวยวาย แต่ถูกเขาจูบอย่างรวดเร็ว จนเสียงที่เปล่งออกมาล่องลอยหายไปในลำคอของเขาแทน

“อื้อ ๆๆๆ ....” มือเล็กทั้งสองพยายามทุบตีแผ่นหลังใหญ่เท่าที่แรงจะเอื้ออำนวย และดิ้นรนขัดขืนสุดแรง แต่ถูกคนตัวใหญ่รวบไว้ในอ้อมกอดแข็งแรงดังกรงเหล็ก ทำให้เธอกลายเป็นนกน้อยในกรงแข็งแรงทันที

สันต์ธรใช้มือซ้ายรวบร่างเล็กมาแนบอก ใช้มือขวาบังคับศีรษะสวยให้แหงนหง่ายขึ้น ให้อยู่ในท่าที่สามารถจูบได้เต็มที่ และเธอดิ้นไม่หลุด

ริมฝีปากหยักชื้นทั้งขบเม้ม จูบดูด และบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มหนักหน่วง โดยไม่สนใจเสียงที่ประท้วงอยู่เนือง ๆ หน้าหล่อคมเข้มเบียดแนบสนิทกับใบหน้าสวยหวานละมุน พอได้จังหวะก็สอดลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากอุ่นอย่างถือวิสาสะ

เขมิกาตกใจสุดขีดกับการกระทำจับจ้วงนั้น และพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นพันธนาการแกร่งนี้ แต่ไม่เป็นผล ยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไหร่ แรงก็ยิ่งหายไปเท่านั้น ยิ่งฝ่าฝืนยิ่งหายใจไม่ออก ขณะเดียวกันแขนขาก็อ่อนแรงเสียดื้อ ๆ พร้อมกับอาการมึนงงอย่างประหลาดจนต้านอีกฝ่ายไม่ไหว จึงถูกเขาล่วงละเมิดเหมือนคนใจง่าย

ขณะที่ถูกคนตัวใหญ่ล่วงเกินอยู่นั้น ประตูลิฟต์ก็เปิดปิดหลายครั้ง พร้อมกับเสียงร้องอุทานจากคนภายนอก แต่สันต์ธรไม่สนใจ เขายังคงทำตามความต้องการของตัวเอง คือจูบหญิงแปลกหน้าอย่างดูดดื่ม และเริ่มลูบไล้เรือนร่างของเธอไปด้วย พอถึงชั้นบนสุด และประตูลิฟต์เปิดออก เขาก็ดันร่างเล็กอ่อนปวกเปียกออกไปข้างนอก พร้อมกับฝ่ามือใหญ่ที่ยกมาบีบนวดหน้าอกตูมใต้เสื้อนักศึกษาที่รัดรูปแต่พองาม การกระทำนั้นทำให้เขมิกาได้สติ เธอจึงกัดลิ้นจนเขาเจ็บ จึงยอมถอนปากออกในที่สุด และปล่อยเธอเป็นอิสระ

“เธอทำอะไรเนี่ย”

เพี๊ยะ!

ทันทีที่ทรงตัวได้ เขมิกาก็ฟาดฝ่ามือเล็ก ๆ ลงบนสันกรามหน้าคมชัดเต็มแรงจนเขาหน้าหันด้วยความโกรธ แม้ว่าผู้ชายตรงหน้าจะหล่อ แต่งตัวดี แต่ไม่ได้แปลว่าจะสามารถล่วงเกินคนอื่นได้แบบนี้ ฉะนั้นเธอจึงสาดสารพัดคำด่าใส่เขาด้วยเสียงแหบแห้ง

“ไอ้ลามก ไอ้บ้ากาม ไอ้สารเลว ไอ้ชาติชั่ว ไอ้ฉวยโอกาส ไอ้....” ดวงตาเอ่อล้นด้วยหยาดน้ำใสมองเขาด้วยความโกรธจัดและเกลียดชัง ใบหน้าสวยแดงระเรื่อยิ่งกว่าลูกตำลึงสุก สองมือเล็กกำแน่น

“ไอ้ผู้ชายบ้ากาม ฉันจะแจ้งตำรวจ ฉันจะเอาแกเข้าคุกให้ได้ ไอ้คนฉวยโอกาส”

“คุณหนึ่งครับ” พวกลูกน้องที่ได้ยินเสียงโวยวายวิ่งออกมาดูหน้าตาตื่น เห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งกำลังชี้นิ้วใส่หน้าเจ้านายด้วยอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยง เหมือนเพิ่งไปกินรังแตนมา ก็วิ่งมาด้วยความเป็นห่วง หมายจะจัดการหญิงสาว แต่สันต์ธรยกมือห้ามไว้

เขาไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำด่าสารพัดจากปากสวย หรือสะทกสะท้านกับท่าทีของเธอ เนื่องด้วยกำลังตื่นเต้นยินดีที่ช้างน้อยฟื้นเต็มที่แล้ว มันแข็งทื่ออยู่ภายในกางเกงพร้อมเผด็จศึก ยิ่งมองใบหน้าสวยเกรี้ยวกราด เขาก็ยิ่งมีอารมณ์อย่างแปลกประหลาด ทำเอาบรรดาลูกน้องยืนนิ่งจังงังด้วยความสงสัย ที่เจ้านายช่างนิ่งสงบได้ถึงเพียงนี้ เพราะปกติจะไม่ยอมให้ใครลูบคมง่าย ๆ

“ว่าไง คุณจะไปโรงพักกับฉัน สารภาพทุกอย่างเอง หรือให้ฉันโทรเรียกตำรวจมาที่นี่”

“เธอต้องการเท่าไหร่”

“เท่าไหร่ นี่คุณเห็นว่าฉันเป็นหญิงขายบริการอย่างนั้นหรือ” คำพูดนั้นทำเอาเขมิกาโกรธหนักกว่าเดิม นี่ถ้าควันออกหูได้ หัวเธอคงลุกโชนด้วยไฟไปแล้ว

“ไม่ใช่อย่างนั้น... โอเค ฉันผิดเอง ฉันพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเงิน งานแต่ง รถ บ้าน หรืออะไรก็ตามที่เธอต้องการ”

“ฉันต้องการให้ผู้ชายบ้ากามอย่างคุณตาย ๆ ไปซะ” พูดจบก็สาวเท้ายาว ๆ ไปที่ลิฟต์ไม่คิดจะเสวนาด้วย เพราะคำพูดเหล่านั้นฟังยังไงก็เป็นมิจฉาชีพ คนบ้าที่ไหนจะยอมมอบเงิน มอบบ้าน มอบรถให้คนแปลกหน้า เห็นเธอเป็นเด็กอมมือหรือไง ดังนั้นขืนคุยยืดยาวมีแต่เธอจะตกเป็นเหยื่อ

แต่สันต์ธรที่ขายาวกว่าเดินมาขวางเธอไว้ได้ พยายามใจเย็นเพื่อเจรจา ไม่ยอมให้เธอจากไปตามใจหวัง

“ฉันอยากแต่งงานกับเธอ ฉันพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง”

“นอกจากบ้ากามแล้ว ยังเป็นมิจฉาชีพด้วยหรือไง”

“ทำไมเธอไม่ลองฟังข้อเสนอของฉันบ้าง”