ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โรงเรียนใหม่(25%)
เช้าวันรุ่งขึ้น.....ทัตซึโนะก็ตื่นก่อนตามเคย (ทัตซึโนะ:ชั้นมันคนตื่นเช้าอยู่แล้วล่ะ โฮ่ๆๆ) (นักเขียน: -*- แล้วไหงตอนแรกมันตื่นซะ 8 โมงล่ะ) เขานั่งมองเพื่อนๆที่เหลือ ที่นอนหลับกันอยู่เกลื่อนกลาด ผ่านไปซักประมาณยี่สิบนาที ทัตซึโนะอดรนทนไม่ไหวแล้ว จึงตะโกนออกไป
\"โอ้ย!! ตื่นกันซักทีได้ม้าย\" เขาตะโกนไปด้วยอารมณ์โกรธ+รำคาญ
\"โอ้ย ใครเรียกว้า\" ชินเรตื่นมาเป็นคนที่สอง แบบตอนที่อยู่ในช่องว่างระหว่างมิติไม่มีผิด
\"ชั้นเป็นคนเรียกเอง\" ทัตซึโนะตอบ \"แต่ไม่ได้เรียกนาย\"
\"อย่ากวนได้ไหม แล้วนี่ไม่มีใครตื่นเลยเหรอ\" แน่ะ มันถามแบบเดิมอีกแล้ว
\"มีตาก็ดูเองสิ\" ทัตซึโนะพูดกวนๆ (นักเขียน:เอาคำพูดชั้นมาใช้เหรอ) (ทัตซึโนะ:มีตาก็ดูเอง)
\"อย่ากวนได้ไหมเนี่ย\" ชินเรยังไม่หยุด \"บอกมาดีๆ\"
\"ชั้นจะบอกต่อเมื่อนายตาบอด\" ทัตซึโนะตอบกลับไป ชินเรส่ายหัวเล็กน้อย อยู้ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาขัดจังหวะการทะเลาะของทัตซึโนะและชินเร
\"พวกนายจะเถียงกันไปถึงไหนเนี่ย\" อิโรชิพูดด้วยความหัวเสีย ลุกขึ้นมาจากผ้าห่ม \"ทำไมพวกนายต้องตื่นก่อนทุกทีเลย\"
\"เย้ เช้าวันใหม่แล้ว\" โมโตโกะแทรกขึ้นมา เธอดูไม่มีความงัวเงียเลย แม้แต่นิดเดียว
\"ใช่สิโมตซัง\" มีเสียงของอิโตโกะดังขึ้นมา \"วันนี้ได้ไปสมัครเรียนนี่นา\"
\"จริงๆด้วย เราต้องไปสมัครเรียนนี่นา\" เคอิริตื่นขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย \"ตื่นกันหมดหรือยังเนี่ย\" คุณเธอก็ยังห่วงเพื่อนเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ขณะนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก และตามด้วยเสียงเรียก
\"น้องๆทั้งหลาย ตื่นกันหรือยังจ้ะ\" เนทาลีฟเรียก พร้อมกับเปิดประตูเข้ามา
\"คุณอย่าเปิดเข้ามาสิครับ\" ทัตซึโนยังคงความไม่สนิท (ทัตซึโนะ:แล้วเป็นไง)
\"หวา~~ ขอโทษจ้า\" เนทาลีฟพูดเสียงล้อเลียน \"จะเข้ามาบอกว่า ถ้าตื่นกันแล้วก็ไปอาบน้ำที่ห้องทางขวามือนะจ้ะ เสร็จแล้วไปหาพี่ที่ห้องที่เราคุยกันเมื่อวาน\" เนทาลีฟสั่งเสร็จก็เดินออกไป
\"เราไปกันเถอะ\" โมโตโกะซังผู้ร่าเริงตลอดกาลพูด (ทัตซึโนะ:ฉายามันหรือไง) (นักเขียน:ก็อ่านะ ==\")
\"นี่โมตซัง\" เคอิริเรียกโมโตโกะ \"พวกเรายังไม่มีเสื้อผ้ากันเลยไม่ใช่เหรอ\" แล้วเธอก็หันไปมองทุกคนในห้อง
\"จริงด้วยสิครับเคท\" ไอ้เจ้าขี้เก็กชินเรมันส่งเสียงชวนอ้วกขึ้นมา แถมมันยังเรียกชื่อย่ออีก (ทัตซึโนะ:มันช่างไม่มียางอายซะจริงๆ)
\"งั้นชั้นจะไปถามคุณเนทาลีฟให้\" ทัตซึโนะพูด แล้วลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตู เขาทำท่าจะเปิดประตูออก อยู่ดีๆก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า
\"นี่ๆ ทัตซึโนะคุง โมตซังขอไปด้วยได้ไหม\" โมโตโกะถามหน้าตาซื่อๆ ทัตซึโนะอย่ในสภาพเหวอ
\"ไม่\" ทัตซึโนะปฏิเศษเสียงแข็ง \"ชั้นไม่ไปกับเธอ\"
\"เฮ้ย\" เสียงชินเรดังขึ้น \"นายไม่ไปชั้นไปเอง\" ไอ้อาการเก๊ก [ต่อหน้าสาว(สวย)] ของมันเริ่มออกอาการแล้ว ==\"
\"เออ...\" ทัตซึโนะพูด \"นายจะไปก็ไปซิฟะ ชั้นไม่อยากไปกับยัยนี่\"
\"อ้าว....ถ้าทัตซึโนะคุงไม่ไป โมตซังก็ไม่ไปนะ\" โมโตโกะพูด \"ชินคุง เธอไปคนเดียวเถอะจ้ะ\" โมโตโกะหารู้ไม่ว่า ไอ้เจ้าชินเรมันอยากไปกับตัวเองนั่นแหละ
\"เออ...\" ชินเรหัวเสียเล็กน้อย ที่โมโตโกะไม่ไปกับเขา \"ไปคนเดียวก็ได้\" เขาทำท่าจะเดินออกไป แต่อิโตโกะก็เด้งขึ้นมาจากที่นอนมาเกาะแขนชินเร ซึ่งหน้าแดงด้วยความปลื้มใจทันที
\"งั้น...อิซซังไปด้วยนะ\" เมื่อิโตโกะพูดขึ้นมา ชินเรยืดอกภูมิใจทันที (ทัตซึโนะ:ไอ้หมอนี่มัน....)
\"ได้เลยครับอิโตโกะซัง\" ชินเรเก็กเสียงหล่อ แล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป
\"ไอ้ชินเรนี่มัน.....\" อิโรชิบ่น พร้อมกับปรายตาไปที่สาวน้อยที่เหลือสองคน พลางคิดว่า \"จะมีใครมากระโดดเกาะเราบ้างไหมนี่\"
\"นี่อิโรชิ...\"ทัตซึโนะเรียกอิโรชิ \"ชั้นรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่ เลิกคิดได้แล้ว เรื่องอย่างนั้นน่ะ\"
\"อิจฉาเหรอ\" อิโรชิพูด ทั้งๆที่ตัวเองก็คิดว่า ทัตซึโนะมันจะไปอิจฉาเรื่องอะไร ทั้งๆที่ตัวมันก็มีโมโตโกะ (ทัตซึโนะ:ไม่ใช่เฟ้ย)
\"ชั้นจะอิจฉานายทำอะไรเหรอ\" ทัตซึโนะตอบกลับ อารมณ์เสียเล็กน้อย
\"อ่า.... ขอโทษทีน่ะ ชั้นไม่ทันคิด\" อิโรชิตอบ หน้าแดงๆ
\"นั่น เราได้ยินเสียงชินเรกับอิโตโกะมาแล้วล่ะ\" เคอิริพูดขึ้นแทรกการสนทนาขึ้นมา เมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้า ซักครู่ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
\"มาแล้ว.....\" เสียงไอ้ขี้เก็กดังขึ้นมา \"พี่สาวเนทาลีฟเค้าซื้อไว้ตั้งแต่ที่เรายังไม่ตื่นเลยล่ะ\"
\"ใช่แล้วล่ะจ้ะ....\" มีเสียงอิโตโกะพูดขึ้นมาบ้าง มือสองข้างของเธอถือถุงกระดาษไว้ \"พี่เค้าใจดีเนอะ\"
\"นี่....\" ทัตซึโนะพูดขึ้นมา \"คาสึกิ เธอเอาเสื้อผ้ามาดูหน่อยสิ\" คุณชายท่านยังคงเรียกนามสกุลอยู่ (ทัตซึโนะ: มีปัญหาเหรอ) (นักเขียน: มี....จำไม่ได้ นามสกุลน่ะ แค่ชื่อชั้นยังจะตายแล้ว จะให้จำได้ไงนามสกุล) (ทัตซึโนะ: ชิ -*-)
\"จ้า~~\" อิโตโกะรับคำ แล้วเอื้อมมือไปหยิบของในถุง เมื่อเธอเอามือขึ้นมา ทุกคนก็พบว่า มีเสื้อเชิร์ทสีน้ำเงิน กางเกงยีนสีดำที่ดูท่าว่าจะเป็นชุดของผู้ชาย และเสื้อเชิร์ทสีชมพูอ่อน กระโปรงสั้นสีขาว เป็นของผู้หญิง
\"ว้าว\" เคอิริร้องออกมา \"ชุดน่ารักจังเลยนะ\" ทัตซึโนะทำหน้าตาหงุดหงิด เพระน้ำเสียงของเคอิริ
\"ไปอาบน้ำกันเถอะ\" ชินเรเอ่ยชวน \"ห้องอาบน้ำอยู่....ทางด้านขวามือของห้องนอนนี่เอง\"
\"อืม....\" ทัตซึโนะคราง \"แล้วมันมีกี่ห้องละ\"
\"สองห้อง\" ชินเรตอบ \"ผู้หญิงห้องชายห้องละกันนะ\"
\"ได้เว้ย\" อิโรชิพูด \"นายไม่ต้องถามชั้นหรอกน่า ไปถามไอ้ทัตซึโนะดีกว่า\" ทัตซึโนะหันมาหาคนที่พูด แล้วทำตาขวาง
\"ชั้นเหรอ...\" ทัตซึโนะทวนเสียงเข้ม \"ได้\" เพื่อนสองคนได้แต่ทำตาวาว
\"งั้นพวกเราไปกันเถอะ\" เคอิริพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ไม่ใส่ใจกับเหตุการณ์ของทางด้านฝ่ายชายเลยซักนิดเดียว และแล้วโมโตโกะก็มองเห็นปัญหาอีกจนได้
\"แล้วผ้าเช็ดตัวละจ้ะ\"
\"ใช่จริงด้วยซิเนี่ย\" ไม่น่าเชื่อว่า...ทัตซึโนะจะเห็นด้วยกับโมโตโกะ ทุกคนในห้องคงจะเห็นข้อเท็จจริงนี้ จึงหันมาหาทัตซึโนะกันทั้งห้อง ทำให้ทัตซึโนะต้องถามเสียงเข้มว่า....
\"มองอะไรไม่ทราบ\" เมื่อพูดจบ ทุกคนในห้องรีบเบนสายตาออกมาทันที โดยที่มีคนใจกล้าตอบว่า
\"ก็.....นายเห็นด้วยกับโมตซังน่ะ\" ชินเรพูด ด้วยน้ำเสียงที่ใกล้จะหัวเราะเต็มที \"มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์มากๆเลยล่ะ รู้ตัวหรือเปล่า\" พูดจบเจ้าตัวก็เผลอปล่อยก๊ากออกมาเสียงดัง ทำให้ทัตซึโนะยิ่งโกรธมากขึ้น
\"ชั้นจะไปถามเอง\" ทัตซึโนะพูดเสียงเข้ม (ทัตซึโนะ:ไม่มีอะไรจะเขียนแล้วเรอะ) (นักเขียน: ช่ายแล้วล่ะ)
\"ทัตซึโนะคูง~~\" เสียงใสๆดังขึ้นมาอีก \"โมตซังไปด้วยนะ\" ตัวยุ่งที่ทำให้เกิดเรื่องตอนแรกเอาอีกแล้ว ทัตซึโนะกุมขมับ
\"เอ้า\" ทัตซึโนะปลงอนิจจัง \"จะไปก็ไปแล้วกัน\" ทุกคนหันมามองทัตซึโนะตาค้างอีกครั้ง
\"วันนี้อะไรมันเข้าสิงไอ้ทัตซึโนะวะ\" ชินเรกระซิบกับอิโรชิ อิโรชิจึงกระซิบตอบกลับว่า....
\"ไม่รู้ว่ะ วันนี้มันใจดีกว่าปกติว่ะ\" ทัตซึโนะหันมามองคนที่กระซิบกระซาบกัน คิ้วขมวด และท่ามกลางความสยองของทุกคนทัตซึโนะก็หมุนตัวออกไป พร้อมกับเรียกโมโตโกะ
\"จะไปไหม\"
\"ไปซิจ้ะ\" โมโตโกะตอบเสียงน่ารัก ทัตซึโนะไม่ได้ทำท่ารำคาญอย่างที่คนอื่นคิด แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไป โดยที่มีตาหลายคู่มองตาม
\" โอ้ววว วันนี้อะไรมันเข้าสิงเจ้าทัตซึเนี่ย \" ชินเรพูดออกมาดังๆ
\" ใครจะไปรู้มัน วันนี้มันใจดีแปลกๆ \" อิโรชิเห็นด้วย (อย่างถึงที่สุด : คนเขียน) และช่วงระนะเวลารอคอยเนิ่นนานก็ผ่านพ้นไป
แกร็ก....แอ๊ดดดดด
เสียงประตูเปิดเข้ามา ทัตซึโนะมองเพื่อนที่หลับคอย (-_-v)
\" หลับกันซะได้ โธ่~~ แม้แต่เคอิริกับอิโตโกะก็หลับหรือนี่ \" โมโตโกะบ่นยิ้มๆ ก่อนที่เดินไปปลุกเพื่อนสองคน ส่วนทัตซึโนะก็เดินไปปลุกชินเรและอิโรชิ
\" ตื่นเว้ย \" กรอกหูครั้งที่หนึ่ง (ยังพอทนได้)
\" ตื่นเว้ย \" กรอกหูครั้งที่สอง (เริ่ม...)
\" ตื่นสิว้า \" กรอกหูครั้งที่สาม (ทนไม่ไหว)
\" เฮ้ย...ตื่นเว้ย \" ทีนี้ตะโกนสุดเสียงใส่หูเพื่อนสองคน (มันทำไปได้ไงสองคน แยกร่างเรอะ 0_๐^)
\" แผ่นดินไหวเรอะ \" คำถามสุดโง่ออกมาจากปากของอิโรชิ ทัตซึโนะเสยผมอย่างควบคุมอารมณ์
\" ถ้ามันไหวจริงก็ขอให้แกโดนทับ \" ทัตซึโนะพึมพำดวยความหัวเสีย
จากคนเขียน: โฮะๆๆๆ วันนี้ข้าพเจ้ามาเปลี่ยนคำแก้ตัว (เลว-*-) เพราะว่าข้าเจ้ามัวแต่อัพฟิคอ่ะ หรือให้พูดเต็มๆก็คือ...อัพฟิคบารามอสอยู่ ใครอ่านบารามอสก็ไปอ่านกันบ้างนะ นามปากกา P.K.A.lo
25/12/48
แวะมาอัพสองประโยคจ้า~~ ขอโทษจริงๆนะ เพราะยุ่งมาก...ขนาดฟิคยังไม่ไดอัพ
\"โอ้ย!! ตื่นกันซักทีได้ม้าย\" เขาตะโกนไปด้วยอารมณ์โกรธ+รำคาญ
\"โอ้ย ใครเรียกว้า\" ชินเรตื่นมาเป็นคนที่สอง แบบตอนที่อยู่ในช่องว่างระหว่างมิติไม่มีผิด
\"ชั้นเป็นคนเรียกเอง\" ทัตซึโนะตอบ \"แต่ไม่ได้เรียกนาย\"
\"อย่ากวนได้ไหม แล้วนี่ไม่มีใครตื่นเลยเหรอ\" แน่ะ มันถามแบบเดิมอีกแล้ว
\"มีตาก็ดูเองสิ\" ทัตซึโนะพูดกวนๆ (นักเขียน:เอาคำพูดชั้นมาใช้เหรอ) (ทัตซึโนะ:มีตาก็ดูเอง)
\"อย่ากวนได้ไหมเนี่ย\" ชินเรยังไม่หยุด \"บอกมาดีๆ\"
\"ชั้นจะบอกต่อเมื่อนายตาบอด\" ทัตซึโนะตอบกลับไป ชินเรส่ายหัวเล็กน้อย อยู้ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาขัดจังหวะการทะเลาะของทัตซึโนะและชินเร
\"พวกนายจะเถียงกันไปถึงไหนเนี่ย\" อิโรชิพูดด้วยความหัวเสีย ลุกขึ้นมาจากผ้าห่ม \"ทำไมพวกนายต้องตื่นก่อนทุกทีเลย\"
\"เย้ เช้าวันใหม่แล้ว\" โมโตโกะแทรกขึ้นมา เธอดูไม่มีความงัวเงียเลย แม้แต่นิดเดียว
\"ใช่สิโมตซัง\" มีเสียงของอิโตโกะดังขึ้นมา \"วันนี้ได้ไปสมัครเรียนนี่นา\"
\"จริงๆด้วย เราต้องไปสมัครเรียนนี่นา\" เคอิริตื่นขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย \"ตื่นกันหมดหรือยังเนี่ย\" คุณเธอก็ยังห่วงเพื่อนเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ขณะนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก และตามด้วยเสียงเรียก
\"น้องๆทั้งหลาย ตื่นกันหรือยังจ้ะ\" เนทาลีฟเรียก พร้อมกับเปิดประตูเข้ามา
\"คุณอย่าเปิดเข้ามาสิครับ\" ทัตซึโนยังคงความไม่สนิท (ทัตซึโนะ:แล้วเป็นไง)
\"หวา~~ ขอโทษจ้า\" เนทาลีฟพูดเสียงล้อเลียน \"จะเข้ามาบอกว่า ถ้าตื่นกันแล้วก็ไปอาบน้ำที่ห้องทางขวามือนะจ้ะ เสร็จแล้วไปหาพี่ที่ห้องที่เราคุยกันเมื่อวาน\" เนทาลีฟสั่งเสร็จก็เดินออกไป
\"เราไปกันเถอะ\" โมโตโกะซังผู้ร่าเริงตลอดกาลพูด (ทัตซึโนะ:ฉายามันหรือไง) (นักเขียน:ก็อ่านะ ==\")
\"นี่โมตซัง\" เคอิริเรียกโมโตโกะ \"พวกเรายังไม่มีเสื้อผ้ากันเลยไม่ใช่เหรอ\" แล้วเธอก็หันไปมองทุกคนในห้อง
\"จริงด้วยสิครับเคท\" ไอ้เจ้าขี้เก็กชินเรมันส่งเสียงชวนอ้วกขึ้นมา แถมมันยังเรียกชื่อย่ออีก (ทัตซึโนะ:มันช่างไม่มียางอายซะจริงๆ)
\"งั้นชั้นจะไปถามคุณเนทาลีฟให้\" ทัตซึโนะพูด แล้วลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตู เขาทำท่าจะเปิดประตูออก อยู่ดีๆก็มีเสียงดังขึ้นมาว่า
\"นี่ๆ ทัตซึโนะคุง โมตซังขอไปด้วยได้ไหม\" โมโตโกะถามหน้าตาซื่อๆ ทัตซึโนะอย่ในสภาพเหวอ
\"ไม่\" ทัตซึโนะปฏิเศษเสียงแข็ง \"ชั้นไม่ไปกับเธอ\"
\"เฮ้ย\" เสียงชินเรดังขึ้น \"นายไม่ไปชั้นไปเอง\" ไอ้อาการเก๊ก [ต่อหน้าสาว(สวย)] ของมันเริ่มออกอาการแล้ว ==\"
\"เออ...\" ทัตซึโนะพูด \"นายจะไปก็ไปซิฟะ ชั้นไม่อยากไปกับยัยนี่\"
\"อ้าว....ถ้าทัตซึโนะคุงไม่ไป โมตซังก็ไม่ไปนะ\" โมโตโกะพูด \"ชินคุง เธอไปคนเดียวเถอะจ้ะ\" โมโตโกะหารู้ไม่ว่า ไอ้เจ้าชินเรมันอยากไปกับตัวเองนั่นแหละ
\"เออ...\" ชินเรหัวเสียเล็กน้อย ที่โมโตโกะไม่ไปกับเขา \"ไปคนเดียวก็ได้\" เขาทำท่าจะเดินออกไป แต่อิโตโกะก็เด้งขึ้นมาจากที่นอนมาเกาะแขนชินเร ซึ่งหน้าแดงด้วยความปลื้มใจทันที
\"งั้น...อิซซังไปด้วยนะ\" เมื่อิโตโกะพูดขึ้นมา ชินเรยืดอกภูมิใจทันที (ทัตซึโนะ:ไอ้หมอนี่มัน....)
\"ได้เลยครับอิโตโกะซัง\" ชินเรเก็กเสียงหล่อ แล้วทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องไป
\"ไอ้ชินเรนี่มัน.....\" อิโรชิบ่น พร้อมกับปรายตาไปที่สาวน้อยที่เหลือสองคน พลางคิดว่า \"จะมีใครมากระโดดเกาะเราบ้างไหมนี่\"
\"นี่อิโรชิ...\"ทัตซึโนะเรียกอิโรชิ \"ชั้นรู้นะว่านายคิดอะไรอยู่ เลิกคิดได้แล้ว เรื่องอย่างนั้นน่ะ\"
\"อิจฉาเหรอ\" อิโรชิพูด ทั้งๆที่ตัวเองก็คิดว่า ทัตซึโนะมันจะไปอิจฉาเรื่องอะไร ทั้งๆที่ตัวมันก็มีโมโตโกะ (ทัตซึโนะ:ไม่ใช่เฟ้ย)
\"ชั้นจะอิจฉานายทำอะไรเหรอ\" ทัตซึโนะตอบกลับ อารมณ์เสียเล็กน้อย
\"อ่า.... ขอโทษทีน่ะ ชั้นไม่ทันคิด\" อิโรชิตอบ หน้าแดงๆ
\"นั่น เราได้ยินเสียงชินเรกับอิโตโกะมาแล้วล่ะ\" เคอิริพูดขึ้นแทรกการสนทนาขึ้นมา เมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้า ซักครู่ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
\"มาแล้ว.....\" เสียงไอ้ขี้เก็กดังขึ้นมา \"พี่สาวเนทาลีฟเค้าซื้อไว้ตั้งแต่ที่เรายังไม่ตื่นเลยล่ะ\"
\"ใช่แล้วล่ะจ้ะ....\" มีเสียงอิโตโกะพูดขึ้นมาบ้าง มือสองข้างของเธอถือถุงกระดาษไว้ \"พี่เค้าใจดีเนอะ\"
\"นี่....\" ทัตซึโนะพูดขึ้นมา \"คาสึกิ เธอเอาเสื้อผ้ามาดูหน่อยสิ\" คุณชายท่านยังคงเรียกนามสกุลอยู่ (ทัตซึโนะ: มีปัญหาเหรอ) (นักเขียน: มี....จำไม่ได้ นามสกุลน่ะ แค่ชื่อชั้นยังจะตายแล้ว จะให้จำได้ไงนามสกุล) (ทัตซึโนะ: ชิ -*-)
\"จ้า~~\" อิโตโกะรับคำ แล้วเอื้อมมือไปหยิบของในถุง เมื่อเธอเอามือขึ้นมา ทุกคนก็พบว่า มีเสื้อเชิร์ทสีน้ำเงิน กางเกงยีนสีดำที่ดูท่าว่าจะเป็นชุดของผู้ชาย และเสื้อเชิร์ทสีชมพูอ่อน กระโปรงสั้นสีขาว เป็นของผู้หญิง
\"ว้าว\" เคอิริร้องออกมา \"ชุดน่ารักจังเลยนะ\" ทัตซึโนะทำหน้าตาหงุดหงิด เพระน้ำเสียงของเคอิริ
\"ไปอาบน้ำกันเถอะ\" ชินเรเอ่ยชวน \"ห้องอาบน้ำอยู่....ทางด้านขวามือของห้องนอนนี่เอง\"
\"อืม....\" ทัตซึโนะคราง \"แล้วมันมีกี่ห้องละ\"
\"สองห้อง\" ชินเรตอบ \"ผู้หญิงห้องชายห้องละกันนะ\"
\"ได้เว้ย\" อิโรชิพูด \"นายไม่ต้องถามชั้นหรอกน่า ไปถามไอ้ทัตซึโนะดีกว่า\" ทัตซึโนะหันมาหาคนที่พูด แล้วทำตาขวาง
\"ชั้นเหรอ...\" ทัตซึโนะทวนเสียงเข้ม \"ได้\" เพื่อนสองคนได้แต่ทำตาวาว
\"งั้นพวกเราไปกันเถอะ\" เคอิริพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง ไม่ใส่ใจกับเหตุการณ์ของทางด้านฝ่ายชายเลยซักนิดเดียว และแล้วโมโตโกะก็มองเห็นปัญหาอีกจนได้
\"แล้วผ้าเช็ดตัวละจ้ะ\"
\"ใช่จริงด้วยซิเนี่ย\" ไม่น่าเชื่อว่า...ทัตซึโนะจะเห็นด้วยกับโมโตโกะ ทุกคนในห้องคงจะเห็นข้อเท็จจริงนี้ จึงหันมาหาทัตซึโนะกันทั้งห้อง ทำให้ทัตซึโนะต้องถามเสียงเข้มว่า....
\"มองอะไรไม่ทราบ\" เมื่อพูดจบ ทุกคนในห้องรีบเบนสายตาออกมาทันที โดยที่มีคนใจกล้าตอบว่า
\"ก็.....นายเห็นด้วยกับโมตซังน่ะ\" ชินเรพูด ด้วยน้ำเสียงที่ใกล้จะหัวเราะเต็มที \"มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์มากๆเลยล่ะ รู้ตัวหรือเปล่า\" พูดจบเจ้าตัวก็เผลอปล่อยก๊ากออกมาเสียงดัง ทำให้ทัตซึโนะยิ่งโกรธมากขึ้น
\"ชั้นจะไปถามเอง\" ทัตซึโนะพูดเสียงเข้ม (ทัตซึโนะ:ไม่มีอะไรจะเขียนแล้วเรอะ) (นักเขียน: ช่ายแล้วล่ะ)
\"ทัตซึโนะคูง~~\" เสียงใสๆดังขึ้นมาอีก \"โมตซังไปด้วยนะ\" ตัวยุ่งที่ทำให้เกิดเรื่องตอนแรกเอาอีกแล้ว ทัตซึโนะกุมขมับ
\"เอ้า\" ทัตซึโนะปลงอนิจจัง \"จะไปก็ไปแล้วกัน\" ทุกคนหันมามองทัตซึโนะตาค้างอีกครั้ง
\"วันนี้อะไรมันเข้าสิงไอ้ทัตซึโนะวะ\" ชินเรกระซิบกับอิโรชิ อิโรชิจึงกระซิบตอบกลับว่า....
\"ไม่รู้ว่ะ วันนี้มันใจดีกว่าปกติว่ะ\" ทัตซึโนะหันมามองคนที่กระซิบกระซาบกัน คิ้วขมวด และท่ามกลางความสยองของทุกคนทัตซึโนะก็หมุนตัวออกไป พร้อมกับเรียกโมโตโกะ
\"จะไปไหม\"
\"ไปซิจ้ะ\" โมโตโกะตอบเสียงน่ารัก ทัตซึโนะไม่ได้ทำท่ารำคาญอย่างที่คนอื่นคิด แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไป โดยที่มีตาหลายคู่มองตาม
\" โอ้ววว วันนี้อะไรมันเข้าสิงเจ้าทัตซึเนี่ย \" ชินเรพูดออกมาดังๆ
\" ใครจะไปรู้มัน วันนี้มันใจดีแปลกๆ \" อิโรชิเห็นด้วย (อย่างถึงที่สุด : คนเขียน) และช่วงระนะเวลารอคอยเนิ่นนานก็ผ่านพ้นไป
แกร็ก....แอ๊ดดดดด
เสียงประตูเปิดเข้ามา ทัตซึโนะมองเพื่อนที่หลับคอย (-_-v)
\" หลับกันซะได้ โธ่~~ แม้แต่เคอิริกับอิโตโกะก็หลับหรือนี่ \" โมโตโกะบ่นยิ้มๆ ก่อนที่เดินไปปลุกเพื่อนสองคน ส่วนทัตซึโนะก็เดินไปปลุกชินเรและอิโรชิ
\" ตื่นเว้ย \" กรอกหูครั้งที่หนึ่ง (ยังพอทนได้)
\" ตื่นเว้ย \" กรอกหูครั้งที่สอง (เริ่ม...)
\" ตื่นสิว้า \" กรอกหูครั้งที่สาม (ทนไม่ไหว)
\" เฮ้ย...ตื่นเว้ย \" ทีนี้ตะโกนสุดเสียงใส่หูเพื่อนสองคน (มันทำไปได้ไงสองคน แยกร่างเรอะ 0_๐^)
\" แผ่นดินไหวเรอะ \" คำถามสุดโง่ออกมาจากปากของอิโรชิ ทัตซึโนะเสยผมอย่างควบคุมอารมณ์
\" ถ้ามันไหวจริงก็ขอให้แกโดนทับ \" ทัตซึโนะพึมพำดวยความหัวเสีย
จากคนเขียน: โฮะๆๆๆ วันนี้ข้าพเจ้ามาเปลี่ยนคำแก้ตัว (เลว-*-) เพราะว่าข้าเจ้ามัวแต่อัพฟิคอ่ะ หรือให้พูดเต็มๆก็คือ...อัพฟิคบารามอสอยู่ ใครอ่านบารามอสก็ไปอ่านกันบ้างนะ นามปากกา P.K.A.lo
25/12/48
แวะมาอัพสองประโยคจ้า~~ ขอโทษจริงๆนะ เพราะยุ่งมาก...ขนาดฟิคยังไม่ไดอัพ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น