Path/Road [ฺBTS JUNG KOOK X YOU]

ลำดับตอนที่ #1 : Path lov...[เส้นทางแห่งความรัก]

ฟิ้ววววว~~~~ พั่บๆๆ 

         เสียงใบไม้โปรยปลิวไปทั่วสวนสาธารณะแห่งนี้ ท้องถนน และม้านั่ง ต่างเต็มไปด้วยใบไม้ที่ร่วงหล่นจากต้นไม้ ฟ้าที่แสดสดใจ กับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงอ่อนๆแหี้่งอุ่นและน่าอยู่ แต่ผิิดที่ว่าที่แห่งนี้.........เงียบสนิท...........

ตึกๆๆๆๆๆๆ
 เสียงฝีเท้าของใครสักคนเดินเข้ามาในสวนสาธารณะแห่งนี้ 

''ฉันมารอที่เดิมแล้วนะ....."

เสียงที่ดุอ่อนหวานแล้วอ่อนโยนพูดกับปลายสายก่อนที่จะกดวางลง เธอเป็นผู้หญิงอายุเพียง15ปี รูปร่างและหน้าตาของเธอเพอร์เฟ๊กต์ทุกอย่าง และเธอกำลังมารอใครสักคน....แต่ขณะนั้นเองกลับมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น
 
กริ๊ง กริ๊ง เอี๊ยดดดดดด!

''พี่ฮะระวัง!!''

''กรี๊ดดดดดดดดดด''

ตุบ!


จู่ๆก็มีคนขี้จักรยานพุ่งมาหาเธอ เธอเหวี่ยงตัวหลบได้ทัน แต่เด็กผู้ชายที่ขี่รถจักรยานนั้นมาล้มไปนอนกับพื้นและคราบเลือดที่หัวเข่าเต็มไปหมด ทำให้เธอรีบเข้าไปดูอาการทันที

''โอ๊ยยยยย''

''เฮ้ย! น้องเป็นไรเปล่าเนี่ย?''

เธอถามด้วยสีหน้าที่ตกใจและตื่นตนก เด็กชายคนนั้นจึงหันมามองหน้าเธอพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

''ฮือๆๆๆ ผมเจ็บ ฮ่ะT^T''

'' ไหนขอดูแผลหน่อยสิ''

เด็กชายตัวน้อยยื่นขาออกมาให้เธอดู ขาของเด็กคนนี้เต็มไปด้วยก้อนหินที่ฝังอยู่ที่หัวเขา เธอเบิกตากว้างทันที แต่เธอไม่ลืมที่จะหยิบ ผ้าพันคอ ผืนที่แม่ของเธอซื้อไว้ให้ก่อนจากไป.. เอามาพันที่ขาของเด็กชายคนนี้

''พี่ไม่รู้ว่าต้องทำไง ห้ามเลือดไว้ก่อนแล้วกัน''

''ฮึกๆๆ ผมเจ็บฮ่ะพี่''

''เอ้าน่า..ลูกผู้ชายต้องอดทน! เข็มแข็ง แค่นี้ไม่ตายหรอก ไกลหัวใจตั้งเยอะ ^^ ''

เธอฉีกยิ้มให้เด็กชายก่อนที่เธอจะค่อยๆพยุงเด็กน้อยขี้แงคนนี้ขึ้น

''ลุกเร็ว เดี๋ยวพี่พาไปนั่งที่ม้านั่ง เอ้า อึบ!''

''พี่อุ้มผมไม่ได้หรอ *0* ''
 
''ห้ะ ........

เธอเอียงหันไปถามเด็กคนนั้นอย่างงง

''พี่ทำผมล้ม พี่ต้องรับผิดชอบสิ''

''เหอะๆๆ ไอ้เด็กนี่ เมื่อกี้ฉันเห็นนายขี่มาจะชนฉันนะ ดีนะหลบทันไม่งั้นคงเป็นฉันที่ต้องซวย''

เธอพูดแค่นหัวเราะ สายตายังคงจับจ้องไปที่เด็กน้อย

''ถ้าพี่ไม่หลบผมคงไม่เจ็บนะ''

เด็กน้อยจอมแสบตอบด้วยสีหน้าร่าเริง

''นี่คือฉันผิด?''

''แน่นอนครับ^0^''

''อ่ะเคร..... เห็ฯว่าเธอยังเป็นเด็กหรอกนะ ม่ะขึ้นหลังมาดิ -..-  ''

เธอนั่งลงยองๆพร้ออกับกอดอกด้วยความไม่พอใจ

''ฮ่ะ!''

เด็กชายยิ้ม้ออกทีันทีัเขา่น แล่้วพยุงตัวเองขึ้นไปพาดกับหลังของเธอ


'' อื้อหือ ไปกินช้างมารึไง หนักชะมัด เห็นตัวนิดเดียว''

'' พี่ว่าผมน่ารักเหมือนช้างหยอ >< ''

'' -......- เดี๋ยวฉํนพาไปนั่งตรงนั้นก็แล้วกัน ''

พูดจบเธอก็ยกร่างป้อมๆของเด็กชายคนนั้นขึ้นแล้วโดนโซซัดโซเซไปที่ม้านั่งเด็กเล่น


''อ่ะ!! ลงได้แล้ว - - ''

''ฮ่ะๆๆขอบคุณคร๊าบ''

เด็กนั่งลงที่ชิงช้าพลางยิ้มแป้นมองมาที่เธอ เธอจึงนั่งยองๆแล้วมองไปที่หน้าของเด็กชาย

''ยิ้มขนาดนี้ หายเจ็บแล้วหรอ''

''หายตั้งแต่เห็นพี่สาวคนสวยแล้วฮ่ะ''

''หึ นายมันเด็กแก่แดดจริงๆ''

''ผมไม่เด็กแล้วนะ ดูดิผมมีกล้ามแล้วด้วย''

เด็กจอบสอบเปิดเสื้อเพื่อให้เธอได้เห็นกล้ามของเขา แต่กลับเป็นพุงน้อยๆที่เต็มไปด้วยไขมัน

''ฮ๋าๆๆ นี่คือ..กล้าม?''

เธอถามเสียงใส

''ใช่ฮ่ะ มันเท่ใช่มั๊ยพี่คนสวย><''

''จ้ะๆ เท่ก็เท่ ว่าแต่นายมาทำอะไรที่นี่? พ่อแม่ไปไหนล่ะ''

''อยู่บนนู้นฮ่ะ''

เด็กชายชี้ไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยนกน้อยกำลังบินเต็มไปหมด

''พ่อแม่นายเป็นนกเรอะ''

''ไม่ใช่ฮ่ะพี่สาว เค้าชื่อกันบนนั้นต่างหาก นั่นไงพ่อผม เขาโบกมือให้ผมด้วย นั่นๆทางซ้ายแม่ผมเขายิ้มให้ผมด้วยย><''

เด็กชายชี้ให้เธอดีแล้วทำท่าทางดีอกดีใจ ทำให้เธอรู้ทันทีว่า พ่อแม่ของเด็กคนนี้คงจะไม่อยู่แล้ว...

''เอ่อ.....พ่อแม่นายไม่อยู่แล้วีหรอ.

''หือ? พี่คนสวยร้องทำไมฮ่ะ?''

น้ำตาใสๆที่ต่างร่วงไหลออกมาจากดวงตาของเธอทำให้เธอไม่รู้สึกตัว จึงใช้หลังือรีบปัดลวกๆ

''หือ ร้องที่ไหนกัน ฝุ่นมันเยอะน่ะ''

ฟึบ!

เด็กชายใช้มือน้อยๆของเขาจับไปที่แก้มใสๆของเธอทั้งสองข้างแล้วใช้หัวแม่มือเช็ดเบาที่ใบหน้าของเธอ

''พี่ไม่ต้องร้องนะ ผมไม่ชอบเห็นคนร้องไห้''

''ก้นายทำฉันร้องอ่ะT^T ไม่บอกตั้งนายว่าพ่อแม่นาย......''

''ใช่ฮ่ะพ่อแม่ผมไม่อยู่แล้วฮ่ะ แต่ถ้าผมทำให้พี่ร้องไห้ผมก็จะซับด้วยมือผมเอง''

''หือ? นี่พูดเป็นผู้ใหญ่เลยนะ อายุเท่าไหร่อ่ะเรา''

เธอจับมือของเด็กชายออกแล้วไปวางที่ตักเหมือนเดิม

''9ขวบแล้วฮ๋ะ>< กำลังวัยรุ่นเลย''

''อือหือวัยรุ่นเร็วจังนะ ไอ้เด็กบ้า''

เธอหยิกไปที่แก้มขาวๆของเด็กชาย

''พี่คงอายุมากกว่าผมสินะฮ๋ะ''

''หน้าฉันดูเหมือนอายุเท่านายรึไง?''

''ไม่ฮ่ะ ผมว่าพี่ห่างกับผมเป็นสิบแน่ๆ''

''หืมมไอ้เด็กนี่ ฉันไม่หน้าแก่ขนาดนั้นนะ!''

เธอถลึงตาใส่เด็กชายทำให้เด็กชายยิ้มอย่างมีความสุข

''ฮ๋ะๆ ผมล้อเล่นฮ่ะ ว่าแต่พี่คนสวยชื่ออะไรหรอครับ''

'' ฉันไม่บอกเด็กอย่างนายหรอก แบร่ๆ''

''ง่ะ ''

''ฮ่ะๆๆจ้างให้ก็ไม่บอกกกกก''

''จองกุ๊ก''

จู่ๆเด็กชายก็พูดขึ้นมาทำให้เธอหยุดทำหน้าล้อเลียนแล้วหันไปถาม

''ห้ะ อะไรกุ๊ก?''

''จอน จองกุก ชื่อผม^^''

''อ้ออ บอกทำไมฉันไม่เห็นอยากจะรู้เลย''

เธอทำหน้ากวนๆใส่จองกุก เด็กชายตัวน้อยคนนั้น

''ผมบอกให้พี่จำผมได้''

''หืม พูดเหมือนกับว่าอนาคตเราจะได้เจอกันน่ะ ฉันน่ะไม่มาเดินที่นี่ทุกวันหรอกนะ - -''

''ไม่ฮ่ะ พี่ต้องได้เจอผมอีกแน่ ไม่จำเป็นต้องเป็นที่นี่''

''จ้าๆๆๆ นายจะบินมาหรือหายตัวมาฉันก็จะรอนะ''

''พี่พูดแล้วนะฮ๋ะ><''

''ฮ่าๆๆๆ อ้ะ! พี่ต้องไปแล้วล่ะ เราอยู่คนเดียวได้ไหม?''

เธอยกข้อมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกา ทำให้เธอรีบบอกลาจองกุกน้อยเพราะกำลังนัดใครสักคน

''พี่จะไปแล้วหรอ?''

''ใช่น่ะสิ นายอยู่คนเดียวได้นะ''

เธอถามจองกุกน้อยอีกครั้ง

''ได้ฮ่ะ^^ ''

''โอเครงั้น.............ฉันไปนะ อย่ามาขี้จักรยานแถวนี้อีกล่ะ เดี๋ยวล้มอีกไม่มีนางฟ้ามาช่วยนะจะบอกให้''

''พี่ไงคือนางฟ้าประจำตัวผม''

''หึๆๆ หยุดพาจาหวานได้แล้ว กลับบ้านนายดีๆล่ะ ไปนะ''

''เดี๋ยวฮ่ะ''

จองกุกน้อยเรียกเธอเอาไว้ ทำให้เธอหันมาตากเสียงเรียกของจองกุก จองกุกปีนขึ้นไปเหยีบม้านั่งสูงๆใกล้กับเธอที่ยืนอยู่เพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกับเธอ


''อะไรอีกเนี่ย ''

''จุ๊บ!''

จองกุกน้อยดึงหน้าพี่สาวคนสวยเข้ามาจุ๊บที่ปากหนึ่งทีก่อนจะผละออก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขของจอกกุกน้อยมองไปยังหน้าพี่สาวที่กำลังตะลึงแล้วเบิกตาโตกว้าง

''ผมฝากจูบไว้ที่พี่ เดี๋ยวผมจะมาเอาคืนนะ''

''อะ....ไอ้เด็กนี่ มาขโมยจุ๊บชั้นเรอะ หึยๆๆ ไปเลยกลับบ้านไปเลย แล้วไม่ต้องไปทำยังงี้กับใครอีกนะ ''

''ผมจะทำแค่พี่คนเดียวครับ!''

''ให้มันจริง ไม่ต้องเรียกฉันแล้วนะ กลับบ้านดีๆล่ะ จอน จองกุก ตัวแสบ''

เธอพูดแค่นั้นก็ส่งยิ้มให้จอกกุกน้องพร้อมโบกมือบ๊าบาย แล้วเดินจากไป เหลือจองกุกน้อยที่กำลังเคลิ้มกับจูบเมื่อกี้อยู่ ถึงจะเป็นการกระทำที่ไม่นานนัก แต่ก็ทำให้จองกุกน้องคนนี้ อยากเจอแล้วอยู่ใกล้พี่สาวคนนี้อีกครั้ง..


''แล้วเจอกันตอนโตฮ๋ะพี่''

กุกน้อยพูดจบก็ปีนลงจากม้านั่งแล้วเดินกลับบ้านไปยอ่างอารมณ์ดีและใช่............เธอคนนั้นก็คือคุณ.






#ย่ะฮุ้วววววววววววววว เป็นไงกันมั่ง>< จองกุกน้อยนี่กะล่อนเเต่เด้กเลยน้า>< โตไปจะขนาดไหนเนี่ยย555555 ยังไงก็ขอบคุณที่คลิกเข้ามาอ่านกันนะ>< ช่วยคอมเม้นหน่อยก็ดีคร้าา อิอิ ตอนต่อไปเป็นตอนโตแล้วอย่าลืมเข้ามาอ่านกันนะค่ะ เค้าจะอัพทุกวันเยยไม่มีคนอ่านก็จะอัพ คิคิ

ปล. @MOMINNIE95 <<ทวิตเค้าา เข้ามาคุยกันได้น้าา


ไปล้าววอันยองง