คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ภาพวาด
Need love!!
[Yee+Teuk,Kyu+Ryeo]
วินาทีแรกที่ผมได้สบตากับคยูฮยอน
สายตาของเขาที่จ้องมองมาที่ผมนั้นมนัทำไห้ผมหวั่นไหวจนทำอะไรไม่ถูก
ดีที่จองอุนไม่ทันสังเกตเห็นอาการของผม
ผมทำได้แค่หลบเลี่ยงแววตาคู่นั้น
แต่ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมละสายตาไปจากผม
เทื่อผมรู้ว่าต้องทำรายงานกลุ่มเดียวกับคยูฮยอนเด็กใหม่คนนั้น
มันทำให้หัวใจของผมเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
ผมไม่อยากทำรายงานร่วมกับเขาเพราะว่าคยูฮยอนดูท่าทางน่ากลัวมากเลย
“เสียดายอ่ะจองอุน ฉันอยากคู่กับนายมากกว่านะ”
ตอนที่ผมพูดแบบนั้นจริงๆแล้วไม่อยากทำงานนี้ร่วมกับคยูฮยอนเท่านั้นเอง
แต่ผมสังเกตเห็นสายตาของคยูฮยอนเขาดูไม่พอใจที่ผมพูดแบบนั้น
ผมตกใจนิดหน่อยที่คยูฮยอนแสดงท่าทางแบบนั้น
ผมจึงรีบชวนจองอุนออกไปจากห้องไวๆเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง
……
………..
…………..
ในขณะที่ผมกำลังจะกลับบ้านหลังจากที่แยกกับจองอุนแล้ว
ผมก็ถูกมือหนึ่งกระชากแขนอย่างแรงจนผมตกใจ
เมื่อหันไปมองก็พบว่าเจ้าของมือนั้นคือคยูฮยอนนั่นเอง
ผมพยายามแกะมือของเขาออกจาแขนของผมและขอร้องให้เขาปล่อยมือ
แต่เขากลับผลักผมจนชิดกำแพง
“นายจะทำอะไรน่ะ?”
ท่าทางของคยูฮยอนดูน่ากลัวมากจนผมไม่กล้าเรียกให้ใครช่วย
ผมไม่กล้าสบตากับเขาจึงได้แต่ก้มหน้า
“นายหลบหน้าฉันทำไม?”
คำถามของคยูฮยอนทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมองสบตากับคยูฮยอน
นั่นก็เป็นความจริงในส่วนหนึ่ง นั่นเพราะผมไม่กล้าสบตากับเจ้าของแววตาดุดัน
และเหมือนจะล้วงลึกเข้าไปในสายตาของคนที่สบตากับเขา
นั่นทำให้ผมกลัว….
“เอ่อ… คือ ฉันเปล่านะ คยูฮยอน”
ผมตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ และคยูฮยอนคงจะสังเกตได้ว่าผมกลัว
เขาจึงพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“ฉันทำอะไรให้นายไม่ชอบ หรือว่านายไม่ชอบหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ?”
คยูฮยอนเข้ามากุมมือผมเอาไว้
ผมไม่กล้าแกะมือของเอาออกทำได้เพียงแค่ยิ้มตอบเขา
“เอ่อ… ฉันรู้แล้วว่านายชื่อคยูฮยอน แต่ว่า…นายรู้จักชื่อของฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
ผมถามเขาเพราะตั้งแต่คุยกันมา
ผมยังไม่ได้ยินเขาเรียกชื่อผมเลยซักครั้ง
“อืม… รู้แล้วล่ะ รยออุค”
เขาตอบพร้อมกับรอยยิ้มทำให้ผมรู้สึกว่าจริงๆแล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่น่ากลัวอะไรเลย…
…….
…………
……………..
หลังจากที่เราทำความรู้จักกัน
คยูฮยอนก็บ่นว่าเขายังไม่มีชมรมอยู่และยังไม่สนใจชมรมไหน
ผมจึงได้แนะนำให้เข้าชมรมเดียวกับผมและจองอุน
นั่นก็คือชมรมศิลปะ
คยูฮยอนคิดว่าชมรมศิลปะท่าทางน่าสนใจจึงขอให้ผมพาไปดูห้องชมรม
ก่อนที่จะตัดสินใจเลือกเข้าชมรมนี้
เราทั้งสองคนเดินไปที่ตึกแผนกศิลปะดนตรี และเข้าไปในห้องชมรม
เมื่อคยูฮยอนเข้าไปในห้องนั้นเขาก็เที่ยวสำรวจรูปภาพในห้อง
จนกระทั่งไปหยุดที่ภาพๆหนึ่ง
“ทำไมถึงปิดไว้ล่ะ ภาพนี้น่ะ?”
คยูฮยอนหันมาภามผมที่กำลังจัดสีบนโต๊ะที่ไม่เป็นระเบียบอยู่
ผมหันไปมองและรู้ว่าภาพนั้นเป็นของจองอุน
เพราะผ้าคลุมภาพผืนนั้นเป็นของขวัญที่ผมซื้อให้เขา
“อืม… ของจองอุนเขาน่ะ ที่นั่งข้างๆฉันไง”
ผมหันกลับมาสนใจอุปกรณืวาดเขียนอีกโต๊ะและเก็บมันให้เป็นระเบียบ
คยูฮยอนช่างเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นเขาดึงผ้าคลุมนั้นออกและจ้องมองภาพนั้นด้วยความตกตะลึง
ผมไม่ทันได้สังเกตเห็นว่ารูปภาพนั้นเป็นภาพอะไรแต่ก็หันไปมอง
เมื่อคยูฮยอนเรียกผมให้ดูภาพนั้น
“คิม จองอุน!!”
เสียงคยูฮยอนเรียกชื่อจองอุนและจ้องมองถาพนั้นอย่างไม่วางตา
คยูฮยอนหันมาสบตากับผม เราทั้งคู่มีท่าทางตกใจเช่นเดียวกัน
เพราะภาพนั้นเป็นภาพของผมที่วาดโดยจองอุน
ผมควรจะดีใจที่จองอุนวาดภาพของผม แต่นี่มันไม่ใช่
มันเป็นภาพเปลือยของผมที่นอนอยู่บนเตียงและมีผ้าสีขาวพันร่างอยู่เพียงเล็กน้อย…
“นี่มันหมายความว่ายังไง นี่… รยออุค นั่นนายใช่มั้ย??”
คยูฮยอนเดินเข้ามาเขย่าตัวผม ผมไม่สนใจคยูฮยอนเลยแม้แต่น้อย
ผมจ้องมองภาพนั้นและน้ำตาของผมก็ไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ไม่นะ นาย… นายอย่าร้องไห้นะรยออุค ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
คยูฮยอนรีบเอาผ้าคลุมภาพนั้นไว้อย่างเดิมและเข้าปลอบใจผม
เขาคงจะรู้สึกผิดที่เป็นคนดึงผ้าคลุมนั่นออก
แต่ที่ผมเสียใจและร้องให้มันไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น
แต่ภาพนี้ทันทำให้ผมรู้ว่าตลอดเวลาที่ผมคบกับจองอุน
เขาไม่เคยรักผมเลย….
คยูฮยอนเข้ามากอดผม ผมเสียใจที่เคยคิดว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวและไม่น่าเข้าใกล้
แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่อ่อนโยนมากกว่าจองอุนเสียอีก
ผมซุกตัวภายใต้อ้อมกอดนั้น
ผมเจ็บ ผมทำใจไม่ได้ ที่จองอุนทำร้ายผมได้ถึงเพียงนี้
ผมเป็นเพียงแค่ “งานชิ้นหนึ่ง” ของเขาเท่านั้นเอง
ผมร้องไห้จนไม่มีอะไรจะร้องอีกแล้ว…..
“คยูฮยอน นายช่วยอะไรฉันอย่างนึงได้มั้ย?”
ผมถามคยูฮยอนด้วยสีหน้าจริงจัง
“อะไรเหรอ รอยอุค? ถ้าฉันช่วยอะไรนายได้ฉันก็จะทำเท่าที่ทำได้อย่างเต็มที่เลย”
คำตอบของคยูฮยอนทำให้ผมมั่นใจในสิ่งที่ผมคิด
ผมหลุบเปลือกตาลงและบอกคยูฮยอนในสิ่งที่ผมต้องการ
“ช่วยลบร่องรอยของคนๆนั้นออกไปจากร่างกายของฉันที….”
...........
......................
.................................
To be con….
TALK...
มีเรื่องไร้สาระมาฝากฝังทุกคนอ่ะ พอดีว่าผิงทำบล๊อกน่ะค่ะ
มันก็ไม่ใช่ของไทยหรอกเป็นบล๊อกของเกาหลี อาจจะคล้ายๆของ exteen แต่ก้อไม่เหมือนซะทีเดียว
ลองเข้าไปติชมดูได้นะค่ะ ช่วยหน่อยแล้วกัน http://blog.naver.com/paramkiss ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น