Fourferie (Super Junior Yaoi Fiction)

ลำดับตอนที่ #2 : Chepter 1 :: True

Chepter 1 :: true


ผมขอเป็นคนเล่าได้มั้ย? แม้ว่ามันจะต้องเจ็บที่กลับไปพูดถึงเรื่องราวเหล่านั้นอีกครั้ง แต่ก็ดีกว่าทำให้ทุกคนคาใจในความสัมพันธ์ของเราสามคน ความสัมพันธ์ของผม ทงแฮ และคยูฮยอน....


ทุกเช้าที่ผมตื่นขึ้นมา คนอยู่เคียงข้างผมเสมอคือทงแฮ เราอยู่ด้วยกันแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว สนิทกันและเข้าใจกันดีในทุกเรื่อง


วันนั้นเป็นวันที่ผมลืมอะไรบางอย่างที่สำคัญไป…….

 

 

วันที่ผมเป็นคนพิเศษของทุกคน วันเกิดของผม อีซองมิน ทงแฮแอบตื่นก่อนผมในตอนเช้าและแอบจัดเตรียมงานวันเกิดให้ผม ผมอาจจะเคยชินกับเรื่องแบบนี้ เพราะการที่ทงแฮทำอะไรๆเพื่อผมมันแทบจะกลายเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว


“ตื่นสิ ซองมิน”


“อุบ อื้อ~~”


คงเป็นเช้าที่พิเศษกว่าทุกวัน เพราะของขวัญชิ้นแรกที่ได้รับจากทงแฮคือริมฝีปากนุ่มๆของเขาเอง ผมผลักทงแฮออกด้วยความอึดอัด ผมแอบหมั่นไส้นะที่ทงแฮทำตัวพิเศษๆกับผมแบบนี้จนคนอื่นชอบเข้าในผิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน


เพื่อนๆที่อออยู่รอบเตียงโห่แซวผมกับทงแฮ ยังกับเราสองคนเป็นคู่รักกันจริงๆ อายุสิบเจ็ดทั้งที ทำไมต้องได้จูบแรกจากเพื่อนสนิทด้วยน้า เซ็งจริงๆ

 

แต่ผมก็ดีใจนะที่มันเป็นจูบจากทงแฮ......


ผมอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปเที่ยว เพื่อนๆนัดกันว่าจะรอไปเรียนสายๆพร้อมกับผม
หลังจากที่พวกเราวางแผนโดดเรียนไปหาอะไรกิน โดยแอบหนีออกไปทางด้านประตูหลังของหอพัก จนวันนั้นเราไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นที่ห้องเรียนของพวกเรา...


หลังจากที่พวกเราฉลองวันเกิดของผมเสร็จพวกเราก็เข้าเรียนในตอนบ่าย กลับมาพวกเราก็เจอนักเรียนใหม่ที่มาถึงก่อนหน้าเราตั้งแต่เช้า ท่าทางกร่างจริงๆ

 

เพื่อนผมเลยเข้าไปจัดการแก้เผ็ดจนเด็กใหม่คนนั้นหมดรูปเลยทีเดียว ทงแฮทำตัวแปลกๆในตอนนั้น เหมือนจะห้ามไม่ให้พวกเราก่อเรื่อง แต่ผมไม่สนหรอก ก็เด็กใหม่คนนั้นน่าแกล้งจะตาย คยูฮยอนสินะชื่อของเขาน่ะ


แต่คิดดูแล้วผมไม่น่าแกล้งเขาจริงๆ มันทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้น เมื่อเขาไม่ใช่คนธรรมดาที่ใครๆจะแกล้งได้ง่าย เจ้าบ้านั่นเลวจริงๆ น่ารำคาญที่สุด!!

...........
.......
...


“ซองมิน ไปทำอะไรมา หายไปไหนมา” ทงแฮถามผมด้วความเป็นห่วง อยากตอบว่าเจ็บใจแทบขาด ผมไปมีเรื่องกับอีกโรงเรียนมา

 

 

ทำไมนะผมถึงได้ทำตัวแย่ๆ ทุกครั้งที่ทงแฮมองคนอื่นนอกจากผมด้วย สายตาของทงแฮที่มองคยูฮยอนในตอนนั้น.. เจ้าเด็กใหม่นั่นทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมกำลังหวงทงแฮอยู่สินะ ถึงต้องไประบายกับการทำร้ายคนอื่นทุกที


คนตรงหน้าที่ห่วงผมอยู่ จะเข้าใจความรู้สึกผมบ้างมั้ยนะ?

 

 

นายจะรู้มั้ยทงแฮ?

 

ว่าจริงๆแล้วฉันคิดกับนายยังไง?

เวลาผ่านไปไม่กี่วันเด็กใหม่ที่ชื่อคยูฮยอนเข้ามาอยู่กลุ่มเดียวกับผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทั้งที่หลายคนรู้ว่าผมไม่พอใจแต่ก็ยังยุให้ผมญาติดีกับเค้า ผมอยากจะบอกว่าเกลียดไปตรงๆเลยไม่ได้รึไงนะ ทำไมทงแฮต้องทำตัวสนิทสนมใกล้ชิดกับมันด้วย


ผมกับทงแฮเริ่มห่างเหินกันมากขึ้น คงจะดีกว่านี้ถ้าคนที่เปลี่ยนไปเป็นผมไม่ใช่ทงแฮ

 

 

คงไม่รู้สึกแย่แบบนี้...

 

 

คงไม่รู้สึกเจ็บขนาดนี้….

...........
.......
...


“ซองมิน นั่งทำอะไรคนเดียว?” เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลัง ไม่บอกกูรู้ว่าเป็นทงแฮ คงไม่รู้ตัวเลยสินะว่าตัวเองเปลี่ยนไปแค่ไหน....


“เปล่ากำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย” ผมตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ

 

ลองดูดีมั้ย ตัดไฟทงแฮในตอนนี้ เพื่อจะได้ไม่ต้องสูญเสียทงแฮไป......


“ทงแฮ ฉัน.... คือว่า ฉันชอบคยูฮยอนน่ะ” ผมตัดสินใจพูดคำนั้นออกไป มันอาจจะดีขึ้นผมคิดแบบนั้น

 

 
แต่มันกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย วินาทีที่ผมพูดคำนั้นออกไป เหมือนทงแฮจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ณ ตรงนั้น แต่ก็เก็บอาการไว้ทัน คงตกใจที่ผมพูดอะไรตรงๆแบบนั้น


“งะ งั้นเหรอ?” น้ำเสียงของทงแฮฟังดูสั่นๆ นี่เค้าชอบหมอนั่นมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ชอบขนาดที่เรียกว่ารักเลยรึเปล่า? คิดแล้วทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ ทำไมต้องทำหน้าเจ็บปวดขนาดนั้นล่ะ?


“บอกเขาให้ฉันทีนะ” ผมลุกออกจากที่ตรงนั้นมา ทงแฮต้องทำตามที่ผมขอแน่ เขาต้องยอมเสียสละทุกอย่างให้ผม เพราะทงแฮไม่มีทางแย่งอะไรไปจากผม นอกจากหัวใจของผมที่อยู่กับเค้าในตอนนี้

 

 

ขอโทษจริงๆ


To  be  con....