คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro EP.1 Old Memory
Story :: Remind
Part :: 1 old memory
เสียงสะอื้นของใครบางคนทำให้คิบอมเดินตามเสียงนั้นไป
จนได้พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา
กำลังนั่งขดตัวร้องไห้อยู่ภายใต้กระท่อมเก่าๆโทรมๆหลังหนึ่ง
“นายเป็นใครน่ะ?” คิบอมถามคนตรงหน้าด้วยความอยากรู้
แต่คำตอบที่ได้ก้ยังคงเป็นเสียงสะอื้นไห้เช่นเดิม
“ทำไมไม่ยอมตอบฉันล่ะ? เฮ้อช่างมันเถอะ
ฉันชื่อคิบอมนะ นายชื่ออะไรเหรอ?”
คิบอมถามพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้เด็กหนุ่มคนนั้น
“ผะ...ผม ชื่อซองมิน ฮึก ฮึก”เด็กหนุ่มที่ชื่อซองมินค่อยๆเงยหน้าขึ้น
และตอบคำถามของคิบอมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ชื่อซองมินเหรอ? ซองมินนายอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?”
คิบอมถามซองมินด้วนสิหน้าใคร่รู้
“อืม... ที่นี่เคยเป็นบ้านของผม... แต่ตอนนี้ถูกขายไปแล้ว ฮึก ฮึก...”
ซองมินตอบแล้วก้มหน้าลงร้องไห้ต่อไป
“ทำไมล่ะ เพราะว่าพ่อของฉันมาซื้อที่ตรงนี้ไปน่ะเหรอ?”
“หา? พ่อของคุณซื้อที่นี่ไปอย่างนั้นเหรอ?”
“อืม แล้วนายจะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย??” คิบอมท่าทางครุ่นคิด
ไม่มีคำตอบจากซองมินที่กำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวดอยู่
“งั้นเอาอย่างนี้นะซองมิน นายมาอยู่ที่บ้านฉันก็แล้วกัน
แล้วฉันจะดูแลนายอย่างดีเลยนะ” คิบอมบอกกับซองมินทั้งรอยยิ้ม
ทำให้ซองมินอึ้งไปพักหนึ่ง คิบอมฉุดมือซองมินลุกขึ้น
“ไปบ้านฉันกันเถอะ ไปอยู่ด้วยกันนะซองมิน ฉันจะปกป้องนายเอง”
ตอนนี้นั่นเองที่ซองมินเผยรอยยิ้มสดใสอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ซองมินเดินตามคิบอมไปทั้งๆที่เป็นครั้งแรกที่รู้จักกัน
แต่ก็ทำให้ซองมินเชื่อใจคนแปลกหน้าคนนี้อย่างไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย.....
ชีวิตที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งโดยมีคิบอมอยู่เคียงข้างตลอดไป...
…………….
“คิบอมตื่นรึยังน่ะ อาบน้ำได้แล้วนะ”
เสียงซองมินตะโกนปลุกคิบอมที่ยังคงหลับอยู่ในห้องนอน
“คิบอมถ้ายังไม่ออกมาฉันจะไปก่อนนายนะ แล้วก็จะไม่คุยด้วยทั้งวันเลย”
เมื่อซองมินใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดคิบอมก็รีบลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็ว
และอาบน้ำแปรงฟันทันที
“ฉันจะรอข้างล่างนะเร็วๆล่ะ”
ซองมินบอกและเดินลงบันไดไปรอคิบอมที่ห้องนั่งเล่นข้างล่าง
“อ้าวซองมิน คิบอมทำอะไรอยู่ล่ะลูกทำไมยังไม่ลงมาอีกล่ะ
เดี๋ยวก็ไปสายกันหรอก”
พ่อของคิบอมกำลังจะออกไปทำงานทักซองมินที่กำลังเดินลงมาจากบันได
“กำลังแต่งตัวอยู่น่ะครับ เดี๋ยวก็คงลงมา
ผมไม่ให้คิบอมสายตั้งแต่วันแรกแน่ๆครับ”
ซองมินตอบยิ้มๆ และเดินออกไปส่งพ่อคิบอมที่ประตู
“เสร็จแล้วๆซองมิน ฮะ..เฮ้ย!!”
คิบอมรีบวิ่งลงบันไดลงมาหาซองมิน
จนตัวเองสะดุดบันไดเกือบล้ม
“อ้าวนั่นๆ ระวังหน่อยสิคิบอม ทำไมนายถึงได้ซุ่มซ่ามแบบนี้นะ
ทีเวลาอยู่โรงเรียนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”
ซองมินบ่นพร้อมกับจัดเสื้อของคิบอมให้เข้าที่
“ไปกันเถอะซองมิน”
คิบอมเอื้อมมือมาจับมือซองมินเอาไว้
หยิบเป้ของตัวเองขึ้นพาย แล้วเดินออกไปพร้อมกับซองมิน
คอยปกป้องซองมินตลอดไป…..
แววตาเศร้าจ้องมองคนสองคนที่เดินเคียงคู่กันผ่านประตูโรงเรียนเข้ามา
มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น สิ่งที่ต้องการและอยากครอบครอง
ไม่ว่าครั้งใดก็สามารถยื้อแย่งมาได้ทั้งหมดเว้นแต่คนๆนี้เท่านั้น
ที่ไม่สามารถทำให้หันมามองตัวเองได้แม้เพียงซักครั้ง
ผู้ชายที่ชื่อคิมคิบอม.....
“ทงแฮ มองอะไรน่ะ”
เพื่อนสนิทกล่าวทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่วางตา
“มันไง ข้างๆคิบอม”
ทงแฮตอบเสียงต่ำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความริษยา
“กำจัดสิ ง่ายจะตาย มันจนนี่ใช้วิธีที่คนจนมันต้องการแค่นั้นเอง”
ฮีชอลเสนอแนวทางให้กับทงแฮ
“ยังไงล่ะ?”
ทงแฮถามสีหน้าใคร่รู้
“ก็พี่ชายนายไง ให้เค้าช่วยสิ พี่ซีวอนน่ะ”
ฮีชอลตอบและยิ้มเย็นๆให้กับทงแฮ
“นั่นสินะ วิธีของคนรวย ให้พี่ซีวอนช่วยนิดๆหน่อยคงพอ”
ทงแฮยิ้มมุมปาก ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความสะใจ
“ซองมิน นายจะได้รู้สักทีนะ ว่าการอยู่ข้างคิบอมน่ะมันผิดมาโดยตลอด”
...........................
...........
“คิบอมดูนั่นสิ ที่บอร์ดน่ะ ประกาศให้ทุนด้วยนะ เหมือนกับมันเป็นทุนสำหรับฉันเลย
ทุนเรียนต่อต่างประเทศซะด้วย ฉันอยากได้นะ ลองไปสอบดูดีมั้ย?”
ซองมินถามคิบอมที่กำลังอ่านหนังสืออยู่บนม้านั่ง ริมสระ
คิบอมเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงของซองมิน ยิ้มตอบคนตรงหน้าก่อนจะลูบหัวซองมินเบาๆ
“นายอยากไปจริงเหรฮ ไม่อยากอยู่ข้างๆฉันแล้วเหรอ?”
“คิบอม.... ฉันไม่อยากสร้างความลำบากให้นายมากเกินไป อยากจะลองยืนด้วยขของตัวเองบ้างน่ะ”
ซองมินตอบก้มหน้า ไม่ใช่ว่าไม่อยากอยู่ข้างๆแต่เป็นภาระให้คิบอมมาโดยตลอด
อยากจะลดภาระของคิบอมบ้างก็เท่านั้น
“เอาสิ แล้วแต่นายฉันไม่ว่านายหรอก”
คิบอมตอบพร้อมรอยยิ้ม
แต่คนตรงหน้าคงไม่สังเกตว่าในรอยยิ้มนั้นมีความเศร้าแอบแฝงอยู่
คิบอมใช่ว่าอยากจะสูญเสียซองมินไป
เพียงแค่คิด ก็รู้สึกเจ็บมากพอแล้ว
“ฉันจะลองดู”
ซองมินยิ้มให้คิบอม กุมมือคิบอมเอาไว้แล้วบีบเบาๆ
เหมือนกับจะบอกว่าซองมินก็อยากอยู่เคียงข้างคิบอมเช่นกัน
To be con…..
ความคิดเห็น