คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -Part Three-
3
ัปัหาเรื่อารมนาม
เปลี่ยนาสถานีรถไฟฟ้าพร้อมพษ์ เป็นสถานีไหน็ไ้ที่ลพร้อมเธอ
เฮุนไ้ล่าวไว้
แบฮยอนโนานยอลลามานถึหน้าโรเรียนร่าสูหันไปประันหน้าับร่าบา
“รถมึอ่ะ?”
“ผมไม่ไ้เอารถมา”
“บ้านมึอยู่ไลไหม?” านยอลเลิิ้วถามแบฮยอน
แบฮยอนเม้มปาแน่น
‘ูะอบีไหมว่าถ้านั่รถเมล์ป้ายเียว็ถึ’
“อบเร็วๆิสัส”
านยอลูเหมือนะรีบเลยเร่ำอบาแบฮยอน
“ไลมาพี่้อนั่รถอีนานว่าะถึ” แบฮยอนอบไป่อนะยิ้มอย่าเ้าเล่ห์แู่เหมือนานยอละไม่ไ้เห็นยิ้มนั้นเพราะเ้าัวัน้มๆเยๆอยู่ับโทรศัพท์อัวเอ
“บ้านูอยู่แถวนี้ั้นมึไปนอนบ้านู่อนละัน”
แบฮยอนพยัหน้าเป็นำอบหลัานั้นานยอล็เ็บโทรศัพท์อัวเอลระเป๋าและูมือแบฮยอนเินไปที่ป้ายรถเมล์
“ะลับรถเมล์หรอพี่?”
แบฮยอนเยหน้าถาม้วยวามสสัย
“ป่าวะึ้นแท็ี่” านยอลพูบ็เินไปโบแท็ี่ที่ผ่านมา้มลบอปลายทาที่พวเาะไปแล้วหันมาพยัหน้าให้แบฮยอน
#######
รถแท็ี่เลื่อนัวมาอที่หน้าบ้านอานยอลมีเสียเห่าอูเปอร์ับแฟร์หมาที่านยอลเลี้ยเอาไว้พอทั้สอัวเห็นานยอลลมาารถแท็ี่มัน็ระิหาันยให่
“ว่าไลูพ่อ”
านยอลเินเ้ามาในบ้านแล้วไปหาลูรัทั้สอัวที่นั่รอเามาหาเรียบร้อยแ่นที่มาับานยอลันไม่ล้าเินเ้าบ้าน
“มันไม่ัหรอมึไม่้อห่ว”
แบฮยอนฮยอนพยัหน้าแล้วเินเ้าบ้านอย่าล้าๆลัวๆูเปอร์ับแฟร์วิ่ไปหาผู้มาใหม่ทั้สอัวนั่หน้าแบฮยอนแฟร์ยื่นาหน้ามาเี่ยที่าอแบฮยอนร่าบายิ้ม่อนะ้มลไปยีหัวทั้สอัว้วยวามหมั่นเี้ยวนวามน่ารั
“ูเปอร์เป็นหมาพันธุ์โลเ้นแฟร์เป็นหมาพันธุ์ไบีเรียน”
านยอลพู่อนะเินไปหาูเปอร์ับแฟร์แ่มันไม่สนใเามันเล่นแ่ับแบฮยอนูเปอร์ับแฟร์นอนแล้วเอาหน้าเยับัแบฮยอน
โหไอหมาเวร- -…
“นาหมายัเมิน55555”
แบฮยอนำับท่าทีอเ้าอับสัว์เลี้ยแบฮยอนยื่นมือไปเาาให้ทั้สอัวนมันเลิ้มแล้วหลับไป
“มึไปนอนไปูะเอาไอลูอัููเ้าไปในบ้าน”
านยอลพู้วยน้ำเสียัพ้อแล้วููเปอร์ับแฟร์ไปนอนในบ้าน
แบฮยอนเินามานยอเ้าไปในบ้านแ่ไป้วยโทนสีมืที่โฟาห้อนั่เล่นมีาเยีนส์ับเสื้อยืพาเอาไว้บนโ๊ะมีที่เี่ยบุหรี่และมี่้นบุหรี่ที่สูบแล้ว
าเรียวอแบฮยอนเินึ้นไปบนั้นสออัวบ้านมือเรียวเปิประูห้อเ้าไปในห้อที่าว่าน่าะเป็นห้อนอนรับแแ่ว่าห้อนั้นไม่ใ่ห้อรับแแ่เป็นห้ออเ้าอบ้าน
“โหเหี้_ยนั่ห้อหรือรัหนูวะ”
แบฮยอนมอห้อานยอลอย่าะลึาเยีนส์ที่ใส่แล้วพาอยู่บนหัวเียบ๊อเอร์ที่ใส่แล้วอยู่บนที่นอนหนัสือเรียนวาระายอยู่หน้าทีวีแบฮยอนปิประูห้อนอนานยอลแล้วเินไปเปิประูห้อร้ามที่าว่าน่าะเป็นห้อนอนรับแ
ถามว่าทำไมเาไม่ยอมัห้อนอนพระเอเหมือนนายเอนิยายเรื่ออื่นบอไ้ประโยเียวเลยรับว่า ‘ูี้ีย’
แบฮยอนทิ้ัวลนอนบนเีย้วยวามเหนื่อยอ่อนแ่ไม่นานประูห้ออเา็เปิึ้นปราร่าอานยอลที่ถือเสื้อเิสีน้ำาลลายริลัุมะอยู่ในมือ
“ูเอาบ๊อเอร์ับุนอนมาให้อาบน้ำแล้วนอนะ”
แบฮยอนพยัหน้าเ้าใแบฮยอนหยิบเสื้อับบ๊อเอร์มาามือานยอลแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
#######
แบฮยอนออมาาห้อน้ำ้วยเสื้อเิร์ริลัุมะที่ายเสื้อยาวนเือบปิเ่าอเา
านยอลที่นั่เล่นับลูรัทั้สอัวอยู่ในห้ออแบฮยอนเห็นแบฮยอนในุนอนแบบนี้แล้วอยอมรับเลยว่าแม่โรน่ารัน่าเอามาานยอลไม่ใ่นหื่นและไม่ใ่นไม่ให้เียรินอื่นถึสภาพแบฮยอนอนนี้ะโรอ่อยนาไหนแ่านยอล็แมนพอที่ะไม่ทำ
“มึะนอนเลยไหม?”
านยอลถามแบฮยอนทั้ๆทั้ไม่เยหน้ามอแบฮยอนสันิ็ลอเยูสิเาอาะทนไม่ไหวแบฮยอนลับเีย็เป็นไ้
“ยัไม่่วเลยรับ” แหม่อบแบบนี้พี่ละอยาวนน้อทำิรรมเรียเหื่อะริ
“ั้นไปูบาสับูไหมละ?” านยอลเยหน้ามอแบฮยอนร่าสูพยายามที่ะสะลั้นอารมืิบที่ใล้ปะทุเ็มที
“เอาั้น็ไ้ับ”
แบฮยอนเินเบียานยอลแล้วเินออาห้อไปไม่ใ่ว่าแบฮยอนะไม่รู้ว่าานยอลพยายามอทนับอารม์อยาที่ำลัะระเบิออมาแบฮยอนยยิ้มอย่าผู้มีัยาเรียวผาร่าบาเินลไปที่ห้อนั่เล่นานยอลทีูู่เปอร์ับแฟร์ลมาถอสายูออเพื่อให้ทั้สอัววิ่เล่นไ้สะว
านยอลหยิบรีโมททีวีึ้นมาเปิูารแ่ันบาสระับประเทศห้อทั้ห้ออยู่ในวามเียบมีแ่เสียทีวีที่พาย์ารแ่ันบาสานยอลนัู่ารแ่อย่าใใ่อแบฮยอนที่นั่้าๆ็เล่นับูเปอร์และแฟร์แบฮยอนเหลือบไปมอานยอล
แบฮยอนบไหล่านยอลแล้วหลับาลและทำเป็นเหมือนว่าัวเอหลับแล้ว
มือหนาอานยอลลูบผมแบฮยอนเบาๆานยอลมอแบฮยอนแล้วยิ้มอย่าอบอุ่น
“มึมันน่ารัน่าเอา”
านยอลพู่อนะ้มลไปูบลุ่มผมนิ่มานยอลัท่าทาให้แบฮยอนนอนไ้สะวแล้วเินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้อีน
านยอล้มลประบริมฝีปาับแบฮยอนอย่าแผ่วเบาไม่มีารรุล้ำใๆทั้สิ้นเป็นรสูบที่หวานหอมและเ็มไป้วยวามรู้สึีๆ
ร่าสูผละอออย่าอ้อยอิ่ริมฝีปาหน้าเลื่อนไปูบหน้าผามนานยอลผละออแล้วึ้นไปนอนบนั้นสอ
แบฮยอนหน้าแลามไปถึหูแบฮยอนยิ้มอย่ามีวามสุาใริ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“นบ้า”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TalkTalk
ไรท์ะอัพทุอาทิย์เพาะวันศุร์ เสาร์ อาทิย์น้าาาา
วันนี้อัพ้าไปหน่อยเพราะพอีโน๊บุ๊มัน้าอ่ะอโทษ้วยนะ
อ่านเสร็แล้วอย่าลืมเม้นัน้วยนะ๊ะ
ความคิดเห็น