คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -Part One-
1
ถูใให้ฟรี……ทำีให้เบิ้ล
แบฮยอนไ้ล่าวไว้
ร่าบาอแบฮยอนเินออมาาห้อเรียน้วยท่าทาัวเียสุๆเาสับปะหในาบเรียนทั้วันแ่เพื่อนัวแสบอเาันโเรียนาบบ่ายไปสะนี่แถมยัสั่อีว่าให้เามารออยู่ที่ลาอรถอโรเรียนพอเามารออยู่ที่ลาอรถรที่มีมอเอร์ไ์บิ๊ไบ์สอนออยู่
“พวมึใหู้มารอที่นี่ทำไม?” แบฮยอนออมอเพื่อนทั้สอนที่เินามาที่เาิ้วเรียวมวันเป็นปมอย่าเห็นไ้ั
“พวูะพามึไปสนามบาส” เฮุนพูพร้อมับึ้นร่อมมอเอร์ไ์แล้วยื่นหมวันน็อให้แบฮยอน
“ไปไมวะ” แบฮยอนมอหมวันน็อสลับไปมาับอินและเฮุน
“วันนี้พวูมีแ่บาส”
อินพูบ็ึ้นร่อมรถมอเอร์ไ์อัวเอแล้วสาร์ทเรียมออรถแบฮยอนเห็นแบบนั้น็รับหมวันน็อมาาเฮุนแล้วึ้น้อนท้ายมอเอร์ไ์อเฮุน
เฮุนเห็นแบบนั้นแลยสาร์ทรถแล้วมอเอร์ไ์ทั้สอัน็เลื่อนัวออาโรเรียนไป
#######
มอเอร์ไ์สอันเลื่นัวมายัที่อรถอสนามบาสแห่หนึ่ทั้สามนลารถแล้วเินไปที่สนามบาสที่มีเ็ม.ปลายเล่นบาสันอยู่ำนวนหนึ่
“เฮ้ย! ไอฮุนับไออินมาแล้ววะ” หนึ่ในายที่ำลัเล่นบาสอยู่ะโนึ้นมาทำให้นที่เหลือหันมามอเาทั้สามน
“อ้าว แบฮยอนมา้วยหรอ” ร่าสูอใรบานที่เห็นแบฮยอนเลยทัึ้นมา
Baekhyun Part
สวัสีรับผมื่อบยอน แบฮยอนผมมาที่สนามบาสับเฮุนและไเพราะว่าวันนี้สอนนี้มีแ่บาสที่สรีทบาสพอผมมาถึอยู่ๆ็มีผู้ายนนึเรียื่อผมผมุ้นเสียนี้มาพอผมหันไป็เอเ้าับริสพี่ายนเียวอผม
“เฮีย!!” ผมเรียเาแล้วโผเ้าออย่าโหยหา
“ไ น้อรั” เฮียยีผมเบาๆแล้วยิ้มอย่าอบอุ่นให้
“เฮียลับมาาอเมริาแล้วทำไมไม่บอน้อ” ผมบอ้วยเสียอนๆแล้วเบะปาน้อยๆริสเห็นอย่าั้นเลย้อ้อันยให่
พอ้อเสร็ทุน็พาันไปอร์มร่าายเรียมัวที่ะแ่เหลือ็แ่สอพี่น้อที่นัุ่ยันหลัาที่ไม่ไ้เอันมานาน
“เฮียแล้วพอลับมาาเมาแล้วเอียะทำอะไร่อ” ทั้สอนเินมานัุ่ยันที่ม้านั่้าสนามเพราะสนามอนนี้ใ้เป็นที่แ่สรีทบาสอม.ปลายะแล้ว
“็ไปทำานในโรพยาบาลเอนล่ะมั้” ริสพูบ่อนะยนาฬิาึ้นมาูเวลาล้วหันไปหาแบฮยอน
“เฮียมีนัับนไ้เฮียไป่อนนะ” แบฮยอนพยัหน้าอบริสเบาๆแล้วริส็หยิบระเป๋าเป้แล้วเินออไป
หลัาที่ริสเินออไปแบฮยอน็ะโนบอเพื่อนทั้สอว่าะออไปเนเล่นหน่อยแล้ว็เินออมาาสนามแบฮยอนเินูผู้นที่เล่นบาสันไหนสนาม่าๆอย่าเหม่อลอยู่ๆสายา็ไปปะทะเ้าับร่าสูที่ำลัเล่นบาสอยู่ในสนามอเ็มหา’ลัยาเยีนส์สีำาๆับเสื้อเิร์สีาวที่พับแนเสื้อไปถึศอระุมที่ถูปลไปสอเม็เหื่อที่พุึ้นามร่าายแบฮยอนยอมรับเลยว่านๆนั้นเ็ี่มาในสายาเา
แบฮยอนเม้มปาแน่นิ้วเรียวมวันเป็นปมราวับว่าำลัิอะไรอยู่่อนปาเรียวะระุยิ้มออมาเบาๆ
ที่ิสรีทบาสแห่นี้ะแยเป็นม.้น ม.ปลายและมหา’ลัย แ่ว่าในสามั้นปีนี้ะเล่นรวมันไ้แ่ว่าะไม่่อยมาเล่น้วยันเนื่อาทุน็อยาเล่นับเพื่อนรุ่นเียวันเลยไม่่อยมีใรเล่น้ามรุ่นันัเท่าไหร่
แบฮยอนเินเาไปในสนามอเ็มหา’ลัยแ่้าวเท้าเ้าไป็เรียวามสนใานในนั้นไ้เป็นอย่าี
“เอ่อ…ผมอเล่น้วยนไ้ไหมรับ” แบฮยอนพู้วยน้ำท้าทายที่ริไม่ใ่ว่าเาะเล่นบาสไม่เป็นเาเล่นับเฮียทุรั้ที่ว่า
“ไ้ิูไม่เี่ยอายุอยู่แล้ว” เป็นานยอลที่อบแบฮยอน
แบฮยอนพยัหน้าน้อยๆ่อนะเินไปวาโทรศัพท์รม้านั่และปลระุมเสื้อออสอเม็าเรียว้าวเ้ามาในสนามบาส
ารแ่สรีทบาสไ้เริ่มึ้นแบฮยอนไ้ลูาเรียววิ่เ้าไปที่แป้นัวเอแ่็โนานยอลัเอาไว้สายาแบฮยอน้อเ้าไปในาอานยอลแบฮยอนระุยิ้มมุมปาออมาเบาๆ่อนที่แบฮยอนะเลี้ยลฝ่าเ้าไป่อนะู้ในระยะสามแ้มนในทีมอแบฮยอนเฮันลั่น
ราวนี้านยอลเป็นนไ้ลูแบฮบอยามไปประบานยอลมันใล้ะนานยอลยับไปไหนไม่ไ้ทำไม่ให้านยอลไม่สามารถ่ายลูไปไหนไ้เาหันมาประันหน้าแบฮยอนแบอล็ันถูแย่เอาไปแบฮยอนทำะแนนนำฝ่ายานยอลห่าออไปเรื่อยๆ
แ่ไม่นานานยอล็ทำะแนนามมาินอนนี้ทั้สอทีมเสมอันในวอเอร์ที่สี่แ่อยู่็เิเหุาร์ไม่าฝันึ้น
ในะที่แบฮยอนำลัเลี้ยลูฝ่าเ้าไปมีสมาินในนึในทีมอานยอลไปนับแบฮยอนเลยทำให้หัวระแทับพื้นเมเลยหยุอยู่ที่ทั้สอทีมเสมอันานยอลพาแบฮยอนไปที่ห้อพยาบาลอสนามบาส
านยอลนั่รอแบฮยอนฟื้นอยู่้าๆเียแ่็ไม่มีท่าทีว่าะฟื้นสันิอินับเฮันที่รู่าว็รีบมูอาารแบฮยอนทันทีเาไม่โทษานยอลเพราะเล่นีฬามัน็้อมีเ็บัวบ้าเป็นธรรมา
ห้อพยาบาลอยู่ในวามเียบไ้ยินแ่เสียแอร์ที่เปิอยู่เท่านั้นไม่มีารพูุยใๆันทั้สิ้น
“โอ๊ยย!!เ็บ” แบฮยอนที่พึ่รู้สึัว็่อยๆลุึ้นนั่
“เฮ้ยแบมึเป็นไมั่?” เป็นอินที่ถามแบฮยอนที่รู้สึเหมือนะมึนๆับเรื่อทีเิึ้น
“็มึนๆนิหน่อย” แบฮยอนอบไปามวามริทำให้เฮุนับอินที่รีบมาูอาารโล่อไปามๆัน
“ู็ไม่ไ้อยาะัหรอนะแู่อุยับน้อนนี้แปปนึ” นยอลที่เียบอยู่นานเอ่ยปาึ้นทั้สอนมอหน้าัน่อนะพร้อมใันเินออาห้อพยาบาลไป
“มีอะไรเหรอรับ?” แบฮยอนหันไปถามานยอลที่เหมือนะหยิบอะไราระเป๋าาเ
“อะนี่โทรศัพท์มึูเมมเบอร์ูไว้ในนั้นให้แล้วแล้ว็เอาไลน์มึแอูมาแล้ว” านยอลพูพร้อมับยื่นโทรศัพท์ให้แบฮยอน
“แ่ผมไม่ไ้อ” แบฮยอนรับโทรศัพท์อัวเอมาแล้วมอานยอลอย่าๆ
“รุ่นน้อูนมึู้อรับผิอบ” แบฮยอนพยัหน้าเป็นอันว่าเ้าใในสิ่ที่านยอละทำ
“ูไปละมึมีไร็โทรไม่็ไลน์มาละัน” านยอลพูพร้อมับหยิบเสื้อ็อปอัวเอพาบ่าแล้วเินออไป
พอานยอลเินออไปรอยยิ้ม็ุอยู่บนใบหน้าอแบฮยอนเฮุนับอินที่รออยู่หน้าห้อเห็นานยอลเนออไปเลยเินเ้ามาพอพวเาเห็นรอยยิ้มอแบฮยอนร้ออ๋อันทันที
“แผนมึ?” เฮุนเินเ้ามานั่ที่เ้าอี้้าเียแล้วถามออไป
“็ไม่เิ” แบฮยอนอบออมาแล้วยัไหล่่อนะวาโทรศัพท์ไว้้าัว
“้าี่ร้อยวะเล่นสะให่” เป็นอินที่ถามำถามนี้เารู้ีอยู่แล้วว่าเพื่อนเาเป็นยัไ็แน่สิบันมาั้แ่เ็ๆ
“ห้าร้อย” แบฮยอนพูพร้อมับยิ้มอย่าเ้าเล่ห์
“ูแม่สสารพี่เาวะ้อมาเอัวแม่แบบแบฮยอน” เฮุนพูไปนลุไปแล้วเา็เอามือมาลูบแนัวเอเบาๆแบฮยอนเห็นแบบนั้น็ผลัหัวเฮุน้วยวามหมั่นไส้
แบฮยอนระุยิ้มร้าย่อนะมอไปที่โทรศัท์ทีมีแ้เือนว่าไลน์เ้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“รุาแล้ว”
-------------------------------------------------------------------------------------------
TalkTalk
ยอ้าบบบบ
เป็นไมั่อาะไม่่อยสนุเท่าไหร่55555
แ่ไรท์พยายามแ่สุีวิว่าะไ้แ่ละอนนี่ิแล้วิอี
อ่านบแล้ว็เม้นเป็นำลัใให้้วยน้าาาา
ความคิดเห็น