คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เตรียมพร้อม 2
“ถวายพระพรฮอเฮาเพะ/พะยะ่ะ” เหล่าพระสนมระับเฟยทั้สี่ลุาแท่นพระที่นั่และเหล่าทหารที่อยู่ในลานฝึมาทำวามเารพ่อเส็อาฮอเฮา
“ามสบายเถิทุท่าน เราเพียแ่ฟาเอ๋อร์มาูพี่ๆอ์ายอนาฝึ้อมธนูเท่านั้น” เหลียฮอเฮาเินูมือหลานสาวสุที่รัเินทานั่ใล้สนาม้อมยิธนู พร้อมเอ่ยทัทายทุน
“เพะ/พะยะ่ะ” เหล่าพระสนมนั่ลที่ประำำแหน่น
“ถวายพระพรพระสนมเพะ” นาย่อายถวายวามเารพพระสนมทุพระนา้วยิริยาอ่อน้อยาม
“ิริยาเ้านี่่าามเสียริ รีบลุึ้นเถอะฟาเอ๋อร์” พระสนมหวุ้ยเฟยอะื่นมิริยาอ่อน้อยที่เรียบร้อยนุ่มนวลน่ามอว่าเ็หิในวัยเียวัน
“อบพระทัยพระสนมเพะ” นาลุึ้นมานั่อยู่บนพื้น้าแท่นพระที่นั่เส็อาฮอเฮาที่มีนาำนัลนำมาปูไว้ให้ สายา็อยมอไปที่สนาม้อมยิธนู
…ถ้าเิว่านาห้ามพี่รอไปเ้าร่วมเทศาลล่าสัว์ไม่ไ้ ั้นนาะ้อปป้อพี่รอานั่วให้ไ้ารยิธนูนี้็น่าเรียนรู้ไม่น้อย นายัเ็นัารับาบ่าฟันั่วไม่ไหวแ่ารยิธนูนี้อาะไหว็ไ้ …
“เส็อาฮอเฮาเพะ หลานอเรียนยิธนูบ้าไ้หรือไม่เพะ”
“ไ้อย่าไร สรีไม่วรับอาวุธสู้รบอีทั้เ้ายัเล็นั”
“แ่ถ้าหลานสามารถมีวามสามารถูแลปป้อนเอ็ะไม่มีใรรัแหลานไ้นะเพะ” ล่าวเสร็นา็้มหน้าลเล็น้อยแสร้ทำัวน่าสสาร
“โถ่ เ้ายัเ็ถึเพียนี้่แ่้อมารับรู้ว่ามีนรัแเ้าแล้ว่าน่าสสารเสียริ” พระสนมวี่เฟยรีบเินมาโอบอุหนูเหลียฟาเียพร้อมเอ่ยปลอบ่อนะระิบ้าๆหูว่า
…รีบร้อไห้ออมาเร็วๆ..
“…” นาเยหน้ามอไปที่พระสนมวี่เฟย็พบับสายาแสนุนพร้อมยิบาให้อย่าน่ารั ่าวว่าพระสนมวี่เฟยเป็นสรีทีุ่นที่สุในวัหลันมัะสร้าเรื่อปวหัวให้เส็อาฮอเฮาและพระสนมเหลียนเฟยบ่อยๆเป็นเรื่อริแน่แท้ แ่ในเมื่อมีนมา่วยนาแล้วะไม่รีบว้าโอาสไว้ไ้อย่าไรัน
“ฮึๆ!! ” ไม่พอนนายัยั้แนเสื้อมาเ็หยาน้ำาประุน้ำาไหลบ่าเป็นสายทั้ที่นาบีบออมาไ้แ่หาาเท่านั้น
“โถ่ เ้าอย่าร้อไห้ไปเลยนะฟาเอ๋อร์เ้าอย่าไ้เศร้าไปเลย ถึแม้นาำนัลและอรัษ์ะไม่ไ้อยู่ับเ้าลอเวลาแ่เ้าอาะเอาีวิรอไ้แน่ฟ้าะ้อเห็นใเ้า”
“หลานเ้าใแล้วเพะพระสนม หลานะสวมน์ภาวนามาหน่อยให้เหล่าเทวาุ้มรอหลานเพะ” นายิ่แสร้สะอึสะอื้นเ้าไปอี ทำให้เหลียฮอเฮาที่รู้ว่าทั้พระสนมวี่เฟยัวแสบับหลานสาวสุรัอนา เสแสร้แล้ทำ็ยิ่นึเอ็ูวามพยายามอยาเรียนธนูอพวนา
“พอแล้วๆ ้าอนุาแล้วพวเ้านี่เ้าันีเหลือนะ” สุท้ายเหลียฮอเฮา๋้อใอ่อน่อทั้สอนานไ้
“ริหรือเพะเส็อาฮอเฮา” ทั้สอนารีบเยหน้าึ้นมาับพลันพร้อมรอยยิ้มที่ีในเ็บไว้ไม่หยุนอะเหน็บแนมนเ้าเล่ห์ทั้สอไม่ไ้
“ไม่ร้อไห้แล้วหรือ” ทั้สอรีบสายศรีษะปิเสธอย่ารวเร็ว
“ไม่เพะ เส็อาฮอเฮาใีที่สุเลยเพะ” นาล่าวออมาอย่าีใที่ไ้เรียนยิธนูั่ที่ใหมาย
“หม่อมันพาหลานไปเอนะเพะ” พระสนมวี่เฟยรีบูมือเล็อนาวิ่ไปที่สนามอย่ารวเร็ว เหมือนเรว่าเส็อาฮอเฮาะเปลี่ยนพระทัย่ะ่อน
“อย่าวิ่เร็วนัเี๋ยว็ล้มหรอ นี่นที่อยาเรียนือฟาเอ๋อร์หรือพระสนมวี่่เฟยันแน่ๆ”
“หม่อมันมอเห็นเป็นเ็หิสอนาพาันไปวิ่เล่นเพะฮอเฮา” พระสนมเหลียนเฟยไ้แ่ถอถอนในรัอนมีนิสัยุนเป็นเ็ๆ นบารั้ทำให้พระนาฮอเอา้อวุ่นวายเพราะวามุนนี้มาหลายรั้ถ้าเป็นนอื่นถูโบยนหลัาไปแล้ว ีที่พระนาฮอเฮาเมาพระสนมวี่เฟยเหมือนน้อสาวมาั้แ่เล็ๆึรอมานทุวันนี้
ราบอบพระุท่านผู้อ่านทุท่านมานะะ
พอีไรท์เรียนไป้วยและทำานไป้วยเวลาเลยน้อยมา
อนนี้นัเรียนเป็นมาเรียนที่วิทยาลัยเลยยุ่ี้เรื่อารรว ATK มาๆ
และไรท์้อทำเรื่อฝึานให้เสร็เลยไม่มีเวลามาอัพ
อบพระุนัอ่านทุท่านริๆ ราบ้าาาาา
ความคิดเห็น