ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ระหว่างเราสองคน
อนม.4 เป็นอนที่ลุ่มผม้อแยัน เพราะโรเรียนเริ่มเลือสายและละห้อให้นัเรียน
เหนือไ้ไปห้อ2 เบสท์ับเมอยู่ห้อ3 ผมอยู่ห้อ4 แ่เรา็ยัุยันไ้เรื่อยๆ
วันนี้ผมับพวไอเบสท์ ไอเม รวมถึไอเหนือ้วย +เพื่อนห้อไอ้เหนืออีนื่อรีม มา้อมวิ่ที่สวนสาธาระแถวๆมหาลัยแห่หนึ่ เพื่อเรียมไปสอบร. ือที่นั่นมีทั้สเเียมนาย่อมๆ แล้ว็พวสนามบาส สนามบอล ให้เล่นอี้วย
เสียริโทนโทรศัพท์อผมั ภาพโว์ว่าไอ้เหนือเป็นนโทรมา
“ไหนละมึ”
“อยู่ป้ายลาละ ะถึโรเรียนแล้ว”
“โอเๆุรออยู่ป้ายรถเมล์”
“เๆเอัน”
ผมไปไอ้สนามที่ว่าไม่ถู ไอ้เหนือเลยอาสาะพาไป โยนัเอป้ายรถเมล์หน้าโรเรียน ส่วนเพื่อนอี3นะไปเอที่สนามเลย
ผมลป้ายรถเมล์มา็้ามสะพานลอยมาอีฟา็เอมัน นั่รออยู่ในุเสื้อยืธรรมาๆสีเียวเ้มับาเนร.าสั้น เผยให้เห็นท่อนาแร่ๆที่มีนหน้าแ้ึ้นามวัย สะพายระเป๋าเป้สีำ
“ไมึ” มันทั
“หวัี มึ” ผมอบ
“ไปันเลยมะ”
“ไปิ”
เราน้่รถเมล์สายหนึ่ พอึ้นมา็มีนเ็มเลย้อยืน พอยืนไปสัพันเริ่มล เลยมีที่ว่าหนึ่ที่ ไอ้เหนือ็สะิให้ผมไปนั่
ผม็เลยนั่ ไอเหนือ็ยับมายืนใล้ๆเบาะ
ผมหยิบหูฟัึ้นมาเรียมฟัเพล่าเวลา
ฟัไปสัพั ไอ้เหนือ็หยิบหูฟัผมไปฟั้วย้านึ
“เพราะีหว่ะ” มันพู
~ ระหว่าเราสอน
อยารู้มันืออะไร
มันใ่วามรัหรือเปล่า
หรือันเหามาไป
แ่วามอ่อนแอในใอัน
หรือเธอเ้ามา้วยวามั้ใ
เพื่อให้ัวัน
ไ้พบับวามรั
เธออบไ้ไหม ~
พอมาถึสนาม พวมัน็เปลี่ยนเป็นุทะมัทะแมวอร์มอัพ นู่นนี่เสร็ พวไอ้เหนืออยาเล่นบาส่อน ผม็เลย้อมานั่รอ พวมันเล่น โยารอ่านหนัสือที่เรียมมา้วย+นัู่นั่นนี่ไปเรื่อย
พอเห็นว่ามันะเลิผม็ะไปเปลี่ยนุวิ่บ้า
“เห้ย ปอรอุ้วย” ไอ้เหนือพูพลาวิ่มาหา
“ุะไปเปลี่ยนุ”
“เออ ุไป้วย”
ผม็ไม่ไ้ว่าอะไร
เินไปเรื่อย พอเห็นห้อน้ำมันอีไล ไอ้เหนือเลยบอ
“มึไปเปลี่ยนรนั้น็ไ้” พร้อมี้ไปที่หลับันไทาึ้นอาาร
ผม็ี้เียเินหาห้อน้ำเลย เออออามไป
พอถึผมำลัะเปลี่ยน แ่เห็นไอ้เหนือมออยู่
“มึหันไปเลย” ผมบอมัน
“อาย อะไรวะผู้าย้วยัน”
“ุไม่ใ่มึนะ ะไ้หน้า้าน”
มันหัวเราะ แ่็ยอมหันไปโยี ไอ้เหนือมันหน้า้านริรับ อาเพราะ้วยมันหุ่นี้วย มัน็เลยไม่อาย เวลาเปินั่นนี่แล้ให้ผมู
ผม็่อยๆถอาเ รีบๆยัใส่ประเป๋าพร้อมเอาาเวิ่ออมาเปลี่ยน
“เสร็ละ” ผมบอ
เรา้อมวิ่ันอยู่หลายรอบ ผมนี่หอบแฮ่ๆเพราะไม่่อยไ้ออำลัายแบบพวมัน
พอนั่พั เปิรอเท้าู ผมถึไ้รู้ว่า ผมโนรอเท้าัเป็นแผล
“อ่ะ เอานี่ไปใส่่อน” เหนือยื่นรอเท้าแะให้ผม
“โหย มีเอามาเผื่อ้วย อบใว่ะ” ผมอบ
“เออ เอามาืน้วยนะมึ”
ผมเลย้อใส่รอเท้าแะมันลับบ้านแทน
....
ปัุบัน
พอิน้าวเสร็ผมับเหนือ็แยย้ายไปเ้าแถวามห้อ ม.5 อเรา ะเ้าแถวหลัๆถัออมาาเวทีอโรเรียน
“ไอ้ปอ มารนี้” ไอ้เรทเพื่อนในห้ออผมวัมือเรียยิๆให้ไปเ้าแถว ้าๆมัน
“เออๆมาละ”
“ไปไหนมาวะ” เรทถาม
“ไปิน้าวมา”
“ับไอ้เหนือใ่ปะ”
“เออ ทำไมวะ”
“แหม่ ิน้าวับแฟนนนน”
“แฟนพ่อิ เพื่อนัน”
“อะ่ะๆๆ”
ไอ้เรทเป็นเพื่อนสนิทในห้ออผม เลยรู้ว่าผมสนิทับใรบ้า อบ ไม่อบอะไร แ่ผมไม่เยบอมันนะว่าผมแอบอบใรอยู่
.....
ใรเ้ามาอ่านอมเม้น เป็นำลัใให้ันไ้นะรับ นิยายเราเียบเหามาๆ เลยอนนี้ TT
.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น