คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น ความบังเอิญ
ผมไ้รับทุนมาเรียนทีเาหลีเป็นเวลา 4 ปี ในที่สุ็เรียนบ้วยเรที่ทำให้ผมไ้ทุนเรียนมาลอ โยไม่หล่น
อนนี้เพื่อนสนิทผมำลัวาแผนเที่ยวลอเรียนบ ่อนะ้อแยย้ายันไปทำาน หรือหาานันามสภาพ
ผมไ้านบริษัทร่วมทุนเาหลี-อเมริัน ที่เสนอานมาให้่อนบ เพราะเป็นหนึ่ในเ้าอทุนอผมเอ
เพื่อนๆบอผมโีที่ไม่้อหาานทำ และีใที่ผมยัทำาน่อที่เาหลีไม่รีบลับไทยทันทีหลัเรียนบ
ผมุยับแม่และพ่อแล้วว่าะลอทำานหาประสบาร์สัพั่อยลับบ้าน แ่ถ้าไปไ้้วยี ่อยมาิันอีที
“ลั้นสามนโหวที่เที่ยวสามที่นะ” ยอแะโนึ้นมาหลัาสุมหัวับยูยอมและินยออยู่นานสอนาน
“แล้าบอว่าผลโหวเหรอวะ มีสามน ไ้มาสามที่เนี่ยะน้อแน” ผมอบลับไปทันที
“น้อแนพ่อสิแบมแบม แอย่ามาใ้ำพูแบบนั้นับั้นนะ เรียั้นพี่ยอแถึะถูนะน้อแบมแบมมี่ หนุ่มน้อยหน้าหวานอพรี่”
มันเอามือโอบไหล่ไม่พอ ยัึแ้มเล่นอี ทำมาสี่ปีไม่เบื่อหรือไ ผมส่ายหัวปลับารโนล้อว่าหน้าหวาน หุ่นเพรียวลมริๆ
โนมาลอสี่ปี าที่เือๆลายเป็นินไปั้น
“แสอนหยุเถียัน่อนสิวะ แบมแ้อเลือว่าะไปไหน เพราะั้นสามนอยาไปนละที่ว่ะ” ินยอรีบเบร่อนที่พวผมะพาันออนอเรื่อว่านี้
“เี๋ยว่อน ไม่ิะรอั้นสอนหน่อยเหรอ สาวสวยสอนาที่ะ้อไปผ้วยเลยนะ” เสียแปร๋นแปร๊อเนนี่แทรมา่อนที่ัวะมาถึ
“ใ่ ใรบอว่าน้อแบม้อัสินในเียว พี่ลิะ่วยไม่้อลัว” ลลิที่ยืนออเนนี่อยู่พูพร้อมยัิ้ววนๆส่มา
“อ่ะ ัวเลือ ี่ปุ่น ไ้หวัน หรือฮ่อ” ินยอเอ่ยื่อประเทศึ้นมา
"ั้นับลิโหวไ้หวัน ไ้หวันเท่านั้นทีู่่วร เพราะั้นน้อแบมไม่้อโหวนะ๊ะ ยัไไม่นะอยู่แล้ว ฮี่ๆๆๆ” เนนี่เอ่ยอย่าสะใในผลารล็อโหว
“โหย ทำไมมึไม่เลือฮ่อวะ ั้นอยาไปฮ่อ” ยอแโวยึ้นมานแร
“หมันน้ออาโออิ มิยาบิ อพี่ยู ะไปเยือนบ้านเิน้อๆเาหน่อย ทำไมทำลายฝันันนานี้” ยูยอมรวราึ้นมา
“โอ้ย ยูี้ นี่ือเหุผลแเหรอ ัทิ้ไปเลย พวั้นะอยาไปหาน้อๆแทำไมฮะ หื่น ห่าน บ้าบออแ” ลลิบ่นพึมพำไม่หยุับเหุผลที่ไม่รู้ริหรือเล่นอยูยอม
“พอๆๆ เอาเป็นว่าเราไปไ้หวันัน 3 วัน 2 ืน ั้นเป็นนเสนอ เี๋ยวะทำไ์ที่เที่ยวร่าวๆมาให้ ลิับเน่วยปรับหน่อยนะ” ินยอสรุป
“เอ่อ ทำไมินยอถึอยาไปไ้หวันหล่ะ” ผมสสัย
“ทีั้นอยาไปฮ่อไม่มีใรถามเหุผล นไม่สำัสินะ” ยอแออหันหน้าออ พร้อมเบ้ปาหลัาพูเสร็ ราม่าิมาเอามูแลรู
“อ่ะๆๆ บอมาันทั้สอนนั่นหล่ะ ว่าทำไมถึอยาไป” ผมรีบห้ามทัพ่อนที่ะออทะเลอีรอบ
“ั้นอยาินหมูหัน ้าวมันไ่ เาว่ามันอร่อยมามา” ยอแพูาลอย ไม่พ้นเรื่อินสินะนนี้
“ส่วนั้นเห็นว่าไ้หวันมีธรรมาิเยอะี อยาไปูเมือเ่าิ่วเฟิ่นที่เาถ่ายหนัฮอลลีวู้วย และเวลาเรามีน้อยใ้สอยอย่าประหยั” ินยอยเหุและผลทีู่เป็นเหุเป็นผลว่าอีสอนทันทีที่นพูเป็นินยอ
“ส่วนสาวสวยอย่าพวั้น ะไปไหว้พระอเนื้อู่ ที่วัหลาน เารีวิวันมาว่าเรียลมาไม่้ออาร์ส์้วย ไ้ันมาหลายู่หลายน นี่ๆั้นวิธีอย่าละเอียมาแล้ว ฮีๆๆๆๆ” เนนี่โบระาษเอสี่ที่มีรูปวัและัวหนัสืออยู่เ็มหน้าไปมา้วยหน้าาหมายหมา
“อย่าแวรอนะ เพราะถ้าหาเอยา ผู้ายใล้ัวลัววามึันหมะแล้วมั้” ยอแออวามเห็นแบบไม่อยาายี
“่าย ั้นว่าแถวนี้เายาปาแสอนันหมหล่ะ” ยูยอมระโร่วมว้วยทันที
“เฮอะ ยอแนป่านนี้ั้นไม่เยเห็นแมีแฟนสัน นีบยัไม่เห็น ีบใร็ไม่เห็น มัวแ่ินๆๆๆ นัวบวมี้ไ ส่วนยูแน่ะเลิิเมส์ับหมมุ่นน้อๆอแให้ไ้่อนเถอะ” เนนี่ีบปาีบอพู โยมีลลิพยัหน้าเป็นลูู่นหัวสั่นหัวลอน
“เอ่อ อ้วนแล้วมันเป็นไวะ หนุ่มเนื้อแน่นใ่ว่าสาวๆะไม่แล ที่ผ่านมาอยู่ใน่วัแ้โว้ย ั้นะเปล่ประายระแทาสาวน้อยสาวให่ในที่ทำานใหู้” ผมแอบินิหน่อยว่าหน้าาเพ้อฝันอยอแอนพูเรื่อสาวๆ ไม่่าับอนพูเรื่อหมูหันฮ่อเลย แ่วรนึแ่ในใเพื่อวามปลอภัยอัวและแ้ม
“่าย ั้นอบรุ่นให่ใถึ ั้นะโว์หุ่นแสนเ็ี่ยี้่อมไให้พี่ๆสาวๆสวยๆในออฟฟิศหลเสนห์ื้อบัริวันยาวไปยาวไป” เอ่อ ำเป็น้อวาาบนเ้าอี้แบบนั้นไหม หุ่นไ้แ่บ้าเินไป
“ั้น เรามาูัน ใระไ้แฟน่อน สาวสวยแบบพวั้น หรือหนุ่มเนื้อแน่นเป็นมัน เอ๊ยเป็นประายแบบน้อแนเนอะ” โนลิึ่ปิเอาแ่เป็นลูู่เนนี่ท้ามาแบบนี้ ยอแึ้นสิรับรออะไร
“แไเปอาวามมั่นใมาาไหนวะ ๊าย มาูัน ใน 5 นนี้ ใระมาวิน”
“ไม่้อเลย ไม่้ออ้าปาะเถีย เรื่อไร้อโนนเียว แ่ันหมนี่แหละ แ่ธรรมาโลไม่ำ ิปลายนวมหน่อยีว่า ล้าไม่ล้า" ผมับินยอำลัอ้าปา ็้อหุบโยปริยาย ทำไมลายเป็นแบบนี้หล่ะ เรามอาัน แล้วไ้แ่ส่ายหัว ้อปล่อยเลยามเลยสินะ
“ถ้าใรมีแฟน่อน ที่เหลือ้อเลี้ยอาหารโรแรมห้าาวใลารุโลที่นนะเลือ ล้ามะ” นั่นไ ไม่พ้นเรื่อินนไ้ ใรเสนอิปลายนวม ถามริ ฮ่าๆๆๆ
“ับมือล” ยอแยืนึ้นและยื่นมือมา พวผมอีสี่น้อลุึ้นมาทำาม ไม่ว่าะอยาหรือไม่อยา แ่ผมยัไม่ิมีแฟนเร็วๆนี้หรอนะ
ความคิดเห็น