คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความจริงที่ไม่ยอมรับ
“อืม ใ่ อยู่นเียว” เสียอิมระหว่าุยโทรศัพท์ เล็ลอออมาาห้อ แม้ว่าเาะปิประู ็ไม่ไ้ทำให้หิสาวที่นั่เล่นอยู่หน้าห้อนั้นไม่ไ้ยินเสียเา ลับลายเป็นว่าเสียาภายในห้อนั้นัเป็นพิเศษ
เฮ้ออออออออ
เธอถอนหายใออมา ่อนะหยิบโทรศัพท์และเินออไปนอบ้าน
ปั!
เสียปิประูที่ัสะนั่นนนอีห้อหนึ่รับรู้ไ้ทันทีว่ามีนออาบ้านไป
หิสาวผิวเ้ม ัวบาสูำลัเินลัเลาะามรออยเล็ๆไปยัสวนสาธาระ แม้เวลานี้ะเริ่มมืแล้ว็ไม่ทำให้บรรยาาศสอ้าทาลวามสวยลไ้เลย ถึแม้ิใะห่อเหี่ยว็าม
ภานั่ลที่เ้าอี้ัวหนึ่้าสวนสาธาระ เหม่อมอูอไม้ที่ำลัร่วโรย พร้อมสูมอาาศเย็นๆสื่อเ้าเ็มปอพร้อมปล่อยวามิให้หลุลอยไปในอาาศ
ทำไมั้น้อเป็นนเินออมานะ
ทำไมเ้า้อทำแบบนี้
ันไม่สำัสำหรับเาหรอ
ที่เราเป็นอยู่มันืออะไร
ิม … ิมรัภาบ้าไหม
“ภา” เสียเรียุ้นๆัมาา้านหลั ทำเอาเ้าัวถึับสะุ้หลุออาภวั์
นี่เธอนั่เหม่อมานานเท่าไหร่ันแล้วนะ
เธอิในใ่อนะหันลับไปมอที่ปลายเสีย พร้อมยิ้มรับเบาๆที่มุมปา เมื่อรู็ว่าเสียนั้นือใร
“ทำไมมานั่รนี้นเียวะ?” ิมถามภา พร้อมนั่ล้า
“ิม็รู้” ภาอบลับพร้อมน้ำเสียอันแผ่วเบา
ิมยแนึ้นโอบไหล่ภาทันที พร้อมับหัวภาให้บลไหล่อเา ล้ายารปลอบประโลมิใอหิสาว
ลิ่นหอมๆ ลอยออมาาอออิม ใบหูเรียวเล็บับใบหน้าเรียวยาวาวๆนั้น ่าน่ารัเสียริ
... เพราะแบบนี้สินะันึยอมเธอลอ ...
ภาไ้แ่ิในใ เธอไม่สามารถปิเสธวามน่ารั หล่อเหลาอผู้ายนนี้ไ้เลย แ่เพียเาอ เาทำี้วยเธอ็หายโรธไปในทันที
“ิมอโทษ” ิมพูออมาพร้อมลูบหัวภาไปมา
“หนาวไหมะ?” ิมถามภาและ้มมอใบหน้าภาที่เหม่อลอย
“ภา ร้อไห้ทำไม?” ิมรีบับหน้าภา เมื่อเห็นหิสาวรหน้ามีน้ำาไหลออมาเ็มทั้สอแ้ม
เา่อยๆเ็้วยนิ้วอันเรียวยาวอเา
“ิม อโทษ” ิมยัพูประโยเิมพร้อมับเ็น้ำา
ภาไม่อบอะไร เพียแ่พยายามะหยุน้ำาที่ไหลออมาอย่าห้ามไม่ไ้เท่านั้น
เมื่อิมเห็นว่าภาไม่สามารถหยุร้อไห้ไ้นั้น เารีบโอบอเธอทันที
ใบหน้าอภาทีุ่อยู่ออิมนั้น เริ่มร้อไห้อย่าหนัเมื่อไ้สัมผัสวามอบอุ่นาอ้อมอและอ้อมออผู้ายที่เธอำลัหลรั
ไม่นานนัภา็หยุร้อไห้และผละัวออาิม พร้อมเ็น้ำาัวเออีรั้่อนะลุยืนึ้น
“ะไปไหนหรอะ?” ิมับมือภาพร้อมเยหน้ามอ
“หิว” ภาพูึ้นนทำให้นฟัถึับเผลอยิ้ม
ภาพยายามลืมเรื่อราวที่เธอเผิมา เธอพยายามไม่อยาิถึวามเ็บปวที่เธอไ้รับ
ิมเอ็พยายามไม่รื้อฟื้นเพื่อรัษาบาแผลอภาและรัษาวามสัมพันธ์อทัู้่ไว้
“อยาินอะไระ?” ิมถามภาระหว่าที่ทัู้่ำลัเินไปามท้อถนน
“๊อ” ภาพูึ้นพร้อมหันยิ้มไปที่ิม
ิมลุึ้นพร้อมลูบหัวภาเบาๆ ้วยใบหน้าอมยิ้ม
ทัู้่ยืนส่ยิ้มให้ันราวับว่าไม่มีเหุาร์ใๆเิึ้นมา่อนหน้านั้นเลย
ันะ้อไม่ยอมแพ้
ันะ้ออทน
ันะ้อมีวามสุ
ภาเอ็ไ้แ่ภาวนาในใแม้วามริที่เธอเผิมันะทำร้ายเธอมา็าม ทำไมัน ทำไมเธอถึเป็นแบบนี้นะ
ความคิดเห็น