[Yandere] ปักษาร้องรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ฉันไม่ไปไม่ได้หรอ

ณ โรงเรียน Seaside High School

Seaside High School เป็นโรงเรียนมัธยมที่ตั้งอยู่ริมทะเล มองเห็นวิวทะเลสวยงามและชายหาดที่เต็มไปด้วยทรายสีทอง อาคารเรียนมีสถาปัตยกรรมที่ทันสมัย มีหน้าต่างกระจกใสขนาดใหญ่ที่ช่วยให้แสงธรรมชาติเข้ามาในห้องเรียนได้อย่างเต็มที่ ด้านนอกมีสวนหย่อมที่มีต้นไม้เขียวขจีและดอกไม้หลากสี บรรยากาศภายในโรงเรียนเต็มไปด้วยความสดใสและเป็นกันเอง นักเรียนทุกคนเดินไปมาในชุดนักเรียนที่เรียบง่ายและสะอาดตา เสียงหัวเราะและการสนทนาอันเต็มไปด้วยชีวิตชีวาเต็มไปหมด

ในช่วงเวลาพักกลางวัน นักเรียนจะมารวมตัวกันที่สนามหญ้าหน้าตึกเรียน บางคนเล่นกีฬา บางคนพูดคุยกันหรือทำการบ้านร่วมกัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเป็นมิตร สถานที่นี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่โรงเรียน แต่ยังเป็นที่ที่เพื่อนฝูงมารวมตัวกันและสร้างความทรงจำที่มีค่าในช่วงวัยรุ่น ภายในโรงเรียนยังมีห้องทดลองวิทยาศาสตร์ที่ทันสมัย ห้องศิลปะที่เต็มไปด้วยผลงานของนักเรียน และห้องสมุดที่มีหนังสือหลากหลายให้เลือกอ่าน ทำให้ Seaside High School เป็นสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการเรียนรู้และเติบโตของนักเรียนทุกคน

ในห้องเรียนเกรด 11 ของ Seaside High School ที่มีขนาดกว้างขวางสามารถรองรับนักเรียนได้ประมาณ 20-30 คน ทำให้บรรยากาศในห้องรู้สึกโปร่งสบายและไม่แออัด นักเรียนสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสะดวกสบาย หน้าต่างบานใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านหนึ่งของห้องเปิดออกไปยังวิวทะเลและชายหาด ช่วยให้แสงธรรมชาติส่องเข้ามาในห้องเรียนอย่างเต็มที่ สร้างบรรยากาศที่สดใสและกระตุ้นการเรียนรู้

การตกแต่งภายในห้องเรียนมีความสวยงาม ด้วยผนังที่ประดับไปด้วยภาพเขียนและโปสเตอร์ที่เกี่ยวกับธรรมชาติ ชายทะเล และวิทยาศาสตร์ ซึ่งช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้กับนักเรียนได้ดี โต๊ะเรียนทำจากไม้สีอ่อนที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น พร้อมเก้าอี้ที่สะดวกสบาย เพื่อให้นักเรียนรู้สึกผ่อนคลายขณะเรียน ห้องเรียนนี้มีทั้งกระดานไวท์บอร์ดและกระดานดำ โดยกระดานไวท์บอร์ดถูกใช้สำหรับการสอนที่มีเทคโนโลยีใหม่ๆ เพื่อให้การเรียนการสอนมีความน่าสนใจมากขึ้น 

มุมหนึ่งของห้องเรียนจัดไว้สำหรับกิจกรรมสร้างสรรค์ มีพื้นที่สำหรับวาดรูปหรือสร้างโปรเจกต์ต่างๆ ที่ช่วยให้นักเรียนได้แสดงออกถึงความคิดสร้างสรรค์ นอกจากนี้ อุปกรณ์การเรียนที่ครบครันยังถูกจัดเตรียมไว้อย่างเป็นระเบียบ ทั้งหนังสือเรียน แผนที่ และอุปกรณ์วิทยาศาสตร์ที่ใช้ในการเรียนการสอนต่างๆ ทำให้ห้องเรียนนี้ไม่เพียงแต่เป็นสถานที่เรียนรู้ แต่ยังเป็นสถานที่ที่สนุกสนานและสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนทุกคน

ขณะที่ครูซาแมนธา ไรท์ยืนอยู่หน้าไวท์บอร์ดในห้องเรียนเกรด 11 บรรยากาศเงียบสงบจนได้ยินเสียงปากกาของเธอขีดเขียนรายละเอียดเกี่ยวกับการทัศนศึกษาในครั้งนี้ เธอมีรอยยิ้มที่อบอุ่นและเสียงที่ชัดเจน ทำให้ความสนใจของนักเรียนทั้งหมดอยู่ที่เธอ "นักเรียนทุกคน" เธอเริ่มพูด "เรามีการทัศนศึกษาที่เกาะโคโคนัทที่จะเกิดขึ้นในสัปดาห์หน้า ซึ่งจะเป็นโอกาสที่ดีในการเรียนรู้เกี่ยวกับระบบนิเวศทางทะเลและกิจกรรมต่างๆ บนเกาะ"

ขณะที่เธอพูด นักเรียนบางคนเริ่มกระซิบพูดคุยกันถึงสิ่งที่พวกเขาจะได้พบเจอในทริปนี้ ขณะที่บางคนก็จดบันทึกอย่างตั้งใจ ครูซาแมนธาเงยหน้าขึ้นมาและกล่าวเสริม "อย่างไรก็ตาม ขอเตือนให้ทุกคนทราบว่าใครก็ตามที่ไม่เข้าร่วมทัศนศึกษาในครั้งนี้จะโดนหักคะแนนพฤติกรรม ดังนั้นอย่าพลาดโอกาสที่จะได้สนุกและเรียนรู้ไปพร้อมกันนะคะ" การพูดของเธอทำให้บรรยากาศในห้องเริ่มมีความตื่นเต้นมากขึ้น 

นักเรียนหลายคนเริ่มยกมือถามเกี่ยวกับรายละเอียดของทริป ทั้งการเดินทางและกิจกรรมที่พวกเขาจะทำบนเกาะ ขณะที่ครูซาแมนธาคอยตอบคำถามด้วยความใส่ใจ และทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางที่กำลังจะมาถึง เสียงหัวเราะและการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเริ่มดังขึ้น ทำให้ห้องเรียนเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและความสนใจในสิ่งที่จะเกิดขึ้น นักเรียนทุกคนต่างมองไปที่ครูซาแมนธาด้วยความคาดหวังว่าจะได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามและกิจกรรมที่สนุกสนานในทริปนี้

ในขณะที่เสียงหัวเราะและการพูดคุยของนักเรียนดังขึ้นรอบห้องเรียน อาเมเลียสาวขี้เกียจนั่งอยู่ที่มุมห้องเพียงลำพัง ดวงตาของเธอเบื่อหน่ายและไม่สนใจสิ่งที่ครูซาแมนธากำลังอธิบายอยู่เลย เมื่อเพื่อนๆ คนอื่นๆ เริ่มพูดคุยกันถึงการเตรียมตัวสำหรับการทัศนศึกษาและกิจกรรมต่างๆ ที่พวกเขาจะได้ทำบนเกาะ อาเมเลียกลับรู้สึกเหมือนอยู่ในนรกชัดๆ "ทำไมต้องไปด้วยนะ?" อาเมเลียคิดในใจ ขณะมองดูเพื่อนๆ ที่ตื่นเต้นราวกับว่าจะได้ไปเที่ยววันหยุดที่ดีที่สุดในชีวิต สายตาของเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่มีวิวทะเลอันสวยงาม แต่ความคิดของเธอกลับแปลกไป เธอไม่เห็นความสนุกในกิจกรรมกลางแจ้งและการเดินทางที่ต้องใช้พลังงาน

“การเดินบนชายหาด แดดร้อน การทำกิจกรรมที่ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร?” เธอพึมพำเบาๆ ก่อนที่จะถอนหายใจเสียงดัง เธอรู้ดีว่าถ้าไม่ไป จะต้องโดนหักคะแนนพฤติกรรม และนั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกเซ็งมากขึ้นไปอีก แม้เพื่อนๆ จะรู้สึกตื่นเต้น แต่สำหรับอาเมเลีย การทัศนศึกษาในครั้งนี้เป็นเหมือนการถูกบังคับให้เข้าร่วมงานที่เธอไม่ต้องการเข้าไปอยู่เลย ทุกคนในห้องเต็มไปด้วยพลังและความกระตือรือร้น ขณะที่เธอรู้สึกเหมือนถูกผลักให้ไปสู่สิ่งที่เธอไม่ชอบ เธอคิดว่า “ทำไมไม่ให้คะแนนพฤติกรรมสำหรับการอยู่เฉยๆลบ้างนะ” การทัศนศึกษาอาจจะเป็นเรื่องสนุกสำหรับคนอื่น แต่สำหรับอาเมเลีย มันเหมือนเป็นการเดินทางที่ต้องใช้พลังมากเกินไป และความตื่นเต้นที่เหลืออยู่ในห้องเรียนดูเหมือนจะห่างไกลจากความรู้สึกของเธออย่างสิ้นเชิง

เมื่อเสียงระฆังดังขึ้นส่งสัญญาณว่าเลิกเรียน อาเมเลียลุกขึ้นจากโต๊ะเรียนของเธออย่างช้า ๆ ในขณะที่เพื่อน ๆ ต่างพากันพูดคุยอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับการทัศนศึกษา เธอรู้สึกเบื่อหน่ายและไม่มีความกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมการสนทนา จึงเดินออกจากห้องเรียนอย่างเงียบ ๆ ในระหว่างทางกลับบ้าน อาเมเลียมองไปที่พื้นและไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เส้นทางเดินที่เต็มไปด้วยนักเรียนที่หัวเราะและพูดคุยกันดังอยู่ข้าง ๆ แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนเป็นคนเดียวที่อยู่ในโลกของตัวเอง ขณะที่แสงแดดอุ่น ๆ ส่องลงมาทำให้วันนั้นดูสดใส แต่ในใจของเธอกลับมีแต่ความหม่นหมอง

เมื่อเธอเดินไปตามถนนที่ทอดยาวไปยังบ้านของเธอ มีลมทะเลพัดผ่าน ทำให้รู้สึกเย็นสบาย อาเมเลียมองเห็นชายหาดในระยะไกล น้ำทะเลส่องแสงระยิบระยับภายใต้แสงแดด แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาใด ๆ ในการมองดูธรรมชาติรอบตัว “ทำไมฉันถึงต้องไปที่นั่น?” เธอคิดในใจอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเพื่อน ๆ ที่ตื่นเต้นบอกเล่าเกี่ยวกับการเดินเล่นบนชายหาดและกิจกรรมที่พวกเขาจะทำ อาเมเลียถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะหยุดพักที่ม้านั่งข้างทาง เธอเอนหลังไปพิงอย่างเหนื่อยล้าและก้มมองไปที่ปลายเท้าของตัวเอง

เธอคิดถึงค่ำคืนที่เธอสามารถอยู่บ้าน ดูหนัง หรือเล่นเกมแทนที่จะต้องเข้าร่วมการทัศนศึกษาที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย สำหรับอาเมเลีย การอยู่คนเดียวในบ้านมีความสุขและสบายกว่าการต้องไปเผชิญกับโลกภายนอกที่เต็มไปด้วยความคาดหวังและการสังสรรค์ที่เธอไม่ชอบ ในที่สุด อาเมเลียตัดสินใจลุกขึ้นและเดินต่อไปบ้านของเธอ หวังว่าจะได้ใช้เวลาผ่อนคลายและหนีจากความคิดเกี่ยวกับการทัศนศึกษาในวันอาทิตย์นี้ได้บ้าง เธอรู้สึกเหมือนต้องพยายามอย่างหนักที่จะทำใจให้สบายและไม่คิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต

อาเมเลียเดินเข้าสู่ห้องอาบน้ำที่กว้างขวางและโปร่งสบาย ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้นทันทีเมื่อมองเห็นบรรยากาศที่ตกแต่งอย่างดี ห้องนี้มีโทนสีอบอุ่นในเฉดสีเขียวมินต์ที่ช่วยสร้างความรู้สึกสงบและสบายใจ ด้านข้างมีการติดตั้งกระจกเงาขนาดใหญ่ที่สะท้อนแสงและทำให้ห้องดูกว้างขึ้นอีกด้วย เมื่อเธอเข้ามาในห้อง อาเมเลียมองไปที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางของห้อง อ่างนี้ดู inviting มาก ทำให้เธอรู้สึกว่าอยากจะนั่งแช่และปล่อยให้ความเครียดทั้งวันหลุดลอยไป น้ำพุเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ข้างอ่างมีเสียงน้ำไหลเบาๆ เสียงนั้นช่วยเพิ่มความรู้สึกเหมือนอยู่ในสปาให้กับบรรยากาศ

อาเมเลียเดินไปที่ฝักบัวที่ติดตั้งอยู่ด้านข้างของอ่างอาบน้ำ มีระบบน้ำร้อนและน้ำเย็นให้เลือกใช้งานได้ตามความต้องการ เธอเปิดน้ำให้ไหลออกมาเพื่อให้แน่ใจว่าอุณหภูมิของน้ำพอเหมาะ จากนั้นเธอก็หยิบแชมพูและครีมอาบน้ำที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบบนชั้นวาง เธอเลือกผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ และรู้สึกสดชื่นเมื่อใช้ หลังจากนั้น อาเมเลียก้าวเข้าสู่ฝักบัวและปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านตัวเธอ เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างที่ทำให้เธอเครียดได้หายไป พร้อมกับเสียงน้ำที่ไหลเบาๆ และกลิ่นหอมของผลิตภัณฑ์อาบน้ำที่ช่วยให้เธอรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก

ห้องอาบน้ำยังมีหน้าต่างเปิดออกเพื่อให้มีลมพัดผ่านและช่วยระบายอากาศได้ดี ไม่ให้เกิดความชื้นสะสม ทั้งยังมีพืชกระถางเล็กๆ และเทียนหอมที่ตั้งอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้อง ช่วยเพิ่มบรรยากาศและกลิ่นหอมที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายยิ่งขึ้น เมื่อเสร็จจากการอาบน้ำ อาเมเลียรู้สึกสดชื่นและมีพลังมากขึ้น เธอถอนหายใจอย่างพอใจเมื่อเห็นว่า ห้องอาบน้ำนี้ทำให้เธอลืมความเครียดและความเหนื่อยล้าในวันนั้นไปได้ทั้งหมด ตอนนี้เธอพร้อมที่จะใช้เวลาที่เหลืออยู่ในบ้านอย่างมีความสุขมากขึ้น

เมื่ออาเมเลียอาบน้ำเสร็จ เธอรู้สึกสดชื่นและเบาสบายขึ้นมาก เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเลือกชุดที่เหมาะกับความรู้สึกผ่อนคลายในขณะนั้น เสื้อยืดหลวมๆ สีพาสเทลที่ทำจากผ้าฝ้ายอ่อนนุ่มดึงดูดความสนใจของเธอ เสื้อมีความโปร่งและไม่รัดรูป ทำให้เธอรู้สึกสบายขณะสวมใส่ หลังจากนั้น อาเมเลียหยิบกางเกงขาสั้นที่ทำจากเนื้อผ้ายืดหยุ่นขึ้นมา สีอ่อนที่เข้ากับเสื้อยืดช่วยสร้างความรู้สึกสบายๆ และให้ความคล่องตัวในการเคลื่อนไหว เธอสวมกางเกงขาสั้นนี้และรู้สึกเหมือนว่าได้ปลดปล่อยตัวเองจากเสื้อผ้าที่ยุ่งยาก

เมื่อเธอใส่ชุดนี้เสร็จ อาเมเลียรู้สึกเหมือนได้หายใจได้อย่างเต็มที่ รู้สึกว่าชุดนี้ให้ความรู้สึกผ่อนคลายและสบายมากขึ้น เธอมองกระจกแล้วเห็นภาพสะท้อนของตัวเองที่ดูสดใสและมีความสุขขึ้นกว่าเดิม ชุดที่สวมใส่ทำให้เธอรู้สึกพร้อมที่จะทำกิจกรรมที่เธอชอบ เช่น นั่งอ่านหนังสือหรือดูหนังที่บ้าน ด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นและชุดที่สบาย อาเมเลียเดินออกจากห้องอาบน้ำไปยังห้องนั่งเล่นด้วยความรู้สึกที่เบาสบายในใจ และเธอรู้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่เต็มไปด้วยความสนุกและการพักผ่อนอย่างแท้จริง

อาเมเลียเดินเข้าไปในห้องครัวที่อบอุ่นและคุ้นเคย อากาศในห้องครัวมีกลิ่นหอมของสมุนไพรและเครื่องเทศที่เธอชื่นชอบ เธอรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เตรียมอาหารเย็นในวันนี้ โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงเมนูที่เธอจะทำ: ฆินกาลีและแมสวาดิท์ เริ่มต้นด้วยการหยิบส่วนผสมที่จำเป็นออกจากตู้เย็นและตู้กับข้าว อาเมเลียเลือกเนื้อสัตว์ที่สดใหม่ ผักสีสันสดใส และเครื่องเทศที่หลากหลายจากชั้นวาง เธอเรียงทุกอย่างไว้บนเคาน์เตอร์อย่างเป็นระเบียบ เพื่อให้ทำงานได้สะดวกขึ้น

เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม เธอเริ่มต้นทำฆินกาลี โดยการผสมแป้งและน้ำในชามใหญ่ และนวดแป้งอย่างตั้งใจจนได้เนื้อแป้งที่เนียนนุ่ม จากนั้นเธอใช้ไม้คลึงแป้งเป็นแผ่นบางๆ ก่อนที่จะนำไปเติมไส้ที่ทำจากเนื้อสัตว์และเครื่องเทศ อาเมเลียชอบที่จะทำขั้นตอนนี้ เพราะมันทำให้เธอรู้สึกเชื่อมโยงกับวัฒนธรรมและประเพณีในการทำอาหาร หลังจากนั้นเธอเริ่มเตรียมแมสวาดิท์ โดยการหั่นผักสดๆ และเตรียมซอสที่มีรสชาติกลมกล่อม เธอทำงานไปเรื่อยๆ ด้วยความสนุกสนาน เสียงหัวเราะและความคึกคักจากการทำอาหารทำให้เธอรู้สึกมีชีวิตชีวา

เมื่อทั้งสองเมนูเริ่มมีอากาศหอมกรุ่นและสีสันสวยงาม อาเมเลียรู้สึกพอใจมาก เธอจัดเตรียมจานและตกแต่งด้วยสมุนไพรสด เพื่อให้ดูน่ากินยิ่งขึ้น เสียงน้ำต้มเดือดในหม้อและกลิ่นหอมที่กระจายไปทั่วห้องครัวทำให้เธอรู้สึกอิ่มเอมในใจ เมื่อเสร็จสิ้นการทำอาหาร อาเมเลียยิ้มให้กับผลงานที่ได้ เธอรู้ว่ามื้อเย็นในวันนี้จะไม่เพียงแค่เป็นอาหาร แต่ยังเป็นการเฉลิมฉลองความรักในการทำอาหารและความสุขในการแบ่งปันมื้อเย็นกับตัวเอง

*ตอนต่อต่อไปการเดินทางจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป