คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อารมณ์พาไป
พริมพิิาเริ่มหนาวสั่นเมื่อผิวบอบบาสัมผัสับวามเย็นอเรื่อปรับอาาศ ปัเอื้อมมือปิปุ่มเรื่อปรับอาาศและหยิบเอาเสื้อลุมอนเอโยนให้ับหิสาว มือเรียวรีบว้ามาลุมายอนเอไว้ทว่า็ยัไม่ผ่อนลายวามหนาวสั่นลเลย
"เธอเป็นนเสนอหน้าลไปาฝนเอนะ ถ้าเิเป็นไ้ไม่สบายึ้นมาอย่ามาโทษัน็แล้วัน" ปัษ์พูเท่านั้น็เอื้อมมือไปเปิปุ่มสาร์ทรถและับรถออาไร่รไปยับ้านอนเอทันที
"หนาว..." พริมพิิาพึมพำออมาในะที่พ่อเลี้ยหนุ่มับรถเ้ามาอบริเวหน้าบ้านอน
"ถึแล้ว ืนนี้ันับรถลับไปส่เธอที่บ้านไม่ไหวเพราะ้อับอีเป็นั่วโม นี่็ห้าทุ่มแล้วนอนที่นี่็แล้วัน" ปัษ์หันมามอหิสาวึไ้รู้ว่าเธอเผลอหลับไปและเอาแ่ละเมอออมาว่าหนาวเท่านั้น
"บ้าะมั!" ายหนุ่มวาสายามอเ้าไปในบ้าน็เห็นว่ามีเพียแสไฟที่เปิไว้เท่านั้น เารู้ีว่ามาราอนหลับไปแล้วเพราะนาเ้านอนแ่หัว่ำเป็นประำ ส่วนแม่บ้านหลายน็ะเ้านอนันไปหมแล้ว ปัษ์ถอนหายใเฮือให่และเปิประูลารถ เาเินอ้อมมาเปิประูรถฝั่ที่หิสาวนอนหลับอยู่ านั้นึ้อนร่าบาึ้นมาไว้ในอ้อมแนและอุ้มเ้าไปในบ้านทันที
ายบอบบาที่ห่อหุ้ม้วยเสื้อผ้าึ่เปียปอนไป้วยน้ำฝนถูวาลบนโฟาภายในห้อนอนอย่าทะนุถนอม ปัษ์หยัายึ้นรและยืนเท้าเอว้อมอร่าอรรที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนโฟาในสภาพที่เริ่มัวเ้าไปเรื่อยๆ เพราะวามหนาวเหน็บ
"เป็นภาระะมั! มันเป็นธุระอะไรที่ัน้อเอาเธอมาไว้ในห้อนอนอัน?" พ่อเลี้ยหนุ่มั้ำถามับนเอ แ่ถึอย่านั้น็ยัโน้มัวลไปหานัวเล็อีรั้พร้อมับถอเสื้อผ้าอหิสาวออ ปัษ์อใไม่ไหวที่ะวาสายามอเรือนร่าามั้แ่เ้านมอวบอิ่มลมายัหน้าท้อแบนราบ ลีบอไม้อสรีถูปปิไว้้วยเรียวาสวยที่หนีบันไว้แนบิ ปัษ์มอเห็นเพียไรนบาเบาที่ปปิเนินเนื้ออวบไว้ แ่ถึอย่านั้นสรีที่นอนเปลือยายอยู่รหน้า็สร้าอารม์แปรปรวนในร่าายอเาไ้มาเป็นพิเศษ
"บ้าะมั!" ายหนุ่มัใ้อนร่าบาเปลือยเปล่าึ้นมาไว้ในอ้อมแนและพาเินรไปยัเียนอนอนเอ มือหนาึผ้าห่มมาลุมายบอบบาไว้เพื่อให้หิสาวไ้รับวามอบอุ่น านั้นเาึถอเสื้อผ้าอันเปียุ่มอนเอออและหยิบผ้านหนูมาพันรอบเอวไว้อย่าหมิ่นเหม่
"ันไม่ใ่นีพอที่ะอทนเรื่อแบบนี้หรอนะ!" ปัษ์พยายามวบุมสิอารม์อนเอโยารเินออไปูบุหรี่อยู่ที่ริมระเบียโยที่้านอสายฝน็ยััระหน่ำลมาไม่าสาย
"หนาว..." พริมพิิาเอาแ่พึมพำว่าหนาวและนอนัวอยู่บนเีย สาเหุอาเป็นเพราะหิสาวิ้นไปิ้นมาและถีบผ้าห่มผืนหนาลไปอไว้รปลายเีย ัหวะนั้นปัษ์็เินลับเ้ามาในห้อนอน็เห็นหิสาวนอนัวในสภาพเปลือยายอยู่บนเียึเินรเ้ามาใล้ เารู้สึหุหิใที่เธอไม่ยอมห่มผ้าึ้าวึ้นไปบนเียและร่อมร่าบาไว้ ายหนุ่มึ้อมือเล็ที่ำลัโอบอัวเอไว้ออนเผยให้เห็นหน้าออวบอิ่ม านั้น้อมือเล็ลบนเียนอนนุ่มและ้อมอายเปลือยเปล่าไม่ยอมละสายา
"หนาวแล้วยัะถีบผ้าห่มอออีนะ ั้ใอ่อยันว่าั้น?" ปัษ์ถาม้วยน้ำเสียุ่นเือ ไม่ใ่เพราะเารู้สึโรธแ่ำลัพยายามวบุมสิอารม์อนเอ่าหา
านในไร่ที่หนัหนามานานหลายเือนหลัทำให้พ่อเลี้ยหนุ่มแทบไม่มีเวลาหาวามสุใส่ัว วินาทีนี้ายบอบบารหน้าึทำให้อารม์ิบในายบุรุษที่ห่าหายารมีสัมพันธ์ลึึ้ับสรีมานานหลายเือนเินที่ะวบุมอารม์อนเอ พริมพิิาเปรียบเทียบเสมือนิ้นเนื้อรสหวานที่ถูนำมาวารหน้าราสีห์ผู้หิวระหาย
อารม์ิบที่เปรียบเสมือนเรัานาารวบุมเมื่ออารม์วามใร่เ้ารอบำ ายบุรุษื่นัวึ้นมา่ายายปราศาสิสัมปัะและวามผิอบั่วี
"หนาว..." ราสีห์โน้มใบหน้าลไปใล้ิ้นเนื้อลิ่นหอมหวาน ริมฝีปาหยัไ้รูปูบสัมผัสับเ้านมอวบอิ่มและพรมูบไปทั่ว วามนุ่มละมุนส่ผลให้ปัษ์ิ่ลึลสู่ห้วอารม์ิบ เายับริมฝีปาึ้นมารอบูยอบัวูมอย่าเอาแ่ใ
"อ่าส์..." เสียรวราแผ่วเบาอพริมพิิาัออมาเมื่อัหวะารูื่มยอบัวูมนั้นหนัหน่วยิ่ึ้น ปัษ์ยอมปล่อยมือเรียวเล็ทั้สอ้าและสอมือลไปสัมผัสับแผ่นหลัเนียนพร้อมับโอบอเธอไว้แน่น หิสาวแอ่นหน้าออวบอิ่มเ้าหาริมฝีปาหยัามอารม์วามโหยหายามไร้สิ วแนเรียวยับึ้นมาโอบอรอบลำออายหนุ่มไว้อย่าหวแหน
"อื้ม..." ปัษ์ยัไม่ยอมถอนริมฝีปาออายอบัวูมี้ัน เายับายำยำอนเอแทรเ้ารลาเรียวาสวย มือ้าหนึ่ยับลมาระาผ้าเ็ัวออนายำยำที่ถูโอบล้อม้วยล้ามเนื้อแน่นทุสัส่วนเปลือยเปล่า พริมพิาสัมผัสไ้ถึวามรู้สึอุ่นาอบาอย่าที่ำลัแพร่ระายสัมผัสอยู่ร้นาอ่อนอน
"อื้ม..." พ่อเลี้ยหนุ่มูื่มยอบัวูมหนัหน่วยิ่ึ้นเรื่อยๆ่อนะถอนริมฝีปาออ านั้นึพรมูบลมาามหน้าท้อแบนราบนระทั่ริมฝีปาหยัูบสัมผัสเ้าับไรนอ่อนที่ปลุมเนินเนื้ออวบ เาถอนริมฝีปาออและหยัใบหน้าึ้นเล็น้อยเพื่อ้อมอลีบอไม้อวบที่ยัไม่มีทีท่าว่าะลี่แย้ม
ปัษ์เหยียยิ้มมุมปาพร้อมับโน้มใบหน้าลูบสัมผัสับลีบอไม้อวบหนัหน่ว เายื่นเรียวลิ้นสาออมาแะแสลรลาลีบเนื้อเพื่อปลุให้มันลี่แย้ม ายหนุ่มวัปลายลิ้นร้อนึ้นลอย่าเอาแ่ในร่าบอบบาิ้นเร่าไปมา้วยวามรู้สึแปลใหม่
"ฝันีั..." เพราะไม่เยไ้รับสัมผัสเ่นนี้มา่อนในีวิพริมพิิาึพึมพำออมาราวับวามรู้สึแสนพิเศษที่นเอำลัไ้รับในะนี้เป็นวามฝันเท่านั้น
"อ้าส์..." หิสาวรวราออมาอย่าไร้สิและบิเร่าายบอบบาไปมา มือหนาแ็แรอปัษ์ับเรียวาสวยึ้นมาไว้บนบ่าแร่และเร่ัหวะปลายลิ้นหนัหน่วเพราะ้อารให้พริมพิิามีสิื่นึ้นมา
"อื้ม..." มือเรียวทั้สอ้าำผ้าปูที่นอนไว้แน่นและรับับสัมผัสพิเศษที่พ่อเลี้ยหนุ่มำลัมอบให้อย่าไร้สิ
ความคิดเห็น