คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 เมื่อผมไปประชุมผู้ปกครอง
“เสาร์นี้
ประชุมผู้ปกครองนะครับพี่” ตะวันเอ่ยขึ้น ขณะ เราประทานอาหารเย็นร่วมกัน เสียงพูดคุยของเด็กๆ
เงียบลงเล็กน้อย เหมือนจะรู้ว่าผู้ใหญ่คุยธุระกัน
“อ๋อ
โอเค พี่ไปถวายพระพร ช่วงค่ำ ไปได้อยู่ละ” ก็เสาร์นี้ ตรงกับวันแม่แห่งชาติพอดี
ตอนนี้
เรานั่งดูโทรทัศน์ร่วมกัน ส่วนตะวันขอตัวกลับบ้าน ผมสังเกตเห็นความเงียบของเจ้าตัวน้อยทั้งสองชัดเจนขึ้นจากตอนทานอาหารเย็น
“มีอะไรรึป่าวลูก
ทำไมหนูเงียบๆกัน”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
เจ้าพลอยยังอ้ำอึ้ง
“ไหนเล่าให้ฟังหน่อยสิ
ว่าพ่อต้องทำอะไรบ้างตอนวันเสาร์” ผมเดาว่าน่าจะเรื่องประชุมผู้ปกครอง
“พ่อ
ก็แค่ไปที่โรงเรียน ก่อน9โมงครับ”เจ้าเพชรตอบแบบอ้อมๆ
“ค่ะ
ผู้อำนวยการจะมาเจอพ่อก่อน แล้วพ่อก็ไปหาครูตะวัน”
“เหรอ
แค่นี้เองเหรอ”
ตะวันเดินไปค้นกระเป๋า
พร้อมยื่นกำหนดการให้ ผมอ่านดู ก็ดังที่เจ้าตัวเล็กบอก
เอ๋ แล้วเจ้าตัวเล็กซึมเรื่องอะไรนะ
“ถ้าพ่อไม่ไปจะเป็นอะไรบ้างนะ”
ผมหลอกถาม
“ผอ.บอกไม่บังคับครับ”
“แต่ผอ.
ขอร้องให้มากันทุกคน”
ผมเริ่มใจอ่อน
ดูเด็กๆจะปากแข็งกับเรื่องนี้มาก คืนนี้ผมคงต้องพักไว้ก่อน
แล้วพรุ่งนี้ค่อยหลอกถามใหม่
“ตะวัน
วันเสาร์อ่ะ มีอะไรพิเศษมั้ย” ผมถามตะวันหลังจากส่งเด็กๆเข้าห้องเรียน
ต้องอาศัยจังหวะที่อยู่กันสองคนนี่แหละ
“ก็ไม่มีอะไรนะพี่
ก็ฟังนโยบาย ผอ. กับให้ผู้ปกครองเสนอปัญหาต่างๆให้ทางโรงเรียนรับทราบน่ะครับ”
“เหรอ
พี่ว่าเด็กๆ ดูเงียบๆไปนะ”
“เอ้
ก็ไม่มีอะไรนะครับ เดี๋ยวผมดูให้นะพี่ อาจมีอะไรหลงหูหลงตา”
ตะวันเริ่มแสดงอาการเป็นห่วง
ตกเย็น
ขณะขับรถกลับบ้าน ผมใช้ไม้ตายก้นหีบ
“พ่อเสียใจ
ฮือๆ พ่อเสียใจ”
“พ่อเป็นอะไรครับ/ค่ะ”
เด็กๆตกใจกันใหญ่
“พ่อร้องไห้แทนหนูไง
ก็ลูกๆของพ่อ ไม่ยอมร้องไห้” และแล้วเด็กๆ ก็เริ่มน้ำตาซึม พวกเขาคงรู้ตัวแล้ว ว่าปิดพ่อไม่มิดอีกต่อไป
“ฮึกๆ
หมูหยองว่าเพชร ไม่มีแม่” เจ้าเพชรเผยความจริง
ผมเริ่มเดาออกว่า
วันประชุมผู้ปกครองที่ตรงกับวันแม่นี้ ต้องมีอะไรมากกว่าการประชุม
“พลอย
จะไม่ได้ถ่ายรูปกับแม่” หือ ถ่ายรูป ถ่ายรูปอะไร
ผมปลอบเด็กๆอยู่พักใหญ่
วันนี้ผมคงทำให้เจ้าตัวเล็กยิ้มไม่ออกแน่ๆ
เพราะผมก็ไม่สามารถที่จะทำให้คนที่ตายแล้ว ฟื้นมาได้
รุ่งขึ้น
ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับปิ่น
“จะยากอะไร
แกไว้ใจชั้นมั้ย” มาแนวนี้อีกแล้วครับ ผมจะไว้ใจดีมั้ยนี่
“อือ”
ผมตอนแบบกล้าๆกลัวๆ
“งั้นวันเสาร์
ชั้นจะไปหาแกที่บ้านเอง” หา แล้วนี่จะไม่บอกอะไรหน่อยเหรอ
และแล้ววันเสาร์ที่แสนวุ่นวายก็มาถึง
ตะวันออกจากบ้านแต่เช้า ซึ่งสวนทางกับยัยปิ่นที่มาถึงบ้านผมพอดี
“น้า
ยืมตัวพ่อ แป๊ปนึงนะลูก” ยัยปั่นทักเด็กๆ พร้อมถุงใบใหญ่ในมือ
“ทานข้าวให้เรียบร้อยนะครับ
เดี๋ยวพ่อมา” ผมกำชับเด็กๆที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
“ครับ/ค่ะ”
เด็กๆตอบรับด้วยเสียงแปลกใจกับน้าปิ่น
“เฮ้ย
แกเอาจริงสิ”ผมกำลังถูกยัยปิ่นจับแปลงโฉม
“เออน่า
แกต้องเชื่อฉันสิ ฉันเพื่อนแกนะโว้ย”
ผมกำลังน้ำตาซึม
เหมือนถูกข่มขืน มันทรมานใจมาก
เราสามคนมาถึงโรงเรียนตอน
9โมงพอดี เด็กยังแปลกใจกับลุคใหม่ของผม แต่ก็มีเสียงหัวเราะแปลกๆแทรกมาเนืองๆ
“อย่าขำพ่อสิ”
“พลอยรักพ่อจัง
“ถ้าพ่อแต่งแบบนี้ทุกวัน
เพชรต้องงงตายแน่เลย”
ใช่ครับ
ตอนนี้บนหัวของผมมีวิกผมยาวดำขลับ แต่งหน้าบางๆสไตย์เกาหลี ชุดเสื้อเชิ้ทเข้ารูป
กางเกงสแลคขาเดฟ และรองเท้าส้นสูง ตรงเสื้อผ้านี่ปกติครับ ผมใส่แบบนี้
แต่รองเท้ากับวิคนี่ สุดๆครับ แต่ตอนนี้ผมคงต้องยอมทน
เพราะรอยยิ้มของเจ้าตัวน้อยทั้งสองคนนั้น เริ่มคลี่บานออกมาบ้าง
ผมส่งเด็กๆที่ห้องเรียน
และกำลังจะเดินไปที่หอประชุมเพื่อพบ ผอ. ร่วมกับผู้ปกครองคนอื่นก่อน
“อุ้ย
ขอโทษครับ” ผมเดินชนใครบางคนตรงมุมตึก
“เป็นไงบ้างครับ”
ใช่ครับ ผมใส่ส้นสูงอยู่ ผมก็ต้องเซแล้วแหละ แต่นี่อะไร ผมถูกโอบเอวอยู่ “ดีนะครับที่ไม่ล้ม”
“ขอบคุณมากครับ”
ผมเผลอพูดแบบผู้ชาย
“หือ
พี่ดิน พี่...มาแบบนี้ได้ไง” คนที่ผมเดินชน ตะวันเองนี่หว่า
“เออ
ก็ยัยปิ่นน่ะสิ จับพี่แต่งตัวแบบนี้ พี่โคตรอายเลย”
“แต่
พี่ น่ารักมากเลยนะครับ” ผมเห็นรอยยิ้มจากตะวัน มันทำให้ผมรู้สึกอายมาก หน้าผมคงจะแดงมาก
“บ้า
พี่ไปประชุมก่อนนะสายแล้ว เดี๋ยวเจอกันที่ห้องเรียน” อย่าพึ่งลืมนะครับ
ตะวันเป็นครูประจำชั้นของเจ้าตัวเล็ก
หลังจากเลิกประชุม
เราทั้งสามคนก็เดินทางกลับบ้าน ยกเว้นตะวันที่ต้องเคลียร์งานต่อ
“พ่อคะ
ถ่ายรูปกันนะ” พลอยชักชวนผมให้ไปถ่ายรูป นี่สินะที่เจ้าพลอยสวยของผมซึมไป
เจ้าซุ้มถ่ายรูปวันแม่ เจ้าปัญหา
“จ๊ะ
วันนี้เป็นคุณแม่หนึ่งวันนี่น่า”
1
แชะ สำหรับรูปครอบครัวของเรา ที่มี3คน
แต่มีครบทั้งพ่อและแม่ในคนเดียว ถึงแม้ผมจะรู้สึกว่ามันค่อนข้างหนักมากสำหรับผม
แต่เพื่อเจ้าตัวน้อยทั้งสอง ผมก็มีกำลังใจที่จะทำอย่างแน่นอน
“หมูหยอง
บอกว่า พ่อสวยมาก แล้วหมูหยองชวนเพชรด้วย ว่า เอาแม่มาแลกกัน” ผมยิ้มกริ่ม
เด็กหนอเด็ก แลกกันได้ที่ไหน
“พลอย
ไม่ยอมหรอก พ่อสวยขนาดนี้” เอิ่มลูกครับ พ่อต้องหล่อสิลูก
“ก็ไม่ได้บอกว่ายอมซะหน่อย”
เจ้าเพชรหันไปเถียง
“พ่อเรา
ทำอาหารก็อร่อย ใจดี เป็นพ่อที่ดีที่สุดเลย” ผมเผลอยิ้มกว้างออกมา
ความสุขใจนะตอนนี้ คงต้องยกความดีให้ยัยปิ่นซะแล้ว
ตกเย็นมา
ผมต้องออกไปทำหน้าที่ของข้าราชการซะหน่อย ผมฝากเด็กๆไว้ตะวันดูแล
มีตะวันมาอยู่ด้วย ก็ทำให้สบายมากขึ้น เผื่อเวลาผมติดธุระขึ้นมา
“ฝากดูแลเจ้าตัวเล็กด้วยนะ”
“ครับ”
ตะวันรับคำ พร้อมทำหน้ายิ้มๆ
“ยิ้มอะไร”
ผมสงสัย ผสมความหมั่นไส้
“ไม่รู้สิ
มีความสุขมั้ง” ตอบแกมกั๊กๆ “ก็วันนี้เดินชนสาวมุมตึก ตกหลุมรักเลย
ยังกับฉากในละคร”
“เฮ้ย
บ้าแล้ว ไปแล้วๆ” ผมรู้สึกเขินกับคำพูดของตะวัน เวลาตะวันทำตัวทะเล้น
มันทำให้ผมรู้สึก หัวใจเต้นแรงเหลือเกิน
ความคิดเห็น