คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 14 เมื่อผมเจอรุ่นน้อง
“ไม่เล่าหน่อยเหรอ”
ผมแซวปิ่น หลังจากที่เมื่อวานผมปล่อยให้นางไปกับเป๊ะสองต่อสอง
“ก็ไม่มีไรนิ”
แล้วหลบตาทำไม แบบนี้มีพิรุธ
“เหรอ
นึกว่าชั้นเป็นเพื่อนแกมา 2 วัน รึไง” เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ประถม มัธยม มหาลัย
แถมยังมาทำงานที่เดียวกันอีก แค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก
“เออก็ได้
ก็คุยกันไว้น่ะ”
“คุยว่า”
“เป๊ะ
จะไม่เร่งรัด ส่วนชั้นต้องไม่หลบหน้า แล้วทำตัวแบบเดิม แต่เป๊ะขอ
ให้คิดเรื่องของเราด้วยน่ะ”
“หูยยยยย
ก้าวหน้านะ ดีแล้ว” ผมรู้สึกยินดีมาก ถ้าเพื่อนรักทั้งสองคนจะได้ลงเอยกัน
“เออ
เรื่องของชั้นไว้ก่อน แกจำน้องเดือน
ประธานสโม ได้ป่ะ” ปิ่นเปลี่ยนเรื่องไวมาก คงกลัวผมซักไซ้
“เดือน....
อ๋อ น้องที่สวยๆ ที่ใส่แว่น แต่พอถอดแล้ว คนแซวกันทั้งคณะป่ะ”
ผมนั่งนึกเพียงเล็กน้อย ก็นึกออก ก็น้องเขาสวยสะดุดตาซะขนาดนั้น
“เออ
เมื่อคืนเจอที่ร้านอาหาร คือว่า นางจะแต่งงานน่ะ” รุ่นน้องผม 4 ปี ตอนนี้ก็ 26 สินะ
กำลังดีเลยที่จะแต่งงาน
“แล้ว?”
ผมถามเพราะ งงกับที่ไปที่มา
“ก็นางเป็นหลานรหัสชั้นไง
นางบอกว่า นางกำลังจะส่งการ์ดเชิญอาทิตย์หน้า แต่เจอตัวชั้นซะก่อน นางก็เลยงัดซองให้ชั้น
แถมของแกด้วย ในฐานะประธานสโมรุ่นพี่” ใช่ครับนั่นตำแหน่งของผม เมื่อ 11 ปีที่แล้ว
“เออ
งั้นก็ไปด้วยกัน” ผมนัดแนะกับยัยปิ่น
หลังจากพูดคุยผ่านมื้ออาหารกลางวัน
ผมก็มานั่งนึก งานตอนเย็นนี่หว่า แบบนี้ก็คงดึก แถมจะเอาเจ้าตัวเล็กไปด้วย
ก็ไม่ได้สนิทกับเจ้าภาพขนาดนั้น สงสัยหน้าที่นี้ คงไม่พ้นตะวัน
เดี๋ยวตอนเย็นต้องติดสินบนซะหน่อย แวะซื้อเค้กส้ม เผื่อตะวัน ซะหน่อยดีกว่า
“มาช้านิดนึง
รถติดน่ะลูก รอนานมั้ย” แวะซื้อเค้กด้วยน่ะครับ ไม่บอกหรอกเดี๋ยวค่อยเซอไพรซ์
น่ากินมาก เลือกอยู่นานเลย ฮ่าฮ่า
“ไม่เป็นไรครับ
เพชรรอได้ เพชรรู้ ยังไงพ่อก็ต้องมา” แข็งแกร่งขึ้นเยอะครับลูกผม
“ใช่ๆ
พลอยนะ รักพ่อที่สุดเลย” ยิ้มแก้มปริสิครับ ต้องตบรางวัลซะหน่อย ดีนะที่ซื้อเค้กมา
ผมจูงมือเด็กๆ
หมายจะไปที่รถ เพื่อกลับบ้าน
“พี่ดิน
รึเปล่าคะ” เสียงหวานดังขึ้นจากข้างหลัง
“ครูดาว”
ผมหันหลังมา แล้วตกใจที่ดาวรู้จักผม จึงเผลอเอ่ยชื่อเธอ “อ่าครับ ใช่ครับ”
“พี่ดิน
จริงๆด้วย เมื่อวานดาวก็เห็นพี่ละค่ะ แต่ไม่แน่ใจ” เธอมองผมเหรอนี่ “แล้วพี่ดิน
รู้จักดาวด้วยเหรอคะ” เธอเอ่ย ทำท่าสงสัย เอียงคอเล็กน้อย น่ารักมาก
“เออ...
คือเมื่อวานพี่สงสัยน่ะ เห็นชุดนักศึกษา เลยถามครูตะวัน”
“เอ๊ะ
พี่ดินสนิทกับครูตะวันเหรอคะ”
“แบบว่าอยู่บ้านเดียวกันน่ะครับ
เออ..แล้วครูดาว ทัก มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมเปลี่ยนเรื่อง กลัวจะพูดเรื่องตะวันมากไป
“อ๋อ
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เธอสูดหายใจลึก “ ดิฉัน ดาวดารา แพรวรัตนาภรณ์ ประธานสโมสรนักศึกษา
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเปี่ยมรู้ รุ่นที่ 31 รายงานตัวค่ะ” ดาวยืนตรง
กล่าวคำฉะฉาน
“อ๋อ”
ผมนึกออกทันที นี่เป็นธรรมเนียมของคณะผม ที่ประธานแต่ละรุ่น ต้องรู้จักประธานรุ่นก่อน
เผื่อได้เจอ จะได้สอบถามวิธีการทำงาน และเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างรุ่นไปด้วย ลางสังหรณ์ผมแม่นอีกละ
ว่าแล้ว ดาวจะต้องมีอะไรซักอย่างเกี่ยวกับผม แต่นานตั้ง 11 รุ่น
ดาวจำผมได้ด้วยเหรอนี่ “ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ฝากตัวด้วยนะคะ
ฝากตัวด้วยนะจ๊ะเจ้าตัวเล็ก” เธอเอ่ย แล้วก็ไม่ลืมยิ้มหวานให้เจ้าตัวเล็ก “ไม่กวนแล้วค่ะพี่
หวังว่าจะได้เจอกันบ่อยๆนะคะ”
“เช่นกันครับ
งั้นพี่ไปก่อนนะ หวัดดีครับ”
“สวัสดีครับ/ค่ะ
ครูดาว” เจ้าตัวน้อยทั้งสอง กล่าวลาด้วย
“ดูซิมีอะไรมาเซอไพรซ์”
ผมยกเค้กออกมา ตอนนี้เรานั่งดูโทรทัศน์ ที่ห้องนั่งเล่นหลังมืออาหารเย็น
ตบรางวัลเจ้าตัวเล็กพร้อมติดสินบนตะวันซะหน่อย
“เย้
เค้กๆ” เจ้าตัวเล็ก ดีใจยกใหญ่ พร้อมเข้าจัดการเค้กทันที
“ฉลองอะไรครับวันนี้”
ตะวันที่นั่งบนโซฟาข้างๆผม ถามขึ้น
“จะติดสินบนคนบางคนน่ะ”
เอาตรงๆกันละครับรุ่นนี้
“หือ
ผมหรือเด็กๆครับ” ตะวันทำหน้าสงสัย
“จะใครอีกล่ะ”
“โห
ไอ้เราก็หลงดีใจ ที่จริงก็กะจะใช้งาน”
“อย่าน้อยใจดิ
เดี๋ยวแถมเค้กให้อีก 2 วันเลย” ผมกระเซ้าตะวัน
“ที่จริงไม่ต้องหรอกนะ
สำหรับพี่ ผมนี่เต็มใจเสมอครับ” พูดดีๆก็ได้ มากระซิบข้างหูทำไมนี่ แต่รู้สึกดีนะ
เอาไป +1
“งั้นก็ไม่เกรงใจละ
พอดีพี่จะไปงานแต่งน่ะ จะฝากตะวันดูเจ้าตัวเล็ก”
“แค่นี้เอง
ได้อยู่ละครับ”
“ฝากด้วยนะ”
ผมทำสัญญากับตะวันเรียบร้อย
“เด็กๆถึงเวลาทำการบ้านแล้วลูก”
เด็กๆยกจานไปวางที่อ่างล้าง แล้วกลับมานั่งทำการบ้านที่โต๊ะของตัวเอง
“เด็กๆ
ว่านอนสอนง่ายดีนะครับ พี่นี่เป็นไอดอลผมเลยนะ” ยิ้มสิครับ
นี่ตะวันชื่นชมผมขนาดนั้นเชียว “เออพี่ ผมเห็นพี่คุยกับดาวตอนเย็น มีไรเปล่า”
“อ๋อ
ไม่มีไร แต่พึ่งรู้ว่าโลกกลมดีนะ ดาวเป็นรุ่นน้องคณะพี่น่ะ
แถมเป็นประธานสโมเหมือนกันด้วย”
“โลกกลมจริงด้วย
ห่างกันตั้งหลายปี ยังมาเจอกัน”
“นั่นสิ
แปลกดีเนาะ”
“อือพี่กับดาวอาจจะโลกกลม
แต่กับผมอาจจะพรหมลิขิตก็ได้นะ” เอ้ยยยย ดอกนี้ ทำผมไปต่อไม่ถูกเลย หน้าแดงสิครับ
แหม่เรื่องว้าวุ่นใจแบบนี้คงจะมาเรื่อยๆสินะครับ ผมคงต้องเตรียมตัวรับมือกันต่อไป
ความคิดเห็น