Sweet Father คุณพ่อมือใหม่ หวานใจนายกอดอุ่น[Yaoi][End]

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 เมื่อผมแข่งกีฬา

            หลังจากเสาร์ที่แล้ว ผมต้องสาละวนกับเจ้าตัวเล็กที่สวนสัตว์ ส่วนเสาร์ที่จะถึงนี้ ก็จะมีกีฬาเด็กอนุบาล ถึงเวลางัดเอากล้องตัวโปรดออกมาจากกรุซะแล้ว  เพราะคงจะต้องใช้การซูมจากขอบสนามด้วย

            “วันนี้มาเร็วนะครับ” ครูตะวันถามขึ้น เมื่อผมมาถึงโรงเรียนอนุบาล

            ตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา ผมต้องมารับเจ้าตัวเล็กตอน  6 โมงเย็น เพราะเจ้าพลอยสวย ต้องซ้อมโชว์ เต้นแอโรบิก

            “ครับ พอดีว่างๆ น่ะครับ มาแอบถ่ายรูปเจ้าตัวเล็กด้วย” ผมตอบครูตะวัน

            “พ่อครับๆ วันนี้เพชรวิ่งได้ที่หนึ่งด้วย” เจ้าเพชรจ้า ยิ้มสดใส เมื่อเห็นผม แล้วรีบวิ่งมารายงานตัว

            “เก่งมากเลยลูก วันจริง ต้องเอาเหรียญทองมาให้ได้น้า”

            “คร้าบบบบบบ” รับปากแบบมั่นใจ

            ผมยื่นน้ำผลไม้ให้เจ้าตัวเล็ก วิ่งมาเหนื่อย คงอยากทานอะไร หวานๆเย็นๆ ซึ่งผมไม่พลาดที่จะซื้อติดมือมาด้วย

            เราสองคนนั่งรอเจ้าพลอยใส ซ้อมเต้นอยู่ริมสนาม ซึ่งครูตะวันได้นั่งกับเราซักพัก แล้วแยกตัวไป  ดูแล้ว เหมือนมีเรื่องเครียดๆ

ช่วงที่คอยผมก็แอบถ่ายรูปเด็กๆไปด้วย เจ้าตัวน้อยช่างน่ารักมากนะครับ รูปที่ถ่ายมาช่างสดใส เป็นประกาย ขอนินทาหน่อยนะครับ เจ้าตัวเล็กนี่ สู้กล้องด้วยนะครับ

            “เสาร์นี้ อยากกินอะไรลูก” ผมถามขณะขับรถกลับบ้าน

            ที่มีการแข่งกีฬาวันเสาร์ เพราะเป็นวันหยุดงานของผู้ปกครองหลายๆคน ซึ่งทางโรงเรียนก็ได้เชิญผู้ปกครองไปเข้าร่วมกิจกรรมในครั้งนี้ด้วย ผมก็เลยว่าจะทำอาหารไปปิกนิกอีกครั้งครับ ผู้อ่าน ระวังน้ำลายไหลด้วยนะครับ

            “พลอยอยากกิน วุ้นค้า”

            “เพชรขอ หมูทอดนะครับ”

            เมนูต่างๆเหล่านี้ เคยถูกรังสรรค์ในเมนูอาหารเย็นมาแล้ว ซึ่งเด็กๆจะจดจำเมนูที่เขาคิดว่าอร่อยไว้ครับ พอถึงโอกาสพิเศษก็จะเรียกร้องสักครั้ง

            “งั้นทำข้าวกล่อง เนาะ มีของหวานเป็นวุ้นเย็นๆละกัน” ผมคงจะต้องไปจ่ายตลาดไว้ตอนเย็นวันศุกร์อีกแล้วสิ

            ช่วงอาทิตย์นี้กว่าจะกลับถึงบ้านเราก็ดึกมากแล้ว ซึ่งภารกิจการอ่านหนังสือของเรา จึงเหลือแค่ การบ้านของเด็กๆ ผมเห็นถึงความทุ่มเทของเด็กๆ ภารกิจของเขา ดูจะเกินตัว เพราะผมค่อนข้างที่จะจัดระเบียบให้เขาค่อนข้างมาก แต่ผมคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำ ทำได้ และเป็นสิ่งที่ดีต่อเด็กๆ ถ้าผมยังเห็นรอยยิ้มของเขา ผมก็ควรจะตอบแทนและให้รางวัล เมื่อเขาทำได้ตามที่คาดหวัง

            ข้าวสวยร้อนๆ กลิ่นหอมลอยจากหม้อ เช้านี้ผมตื่นตั้งแต่ตี 5 เพื่อมาทำข้าวกล่องให้เด็กๆ เมนูวันนี้ เป็น ข้าวกล่องแบบญี่ปุ่น หรือเบนโตะนั่นเอง ประกอบด้วย ข้าวสวย หมูสับปรุงรสชุบแป้งทอด ไส้กรอกน้ำแดง และกระหล่ำผัดน้ำปลา ส่วนของหวานเป็นวุ้นกะทิหลากสี แช่ในกระติกเพื่อความเย็น

            เสร็จสรรพแล้วก็ถึงเวลาปลุกเจ้าตัวเล็ก วันนี้เราต้องไปถึงโรงเรียนก่อนแปดโมงครึ่ง เพราะพิธีเปิดจะเริ่มตอนเก้าโมง

            ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ยิ่งเห็นเจ้าตัวเล็กลุกลี้ลุกลน ผมรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นที่ไม่ต่างกัน ในช่วงพิธีเปิด ผมก็งัดเอากล้อง มาแอบถ่ายเจ้าตัวเล็กอยู่เนืองๆ เสร็จพิธีเปิด ก็เปิดสนามด้วยการแสดงแอโรบิคของเจ้าพลอยสวยและเพื่อนๆ

            “พ่อคะๆ เห็นหนูป่าว”

            “จ้า เต้นเก่งมากเลย” หลังจากเต้นเสร็จ ก็รีบมารายงานเลยนะ

            “เค้าจะเอาเหรียญทอง มาให้พ่อด้วย” เจ้าเพชรแสดงตัว

            “เค้าได้เยอะกว่าตัวแน่” เจ้าพลอยไม่ยอมแพ้ แต่คงยาก เพราะลงแข่งแค่รายการเดียวนี่น่า

            ในช่วงที่ไม่มีการแข่ง เด็กๆสามารถมานั่งรอกับผู้ปกครองได้ครับ ทำให้ผมดูแลเด็กๆได้เต็มที่ งานนี้มีอัดฉีดกันครับ ทั้งน้ำเย็น น้ำหวาน ผ้าเช็ดหน้า แต่ตอนนี้หิวแล้วละ ถึงเวลาเปิดกล่องข้าวแล้ว

            “โห น่ากินมากเลยครับ” ครูตะวันซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆบริเวณที่ผมนั่งมาตลอด ทักขึ้น

            “ทานด้วยกันมั้ยครับ” ผมเอ่ยชวน ทำมา 5 กล่องครับ ตอนแรกเอามาเผื่อ เด็กๆคนอื่น ที่ผู้ปกครองไม่ได้มา แล้วเบื่อข้าวกล่องของโรงเรียน

            “มีข้าวกล่องแล้วครับ แต่ กล่องทางนี้น่าสนกว่าครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวน ขออนุญาตนั่งด้วยเลยนะครับ”

            “เชิญครับๆ กับข้าวพื้นๆครับ สวยแต่อาจไม่อร่อยนะครับ”

            “ครูตะวันคะ อร่อยนะคะ คุณพ่อทำอะไรก็อร่อยค่ะ”

            “จริงๆครับ บางครั้งเพชรต้องกิน 2 จานเลย เพราะอร้อยอร่อย”        

            “แหม่ อย่าชมพ่อมากครับ พ่อจะลอยไปถึงสวรรค์แล้ว”

            “แต่อร่อยจริงๆนะครับ เนี่ย ไม่เคยกินอาหารเด็กที่อร่อยแบบนี้เลย” ครูตะวันเอ่ยชม หลังจากตักคำแรกเข้าปาก

            ภาคบ่ายเป็นการแข่งขันของครูและผู้ปกครองบ้าง ซึ่งครูตะวัน หลังจากทานข้าวเสร็จ ก็ไม่ไปไหนเลย สงสัยจะติดใจเสน่ห์ปลายจวักแล้วสิ

            “แข่งวิ่งสองคน สามขา กันมั้ยครับ” ครูตะวันชวนผม

            “อ่ะ พี่คงไม่ไหวมั้ง” ผมไม่เคยออกกำลังหนักๆมาหลายปีละครับ ตั้งแต่ทำงานมา ก็เอาแต่นั่งโต๊ะมาตลอด ออกกำลังเยอะสุด ก็ตอนสอน ที่คอยเดินไปเดินมาดูนักเรียนเนี่ยแหละ

            หลังจากโดนคะยั้นคะยออยู่สองสามที ก็ต้องใจอ่อน

            “ปรี๊ด” เสียงนกหวีดดังขึ้นเราทั้งสองคนก็ออกวิ่ง แต่ผมคงอ่อนแอจริงๆน่ะแหละ ขาผมอ่อนแรงขึ้นมา จึงพากันล้มลงไปทั้งสองคน

            แต่เอ๊ะ ไม่ค่อยเจ็บเนาะ ครูตะวันครับแมนมาก เอาตัวรองผมไว้ 

            “ไม่เจ็บนะครับ” น้ำเสียงแสดงความห่วงใย เจือความรู้สึกขออภัย

            “ไม่ๆพี่ไม่เป็นอะไรเลย ตะวันเถอะ โดนพี่ทับเจ็บมั้ยนั่น”

            “ไม่ครับ ผมแข็งแรง”

            หลังจากเรื่องโกลาหล ผมและครูตะวันก็กลับมานั่งที่

            “พ่อๆเจ็บมั้ยคร้าบ”

            “พลอยเป่า เพี้ยงๆๆให้นะค้า” เจ้าตัวเล็กห่วงใยผมยิ่งกว่าใคร

            วันนี้ทั้งวันทั้งเหนื่อยทั้งสนุก แถมยังมีเรื่องดีๆที่ผมต้องคิดหนักอีก แต่ที่แน่ๆ ผมได้ภาพของเจ้าตัวเล็กมาเพียบครับ

            ผมได้ทำแฟนเพจในเจ้าตัวเล็กทั้งสองไว้ ในตอนแรกก็แค่คิดว่า เอาไว้เก็บสะสมรูปเฉยๆ แต่ก็อยากแบ่งปันรอยยิ้มของเจ้าตัวเล็กทั้งสองออกไปให้คนอื่นได้รับรู้ด้วย สำหรับวันนี้ ก็เป็นวันที่ผมจะมีความสุขไปอีกหนึ่งวัน

T
B

            เพราะวันพรุ่งนี้ อาจมีปัญหาวุ่นๆมากวนใจผม ซึ่งผมสังหรณ์ใจว่ามันจะมาเร็วๆนี้แหละ