[ Fic My hero academia ] ป๊ะป๋าออลไมท์

[ Fic My hero academia ]  

คุณพ่อของหนูเป็นฮีโร่

“ไม่ต้องห่วง เพราะฉันมาแล้วไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

เสียงที่ดังขึ้นมาจากทีวีเครื่องใหญ่ เด็กสาวมองบนภาพจอทีวีด้วยความยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความตื่นเต้นตามประสาเด็กที่ได้เห็น ออลไมท์ ขวัญใจของผู้คนบนโลก

“นี้ ยูกะ พอหรือยังลูก?”

เด็กสาวไม่ได้สนใจแม้กระทั้งเสียงของผู้เป็นแม่ที่นั้งข้างๆเธอและดูวิดีโอนี้มา5รอบได้ล่ะมั้ง

“ยูกะ”

ผู้เป็นแม่ร้องทัก

“มาม๊า ออลไมท์ สุดยอดไปเลยล่ะ!!”

“จ้าๆ..แม่รู้แล้ว แต่นี้ได้เวลานอนของลูกแล้วนะ”

เด็กสาวที่ได้ยินคำว่า “เวลานอน” หันมามองที่ผู้เป็นแม่อย่างหงุดหงิด เธอไม่ชอบการนอน

“ไม่อาววว ยังดูไม่ครบ7รอบเลยนี้น่า”

เธอพยายามอ้อนวอนให้แม่ของเธอรอดูกับเธอจนครบ7รอบตามกำหนดที่เธอตั้งไว้ แต่ดูถ้าแม่ของเธอจะไม่ค่อยไว้แล้วสิ

“ดูต่อพรุ่งนี้เถอะนะ ถ้าไม่เป็นเด็กดี คุณพ่อจะไม่มานะจ๊ะ”

คนเป็นแม่ร้องขู่เด็กสาวทำหน้าบึ่งเล็กน้อย ก่อนที่จะถอนหายใจและปิดทีวีลง

“มาม๊าก็พูดแบบนี้ทุกที….คุณพ่ออะไรนั้นนะ ไม่เคยจะมาเลย”

ยูกะเริ่มที่จะตัดพ้อออกมาทำให้แม่ของเธอเศร้าใจเล็กน้อย  ผู้เป็นแม่ยิ้มเล็กน้อย

“ไปนอนกันเถอะจ๊ะ”

ยูกะเมื่อเห็นรอยยิ้มของแม่เธอจึงยิ้มตามและเดินเข้าห้องไป และยังไม่ที่จะลืมเดินจูงคุณแม่เข้าไปในห้องเธอด้วย

“เอาล่ะนอนนะคนดี”

“อืมม..มาม้า วันไหนเราจะไปดูคุณกระต่ายล่ะ?”

ยูกะถาม

“พรุ่งนี้แหละเดี๋ยวแม่จะพาไปนะ”

ผู้เป็นแม่ลูบหัวสาวน้อยอย่างอบอุ่นจึงทำให้เธอเคลิ้มหลับ

“แล้วคุณพ่อนะ...จะไปด้วยใช่ไหมค่ะ?”

เมื่อยูกะตั้งคำถามออกไปจึงทำให้แม่ของเธอเงียบไปชั่วครู่เธอส่ายหน้าเล็กน้อย

“งั้นหรอ...ทำงานหรอค่ะ”

“จ๊ะ..แต่ไปกับแม่ก็ดีนี้เนอะ”

“...อืม”

ยูกะเริ่มทำหน้าเศร้าอีกครั้งเธอนั้นเกลียดคุณพ่อที่วันๆทำแต่งาน ไม่เคยมาเยี่ยมที่บ้าน แม้กระทั้งงานวันพ่อเธอเกลียดคนอย่างพ่อของเธอ เธอไม่ได้เจอหน้าพ่อของเธอมาตั้งแต่อายุ 3ขวบเลยกระมั้ง ถึงอย่างนั้นในใจของเด็กน้อยก็ยังคงที่อยากจะมีพ่อสักคนมาดูแล

“...งั้นแม่กลับห้องก่อนนะ”

“อืม”

เมื่อผู้เป็นแม่เห็นลูกทำหน้าเศร้าก็อดที่จะเศร้าไปด้วย ในขณะที่เธอกำลังเดินออกไปผู้เป็นแม่หันมาบอกลูกรักอีกครั้ง

“ยูกะ”

“ค่ะ”

“ถ้าคุณพ่อว่างเมื่อไหร่แม่จะลองขอคุณพ่อดูนะ”

คำพูดนั้นได้เติมเต็มหัวใจของสาวน้อยให้พองโตขึ้น เธอยิ้มเล็กน้อย

“อื้อ!! สัญญานะ”

“จ๊ะ...ไว้เรามา...ไปพร้อมกันสามคนเลยนะ”

ผู้เป็นแม่ส่งยิ้มให้สาวน้อยอีกครั้งก่อนที่จะปิดประตูลง รอยยิ้มที่แสนมีความสุขของยูกะก็เพิ่มขึ้นเหลื่อยๆในขณะที่กำลังจะหลับ แต่คำพูดนั้นอาจเป็นคำพูดสุดท้าย….ของแม่….

น้ำสีแดงที่ที่เปื้อนไปทั้งตัว ฉันยืนมองมาม๊าของฉันที่นอนสงบไม่ขยับไปไหนเธอเต็มไปด้วยน้ำสีแดง น้ำนั้นไหลออกมาจากตัวของเธอมันเยอะมากจนเลอะตัวฉันฉันพยายามจะปลุกให้เธอตื่น เธอไม่พูดอะไรแม้กระทั้งจะกระดิกนิ้ว ฉันมองพร้อมร้องไห้ เกิดอะไรขึ้นกันนะ? ชายที่มีมือป้องกันหน้าของเขาไว้ มองฉันด้วยความยินดีพร้อมพูดออกมา

“เธอต้องโทษพ่อของเธอเองนะ สาวน้อยที่ดันเกิดเรื่องแบบนี้”

เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่เหมือนกับมาม๊า เขาเหมือนปีศาจ ฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ พร้อมยื่นมือของฉันขึ้นมาดูน้ำสีแดงนี้มันทำให้ฉันแทบเป็นบ้า

“หวังว่าเราจะเจอกันอีกนะ….ยากิ. ยูกะ..”

เขาพูดชื่อของฉัน...ก่อนจะหายไปกับควันสีม่วง…..นี้คงเป็นฝันร้ายที่ฉันอยากจะตื่น ได้โปรดพระเจ้าถ้านี้เป็นฝันร้ายล่ะก็ โปรดให้หนูตื่นทีเถอะนะ

ณ สถานเลี้ยงเด็ก

“เด็กคนนี้นะเห็นว่า ไม่มีญาติมารับไปเลี้ยงเลยนะครับ แถมเธอเสียแม่ไปพร้อมวิลเลินที่บุกบ้านไป”

“งั้นหรอครับ”

“แต่เธอก็เป็นเด็กที่แปลกนะครับ เธอไม่สุสิงกับใครเลย ฉลาดเป็นกรดและเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยยิ้มอีกด้วย”

“นั้นสินะ เป็นเด็กที่แปลกจังแหะ”

“แล้ว คุณออลไมท์ สนใจเด็กคนนี้หรอครับ”

“ก็นะครับ อยากจะลองเลี้ยงเด็กดูบ้างนะ ฮ่าๆๆๆ”

“ครับงั้น เด็กคนที่ใส่ชุดฮู้ดกระต่ายเหลืองคนนั้นนะครับ”

“....”

“เน่? สวัสดีสาวน้อย”

“....”

“รู้หรือป่าวฉันคือใคร--”

“ออลไมท์ สินะ รู้อยู่แล้วล่ะ”

“งั้นสินะ ฉันจะรับเธอไปเลี้ยงเธออยากไปกับฉันไหม?”

“....ไม่...จะรอคุณพ่อ”

“....หืมม”

“คุณพ่อจะมารับหนู”

“....ฮ่าๆๆๆ เป็นเด็กที่น่าสนใจจริงๆนะ เธอเนี่ย”

“....”

“เอาเป็นว่าฉันจะบอกชื่อจริงให้เป็นการส่วนตัวนะ”

“คุณมีชื่อจริงของคุณด้วยหรอ?”

“ใช่ ฮีโร่ทุกคนก็ต้องมีชื่อจริงเป็นของตัวเองอยู่แล้วสิ”

“....”

“ฉันชื่อ ยากิ โทชิโนริ ฝากตัวด้วยนะ ยูกะ”

“!!!?”

“ทำไม...สงสัยอะไรหรือป่าว??”

“ทำไมออลไมท์มีนามสกุลเหมือนหนู?”

“.....เอาเป็นว่าลองไปกับฉันสิ แล้วฉันจะลองบอกให้”

“...จริงนะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ฮีโร่ไม่เคยโกหกหรอก”

“...อืม”

#เรื่องใหม่ที่ค่อนข้างจะมาม่า หรือคอมเมดี้

#ไม่ดองหรอกกกกก

#นิยายสายหมี โลลิค่อนล้วนๆ

#ป๊ะป๋าออลไมท์ผู้กำราบเหล่าโลลิค่อน!!!

#พรากผู้เยาวหมดดดดด

#18+หรือป่าวม่ายยยยยมั้ง

#โลลิจงเจริญ!!!!!

CR.SQW