คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
"น่ารำคราญจังนะ...หัดเงียบไม่เป็นหรือไง? อ่อลืมไป ก็พวกนายเป็นพวกสัตว์ที่ชอบส่งเสียงไปมานี้น่า~~~~"
ชื่อ: โทโมงามะ นันบุ
เพศ : ชาย
อาย ุ: 17ปี
น้ำหนัก :179
ส่วนสูง : 50
รูปร่างลักษณะ : หนุ่มแว่นผู้ดูง่วงตลอดเวลา ที่มาพร้อมกับเรือนผมสีชมพูออกแดง กับดวงตาสีม่วงเข้มและแววตาที่ดูเยือกเย็นและสุขุม
ชุดนักเรียนที่สวมใส่ : ใส่ฮู้ตามภาพค่ะและใส่เครื่องแบบข้างใน เครื่องแบบนักเรียน ผูกเนคไทเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่ขาว
นิสัยโดยทั่วไป : นันบุภายนอกนั่นเขาดูจะเย็นชาและเงียบ สำหรับทุกคนไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรและส่วนมากจะไม่ร่วมเป็นกลุ่มเหมือนกับคนอื่นๆ เขาจะชอบทำตัวลึกลับจนน่าผิดสังเกตตลอดเวลาแต่ถ้าเขามีความรู้สึกพิเศษกับคนอื่นขึ้นมา ไม่ได้หมายความว่าหลงรัก หรืออะไรถ้าเขาเกิดสนใจใคร เขาจะตามคนๆนั้นและสืบเรื่องของเขาทุกๆเรื่อง โดยเอามาใช้หวัง,ประโยชน์ เช่น แฉเรื่องไม่ดี ข่มขู่ เขาสามารถหักหลังได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าคนที่เขาทรยศจะใจดีกับเขามากเท่าใด จะสนิทสนมกับเขามากแค่ไหนเขาก็สามารถหักหลังคนๆนั้นได้โดยไม่เสียใจในสิ่งที่ทำเลยสักนิด เขาเป็นคนที่ฉลาดถึงขั้นระดับอัจฉริยะแกมโกง กวนบาทา เขาไม่ได้กวนบาทา แบบธรรมดาๆ เขาจะกวน เฉพาะเจาะจงคนที่สนิทด้วย แต่ถ้าเป็นคนที่เขาเกลีนดขี้หน้า เขาจะแกล้งแรงถึงขั้น เจ็บตัว
ข้อดี : ถึงจะแลดูเป็นคนที่มีความน่าสงสัยและดูลึกลับพอสมควรแต่บางครั้งเขาก็ช่วยเหลือคนอื่นเหมือนกันถ้ามีคนมาขอความช่วยเหลือเขา แต่ ถึงจะไม่อยากทำอย่างไงถ้ามีคนมาบังคับหรือขู่ และด้วยความรำคราญของเขาเองนั้นในการที่ช่วยอย่างไม่เต็มใจ เขาก็ช่วยเท่าที่ช่วยได้
ข้อเสีย : เขาเป็นคนที่ปากมากในบางครั้งบางเวลา พอพูดหรือดูถูกอะไรอาจจะทำให้เจ็บใจและแค้นไอ้หมอนี้ไปเลย
ความสามารถ : เทควันโด
สิ่งที่ทำไม่ได้/ไม่ถนัด : คนที่ร่าเริงผิดปกติ พวกโลกสวยที่คิดในแง่บวกจนเกินเลย
วิชาที่ชอบ/ถนัด : คณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ วิทยาศาสตร์
วิชาที่ไม่ชอบ/ไม่ถนัด : สังคม
เป็นสุดยอดนักเรียนด้าน :ผู้นำปฏิวัติ
วีรกรรมในอดีต : - ครั้งก่อนเขาได้รวมรวบบุคคลการประท้วง รัฐบาลเกี่ยวกับการศึกษาของเด็กที่ยังดูแลไม่ดีพอเกือบทั้งโรงเรียนทั่วประเทศ ต่างพากันมาประท้วงก็เพราะเขา โดยเขาใช้เวทมนต์ มายาอะไรกัน โดยเพียงคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคก็ทำให้นักเรียนต่างเครพเขาและเชื่อฟังศรัทธาในสิ่งที่นันบุพูด
-เคยนำกลุ่มปฎิวัติไปถล่มยิงกราดคนจำนวนมากในสาธารณะ แค่เขากับเป็นคนเดียวที่ไม่ถูกจับ แถมกลุ่มคนส่วนมากที่ยิงกราดจำนวนหนึ่งเป็นตำรวจยศดี และคนทีฐานะดี พอการยิงกราดจบลงพวกเขาเหล่านั้นดันจำเหตุการณ์ที่ทำไม่ได้ แ
ประวัติของตัวละคร : พอเกิดมาก็มารู้สึกตัวว่า “ตัวเองไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ เขาฉลาดกว่า มีความเป็นผู้นำกว่า ไม่ว่าจะทำอะไรเขาต้องเหนือกว่าคนอื่น” นี้เป็นคนคิดในหัวตลอดมาของนันบุในตอนอายุได้5ขวบเศษ เขาอยู่กับพ่อ แม่ และน้องชายอีกคนเขาเป็นคนที่ขยัน ตั้งใจเรียน ฉลาดเกินกว่าเด็ก5ขวบจะทำได้ พอเขาอายุได้7ขวบ เชาก็สามารถเข้าไปเรียนในระดับประถมปลายเลยทีเดียว และเป็นคนที่เคยยิ้มมาก่อนน่าที่เรื่องความซวยของเขาจะเกิด ครอบครัวของเขาเคยมีความสุข กินข้าวเย็นพร้อมกัน บอก ราตรีสวัสดิ์กันทุกวัน แต่ความอยากของผู้เป็นพ่อนั้นมันเหลืออดจริงๆพ่อของเขามีชู้ และแม่ก็จับได้ และนี้คืออีกสิ่งนึงที่เขาเกลียดเข้าไส้ จนอยากอาเจียน เขาเกลียดการที่ต้องเห็นพ่อกับแม่ตบตี ทำร้ายกัน แม้กระทั้งลูกของตน ไม่มีสมองในการคิด…. หลังจากวันนั้นมันก็ไม่เหมือนเดิม มันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ไม่ใช่ พ่อก็หนีเที่ยวไม่กลับบ้าน แม่ก็ติดเหล้าขี้ยา น้องชายนะหรอ กลายเป็นเด็กเกเร ทำตัวไร้ประโยชน์ เขาเกลียดที่จะต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ ทำไม ทำไม คนที่แสนจะเก่งแบบเขาจะต้องมีครอบครัวเฮงซวยแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันดีมากดีจนเขาอยากจะร้องไห้ออกมา เฮงซวย ห่วยแตก น่ารำคราญ จนเขาคิดไปจนเก็บกดจนเห็นคนข้างหน้า รอบๆตัว พ่อกับแม่และน้องชาย กลายเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เนาะเฟะ จนไม่อยากมองแต่ดูเขาสิ ใช่เขาไม่เหมือนคนพวกนั้น เขามีความคิด เขาฉลาด และเหนือกว่า เจ้าพวกนั้นก็แค่คนที่พระเจ้าสร้างมาโดยความผิดพลาด ไม่มีความคิด เจ้าพวกนี้ต้องได้รับคำสั่งจากเขา พวกนี้ก็แค่ไร้ค่า เขานี้แหละจะนำพาเจ้าสิ่งสกปรกพวกนี้ได้ใช้ชีวิตอยู่ใต้คำสั่งของเขาเอง และปัจจุปันเขาย้ายมาอยู่คนเดียวโดยไม่รู้ว่าปัจจุปันนี้ครอบครัวเขาจะเป็นอย่างไง
ครอบครัว :พ่อแม่ และน้องชาย (ที่ไม่รู้ว่าตายไปยังแต่ตายไปซะก็ดีนะ^_^) ลูกจระเจ้ ดราก้า (ชื่อ)
สิ่งที่ชอบ : หนังสือนิยายแนวสืบสวน ชาเขียว
สิ่งที่ไม่ชอบ : คนที่ทำตัวไร้ประโยชน์ คนที่พูดไม่คิด
สิ่งที่กลัว : การพ่ายแพ้
สิ่งสำคัญในชีวิต: อดีตที่เคยมีความสุขกับครอบครัว /รอยยิ้มของพ่อแม่และน้องชาย ที่ตอนนี้มันคงไม่เหมือนเดิมแล้ว /ลูกจระดราก้า ที่เลี้ยงมาเหมือนเหมือนลูกและเป็นเพื่อนคนเดียวที่ไว้ใจ
คำพูดของตัวละคร
แนะนำตัว : “...โทโมงามะ นันบุ”
ดีใจ : “หืม ไม่คิดว่าคนอย่างพวกนายจะทำอะไรแบบนั้นได้นะ”
“นิยายของนักสืบ*** เล่มใหม่นี้น่า….น่าสนุกแหะ”
“อ่า ขอบใจ (หน้าแดง”
เสียใจ : “ฮะ..ฮ่าๆ...น้ำตาเนี่ย...นะบ้าชะมัด”
“เน่ นาย/เธอนะ ช่วยฆ่าฉันให้ตายทิ้งตรงนี้ทีได้ไหม...ขอร้อง”
“ตลกเป็นบ้า….ใครมันอยากจะไปเห็นรอยยิ้มปลอมๆพวกนั้นกันล่ะ”
ประหลาดใจ :
“แหมๆ เก่งเอาเรื่องเลยนิ ไม่คิดว่าจะฉลาดขนาดนี้เลยนะ”
“จริงหรอ แบบนั้นนะ ไม่น่าเชื่อ...”
“น่าแปลก…ฉันว่ามันดูไม่น่าเชื่อถือละมัดคำพูดนั้นนะ”
โกรธ : “พวกนายก็เป็นแค่คนชั้นต่ำที่สู้ฉันไม่ได้นิน่า อย่าทำตัว เก่งเกินหน้าเกินตาสิ”
“โกธรหรอ….. ไม่ได้โกธรแต่หน้ารังเกรียจ!!!”
“คิดอะไรแบบนั้นนะ เพ้อเจ้อชะมัด ระวังฉันนี้แหละฉันจะเป็นคนฆ่า นาย/เธอเอง”
ตอนพบศพ : “โอ้ว…(ถือกล้องมาถ่าย) อย่างกับนิยายเลยแหะ”
“ถามจริง? ไอ้คนที่ฆ่าเนี่ย มันคิดอะไรของมันอยู่”
“...ศพหรอ...ขยันฆ่ากันจังนะ. เน่...ออกมา เถอะใครฆ่านะ. ขี้เกียจ จะไปหาความจริงโอเครปะ?...แค่เสนอหน้ามาว่าใครฆ่า ก็จบแล้ว”
ตอนขึ้นศาล:
“เห~ สงสัยในตัวฉันหรอ คิดกัยฉันแบบนั้นนะ. เสียใจจังเลยนะ”
“หลักฐาน. นาย/เธอ ก็เห็นเต็มชัดแล้วนิ”
“ฮ่าๆ...เอาสิเอาเลย”
คำถามสำหรับผู้ปกครอง
- อยากให้ตัวละครนี้ได้บทไหน?(เหยื่อ ฆาตกร ผู้อยู่เบื้องหลัง ผู้รอดชีวิต)
ตอบ : อืมมม. ตอบยากแหะ งั้นเอาเป็น ฆาตกรค่ะหรือๆ. ถ้าท่าน ไม่ชอบลูกเราอย่างไง. ให้ลูกเราเป็นเหยื่อกะได้ (｡’▽’｡)♡
- ถ้าตัวละครมีคู่จะโอเคมั้ย(ทั้งช/ญ ช/ช ญ/ญ)
ตอบ : ได้หมดถ้าสดชื่น. ระวังลื้นถ้าสดจัด
ความคิดเห็น