คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คืนพิศวง(NC18+)
“อ๊า...อย่า!!!”
สวบ...
‘อา...มิ้าม ไม่ทันแล้ว’
แสเทียนนึในใอย่าหมอาลัยายอยา รามบันแน่น้วยวามเสียเสียว วามับแน่นที่โอบรัแ่นายเาอยู่เริ่มยับูินัวนเาเ้าออ้าๆ
ร่าอวบอัอรรที่นั่ย่มอยู่บนัวเาอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าโยสมบูร์ แ่สาบานไ้ว่าเาไม่ไ้เป็นนถอ เายัไม่ไ้แะ้อเธอแม้แ่ปลายเล็บ...เอ่อ ส่วนที่สอใส่ เสียสีันอยู่นั้น็ฝีมือเธอทั้นั้น
“อะ อะ อ๊า ให่ีั อื้อ เสียว เสียวมา”
เสียหวานระิบระเส่า เยหน้าสูปา พร้อมเร่ัหวะย่มแรึ้น นอนนี้ร่าำยำเริ่มระุเร็ เผลอเ้เอวสอรับารระแทระทั้นอย่าวบุมัวเอไม่ไ้
แสเทียนเม้มปาามหรี่ล้วยวามเสียว่าน สมอายหนุ่มอนนี้เริ่มพร่าเลือนาวโพลนเพราะารมอมเมาาสัมผัสเสียว่านรึ่ลาลำัว
ภายใ้แสันทร์ที่สาส่อผ่านหน้า่าเ้ามา เผยให้เห็นภาพร่าามเปลือยเปล่าที่ำลัร่อนายย่มลำเอ็นเาอยู่ หน้าออวบสล้า าวนวลโยไหวามัหวะารบร่อนอเ้าอร่า ใบหน้าามแหนเยน้อยๆ ริมฝีปาเย้ายวนเผยอสูปา เปล่เสียหวานหวิวออมาไม่าสาย ทำให้สิอแสเทียนเหลือน้อยลทุทีนในที่สุทั้ร่า็ถูรอบำ้วยามารม์ที่พุ่ทะยาน
“อ่ะ...!!”
เสียหวานหวีร้อออมาเบาๆ เมื่อร่าอรรถูับพลิให้มานอนหายอล่า่าอยู่้าล่าพร้อมๆ ับลำเอ็นให่ที่สอระแทใส่เ้ามาในร่อสวาทโยไม่หยุให้หายใ วามอนนี้เป็นประายวาววับ้วยเพลิัหาแรร้อน เอวสอบโยบระแทเ้าในร่อรู่ำแะหนัเน้น
รับๆๆ
“อะ อะ อ๊ะ อ๊า”
ปาระับส่เสียราามแรระแท วหน้าหวานบิเบี้ยวแหยเ้วยวามเสียวสยิว หาแ่แววาเบิลอย้าไร้โฟัส ทำให้แสเทียนนึนอยู่ในใ ั่วะหนึ่เารู้สึถึวามผิปินั้น แ่็เพียแวบเียว็ถูเพลิัหาแรร้อนลบนมิ
หลัระแทระทั้นอยู่นานร่าอรร็เริ่มเร็ระุ ร่อรัับแน่นอรัเป็นัหวะ ูเหมือนนใ้ร่าะถึฝั่ฝันนำเาไป่อนแล้ว แสเทียนออแรระแทหนัๆ เ้าไปในร่อรูอีไม่ี่รั้ร่าำยำ็เริ่มระุเร็พร้อมปลปล่อย
ายหนุ่มหยััวึ้นเพื่อะถอนลำเอ็นออาร่อรูอย่าแสนเสียาย แ่เาะปล่อย้าในไม่ไ้
“อื้อ เอาออทำไม”
แ่...ยัไม่ทันที่เาะถอนัวนออมานสุลำ็ถูาเรียวทั้สอ้าเี่ยวรัเอวสอบเอาไว้แล้วออแรรั้เ้าหาัว ร่าำยำผวาลทาบทับนใ้ร่า นลำเอ็นมุหายเ้าไปในร่อรัหวาน่ำานรวึ้นเย้ายวนที่วรำแท้าถิ ปาอ้าน้อยๆ ส่เสียราหวีหวิวเบาๆ เรียวายัแหวอ้าในท่าที่เพิ่เสรไปรวมอยิอแสเทียนเหลือนเหมือนเิม
“อย่าุเี๋ยวท้อ!!”
แสเทียนระิบพยายามยันัวออาร่าอีฝ่ายแ่บอามรว่าอนนี้เรี่ยวแรเาหายไปเรียบร้อยแล้ว พลัานทั้หมอนนี้ไปรวมอยู่ที่ปลายหัวลำเอ็นบานหยัและมันพร้อมะถูปลปล่อยในอีไม่ี่อึใ
“ปล่อย้าในเลย ันอบ มันเสียวี”
ไม่พูเปล่าาเรียวออแรรั้เาให้แนบิเ้าไปอี
“อ๊า ไม่ไหวแล้ว โว้ย”
แสเทียนัฟันยบั้นเอวึ้นแล้วระแทร่อรูหนัๆ ไม่ี่รั้็ปลปล่อยธารน้ำาวุ่นเ้าไปในร่าออีน แรระุอรัาภายในร่อรู บีบรันเาระุเสร็่อเนื่อามไปอีรั้
“อืม”
ร่าอรรภายในแสันทร์สั่นสะท้านเบาๆ วาู่ามยัเบิลอยว้า นาทีนั้น หลัาที่ไ้ปลปล่อย สิเริ่มับมาอยู่ันัวแสเทียนเริ่มเห็นวามผิปิออีฝ่ายอีรั้
ผิปิรไหนน่ะเหรอ?
็ั้แ่เริ่มนเสร็ทัู้่ อีฝ่ายไม่เยมอหน้าเาสัรั้ แม้ะส่เสียราแ่าู่สวยนั้นลับเบิ้าไรุ้โฟัส ราวับ...
ราวับนหลับ!!!
“ุๆ”
แสเทียนลอเรียพร้อมเย่าร่าเปลือยเปล่าเบาๆ แ่ไร้ปิิริยาอบสนอ าสวยยัลอยว้า ปาเผยอน้อยๆ ส่เสียราหวีหวิวเบาๆ เรียวาาวผ่อยัแหวอ้า้าในท่าเิมที่เพิ่เสร็สมไป
“อย่าบอนะว่าละเมอ?” แสเทียนยมือึ้นนวมับ นี่เาถูนนอนละเมอ่มืนไม่พอ ยัโนบัับให้แในอี
เวรำแท้
ความคิดเห็น