~You are my love~ สะดุดใจใช่เธอเลย

ลำดับตอนที่ #4 : Chater 3 คว่ำบาตร

chapter : 3
Status : ฟ้าเล่าเรื่อง
          
           วันนี้เป็นวันที่ 3 ที่มีแอนเดรียกับณัชเข้ามาในชีวิตของพวกเรา  ตอนนี้ทุกคนดูจะมีความสุขมากขึ้น ทั้งเฟิร์นและณัชต่างสวีตหวานแหววกันจนไอ้นายบ่นว่าอยากอ้วก และมันก็จิกกัดอีกสารพัดแต่ก็ไม่ทำให้ความหวานของคู่นี้ลดลงเลย(ณัชแกมั่นใจมาก)  และยิ่งไอ้แอนเดรียก็อีกคนรู้สึกว่ามันจะเสี่ยวกว่าณัชอีกนะทำไมไอ้นายมันถึงไม่รู้สึก  มันยังปฏิบัติกับแอนเดรียเหมือนเดิมทั้ง ๆ ที่แอนเดรียแสดงความรู้สึกชัดเจนกับมันขนาดนั้น แต่ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็ดำเนินไปอย่างรวดเร็วจริง ๆ สองคนนี้สนิทสนมกันมาก มากซะจนอีฟได้แต่มองอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวาย  มันคงจะรู้สึกเหมือนฉันที่รู้สึกว่านายมีความสุขขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่ถึงแม้จะร่าเริงยังไงแต่ก็มีบ่อยครั้งที่แอบเหม่อลอย  แอนเดรียคงจะจี้ได้ตรงจุดนายมันถึงไว้ใจขนาดนั้น  ฉันรู้ว่าแอนเดรียจีบหญิงเก่งแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะอ่านความรู้สึกคนได้เก่งขนาด………..เก่งจนน่ากลัว

"จะกลับเมกาเมื่อไหร่"ไอ้นายแหกปากขึ้นกลางโต๊ะกินข้าว

"วันที่5 เดือนสิงหา"ไอ้ณัชตอบกลับมาหน้าเศร้านิด ๆ

"ก็เหลือเวลาอีกแค่ 15 วันเองดิ่"

"อืม ไม่อยากให้ผมไปเหรอ"นี่คือเสียงไอ้เสี่ยวประจำกลุ่ม ไอ้นายมันดูไม่ออกหรือไงนะว่าแววตาที่แอนเดรียมองมันลึกซึ้งขนาดไหน

"ไอ้หลงตัวเอง"ตั้งแต่ฉันรู้จักไอ้นายมานอกจากไอ้อีฟแล้วแอนเดรียนี่แหละที่ทำให้มันจนมุมได้  แกเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อแล้วนายเอ๋ย"คาบต่อไปเรียนไรวะ"และทุกครั้งที่มันรู้ตัวว่าจนมุมมันก็จะสามารถเปลี่ยนเรื่องได้อย่างแนบเนียน

"พละ"และพวกเราก็เดินกันไปที่โรงยิม ตลอดเวลาไม่ว่าจะเดินไปไหนมาไหนซึ่งปกติก็จะมีคนมองไอ้นายกับไอ้อีฟอยู่แล้วแต่ตอนนี้ยิ่งมีคนมองเยอะกว่าเดิมอีก 3เท่า เมื่อเพิ่มแอนเดรียกับณัชมาด้วย ฉันล่ะอยากให้พวกแกไปเป็นดาราจริง ๆเลย (มีเอเจนซี่หลายรายมาติดต่อไอ้นายกับไอ้อีฟแต่มันสองตัวก็ปฏิเสธเรียบ ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากตกเป็นที่สนใจของประชาชน ทำอย่างกับว่าตอนนี้ไม่มีคนสนใจพวกแกงั้นแหละ>O<)

        ขณะเปิดประตูล็อคเกอร์(มีคนละสองอันอันแรกสำหรับใส่หนังสือเรียนส่วนอีกอันไว้ใส่เสื้อผ้า)ไอ้นายก็ต้องอ้าปากค้าง

"มีผีอยู่ในนั้นเหรอ"เฟิร์นถามพร้อมกับชะโงกหน้ามาดู

"ว้าว โรแมนติกจัง"กิ๊กอุทานขึ้นพร้อมกับหันหลังไปหัวเราะคิกคักกับเฟิร์น ซึ่งขณะนี้
หน้าไอ้นายกลายเป็นสีชมพูจัดไปแล้ว นี่มันเจออะไรกันนะ ฉันเลยยื่นหน้าไปดูมั่ง สิ่งที่ได้เห็นก็คือดอกกุหลาบสีขาว กับโน๊ตเล็ก ๆ อีกหนึ่งใบ ไอ้นายเอื้อมมือเข้าไปหยิบ
 
'ดอกกุหลาบสีขาวนี้มันแสดงถึงความรักที่ผมมีต่อคุณ  และมันจะเพิ่มขึ้นทุกวันวันละหนึ่งดอก จนกว่าคุณจะตกลงเป็นแฟนกับผม'      แอนเดรีย
            
        ฉันแอบนับจำนวนดอกกกุหลาบในช่อซึ่งพบว่ามันมีอยู่ 6 ดอกเป๊ะ ๆตามจำนวนวันที่มันสองคนรู้จักกัน ไอ้นายรีบหยิบช่อกุหลาบออกมาจากในล็อกเกอร์แล้วเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงตรงไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าฝั่งชาย ฉัน กิ๊กและเฟิร์นเลยต้องรีบวิ่งตามไป(นี่อารมณ์เขินมันรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย)

"ไอ้เปรตตตตตตตตตตต แกกล้าเสียมารยาทกับฉันเหรอ"ทันทีที่ไอ้นายไปถึงมันก็วีนแอนเดรียที่ยืนเปลี่ยนเสื้ออยู่ทันที (เอาช่อดอกไม้ชี้หน้ามันด้วย) รู้สึกว่าไม่ใช่เขินแล้วล่ะตอนนี้มันกำลังปรอทแตก

"เรื่องอะไร"

"แกแอบเปิดล็อกเกอร์ฉัน"โห นี่แกไม่ดีใจเลยใช่มั๊ยเนี่ยที่ได้ดอกไม้

"ไม่โรแมนติกเหรอ"

"ไอ้บ้า แกก็เห็นของในล็อกเกอร์หมดเลยน่ะสิ"

"แล้วไง"

"ก็ในนั้นมันมี  มันมี…….เอ่อ ผ้าอนามัย"

"มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่เห็นต้องอายเลย^O^"

"ไอ้เวรรรรรรรรรรรรรร"รู้สึกว่าความหน้าด้านของแอนเดรียเป็นเรื่องเดียวที่ไอ้นายรับไม่ได้ มันแอบบ่นประปอดกระแปดให้ฉันฟังทุกวันเกี่ยวกับความหน้าด้านของไอ้นี่

                 ทุกคนในห้องได้แต่อมยิ้มกับความน่ารักแบบแปลก ๆ ของคู่นี่ นี่แหละน้าเมื่อสาวห้าวมีความรัก เห็นจะมีแต่ไอ้อีฟคนเดียวนี่แหละที่หัวเราะทั้งที่ในใจมันเศร้า
ตลอดทั้งวันนั้นไอ้นายเคืองแอนเดรียไปเลย มันจะอายอะไรกันนักกันหนาวะกับแค่ผ้าอนามัย และไอ้แอนเดรียก็หาวิธีง้อได้น่าหมั่นไส้สุดๆ แกนี่มันเพลย์บอยมืออาชีพจริง ๆ ฉันล่ะนับถือ

       ในคาบภาษาอังกฤษ

"ทีชเชอร์ครับ"

"คะ"รู้สึกว่าใคร ๆ ก็จะเอ็นดูไอ้เส้นใหญ่สองตัวนี่เป็นพิเศษนะ

"ถ้าทีชเชอร์รักใครซักคนทีชเชอร์จะพูดว่าอะไรครับ"

"อืมมมม  ทีชเชอร์ก็จะพูดว่า 'ดีใจจังที่มีคุณอยู่ใกล้ ๆ ฉันรักคุณค่ะ'ประมาณนี้มั้งจ้ะ
ทำไมเหรอ"แอบเสี่ยวนะคะอาจารย์

"ขอบคุณครับ"ไอ้แอนเดรียพูดจบก็นั่งลงนี่มันจะทำอะไรกันแน่เนี่ย"ดีใจจังที่มีนายอยู่ใกล้ ๆ ผมรักนายนะครับ"ไอ้หน้าด้านแอนเดรียพูดเสียงดังฟังชัดกันไปทั้งห้อง ซึ่งเล่นเอาคนทั้งห้องยิ้มแก้มปริและแซวกันไม่ขาดปาก มีแต่ไอ้นายคนเดียวที่ยังเฉย ๆ อยู่แต่ฉันรู้นะว่ามันเขินเพราะหน้ามันแดงมากกกกกกกกก

คาบคณิตฯ(คาบสุดท้าย)

"อาจารย์ครับ"ไอ้หน้าด้านแอนเดรียยกมือขึ้น คราวนี้มันจะมาไม้ไหนเนี่ย (วิชานี้อาจารย์เป็นผู้ชาย)

"ว่ามา"

"ระหว่างถอดสแคว์รูทกับง้อแฟนอันไหนยากกว่ากันครับ"มันเริ่มแล้วไง

"ง้อแฟนสิ"

"แล้วถ้าแฟนอาจารย์งอนอาจารย์จะทำยังไงครับ"

"จับมาหอมแก้มแรง ๆ ซักทีเดี๋ยวก็หาย"อาจารย์โรงเรียนนี้ช่างเปิดเผยเสียนี่กระไร และเช่นเคยนักเรียนก็โห่ฮากันอย่างมันปาก

"ขอบคุณครับ"พูดจบมันก็หันไปหอมแก้มไอ้นายแรง ๆ หนึ่งที

"กรี๊ดดดดดดดดด "

"ว๊ายยยยยยยยย"

"วู้วววววววววว"และอีกมากมายที่พากันแซวไอ้สองตัวนี่ แต่คราวนี้ไอ้นายมันไม่อยู่
เฉยเหมือนในคาบอังกฤษแล้วล่ะมันหันไปซัดหน้าแอนเดรียเต็ม ๆ แต่ไอ้หน้าด้านก็ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไเกิดขึ้นหันไปหน้าห้องอย่างเดิมทั้ง ๆ ที่เลือดกำเดามันไหลอยู่นะแต่มันก็ไม่คิดที่จะเช็ด (มีแผนอะไรอยู่รึเปล่านั่น)

"อ่ะ"ไอ้นายยื่นผ้าเช็ดหน้าไปให้(ในที่สุดมันก็ยอมใจอ่อน)

"เช็ดให้หน่อยสิ"ไอ้คิงคองขี้อ้อน<<<<นี่คือคำที่ไอ้นายพูดอยู่บ่อย ๆ  แต่มันทำแล้วก็น่ารักจริง ๆ แหละเห็นแล้วฉันยังใจอ่อนแทนเลย ^O^

"ฉันจะทำให้ก็ตอนที่แกเป็นง่อยเท่านั้นแหละ!!!!"

"นั่นไงพูดกับผมแล้ว ^----------------------^"แล้วมันก็ส่งยิ้มละลายโลก+กระชากวิญญาณไปให้ไอ้นาย เห็นแล้วแอบอิจฉาว่ะ โฮะ ๆ ๆ

"แกมันไอ้เจ้าเล่ห์"

"แต่ก็รักจริง^O^"

"หุบปากไปเลยไอ้เสี่ยว>O<//////"

              วันต่อมาพวกมันสองตัวก็กลับมาอยู่ในสภาพปกติในสถานการณ์ที่ไม่ค่อย
ปกติคือ เช้านี้ข่าวของไอ้นายและแอนเดรียเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์ไปทั้งโรงเรียน(เชื่อแล้วล่ะว่าข่าวลือมีประสิทธิภาพไวกว่าแสง -*-) แม้กระทั่งตอนเช้าพี่ส้มสวยยังอุตส่าห์เอามันไปแซวออกอากาศในรายการ morning talk ของโรงเรียน  ทำให้ไอ้นายอารมณ์เสียไปพักใหญ่แต่ก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติได้ด้วยฝีมือไอ้คิงคองของมันนั่นแหละ(วันนี้มันได้กุหลาบขาว 7 ดอก)

"รู้สึกว่าช่วงนี้แกหายหัวไปจากชีวิฉันเลยนะอีฟ"ไอ้นายเปิดบทสนทนากับไอ้อีฟที่โต๊ะกินข้าวตอนกลางวัน

"น้องจุ๊บจิ๊บเค้าต้องการเวลา"

"แกก็เลยลืมฉันไปเลยใช่มะ"

"ก็แกมีหวานใจอยู่แล้ว"

"นังปุ๊กกี้หมาข้างบ้านน่ะเหรอ"

TT_TT <<<<<<นี่คือหน้าของไอ้แอนเดรีย

"งั้นเย็นนี้ไปร้านMoRe MoReกัน"และไอ้อีฟก็เป็นฝ่ายยอมสละเวลาอันมีค่าของมันมาให้ไอ้นาย

"แกเลี้ยงนะ"ไอ้นายพูด(อย่างหน้าด้าน) ฉันว่าบ้านแกโคตรรวยเลยนะนาย

"ได้อยู่แล้วน้องสาว"ไอ้อีฟตอบกลับมาอย่างเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ

"ไม่ใช่แก  คิงคองน้อยต่างหากล่ะ"ไอ้นายตอบกลับมาอย่างร่าเริง"วันนี้ฉันจะพาแก

ไปกินของฟรีอีฟ โฮะ ๆ ๆ"

                     และก็ผ่านไปอีกหนึ่งหนึ่งวันสำหรับพวกเรา  ฉันรู้สึกว่าตั้งแต่แอนเดรี
ยเข้ามาไอ้นายจะตั้งใจเรียนน้อยลงนะ ซึ่งปกติมันก็นิ่งเป็นหลับขยับเป็นคุยอยู่แล้ว แต่ตอนนี้นิ่งเป็นคุยขยับก็เป็นคุย จะกับใครซะอีกล่ะ ก็ไอ้คิงคองของมันไง  รู้สึกว่าจะสนิทสนมกันดีจริง ๆ เลย

                และคราวซวยของไอ้นายก็มาถึงเมื่อมันกับแอนเดรียถูกเรียกตัวไปที่ห้องปกครองหลังเลิกเรียน ฉัน อีฟ ณัช เฟิร์นและกิ๊กได้แต่รอมันอย่างเป็นห่วงหลังจากที่เข้าห้องมรณะนั่นไปพบอาจารย์ป้าและอาจารย์ภาษาไทยแล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ไอ้นายและแอนเดรียกลับมาในสภาพสมบูรณ์ครบ32 ทุกประการ มีแต่ไอ้นายนี่แหละที่ทำท่าเหมือนอยากจะฆ่าคน

"แกโดนซิวเรื่องอะไรฟระ"ไอ้อีฟถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย

"ก็ตอนนั้นที่ฉันกับไอ้แอนเดรียโดนไล่ออกมาจากห้องภาษาไทยอ่ะแกจำได้ป่ะ"

"เฮ้ย!!!แค่คุยในห้องเรียนนี่ถึงกับเรียกเข้าห้องปกครองเลยเรอะ"

"ฟังให้จบก่อนสิไอ้กร๊วก"

"--__--*"

"แล้วฉันกับไอ้แอนเดรียก็เลยติดสินบนน้องม.4ให้ยืนแทนอ่ะ แล้วที่นี่ไอ้พวกเปรตนั่น
มันดันมาฟ้องอาจารย์ภาษาไทยอ่ะดิ่"

"แกก็เลยเคืองอาจารย์ไทย"

"ป่าว ฉันเคืองไอ้พวกนั้นเว้ย  แกรู้ป่าวว่าไอ้คิงคองจ่ายมันไปตั้ง 500 แต่ก็เคืองจารย์
ป้าด้วยแหละ"

"ท่านป้าทำไรแก"

"ป้าแกจะเรียกผู้ปกครองชั้นอ่ะดิ่"

"ด้วยเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ ป้าแกทำเกินไปป่าววะ"

"คือป้าแกบอกจะทบเรื่องคราวก่อน ๆ ด้วยอ่ะ ทั้งเรื่องที่ฉันเป็นเจ้าป๊อกเด้งที่ถูกจับได้ 2 ครั้ง และจับไม่ได้อีกนับไม่ถ้วน แล้วก็ตอนนั้นด้วยที่ฉันถีบหน้าไอ้พี่โฉ๋แล้วมันเจือกสำออยตกน้ำอ่ะ  แถมยังตอนนู้นที่ฉันเอาคทาปาหน้าลูกผอ. แล้วก็ที่ฉันพังเก้าอี้ในโรงอาหาร แล้วก็ที่เอาเกลือใส่ลงไปในสระว่ายน้ำอ่ะ"
>O<;;;;; <<<นี่คือหน้าไอ้ณัชกับไอ้แอนเดรีย ดูเหมือนว่าตอนนี้ไอ้ณัชจะรู้สึกเกรงใจไอ้นายเพิ่มขึ้น 3 เท่าจากปกติซึ่งมันก็เกรง ๆ ปากไอ้นายอยู่แล้ว

"เฮ้ย!!!ไอ้คราวเอาคทาปาหน้าลูกผอ.นั่นนับด้วยเหรอวะ"ไอ้อีฟทำหน้าสงสัย เพราะคราวนั้นไอ้นายได้เป็นดรัมเมเยอร์ซึ่งมันไม่อยากเป็นเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยการบังคับแกมขู่เข็นของท่านป้ามันก็เลยต้องยอม แถมเจอลูกผอ.หม้อมันเกินเหตุ ด้วยความหมั่นไส้ในจังหวะโยนคทาขึ้นมันเลยแกล้งพลาดโยนใส่หน้าไอ้หื่นนั่นจนต้องเย็บ 3 เข็ม"ฉันว่าไอ้ตอนที่แกเอาค้อนมาทุบล็อคเกอร์ 6อันรวดน่าจะโดนมากกว่าอีกนะเพราะนั่นมันเป็นสมบัติของโรงเรียน"ไอ้อีฟตั้งข้อสังเกต

"เออดีแล้วแหละที่ป้าแกไม่นับ แต่ฉันแอบเคืองว่ะไอ้ตอนที่เอาเกลือใส่ลงในสระน้ำอ่ะ ฉันชดใช้ค่าเสียหายนะเว้ย ป้าแกมานับได้ไงมันไม่แฟร์"หน้านายหน้าบูด

"ป้าแกคงจะชดเชยกับครั้งที่แกทำน้ำท่วมห้องน้ำที่โรงยิมล่ะมั้ง"

"ที่ทำอันนั้นเพราะหมั่นไส้อาจารย์พละโว๊ยยย เข้าข้างนังพิมพ์เว่อร์อ่ะ"ตอนนี้ฉันหันไปมองหน้าไอ้ณัชกับไอ้แอน
เดรียอีกครั้งซึ่งมันสองคนไอ้แต่กลืนน้ำลายกับวีรกรรมของไอ้นาย

"ไปเหอะ ๆ หิวข้าวสาดดดด"แล้วไอ้อีฟก็กอดคอไอ้นายเดินนำหน้าไป ทิ้งให้แอนเดรียทำตาขวางอยู่คนเดียว จะเกิดการหึงโหดขึ้นมั๊ยเนี่ย

"แล้วแกจะทำยังไงกับไอ้เด็กเปรตสองตัวนั่น"ฉันถามระหว่างรออาหาร

"คว่ำบาตรมันในฐานะที่กล้ามาลองดีกับรุ่นพี่"

"คว่ำบาตรเลยเหรอ แรงไปหน่อยมั้ง"เฟิร์นออกความคิดเห็น

"แล้วที่มันทำให้ฉันโดนเรียกผู้ปกครองล่ะเฟิร์น"

"ง่า -O-"เฟิร์นเถียงไม่ออก

"ณัชแกไปหาชื่อไอ้สองตัวนั้นมา ไอ้แอนเดรียมันจำหน้าได้"ไอ้นายเริ่มออกคำสั่ง

"เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรที่รัก"รู้สึกว่าไอ้แอนเดรียมันหาปากของตัวเองเจอแล้วล่ะ -O-

"ถ้าพวกแกไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร คิงคอง จืด ฉันไม่ว่าอะไรหรอก"

"ใครบอกว่าจะไม่ช่วยล่ะ"ไอ้แอนเดรียรีบพูดขึ้นมา ฉันรู้ว่ามันไม่ได้ขี้ขลาดหรอก
เพียงแต่มันไม่อยากให้ไอ้นายต้องมีเรื่อง

"ดี เพราะฉะนั้นหาชื่อมาให้ได้ภายในคืนนี้แล้วโทรมาบอกด้วย"

"แล้วพวกเราจะหามาได้ยังไงล่ะ"ไอ้ณัชถามหน้าซื่อ ๆ

"โถ ๆ ๆ นี่มรึงลืมไปแล้วเหรอณัชว่ามรึงเป็นหลานเจ้าของโรงเรียนนะ ก็เข้าไปดูในแฟ้มประวัติสิวะ นักเรียนม.4มีแค่ร้อยเศษ ๆหาไม่นานหรอก ไอ้คิงคองมันจำหน้าได้ให้มันคอยชี้ว่าคนไหน"

   วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ไอ้นายเดินเข้าโรงเรียนด้วยช่อกุหลาบขาวเช่นเคย วันนี้มี 8 ดอก แสดงว่ามันยังไม่ได้ตกลงปลงใจเป็นแฟนกับแอนเดรีย เพราะในการ์ดเขียนว่าจะให้ดอกไม้จนกว่าจะยอมเป็นแฟนด้วย ฉันเลยแอบสงสัยว่าไอ้นายมันได้ชอบแอนเดรียจริง ๆ รึเปล่าเนี่ย หรือว่านี่คือแผนในการแก้แค้นของมัน แล้วเมื่อวานตอนคุยโทรศัพท์ กับฉันแล้วก็ไอ้อีฟ มันยังเล่าแผนพาคิงคองกลับบ้านของมันด้วยน้ำเสียงสนุกสนานอยู่เลย แต่ฉันว่าถ้านี่เป็นแผนจริง ๆ ไอ้นายคงจะทำสำเร็จเกินเป้าเลยล่ะเพราะไอ้แอนเดรียมันแสดงออกชัดเจนกับทุกคนว่ามันชอบผู้หญิงคนนี้จริง ๆ
"แกจะไปไหนวะนาย"ฉันถามเมื่อเห็นมันเดินตรงไปทางห้องประชาสัมพันธ์
"มีเรื่องประกาศน่ะ พวกแกรออยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวฉันมา"และมันก็ทิ้งให้พวกเรา 6 คนยืนคอยอยู่ซักพัก
"แล้วก็เช่นเคยนะคะสำหรับวันศุกร์มีใครอยากฝากประกาศอะไรก็ส่งมาได้ที่ห้องประชาสัมพันธ์เหมือนเดิมค่ะ"เสียงใส ๆ ของพี่ส้มสวยดังมาเช่นเคยสำหรับรายการ Morning talk
"happy birthday  น้องแอ๋ม จากพี่โฉ๋นะครับ"ใช่น้องแอ๋มเด็กเก่าไอ้อีฟกับไอ้พี่โฉ๋ที่เคยจีบไอ้นายแล้วโดนมันถีบตกน้ำเปล่าฟระ? ฉันแอบสงสัยอยู่ในใจ
"ขอให้พี่อีฟรักษาสุขภาพด้วยนะคะช่วงนี้อากาศหนาวแล้ว จากน้องหนิง"เออ ไอ้เนื้อหอมอีฟ (แล้วอากาศหนาวตรงไหนฟระ หรือเพราะไอ้อีฟมันเรียนห้องแอร์ตลอดเวลา)
"และสำหรับน้องสรวงสุดา และสมรชัย 4/5 จำไว้ด้วยนะคะว่าพี่นายคว่ำบาตรน้องสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"และนี่คือเสียงไอ้นายที่ทุกคนคุ้นเคยดี ฉันล่ะสยองแทนน้องสองคนนั่นจริงๆ  เลย และดูเหมือนการเคลื่อนไหวของคนทั้งโรงเรียนจะหยุดนิ่งอยู่สองวินาที ก่อนที่ข่าวจะค่อย ๆ ซึมซับเข้าหัวของทุกคน ในโรงเรียนนี้ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าเจ้าแม่นายนอกจากจะสวยแล้วยังเก๋าขนาดไหน รุ่นพี่ม.6 ยังไม่กล้าแหยมกับมันนับประสาอะไรกับน้องม.4 สองคนนั่นที่บังอาจมาลบหลู่เจ้าแม่
               ฉันรู้ดีว่าถ้าเฉพาะไอ้เรื่องที่น้องสองคนนั่นรับเงินไปแล้วหักหลังมันไอ้นายก็คงไม่โกรธถึงขนาดนี้หรอกถึงมันจะเกลียดการหักหลังแต่มันก็ยังไม่คว่ำบาตรไอ้เด็กชะตาขาดสองตัวนี่  แต่นี่มันส่งผลกระทบไปถึงการเรียกผู้ปกครอง ซึ่งมันก็ไม่ได้กลัวความผิดอะไรหรอกนะ แต่มันกลัวว่าพี่ปาล์มจะเสียใจต่างหาก เพราะมันได้ประกาศไว้แล้วว่าคอนเซ็ปต์ของชีวิตมันคือไม่ทำให้พี่ปาล์มเสียใจ  และไอ้อีฟก็คงเข้าใจเรื่องนี้ดีถึงไม่ได้ห้ามการกระทำของไอ้นาย
               ตลอดจนทั้งวันนั้นไม่มีใครพูดเรื่องที่ไอ้นายคว่ำบาตรรุ่นน้องอีก เพราะมันมีเรื่องบางอย่างที่น่าสนใจมากกว่านั้น ไอ้นายมันก็เลยไอ้ทีแกล้งเฟิร์นใหญ่   อย่างเช่น
พักกลางวัน
ไอ้นาย (ดัดทำเสียงเป็นเฟิร์น) : วันนี้เฟิร์นคงไปไม่ได้หรอกณัช พรุ่งนี้มีเทสต์ภาษาญี่ปุ่นน่ะ
ไอ้นาย (ทำเสียงไอ้ณัช ): งั้นแค่ไปทานไอศครีมก็ได้นะไม่นานหรอก
ทำเสียงเฟิร์น : งั้นก็ได้ค่ะ
เสียงปกติ :  กรูอยากจะอ้วกฟ่ะ แค่ไปกินไอติมแค่เนี้ยไอ้ณัชแม่งแทบจะประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้
"นายบ้า"เฟิร์นหันมาดุไอ้นายเบา ๆ ซึ่งก็ไม่เคยได้ผลเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"วันนี้เราทานถ้วยเดียวกันนะครับเฟิร์น"ไอ้นายทำเสียงไอ้ณัชอีกครั้ง
"นาย ครั้งที่หนึ่ง"เฟิร์นเริ่มปั้นหน้ายักษ์ใส่ไอ้นาย
"แล้วคืนนี้อย่านอนดึกนะครับเฟิร์น ณัชเป็นห่วง^--------^ " ไอ้นายยังคงแหกปากต่อไป
"นายครั้งที่สอง"เสียงเฟิร์นเริ่มเย็นขึ้นเรื่อย ๆ
"ค่ะณัช รับรองว่าคืนนี้เฟิร์นไม่อ่านหนังสือดึกหรอก^-^" เอ่อ รู้สึกว่ามรึงจะร่าเริงมากเลยนะนาย
"นายครั้งที่สาม"
"แล้วอย่าลืมดื่มนมก่อนนอนนะครับ"
     บึ้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   และแล้วเฟิร์นก็ตบะแตกทุบไอ้นายกลางหลังเต็ม ๆ TOT
"แค่กกก ๆ ๆ ๆ ๆ " กระอักเลยเหรอแก
"ที่รักคุณเป็นอะไรมากรึเปล่า"ไอ้แอนเดรียสามีมันรีบเข้าไปลูบหัวลูบหางกันทันที แหมเป็นห่วงจริง ๆ นะ พรุ่งนี้ก็จะโดนจับไปปล่อยเขาดินแล้วไม่ใช่เรอะ???
"ปะ  เปล่า แค่ก ๆ ๆๆ "
            แต่คนอย่างฐาณวีร์ไม่เคยย่อท้อต่ออะไรง่าย ๆ อยู่แล้ว นับประสาอะไรกับการโดนทุบหลังแค่นี้ถือเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ สำหรับมัน
เลิกเรียน
"ณัชแกสัญญานะว่าจะพาเฟิร์นไปกินไอติมเฉย ๆ "
"ฮะ???" ไอ้ณัชทำหน้าหลงเอ๋อ
"อย่าโมเมรถเสียแล้วแวะเข้าโรงแรมนะเฟ้ย ^----^////"
"นายยยยยยยย"เอ่อ คงไม่ต้องบอกใช่มั๊ยว่าประโยคนี้ของใคร
"สบายใจได้ที่รักไอ้ณัชมันไม่เคยพาใครเข้าโรงแรมหรอก"
"จริงอ่ะ"
"อื้อ ^O^ อย่างมันอ่ะพาเข้าห้องอย่างเดียว"
     โป๊กกกกกกก     แล้วไอ้ณัชก็โบกกบาลไอ้เสี่ยวแอนเดรียไปหนึ่งดอก  และมันก็รีบพาเฟิร์นขึ้นรถไปทันทีก่อนที่เฟิร์นดจะฝ่อจนไม่กล้าไปกับมัน