คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 แล้วเราก็พบกัน 55+
Chapter 2
Status : นู๋นายเล่าเรื่อง
หลังเลิกเรียนฉันกับฟ้าไปกินข้าวกันสองคนที่ร้านประจำ MoRe MoRe วันนี้เฟิร์นกับกิ๊กขอบายส่วนไอ้กร๊วกอีฟเบี้ยวเอาวินาทีสุดท้ายจนได้นะแก ฉันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจนึกไปถึงหน้าไอ้อีฟที่เดินคอตกเป็นลูกหมามาบอกว่าตอนเลิกเรียนมีประชุมเพราะ'เจ๊จูเลีย'สั่งโปรเจกต์ใหญ่ เฮ้อ อย่างเงี๊ยแหละนะว่าที่เด็ก'ถาปัตย์ หาเวลาว่างเจอซะที่ไหน
ฉันสะบัดหัวสองครั้งเพื่อไล่ความคิดออกไปและสนใจกับเมนูอาหารตรงหน้า ไม่รู้เหมือนกันว่าจะดูไปทำไมเพราะจำได้หมดแล้ว หลังจากสั่งอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็มองดูนู่นดูนี่ไปเรื่อยและก็สะดุดกับสิ่งๆ หนึ่ง 'ฝรั่ง' ไม่แปลกอะไรหรอกที่ร้านนี้มีฝรั่งมานั่งกินอาหารแต่มันสะดุดตรงที่ไอ้บ้านั่นนั่งจ้องฉันตาไม่กระพริบน่ะสิ มองทำไมวะ เดี๋ยวแม่ตบฟ่ำเลยนิ่
"มองหาอะไรของแกวะ"ฟ้าถามเมื่อสังเกตเห็นฉันเงียบไป
"ป่าว กินกันเหอะ หิวสาดดดอ่ะ"
"แกดูดิ่ไอ้ฝรั่งโต๊ะนั่นมันจ้องแกตาไม่กระพริบเลยว่ะ"ฟ้าหันมาบอกฉันหลังจากตักอาหารไปได้ครึ่งจาน
"ปล่อยมัน รีบ ๆ กินเหอะจะได้ไป รู้สึกเกลียดขี้หน้ามันยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก"จากนั้น
เราสองคนจึงรีบเขมือบอาหารตรงหน้าและเช็คบิลอย่างเร็วที่สุด จากนั้นจึงตรงไปที่รถทันที แต่ยังช้าไป เพราะไอ้ฝรั่งบ้านั่นมันตามมาถึงที่รถแล้ว YY_YY
"What do you want?"ฉันถามมันไปเป็นภาษาอังกฤษ
"ไปเที่ยวกับผมมั๊ย" เพล้งงงงง เสียงหน้าของฉันแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ ที่มัน
ตอบกลับไปเป็นภาษาไทยอย่างชัดแจ๋ว ดีนะตอนนี้มีแค่ฉัน ฟ้า ไอ้ฝรั่งบ้านี่ แล้วก็เพื่อนมันที่เป็นคนไทยอีกคน
"ทำไมฉันต้องไปเที่ยวกับนายด้วยไม่ทราบยะ"
"เพราะผมถูกใจคุณ"
"แต่ฉันเกลียดขี้หน้านาย!!"
"เฮ้ อย่างนี้มันไม่แฟร์นะคุณ" เอ่อ ฉันจำเป็นต้องแฟร์กับแกด้วยหรอฟระ =_=^
"แล้วจะเอายังไง"
"เป่ายิงฉุบ" ไอ้คิงคองต๊องเอ๊ย ฉันมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า จริง ๆ แล้วไอ้นี่ก็หล่อดีเหมือนกันแฮะ อายุก็น่าจะไล่เลี่ยกับฉัน ฉันว่าฉันสูงแล้วนะ170 เนี่ยแต่เมื่อยืนใกล้ ๆ กับไอ้คิงคองยักษ์นี่ดูตัวเล็กไปเลยแฮะ มันน่าจะสูงประมาณ 180 นะ แล้วที่สำคัญหมอนี่เป็นคนตาสวยมากเลยล่ะตาสีน้ำตาลอ่อนรับกับสีผม เอ่อ แล้วนี่มันเรื่องอะไรของฉันที่จะไปชมมันด้วยนะ ตอนนี้ต้องหาทางชิ่งเซ่ะ!!!
"โอเค ถ้าฉันชนะนายต้องไม่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
"แล้วถ้าผมชนะล่ะ"
"แล้วแต่นาย" แล้วทำไมแกต้องทำหน้าหื่นขนาดนั้นด้วยวะ T_T
"ออกเดทกัน"
"ห๊าาาาาาาา" มันบ้ารึเปล่าฟระเนี่ยชวนคนไม่รู้จักไปเดท
"ถ้าผมชนะคุณต้องไปออกเดทกับผม"มันย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเมื่อเห็นฉันทำ
หน้าแบบนี้>> "O.O"
"ว่าไงไม่กล้าเหรอ ^O^"ฉันเริ่มเกลียดมันแล้วล่ะ ทำไมแกชอบทำหน้าเหมือนถือไพ่เหนือฉันตลอดเวลาเนี่ย
"ใครว่าฉันไม่กล้าล่ะ"
"งั้นก็แสดงว่าตกลง ^O^"และแล้วลูกแกะก็ติดกับของหมาป่าจนได้ ช่วยหนูล่วยยยยย "เอาล่ะนะ วัน ทรู ทรี"
เป่ายิ๊งฉุบบบบบบบบบบ
"ฮ่า ๆ ๆ ผมชนะแล้ว"ไม่จริงใช่มั๊ย ไม่รู้สิ เพราะฉันไม่กล้าลืมตาไปเผชิญกับความจริง
"ลืมตาได้แล้วสาวน้อยผมชนะ คุณออกค้อน ผมออกกระดาษ"
"…………"ฉันได้แต่ก้มหน้ารับความจริง ฮึ่มมมม แกไอ้คิงคองเจ้าเล่ห์
"นัดวันเดทเลยดีมั๊ย อืมมม พรุ่งนี้เป็นไง"
"พรุ่งนี้ฉันไม่ว่างต้องไปต้องไปเรียนพิเศษ"
"งั้นวันอาทิตย์เป็นไง"
"ต้องอยู่กับครอบครัว"
"วันจันทร์ล่ะ"
"ต้องไปโรงเรียน"
"แล้วคุณจะว่างเมื่อไหร่"
"ไม่ว่าง"
"เฮ้ ขี้โกงนี่"
"ไหนล่ะหลักฐาน ^--------^"
"ก็……..เอ่อ" กร๊ากกกก คิดไม่ออกล่ะเส่ะ
"นายมาจากไหนอะไร"อยู่ ๆ ไอ้ฟ้าก็โพล่งขึ้นมา
"ฟลอริด้า อเมริกา" O.O โอ้ อเมริกาจริง ๆ เหรอเนี่ย ฮ่า ๆ ๆเสร็จล่ะเด็กน้อย ได้เวลาเจ้าแม่แก้แค้นแล้ว กริกริ อเมริกาที่รักที่พรากพี่ ๆ ของฉันไปจะต้องสังเวยด้วยไอ้คิงคองนี่ ก๊าก ๆ ๆ
"เอาเบอร์โทรศัพท์ของนายมาแล้วฉันจะโทรไปว่าว่างวันไหน"ฉันตัดสินใจในที่สุด
"ไม่แฟร์ ต้องแลกกันสิถึงจะถูก"เออ ไอ้แก่ประสบการณ์ รู้ดีจริงนะ
และฉันกับไอ้คิงคองยักษ์นั่นก็แลกเบอร์โทรศัพท์กันเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นฉันจึงขับรถไปส่งไอ้ฟ้าที่บ้านและรีบกลับมาอาบน้ำและคิดแผนการล้างแค้นต่อไป
ในวันเสาร์และอาทิตย์ไอ้คิงคองยักษ์นั่นโทรมาหาฉันหลายสิบครั้งแต่ฉันก็ไม่ได้รับสายเพราะยังคิดแผนการแก้แค้นไม่ได้ วันนี้ฉันจึงไปโรงเรียนด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดหน่อยยิ่งเจอไอ้อีฟตอนที่มันกำลังหม้อสาวอยู่ด้วย
"แดรกน้องเค้าเข้าไปเลยสิมรึง"ฉันเดินไปยืนข้าง ๆ มันหลังจากเห็นมันยืนจ้องน้องเชียร์ลีดเดอร์ประจำโรงเรียนอยู่พักใหญ่
"วันนี้แกอารมณ์ไม่ดีเหรอนาย"
"ป่าว ชิว ๆ ว่ะ"
"หรือว่าท้องผูก"
"ป่าว บอกว่าชิวๆ ไง"
"เมนส์ไม่มาเหรอ"
"เอ๊ะ ไอ้กร๊วกแกอยากมีเรื่องกับฉันใช่มั๊ยเนี่ย"
"งั้นไปกินข้าวกัน"
"ก็เดินดิ่"
"พี่นายทำอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ"อยู่น้องเชียร์ลีดเดอร์สาวสวยก็เดินมาจับไหล่ฉันไว้ พร้อมกับทำหน้าเหมือนกับจะเขมือบหัวฉัน -_-^^
"พี่ทำอะไร"
"ก็พี่อีฟเค้ากำลังคุยกับแอ๋ม แล้วอยู่ ๆ พี่นายจะมาฉกไปอย่างงี้มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอคะ" อ๋อ ที่แท้ก็หวงก้าง
"พี่ไม่ได้จะเอาไอ้กร๊วกนี่ไปจากอกน้องหรอกแค่ยืมไปกินข้าวด้วยเฉย ๆ "ฉันพยายามตอบอย่างใจเย็นที่สุด แต่วันนี้พี่รมณ์พี่ไม่ดีนะน้อง(ยังคิดหาวิธีแก้แค้นไอ้คิงคองบ้า
ไม่ได้)
"นั่นล่ะค่ะเค้าเรียกว่าแย่ง" ตอนนี้ไอ้อีฟเริ่มหน้าไม่ดีแล้วเพราะน้องแอ๋มของมันกำลังเดือดมากถึงมากที่สุด ส่วนฉันก็กำลังจะระเบิดภายในสามวินาที และมันก็ยังทำอะไรไม่ได้มากด้วย เพราะเพิ่งคั่วน้องเค้าได้แค่ 3 วัน
"เฮ้ย บอกว่ายืมเฉย ๆ กินข้าวเสร็จแล้วเดี๋ยวเอามาคืนในสภาพสมบูรณ์"
"แอ๋มไม่ให้ค่ะ"เอ๊ะนังเด็กบ้านี่ทำไมมันขี้หวงอย่างนี้เนี่ย เพิ่งคบกันได้แค่ 3 วันเองนะ
"งั้นมึงเลือกเลยอีฟ"ในที่สุดฉันก็ปรอทแตกจนได้
"ใช่ค่ะพี่อีฟเลือกเลยระหว่างแอ๋มกับพี่นาย"นังเด็กแอ๋มทำหน้ามั่นใจสุดขีดว่าไอ้กร๊วกอีฟจะเลือกมัน
"ไปเถอะนายแกหิวข้าวไม่ใช่เหรอ"ไอ้อีฟพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่มีความหมายชัดเจนและเดินจูงมือฉันออกมาจากน้องแอ๋มเด็กในสังกัดของมันทันที
"พี่อีฟ"น้องแอ๋มของมันวิ่งมาดักหน้าเราสองคนไว้
"อะไรครับ"แน้ สุภาพเชียวนะแก
"พี่อีฟทำอย่างนี้ได้ไงคะ"ตอนนี้น้ำตากำลังไหลอาบสองแก้มใส ๆ ของน้องแกอยู่ มารยารึเปล่าเนี่ย
"ฟังนะน้องพี่จะบอกอะไรให้"ในที่สุดก็เป็นฉันที่แพ้มารยาเด็ก"ไอ้อีฟมันเจอเหตุการณ์ที่ต้องให้เลือกอย่างงี้มาเป็นร้อย ๆ ครั้งแล้วและมันก็ไม่เคยเลือกผู้หญิงคนอื่นเลย เพราะพี่เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของมัน "
"ฮือ ๆ ๆ ฮึก ๆ"ฉันซ้ำเติมน้องเค้าอยู่รึเปล่าเนี่ย -_-''
"เพราะฉะนั้นถ้ายังอยากคบกับมันอยู่เย็นนี้โทรไปขอโทษมันซะแล้วมันจะให้อภัย เอ่อแล้วที่หลังอย่าให้มันเลือกอีกล่ะเพราะคำตอบน่ะรู้ ๆกันอยู่แล้ว"ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกมา
HOME ROOM ยังเป็นคาบที่น่าเบื่อเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าวันนี้จะมีอะไรพิเศษเพราะเห็นอาจารย์แกดูมีชีวิตชีวาเหลือเกิน
"เอาล่ะค่ะนักเรียนวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก"นี่ป้ากำลังสอนเด็กอนุบาลอยู่
เหรอคะ "นี่แอนเดรีย ส่วนนี่ณัชนะจ๊ะเด็ก ๆ "ฉันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างสง่า
ผ่าเผย(เมื่อกี๊ฟุบไปกับโต๊ะ)เพราะได้ยินเสียงพวกสาว ๆ กรี๊ด
กร๊าดกันใหญ่ราวกับมีชะนีหลุดออกมาจากเขาดิน
"ไฮ เจอกันอีกแล้วนะ"เฮ้ยนั่นมันไอ้คิงคองบ้านิ่ ตอนนี้มันกำลังโบกไม้โบกมือมาให้ฉันด้วยท่าทางสนิทสนมโดยไม่สนใจอาจารย์ที่เงยหน้ามองมันอยู่เลย และทั้งห้องก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว พวกนี้มันไม่เคยเห็นหน้าฉันเหรอเนี่ยถึงได้จ้องกันซะลูกตาแทบทะลักออกจากเบ้าขนาดนั้น
"อะแฮ่ม ๆ"อาจารย์ป้ากระแอมสองครั้งเพื่อเรียกร้องความสนใจกลับคืนมา"แอนเดรียกับณัชจะมาอยู่กับพวกเราประมาณสองอาทิตย์นะจ๊ะ"อาจาย์ยังคงพูดต่อไปโดยไม่สนใจว่าฉันกับฟ้ากระซิบกระซาบกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
"มันมาได้ไงวะฟ้า"
"นี่แกยังไม่รู้เหรอ"
"รู้อะไร"
"ไอ้ณัชมันเป็นหลานเจ้าของโรงเรียนอ่ะ ประมาณว่าจะเข้าจะออกยังไงก็ได้ อาจารย์
ทุกคนเกรงใจมันหมดแหละ"
"แล้วไอ้คิงคองข้างมันอ่ะ"
"เพื่อนมันตามกันมาจากเมกาไงแกลืมไปแล้วเรอะ"
"แล้วพวกมันรู้ได้วะว่าฉันเรียนที่นี่"
"ฉันว่ามันไม่รู้หรอก"
"อ้าว?????" ฉันว่าไอ้ฟ้ายิ่งพูดยิ่งงงนะเนี่ย
"ไอ้ณัชจีบเฟิร์นเว้ย"
"O.O"ใบ้รับประทานพ่ะย่ะค่ะ เด็กเรียนมีแฟน อยากเห็นตอนมันสวีตกันจริง ๆเลยจอร์จ >O<///
"รู้จักกันเมื่อไหร่"
"อาทิตย์ที่แล้ว"
"อย่างงี้เฟิร์นก็จบจากโรงเรียนด้วยเกรด 4.00สิวะเนี่ย"
"ฮ่า ๆ ก็ต้องคอยดูกันไป"
"เอาล่ะจ้ะแอนเดรียกับณัชเลือกที่นั่งได้เลย"เราสองคนหันมาสนใจกับอาจารย์ป้าอีก
ครั้ง"ครูว่าอย่านั่งข้างหน้าเลยนะจ๊ะเพราะเดี๋ยวจะบังเพื่อนเปล่า ๆ"
"งั้นนั่งตรงนั้นครับ"ไอ้คิงคองแอนเดรียชี้มายังที่นั่งข้างหลังฉันกับไอ้ฟ้า
"ก็ดีจ้ะนั่งหลังสุดเลย"
"ไม่ได้ค่ะอาจารย์"ฉันรีบยกมือขึ้นก่อนที่ไอ้สองตัวนั่นจะเดินมาถึง พวกมันสองตัวคงกะมาหม้อสาวเต็มที่เลยนะเนี่ยเพราะมาแต่ตัวจริง ๆ ไม่มีอุปกรณ์อะไรติดมาเลย
--__--/////
"ทำไมล่ะจ๊ะนาย"
"เอ่อ……..เพราะว่าาา เพราะ…."อ๊ากกกกกกกกคิดให้ออกสิฟระ
"เพราะว่าเธออยากให้ผมไปนั่งข้าง ๆ เธอครับ"เป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจากไอ้คิงคองบ้านั่น TT^TT หลงตัวเองชิบ และมันก็ทำให้สาว ๆ ทั้งห้องหันมามองฉันด้วยสายตาแผดเผา -*-
"มองทำแป๊ะแกเหรอ!!!" ฉัน(ตะโกน) บอกสาว ๆในห้อง "ไม่ใช่ค่ะป้าคือที่นั่งตรงนั้นมันมีอาถรรพ์น่ะค่ะ"
"ฉันไปเป็นพี่สาวแม่เธอเมื่อไหร่จ๊ะฐาณวีร์" โห เฉียบขาดมากกกก
"เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ'จารย์ "
"อาจารย์จ้ะ"
"ค่ะอาจารย์"เรื่องมากชิบโคตรเลยเว้ยครูโรงเรียนนี้
"แล้วที่นั่งตรงนั้งมันมีอาถรรย์ยังไงจ๊ะ"อาจารย์ป้ายังถามต่อไปอย่างใจเย็น
"คือคนที่นั่งคู่กันมักจะเป็นคู่เกย์กันน่ะค่ะ" อืมมม ตอแหลสด
"+_+^^"<<<<นี่คือสีหน้าอาจารย์ป้าขณะนี้
"ไม่เป็นไรงั้นคุณมานั่งคู่กับผมแล้วให้ณัชไปนั่งกับเพื่อนคุณแทน"กู้ดไอเดียมั่ก ๆ
เลยจ้ะคิงคอง แต่แบ๊ดไอคิวโว้ยยยยยยย
"งั้นเอาอย่างที่แอนเดรียว่าแล้วกัน"ท่านป้าตัดสินได้ในที่สุด
"TT_TT ไม่เอานะคะป้า"
"อย่าเรื่องมากนะนายไม่งั้นฉันจะฟ้องแม่เธอว่าเธอเป็นเจ้าป๊อกเด้ง!!"
"-_-!! ถ้าทำอย่างงั้นป้าเอาปืนมายิงหนูเลยดีกว่า!!!"
"ฉันยังไม่อยากติดคุก"
"หนูก็ยังไม่อยากตาย"
"งั้นก็อย่าเรื่องมาก"
"แต่หนูไม่อยากนั่งข้าง ๆ ไอ้คิงคองนี่"ฉันชี้นิ้วไปเป้าหมายทันที
"งั้นเรื่องที่เธอเป็นเจ้าป๊อกเด้งคงถึงหูแม่เธอเร็ว ๆ นี้"
"Y^Yป้าาาาาาาาาาา"
"ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฉันสั่ง และอย่าตั้งฉายาเสีย ๆ หาย ๆ ให้คนอื่นอีก ไม่งั้น.."
"เรื่องที่หนูเป็นเจ้าป๊อกเด้งจะถึงหูแม่"
"ถูกต้อง"พูดจบป้าแกก็สะบัดก้นออกไปทันที พร้อม ๆ กับที่ไอ้สองตัวนั่นย้ายก้นมา
นั่ง ไอ้แอนเดรียนั่งตรงที่ข้างหลังฉันส่วนฉันก็ต้องจรลีไปนั่งใกล้ ๆ มัน กิ๊กย้ายมานั่งข้าง ๆ ฟ้า เพื่อเปิดทางให้ไอ้ณัชกับว่าที่ภรรยา
"วอท ซับ แม๊น???"ไอ้บ้าแอนเดรียแหกปากใส่หูฉันทันทีที่ฉันนั่ง
"หุบปากไปเลยนะไอ้คิงคองแก่ไม่งั้นฉันจะยกโต๊ะมาทุ่มหัวแก!!!!"
"ป่าเถื่อน"
"….--__--^^…."
+ + +
กว่าที่คาบพักกลางวันจะมาถึงฉันก็แทบจะขาดใจตายกับไอ้คิงคองยักษ์นี่แถมตอนนี้มันกับไอ้จืดเพื่อนมันยังเกาะติดสถานการณ์ของกลุ่มเราอย่างใกล้ชิดด้วยการเจ๋อมานั่งร่วมโต๊ะกินข้าว ฉันแอบเล่าให้ไอ้อีฟฟังอย่างมันปากโดยไม่สนใจสายตาของเฟิร์นที่จิกแทงอยู่เลย
"ผมแอนเดรีย"ไอ้คิงคองยื่นมือมาให้ไอ้อีฟจับหลังจากกินข้าวเสร็จ เพิ่งจะนึกถึงคำว่ามารยาทเรอะ?
"อีฟ"ไอ้อีฟยื่นตอบ
"ณัช"ไอ้ณัชยื่นมาเป็นรายถัดมา
"อืม"
"ผมแอนเดรีย"ไอ้คิงคองยื่นมือมาข้างหน้าฉัน ที่แท้ที่มันแนะนำตัวก็มีแผนจะจับมือฉันเหรอเนี่ย ไอ้หื่น>O<///
"นาย"ฉันเอามือกอดอกไว้
"เฮ้ เสียมารยาทนะไม่เช็คแฮนด์เนี่ย"
"ฉันมันพวกป่าเถื่อนไม่รู้จักคำว่ามารยาทหรอก"
"แล้วณัชกับแอนเดรียมาเมืองไทยทุกซัมเมอร์เลยเหรอ"เฟิร์นพยายามทำให้สถานการณ์มันดีขึ้น
"ณัชกลับมาทุกซัมเมอร์แหละแต่แอนดริวนี่พึ่งมาเมืองไทยเป็นครั้งที่ 3 ปกติมากับพ่อ-แม่น่ะ แต่คราวนี้มากับณัช"ไอ้จืดตอบเฟิร์นด้วยน้ำเสียงหวานหยด
"เลี่ยนว่ะจืด แกเลิกทำหน้าอย่างงั้นใส่เพื่อนฉันได้มะ??"ฉันสุดจะทนกับมันจริง ๆ นะเนี่ยถึงได้พูด
"แกเรียกใครว่าจืดวะนาย"
"แกไม่รู้จริง ๆเหรออีฟ"
"นายยยยยยยย"เฟิร์นเรียกฉันด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบดุจนางพญาและสายตาอันแผด
เผา
"เออ ๆ โทษทีไม่ได้ตั้งใจนินทาต่อหน้าหรอกแต่ไอ้อีฟมันถามอ่ะ"
"TT^TT"เฟิร์นทำหน้าเหมือนละอายใจเหลือเกินที่มีเพื่อนอย่างฉัน
"ว่าแต่พวกนายมาเมืองไทยทำไมอ่ะ"ฉันพยายามเก็บหมาไว้ในปากอย่างเต็มที่ เพื่อ
หวังว่าเฟิร์นจะยังไม่เลิกคบฉัน เพราะถ้าไม่มีเฟิร์นก็คงไม่มีคนให้ลอกการบ้าน =_=;;; (นางเอกเราคิดได้เท่านี้เองเรอะ?)
"อยากมาเที่ยวพัฒน์พงษ์กับพัทยา"ไอ้คิงคองแอนเดรียตอบอย่างเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ
"ฉันขอให้พวกแกติดเอดส์"
"เฮ้ย เราไม่ได้เที่ยวนะไอ้แอนเดรียมันไปของมันคนเดียว"ไอ้จืดรีบชิ่งสงสัยกลัวเฟิร์นทิ้ง
"ไม่ติดหรอกเพราะผมใช้คอนด้อม^^V"ไอ้แอนเดรียตอบหน้าตาย
"แกมันไอ้หื่น"ฉันหันไปตอกย้ำกับไอ้คิงคองอีกครั้ง
"มันเป็นเรื่องปกติ"
"ไอ้-หน้า-ด้าน >O<"
และวันนั้นฉันก็ไม่สามารถสลัดไอ้คิงคองบ้านี่ออกไปจากชีวิตได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว(ยกเว้นตอนไปห้องน้ำ) และนั่นก็เหมือนจะกระตุ้นต่อมริษยาของพวกนังพิมพ์ นังหวานและก็นังอ๊อฟเป็นอย่างยิ่ง นังหวานลงทุนมายั่วไอ้คิงคองข้าง ๆ ฉันเต็มที่แต่ทำไมดูเหมือนไอ้บ้านี่ไม่สนใจเลยนะมันออกจะอวบอึ๋มสลึมโบ๊ะขนาดนั้น แกเป็นเพลย์บอยไม่ใช่เหรอ?? แต่ช่างเถอะตอนนี้เลิกเรียนแล้วฉันควรหาทางชิ่งก่อน เพราะไอ้ฝรั่งบ้านี่มันพูดแต่เดท ๆ ๆ ๆ
3.10 น. เป๊ะ ๆ เป็นเวลาที่โรงเรียนเลิก
"ไปไหนนาย"
"ไปเข้าห้องน้ำ แกจะไปเฝ้าฉันมั๊ยล่ะ"
"รออยู่หน้าตึกนะ"
"รอทำไม"
"เดี๋ยวไปส่งบ้าน"
"ไม่ต้อง เอารถมา"
"ก่อนไปส่งจะไปเดทก่อน"
"ง่า >O<"เอาแล้วสิ
"ให้เวลา 3 นาทีไม่งั้นจะบุกไปถึงห้องน้ำ" ไอ้โหดแกกล้าเรอะ
ทันทีที่พ้นสายตาไอ้ฝรั่งหื่นนั่นฉันก็ใส่เกือกนังปุ๊กกี้(หมาข้างบ้าน)ทันทีวิ่งไปยังบันไดฝั่งตรงข้าม 555+ แกยังเด็กนักไอ้น้องเอ๋ยตามเจ๊ไม่ทันหรอก ฉันวิ่ง ๆ ๆ ๆ ๆแล้วก็วิ่งตรงไปที่รถอย่างไม่คิดชีวิตและไม่มองเลยว่าไอ้แอนเดรียจะสิงอยู่ส่วนไหนของโลก ป่านนี้มันคงชะเง้ออยู่หน้าตึกหรือไม่ก็บุกไปถึงห้องน้ำแล้วมั้ง
"เข้าห้องน้ำไวดีจัง"^-----------------------^พูดจบก็ส่งยิ้มละลายโลกมาให้ มันมายืนรออยู่ที่รถได้ไงเนี่ย Y-Y
"หนะ…..ไหนบอกว่ารออยู่หน้าตึกไง"ฉันอยากจะร้องไห้จริง ๆ เลยให้ตายเถอะ อุตส่าห์วิ่งแบบไม่คิดชีวิตแล้วนะเนี่ยเหนื่อยแทบตายแต่ก็ยังหนีไอ้ฝรั่งหน้าด้านนี่ไม่พ้น
"ก็รู้ว่าจะมีคนขี้โกงไง" ไอ้ฉลาดแอนเดรีย TTOTT
"แล้วรู้ได้ไงว่ารถอยู่นี่"
"หล่อ" แหวะ ไอ้หลงตัวเอง "เอาล่ะไปกันได้แล้วสาวน้อย" พูดจบมันก็เดินตรงไปยัง
ฝั่งคนขับแล้วชูกุญแจขึ้นมาเมื่อเห็นฉันทำหน้าเอ๋อ
"เฮ้ยกุญแจนั่น"ฉันอุทานแทบไม่เป็นภาษามนุษย์เมื่อเห็นกุญแจคุ้นตาอยู่ในมือมัน ฉันรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงแล้วควานหากุญแจทันที……..ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ…..ว่างเปล่า
"แกไอ้คิงคองบ้า แกกล้าล้วงกระเป๋าฉันเหรอ!!!"ฉันแหกปากด้วยเสียงดัง 180 เดซิเบล เล่นเอาคนแถวนั้นหันมามองอย่างกับตัวประหลาด "หน้าฉันมีขี้ติดอยู่รึไงพี่ชาย" ฉันหันไปวีนพี่ชายคนหนึ่งที่จ้องฉันตาไม่กระพริบ ซึ่งเล่นเอาไอ้คิงคองมือไวกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ แกมันบ้า!!!
"Let's go จ้ะที่รัก"ไอ้แอนเดรียฉันมาขยิบตาให้ฉันก่อนจะไขกุญแจและก้าวขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าฉันไม่ได้เกลียดขี้หน้าแกแบบนี้ และถ้าแกหื่นน้อยกว่านี้ ไอ้การขยิบตาเมื่อกี๊ของแกมันคงทำให้ฉันละลายนะแอนเดรีย แต่อารมณ์ของฉันตอนนี้คืออยากจะฆ่าแก เพราะแกกล้าล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงของฉัน ฮึ่ม คิดแล้วแค้น
เรื่องดีเรื่องแรกของวันนี้ก็คือ ฉันรอดพ้นจากการออกเดทกับไอ้หื่นนั่นมาได้อย่างหวุดหวิดด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียน >>>ไม่สบายมุกเบสิคที่ใช้ได้ทุกสถานการณ์ ปวดหัว ปวดท้อง ไม่สบาย เป็นหวัดคัดจมูกน้ำมูกไหล เป็นไข้ ใช้ทิฟฟี่ เอ่อ อันหลังนี่ไม่เกี่ยวนะ แต่สรุปว่าไอ้คิงคองนั่นมันก็ยอมใจอ่อน ฉันเลยรอดตายไปหนึ่งวัน(แล้ววันอื่นล่ะ??) แต่จากการใช้เวลาอยู่ด้วยกันสองคนในรถเกือบชั่วโมงก็ทำให้ฉันได้เรียนรู้บางอย่างที่ว่า บางทีผู้ชายคนนี้อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้นะ บางทีไอ้หื่นนี่ก็เป็นเหมือนพี่ชายที่คุยได้ทุกเรื่อง อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ และที่แปลกที่สุดคือ ฉันรู้สึกไว้ใจมัน ทั้ง ๆ ที่จุดประสงค์ของการมาเมืองไทยของมันเป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ -*- เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันต้องทำใจแข็งห้ามไว้ใจมันไปก่อนละกันจนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่ามันเป็นคนดี
แต่ไอ้แอนเดรียแกกล้ามากที่เรียกฉันว่าที่รัก (มีดวงจะกบาลแยกนะแกอ่ะ >O<;;;)
ไอ้อีฟวันนี้แกก็ชั่วมากที่ชิ่งไปเดทกับน้องจุ๊บจิ๊บ(น้องแอ๋มไปตายซากอยู่ที่ไหนวะ)
แล้วปล่อยฉันไว้กับหมาป่า
ไอ้ฟ้า กับกิ๊ก >>>>หายหัวทันทีหลังเลิกเรียน (พรุ่งนี้ฉันจะฆ่าพวกแก)
เฟิร์นกับไอ้จืดณัช <<<<ขอให้แกสองคนมีลูกไว ๆ นะฉันจะจับไปถ่วงน้ำ >-<///
วันต่อมา ฉันมาโรงเรียนด้วยอารมณ์ร่าเริงสุดขีด เพราะคิดแผนการแก้แค้นได้แล้ว ฮ่า ๆ ๆ แผนการที่ว่าคือการส่งคิงคองยักษ์กลับบ้านเก่า อ๊ะ ๆ ๆไม่ใช่เมกานะ เขาดินต่างหากล่ะ กิกิ วันเสาร์นี้ฉันจะพามันไปปล่อยเขาดิน แค่คิดก็มีความสุขจนแทบจะบินได้อยู่แล้ว
"วันนี้ดูแกอารมณ์ดีผิดกับเมื่อวานนะ"ไอ้กร๊วกอีฟที่รักรีบเสนอหน้ามาให้เห็นแต่เช้า
"พร้อมจะรับโทษรึยังล่ะมรึง"
"โทษอะไรของแก"
"ก็โทษที่เมื่อวานชิ่งไปเดทกับสาวแล้วปล่อยฉันไว้กับไอ้คิงคองนั่นไง"
"วันนี้ก็ดูแกร่าเริงดีนิ่"พูดจบไอ้กร๊วกที่รักก็เอามือมาอังที่หน้าผาก แล้วก็ตรวจตาม
แขน-ขาว่าเสียหายรึเปล่า
"ดีกะผีอะไรล่ะเมื่อวานวิ่งม้ามแทบหลุด!!!"
"ถือว่าออกกำลังกายแล้วกันอย่าซีเรียส"
"ไอ้กร๊วกกกกกกกกกกก"
"เอาน่าเดี๋ยวเช้านี้พี่ชายจะเลี้ยงข้าวผัดกุ้ง"^----^
"โอเค งั้นพี่สาวจะยกโทษให้"^O^
รู้แล้วว่าเมื่อวานมีบางอย่างผิดปกติ นั่นก็คือ ฉันไม่ได้หลับในห้องเรียน(เป็นครั้งแรกในรอบปี!!)ซึ่งส่งผลให้วันนี้ฉันง่วงกว่าปกติ 10% บวกกับที่เมื่อคืนนั่งคิดแผนจนดึกอีก 25% ทำให้วันนี้ฉันหมดแรงข้าวผัดกุ้งของไอ้อีฟตั้งแต่คาบแรก วิชาภาษาไทยที่รักยิ่ง (จริง ๆ แล้วฟุบคาโต๊ะตั้งแต่โฮมรูม)
"เฮ้!!!ที่รักตื่น"
"…ZZZZZZzzzzzz……."
"เวค อัพ"
"…ZZZZzzzzzz…."
"นับถึงสามถ้าไม่ตื่นผมจะเรียกอาจารย์นะ"
"1"
"…………."
"2"
"…………"
"3"
"……….."
"เฮ้ ถ้ายังไม่ตื่นผมคิสจริง ๆ นะ"
"โอเค ตื่นก็ได้"
"ดีมากที่รัก คุณควรตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้นะ"
"ทำอย่างกับอยู่ที่นู่นแกตั้งใจเรียน"
"--__--"
"ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ว่าหน้าอย่างแกถ้าไม่ได้เป็นนักกีฬาคงถูกไล่ออกไปนานแล้วล่ะ"
"อย่ามาทำรู้ทัน"
"หรือไม่จริง^O^"
">O<"
"แอนเดรีย ฐาณวีร์เชิญข้างนอกด้วยค่ะ"สงสัยอาจารย์จะหมดความอดทนกับเราสอง
คนแล้วถึงได้เชิญออกไปข้างนอก Y^Y ฉันกับไอ้แอนเดรียจึงเดินคอตกออกมานอกห้อง
"ไม่ใช่ตรงนั้นค่ะตรงนู้นต่างหาก"อาจารย์แอบอิจฉาฉันรึเปล่าเนี่ยที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับไอ้คิงคองนี่ -"- แล้วเราสองคนก็ต้องจรลีไปกลางสนาม
"ไอ้คิงคองบ้าแกทำให้ฉันซวย"
"คุณหลับในห้องเรียนนะ"
"แกชวนฉันคุยนะ"ฉันตอบอย่างไม่สบอารมณ์ เอามันไปปล่อยเขาดินวันนี้เลยดีมั๊ย
เนี่ย >O< แล้วฉันก็นึกอะไรบางอย่างได้เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงที่สูงไล่เลี่ยกับฉันเดินมา
กับผู้ชายที่ตัวใหญ่พอ ๆ กับไอ้คิงคอง
"น้อง ๆ มานี่หน่อยซิ"ฉันกวักมือเรียกสองคนนั่น
"อะไรคะ"เด็กผู้หญิงตอบฉันด้วยท่าทางงง ๆ
"รู้ใช่มั๊ยว่าพี่เป็นใคร"
"ครับ"
"งั้นมายืนตรงนี้ให้หน่อยสิหมดคาบค่อยไป"
"เฮ้ ที่รักถ้าอาจารย์รู้พวกเราซวยนะ"
"ตอนนี้ป้าแกสอนอยู่บนชั้นเจ็ดนะไอ้คิงคองจะมองเห็นหน้าได้ยังไงเล่า แค่เห็นว่ามี
คนยืนอยู่ป้าแกก็สบายใจแล้วล่ะ"
"ถ้าอาจารย์จับได้ล่ะ"
"ถ้ากลัวแกก็ยืนไปละกัน ฉันจะไปเล่นเน็ตที่ห้องคอม"
"-_-"
"เอาล่ะน้องสองคนมายืนตรงนี้ให้พี่ทีซิ"
"มันไม่ใช่เรื่องของเรานะครับ"ไอ้เด็กผู้ชายนั่นท่าทางมันจะแข็งข้อแฮะ
"แกอยากโดนฉันคว่ำบาตรเหรอ"
"เปล่าค่ะพี่ พี่ไปเถอะค่ะเดี๋ยวเราสองคนยืนแทนเอง"โอ้วววว รุ่งน้องต้องน่ารักอย่าง
นี้สิถึงจะถูก
"ขอบใจมากน้อง^O^และพี่จะชอบน้องมากกว่านี้สิบเท่าถ้าน้องเลิกจ้องไอ้คิงคองนี่"ไอ้แอนเดรียทำหน้าตกใจเมื่อเห็นฉันส่งสายตาอาฆาตไปให้มัน "จ่ายค่ายืนน้อง
เค้าไปดิ๊"
"นี่คับ"ไอ้แอนเดรียหยิบตังค์ส่งให้น้องสองคนนั้นอย่างว่าง่าย
"เฮ้ย 500 เชียวเหรอแก"
"น้อยไปเหรอ"
"ไอ้เปรตตต มากไปโว๊ย!!!!"
ฉันแทบจะตบกบาลมันหลังจากเดินออกมาจากน้องสองคนนั่น รวยนักเหรอแก เดี๋ยวปล้นซะนี่
"ง่วงนอนมั๊ย"ไอ้คิงคองถามฉันหลังจากเรามาหยุดอยู่หน้าศูนย์คอมพิวเตอร์ที่เปิดให้เล่นอินเตอร์เน็ตฟรีตลอดเวลา
"เออ ทำไมอ่ะ"
"ไปนอนกัน"
"แกอยากตายมากใช่มั๊ย!!! ไอ้บ้า"
"คุณคิดไปถึงไหนเนี่ย แค่นอนเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ทะลึ่ง"มันหันมาทำหน้า
เขิน ๆ ใส่ฉัน ไอ้ตอแหล
และเราสองคนก็เปลี่ยนแผนเป็นเข้าไปหลับในห้องสมุดกันโดยเลือกมุมที่ดูลับหูลับตาคนที่สุด
"เป็นนักบาสนี่เหนื่อยมั๊ย"ฉันถามมันเบา ๆ หลังจากนั่งลงเรียบร้อยแล้ว ตรงนี่เป็นมุมมืดเล็ก ๆ ที่เหมาะสำหรับการโดดเรียน -*- เราสองคนนั่งติดกันโดยหันหลังชนกำแพง และข้าง ๆ ก็เป็นชั้นหนังสือทั้งสองข้าง เลยทำให้ตรงนี้เป็นที่ค่อนข้างเล็ก จึงทำให้ขาฉันไปเกยกับขากันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และทำไมไอ้กระโปรงโรงเรียนนี้มันถึงสั้นเป็นบ้าเนี่ย(กระโปรงของทุกคนต้องอยู่เหนือเข่า)
"ก็เหนื่อยนะ"มันตอบกลับมาเบา ๆ เช่นกัน
"แล้วคุณล่ะเหนื่อยมั๊ย"
"ทำไมฉันต้องเหนื่อยล่ะ"
"ก็ที่คุณต้องยิ้ม ต้องหัวเราะทั้ง ๆ ที่ตรงนี้คุณไม่ยิ้มด้วยไง"มันชี้มือไปที่หน้าอกด้าน
ซ้าย…….หัวใจ
"อย่ามาทำเป็นรู้ดี"
"ตาคุณมันบอกทุกอย่านาย"
"แกเพิ่งรู้จักฉันแค่2วันเองนะคิงคอง"
"เลิกเรียกคิงคองซักทีได้มั๊ย เรียกแอนดี้ดีกว่าน่า"
"ไม่เอาอ่ะ"
"เรียกแอนดี้เถอะนะ นะ ๆ ๆ ๆ"ไอ้คิงคิงยักษ์ทำไมแกขี้อ้อนอย่างงี้เนี่ย --__--"
"เพื่อความแฟร์แลกกัน"
"ฮึ????"
"ฉันเรียกแกว่าแอนดี้แกเรียกฉันว่านาย เท่าเทียม"
"งั้นเรียกคิงคองอย่างเดิมเถอะ"
"=_="
และวันนั้นตลอดภาคเช้าเราสองคนก็นั่งคุยกันอยู่ในห้องสมุดโดยที่ไม่มีใคร
จับได้ ^-^และมันก็ทำให้ฉันรู้จักไอ้คิงคองยักษ์ดีขึ้นไปอีก (มันบังคับให้ผลัดกันบอก
ประวัติส่วนตัวทั้งหมด) รู้สึกว่ามันกับฉันจะชอบอะไรไม่เหมือนกันเลยแฮะ ซึ่งเรื่องที่ใหญ่ที่สุดคือ ฉันเชียร์แมนยูแต่มันเชียร์เชลซี -.-;;; ไม่น่าเชื่อว่าภายในระยะเวลาเพียงแค่สองวันจะทำให้ฉันกับมันสนิทกันได้รวดเร็วขนาดนี้แต่ฉันก็ยังไม่เลิกที่จะคิดแก้แค้นแกหรอแกนะคิงคอง!!!
และฉันก็ยังไม่หายเกลียดแกด้วย เพราะว่าแกชอบทำหน้ารู้ทันฉันอยู่ตลอดเวลา!!!
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - +
Ps. ถ้าชอบนิยาย(บ้า ๆ) เรื่องนี้ ก้อช่วยเม้นด้วยจะดีมากเลยนะคะ เพราะถ้าไม่มีเม้นเราจะนึกว่าไม่มีคนอ่านอ่ะ มันจะหมดกำลังใจ
อยากแต่งนิยายเรื่องนี้ให้จบเป็นที่สุด สู้ตายโว๊ย~~~
ความคิดเห็น