คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~บทนำ~
บทนำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"นู๋นายตื่นได้แล้วค่ะ" เจี๊ยบแม่บ้านวัยกลางคนขึ้นมาปลุกคุณหนูคนเล็กของบ้านตามปกติเพราะรู้ดีว่านาฬิกาปลุก 3 เรือนไม่สามารถทำอะไร 'นู๋นาย'ของเธอได้เลย
ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกเกือบร้อยครั้ง
"ถ้านู๋นายยังไม่ยอมลุกพี่เจี๊ยจะโทรไปฟ้องคุณปาล์มนะคะ"เจี๊ยบงัดไม้ตายออกมาใช้…….เช่นเคย
"อ๊ากกกกกกกกกกก ตื่นแล้วจ้าตื่นแล้วววววว" เจ้าของห้องกระวีกระวาดลุกขึ้นทันที แล้วหยิบผ้าขนหนูกับชุดคลุมอาบน้ำออกมาเตรียมพร้อมเต็มที่สำหรับการอาบน้ำ เมื่อเธอเปิดประตูออกไปก็พบ 'พี่เจี๊ยบ'พี่เลี้ยงประจำบ้านที่เลี้ยงดูเธอและพี่ ๆ มาตั้งแต่เล็กยืนคอยอยู่แล้ว
"ตื่นได้ซักทีะคะนู๋นาย" เจี๊ยบยิ้มกว้างทันทีที่เห็นเจ้าของห้องเดินโซซัดโซเวออกมาจากห้องในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่นแต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะความงัวเงียไม่ได้บั่นทอนความงามของคุณหนูเธอเลย ร่างกายที่สูงโปร่งถึง 170 ซม. ผมยาวไปถึงกลางหลังที่ถูกซอยให้รับกับใบหน้ารูปไข่ คิ้วโค้งได้รูป ตากลมโตสองชั้น จมูกรั้น ๆ ที่แสดงถึงความดื้อ ริมฝีปากอิ่มที่อมชมพูระเรื่อตามธรรมชาติ และยังแก้มที่มีเลือดฝาดแบบคนสุขภาพดี เธอคนนี้หาคำจำกัดความอย่างอื่นไได้แล้วจริง ๆนอกจากเพอร์เฟกต์
"ง่ะ ถ้าไม่ตื่นพี่เจี๊ยบก็โทรไปฟ้องพี่ปาล์มอ่ะดิ่"
"……….."เจ๊ยบได้แต่ยิ้มไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดไปตอบโต้กับเจ้าขอบใบหน้ากระเง้ากระงอดในขณะนี้ดี แต่นี่มันเป็นจุดอ่อนจุดเดียวที่เธอหาได้จากคุณหนูคนนี้ของเธอนี่นา…….'ไม่อยากทำให้พี่ปาล์มเสียใจ'
"งั้นนายไปอาบน้ำดีกว่า"เธอก้าวออกจากห้องและเดินตรงไปที่ห้องน้ำก่อนจะหันมาถามคำถามที่ถามมาเป็นร้อย ๆ ครั้งกับเจี๊ยบ"เมื่อไหร่พี่เจี๊ยบจะเลิกเรียกนายว่านู๋นายซักทีล่ะ"
"ก็นู๋นายชื่อ'นู๋นาย'จริง ๆ นี่คะจะให้พี่เรียกว่าอะไรดีล่ะ เอ หรือจะกลับไปเรียกคุณนู๋นายดี^O^" ใช่แล้วสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้าเธอนี่ชื่อเล่นว่า'นู๋นาย'จริง ๆ และถ้าจะให้ถูกต้องเรียกว่า'คุณนู๋นาย'เหมือนกับคุณหนูอีกสองคนของบ้านคือ คุณต้นปาล์ม และคุณปุ๊กปิ๊ก แต่ด้วยการขอร้องบวกประท้วงของแม่ตัวดีคนสุดท้องเธอเลยต้องยอมอ่อนข้อให้เหลือแค่'นู๋นาย'นี่แหละ
"โถ่!!!!พี่เจี๊ยบก็รู้ว่านายไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าคุณหนูบ้าบออะไรนั่น"
"อ้าว เป็นคุณหนูก็ดีไม่ใช่เหรอคะ"
"ไม่!!!!!เรียกคุณหนูแล้วมันดูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ นายไม่ชอบ"พูดจบเจ้าหล่อนก็ปิดประตูห้องน้ำดังปัง นี่แหละนะลูกคนเล็กของบ้านที่ทุกคนประคบประหงมกันนักหนารวมทั้งตัวเจี๊ยบเองด้วย
ครอบครัวนี้เป็นเจ้าของธุรกิจส่งออกฟิอร์นิเจอร์ขนาดใหญ่ดังนี้นคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายของบ้านจึงต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อย ๆ หรือถ้าจะเรียกให้ถูกคอใช้เวลา 90% ทำงานส่วนที่เหลือนั้นพักผ่อน จึงไม่แปลกเลยที่คุณหนูคนเล็กของบ้านจะค่อนข้างที่จะ'ขาดความอบอุ่น'
ในสมัยก่อนตอนที่ธุรกิจยังไม่ขยายตัวขนาดนี้ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวที่น่ารักมากเลยทีเดียวมี ปาป๊า ไอ๊(แม่) พี่ปาล์ม พี่ปิ๊ก และนู๋นาย
ต้นปาล์มพี่ชายคนโตนั้นอายุ 21 ปี ขณะนี้กำลังศึกษาอยู่ที่ฟลอริด้า สหรัฐอเมริกา
ปุ๊กปิ๊ก พี่สาวคนกลาง อายุ 19 ปีและกำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเช่นกัน
และนู๋นาย น้องสาวคนเล็กที่พี่ ๆ รักนักรักหนาอายุ 17 ปีกำลังเรียนอยู่เกรด 11 ในโรงเรียนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง เป็นเด็กสดใส ร่าเริง ขี้เล่นและยิ้มเก่ง
หลาย ๆ คนอาจสงสัยว่าน้องสาวคนเล็กขาดความอบอุ่นแล้วทำไมพี่ ๆไม่เป็นสาเหตุก็เพราะว่าในสมัยที่พวกคุณหนูเด็ก ๆ ธุรกิจยังเป็นธุรกิจขนาดกลางอยู่ คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายจึงมีเวลาดูแลลูก ๆ ทั้งสามอย่างใกล้ชิด และต่อมาธุรกิจได้ขยายตัวอย่างรวดเร็วทำให้คุณผู้หญิงและคุณผู้ายมีเวลาน้อยลง ขณะนั้นคุณปาล์มและคุณปิ๊กโตพอที่จะเข้าใจสถานการณ์ได้แล้ว แต่น้องสาวคนเล็กเล่าเธอยังเด็กเกินไป นี่จึงเป็นเหตุผลให้ทุกคนในบ้านตามใจนู๋นายเป็นพิเศษ โดยเฉพาะต้นปาล์มที่เป็นทุกอย่างให้กับน้องสาว นั่นจึงเป็นเหตุให้เธอรักพี่ชายคนนี้มากกว่าอะไรทั้งหมดและเมื่อหลายปีก่อนตอนที่รู้ว่าพี่ชายต้องไปเรียนต่อยังสหรัฐอเมริกา เธอก็แทบจะลมจับกันเลยทีเดียว และยิ่งเลวร้ายไปกว่านั้นเมื่อเธอรู้ความจริงอีกข้อที่ว่าเธอรู้เรื่องนี้ก่อนที่พี่ชายจะไป 2 วัน เพราะทุกคนกลัวว่าเธอจะเสยใจ และก็เป็นไปตามคาดเธอไม่ยอมออกจากบ้านเลยตลอด 2 วันไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมเปิดโทรศัพท์ ไม่ยอมพูดจากับใคร
และวันเดินทางของต้นปาล์มก็มาถึง นู๋นายวิ่งออกจากบ้านมาในวินาทีสุดท้ายแต่มันก็ไม่ทัน รถต้นปาล์มแล่นออกไปแล้วเธอจึงวิ่งตามรถออกไปด้วยเท้าเปล่าโชคดีที่รถยังไม่ไปถึงประตูรั้ว คนขับมองเห็นเธอก่อนจึงจอดรถและพี่ชายของเธอก็ก้าวลงมาวินาทีนั้นที่เขาเห็นน้องสาวก็ทำให้เขาเข่นอ่อนไปเลย น้องสาวที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง น้องสาวคนที่น่ารัก สดใส ร่างเริง ขี้เล่น และมักจะมีรอยยิ้มระบายที่หน้าอยู่เสมอ ๆ แต่ตอนนี้สภาพแทบไม่เหลือเค้าเดิม หน้าซีดขาว ตาแดงช้ำและบวมเนื่องจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก จมูกแดง ปากซีดขาวและแห้งผาก อยู่ในชุดนอนของเมื่อสองวันก่อนและไม่ได้ใส่รองเท้า เขาโผเข้ากอดนู๋นายของเขาทันทีเธอสะอื้นจนตัวโยนร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลออกมาอีกแล้ว
"นู๋นายฟังพี่ให้ดี ๆ นะ"เขาคลายกอดน้องสาวแล้วเผชิญหน้า "ตอนที่พี่ปาล์มไม่อยู่นู๋นายต้องทานข้าวให้ครบ 3 มื้อแล้วก้อย่าลืมดื่มนมตอนเช้าและก่อนนอนนะ"
"(- -)(_ _)(- -)(_ _)"
"พี่ปาล์มต้องไปแล้วล่ะคริสต์มาสนี้พี่จะกลับมาหานะ"
"(- -)(_ _)"
"โอเคงั้นพี่ไปแล้วนะ แน่ใจนะว่านู๋นายจะไม่ไปส่งพี่ที่แอร์พอร์ต"
"(- -)(- -)"
และนี่ก็เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของ'นู๋นาย'ที่ทุกคนรู้จักในนามสาวน้อยแสน
ห้าว สุดกล้า(บ้าบิ่น???) ที่ป๊อบปูล่าร์ที่สุดโรงเรียน
ความคิดเห็น