คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คนหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด!?
ตอนนี้เขาเริ่มจะสงสัยแล้วว่าสิ่งที่เขาคิดมันอาจจะไม่ใช่ก็ได้..ตกลงไอ้ตัวซีดนี่มันใช่แวมไพร์แน่เหรอ!?
ไหนว่าแวมไพร์ไม่นอนไง แล้วทำไมพอกลับมาถึงบ้านไอ้นี่ถึงลากเขามากกกอดอยู่ในห้องได้เล่า! ไหนว่าจะพาไปกินข้าว! แถมนอนอีท่าไหนก็ไม่รู้แกะยังไง๊ยังไงก็ไม่ออกอีก เขาล่ะอยากจะบ้า!
"...(ตื่น)..."เด็กหนุ่มออกแรงดิ้นอีกครั้งนึงอย่างบ้าคลั่งแต่ยิ่งดิ้นวงแขนที่กอดเขาไว้ก็ยิ่งรัดแน่น ไอ้ซีดนี่! ผมรู้นะว่าไอ้ซีดนี่มันยังไม่นอนมันแค่สตรอเบอร์รี่เท่านั้นเอง ตื่นสิโว้ยยย!!! ได้ยังไม่ตื่นใช่ไหม!! เขาพองแก้มก่อนที่จะเขยิบริมฝีปากหยักสวยไปใกล้ๆหูของชายหนุ่มก่อนที่จะค่อยๆ..
ฟู่~
ร่างแกร่งของแวมไพร์หนุ่มเด้งตัวขึ้นโดยในมือยังมีหมอนข้าง(?)อยู่ในอ้อมแขน เขาทำหน้าพิลึกกึกกือ ตาโต ใบหูแดงเถือก ปากหนากลั้นรอยยิ้มไว้แทบไม่อยู่ ใช่ ตอนนี้เอ็ดเวิร์ด คัลเลนกำลังเขิน เมื่อกี้ตอนที่หนูทอมเป่าหูเขา เขารู้สึกแปลกๆที่ว่าเขินก็ไม่ใช่ ลูกชายตื่นก็ไม่เชิง(?)
"..."ไอ้เวรนี่มันต้องคิดอะไรพิเรนทร์ๆอยู่แน่ๆ ทอมจ้องมองด้วยสายตาว่างเปล่า ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกห้องไปอย่างว่องไว
.....
...
..
.
เอ๊ะ?
"หนูทอมจะหนีแด๊ดไปไหนนนนน!!"เขาแหกปากเสียงดังลั่น แล้ววิ่งตามไปประกบทอมแบบไม่คิดชีวิต
"แด๊ดบ้านแกสิ!"สวนกลับแบบไม่ยอมแพ้
"อ้าว ก็นี่บ้านแด๊ดนี่"
เออจริง "..."
“เป็นไงบ้างจ๊ะทอม พอทานได้บ้างไหม”เอสเม่ถาม เธอกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับฝีมือทำอาหาร เนื่องจากเป็นแวมไพร์มานานนม ทำให้ไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องทำอาหารอีก รวมทั้งไม่สามารถทานอาหารอย่างมนุษย์ปกติได้มานานมากแล้ว
“ขอบคุณครับ มันอร่อยมากครับเอสเม่”ทอมเช็ดริมฝีปากพร้อมกับดื่มน้ำที่เอ็ดเวิร์ดรินให้ พลางสะบัดไม้กายสิทธิ์ทำให้ถ้วยชามลอยไปและเริ่มทำความสะอาดด้วยตัวมันเอง ครอบครัวคัลเลนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบนโต๊ะอาหาร และมองมาที่เขาอย่างกระตือรือร้น จนเขาอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วอย่างเป็นคำถามด้วยสีหน้าราบเรียบ “ว่าไงครับ”
“ทอม คือว่าที่นายใช้เมื่อครู่นี้?” อลิซถามพร้อมกับจ้องเขาตาแป๋ว เธอจำได้ว่าเขาแนะนำตัวว่าเป็นพ่อมด ในขณะที่ทุกคนให้ความสนใจกับเวทย์มนต์ เอ็ดเวิร์ดก็เริ่มซุกซนเกาะแกะทอม
“เวทย์มนต์” อืม สั้นกระชับได้ใจความจริงๆ คิดก่อนที่จะเอาแก้วน้ำฟาดคนข้างกาย ไอ้นี่ก็เกาะแกะจริง
“บนโลกนี้มีพ่อมดแม่มดด้วยเหรอ?”เอ็มเมตสงสัยไม่หาย เวทย์มนต์มันมหัศจรรย์มากเลย เขามองตาเป็นประกายน่าสนุกจัง
ทอมเอาเหยือกน้ำฟาดเอ็ดเวิร์ดเข้าให้ ล้วงเก่ง มือน่ะมือ
“แวมไพร์ มนุษย์หมาป่ายังมี”แล้วทำไมพ่อมดแม่มดจะไม่มีล่ะเจ้าบื้อนี่ โง่จริง คิดพลางก็ดึงมืออกจากคนข้างกายที่ยึดมือเขาไปกอดไปหอมไม่หยุด
“ก็จริงของทอมนะเอ็มเมต ขนาดพวกเรายังมีตัวตนเลยนี่”แจสเปอร์วิเคราะห์ พลางมองเอ็ดเวิร์ดที่ยื่นหน้าเข้าไปคลอเคลียทอมแล้วถูกทอมเอามือดันหน้าอย่างเหนื่อยใจ “พอเถอะน่าเอ็ดเวิร์ด”
“อย่ายุ่ง”เอ็ดเวิร์ดพยายามหอมต่อไป
“แต่นายโดนมาหลายตุ้บแล้วนะ”โรซาเลียอยากเอาเท้าก่ายหน้าผากจริงๆ
“เขาแค่ข่วนฉันเล่น” เอาเหยือกฟาดหน้านี่เล่นเหรอ
“แต่อีกนิดเขาจะบีบคอนายแล้วนะเอ็ด”เอ็มเมต
“เขาแค่อยากคล้องคอฉัน” อืม เอาเข้าไป เออ! ใช่สิไม่ได้คลั่งรักจนบอดสนิทแบบนายนี่!
“แต่-”
“คนเขาจะจุ้บจั้บกันพวกนายอย่าคิดมากเลย มันคือความรัก”เอ็ดเวิร์ดบอกหน้าตาย เขาหอมแก้มทอมสำเร็จแล้ว ในขณะที่ทอมโวยนั้น เขาก็จับหนูน้อยของเขาหิ้วขึ้นห้อง โดยไม่สนเสียงขู่จะร่ายคำสาปโทษผิดสถานเดียวของทอมเลย "จริงสิ เอสเม่ครับพรุ่งนี้ผมจะไปซื้อเตียงเข้าห้องนะครับ มันจำเป็นต้องใช้""
จำเป็นต้องใช้ก็****แล้ว ไอ้ซีดนี่!
-ขออนุญาติอัพนิดเดียวนะคะ ตอนนี้ติดการบ้านติดเรียนที่มันกองมาเป็นภูเขาเลยค่ะ;-;) อัพเพื่อให้รู้ว่ายังแต่งต่อ555 ไม่ได้ร้างค่ะ แต่ไม่ว่างเฉยๆ ถ้าว่างก็จะมาแต่งต่อนะคะ ขอขอบคุณคอมเมนต์ติชมทั้งหลายด้วยนะคะขอบคุณมากๆค่ะ-^°°^
ปี64
อัพเดตค่ะ กลับมาแล้วค่ะะะ คิดถึงกันมั้ยย(คงไม่เพราะลืมว่ามีเรื่องนี้อยู่ไปนานแล้ว555) ตอนนี้กลับมาแต่งต่อละนะคะทุกคนนนน เรื่องนี้น้องๆเค้าก็จะดีดๆแปลกๆ(?)หน่อยนะคะ คอมเมนต์ติชมได้นะคะ
1 เมนต์=ยิ้มไปทั้งวันเลยค่ะคนดี.มินิฮาร์ท
ความคิดเห็น