I dream of seeing you every night and day

                             21:33น.

    “เสร็จรึยังครับ เดี๋ยวสายนะ”  เสียงทุ้มที่ดังมาจากทางประตูบานใหญ่เรียกสติของคนตัวเล็กที่กำลังให้ความสนใจจดจ่ออยู่กับกระจกตรงหน้าที่ฉายชัดรูปร่างผอม เพรียว บาง กว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก

     “เสร็จแล้วครับ ไปกันเถอะ”  รอยยิ้มหวานที่ถูกส่งมาให้นั้น มันสวยงามแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาตกหลุมรักรอยยิ้มนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อาจจะไม่ใช่แค่รอยยิ้ม แต่เป็นเจ้าของรอยยิ้ม 

   เขาทั้งสองมักฝันถึงกันเสมอเวลาที่เราหลับ แต่จะเป็นแค่กลางคืนหลังสามทุ่ม  ในความฝันของเราทั้งสอง เราอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน แต่เราไม่สามารถบอกชื่อกันได้ ไม่สามารถบอกที่อยู่กันได้ และไม่สามารถจำอะไรในความฝันได้ เพราะจะทำไห้ไม่สามารถฝันถึงกันได้อีก และฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ต้องหายจากโลกนี้ไป 

  นี่เป็นอีกครั้งที่เรามาเที่ยวเล่นกัน มีความสุขทุกครั้งที่ได้หลับตาแล้วฝันถึงใครอีกคน แต่เวลาก็ใกล้จะหมอลงแล้วเพราะมันใกล้จะหกโมงแล้ว ทุกๆหกโมงเช้าเราทั้งคู่จะตื่นจากฝัน

  “ดูแลตัวเองดีๆนะครับ แล้วสักวันเราจะตามหากันเจอ”

  “ครับ เรารอนะ”

  “ขอให้วันนี้ เป็นวันที่ดีสำหรับคุณ” รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของทั้งสองเริ่มลืมเลือนและจางหายไปในที่สุด

                        06:01น.

  ติ๊ดดๆๆ ติ๊ดด!!

 “ว่าไง” เสียงงัวเงียที่เล็ดลอดออกมาบงบอกว่าคนที่อยู่ปลายสายอาจจะพึ่งตื่น เพราะตอนนี้เป็นเวลาแค่หกโมง สำหรับคนอื่นอาจบอกว่ายังเช้า แต่สำหรับพนักงานบริษัทอย่างพวกเขามันสายแล้ว!

  “วันนี้มึงทำงานวันแรกนะอย่าลืม! ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว" เสียงของเพื่อนสนิทที่เอ่ยเตือนทำเขาเบิกตากว้าง ใช่แล้ววันนี้เป็นวันแรกที่เขาจะเข้าไปทำงานใหม่ อันที่จริงเขาเคยทำงานที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง แต่เพราะโดนใส่ร้ายจึงโดนไล่ออก ไปสมัครงานหลายที่แต่ก็ไม่มีใครรับ จนเพื่อนสนิทอย่าง ‘เดือนอ้าย’ บอกให้เขาลองมาสมัครงานกับบริษัทที่ตนทำอยู่

 “จริงด้วยลืมไปเลย เดี๋ยวเจอกันที่บริษัทนะ” หลังจากซิ่งวางสายเพื่อนสนิทจอมบนเขาก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวและออกจากห้องพัก ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่ทำงาน ดีที่ไม่ได้อยู่ไกลจากที่พักมากไม่งั้นคงเสียค่ารถไป-กลับแพงแน่ๆ

 เขาชื่อ  ‘ต้นนขวัญ'  พ่อแม่ของเขาเสียตั้งแต่เด็กจึงต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน จนตอนนี้ก็เรียนจบมาได้สองปีแล้ว แต่กว่าจะเรียนจบก็เหนื่อยใชย่อย หลังเลิกเรีีียนไปทำงาน หลังเลิกงานกลับห้องนอน ตื่นนอนไปเรียนชีวิตวนลููููป  อยู่แบบนีี้มาหลายปีไม่เคยมีอะไรดีขึ้นเลย จนกระทัั่งเขาฝันถึงใครคนหนึ่งมันทำให้ชีวิตดูสดใสและน่าอยู่มากขึ้น แต่กลับไม่สามารถจำได้ว่าเขาคนนัั้นคือใคร