คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 ผิดไปไกลเลยนะนั้น REWRITE
มุมมองของ โรสต์
ในขณะที่โรสต์กำลังพูดให้ลูกน้องสู้ ลูกทีมหลายๆคนก็ดูออกว่าโรสต์นั้นยอมแพ้แล้ว แต่การมาของตัวตนที่ไม่มีใครคาดคิดก็มาถึง
"หัวหน้า ท่านสมายลี่ย์ มาช่วยพวกเราค่ะ" ลูกน้องรายงานโรสต์ด้วยความดีใจ
"งั้นเราก็รอดและหละ" โรสต์กล่าวอย่างดีใจและปิติยินดี
"นี้ดูนั้นสิ ท่านไม่แม้แต่กระดิกนิ้ว พวกWSDก็พากันสลบเป็นก้องเลย"
"ว่าแล้วท่านต้องไม่ทอดทิ้งเรา"
"เป็นพลังที่สุดยอดมาก แค่ได้เห็นท่านอีกครั้งก็ตายตาหลับแล้ว"
เหล่าสมาชิกในหน่วยพูดชมเชยเชิดชู ราวกับคนตรงหน้าเป็นพระผู้สร้างก็มิปาน
หากแต่เสียงเหล่านั้นโรสต์ไม่ได้ยินเลยแม้แต่นิด โรสต์กลับนึกถึงวันเก่าๆวันนึงที่ไม่ต่างกับทุกวัน แต่วันนี้จะเปลี่ยนโรสต์ไปตลอดชีวิต
เมื่อสามปีก่อนที่ตลาดค้าทาสแห่งหนึ่งมีเด็กถูกทอดทิ้งเป็นที่รังเกียจ โดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ และ ไม่มีคนเดียวแต่มีเป็นสิบหรืออาจเป็นร้อย บางคนมาก็เพราะถูกขายเป็นทาสใช้หนี้ บางคนถูกลักพาตัว ยิ่งบางคนที่เกิดมามีพรสวรรค์ด้านพลังในครอบครัวที่ยากจนพ่อแม่ก็ขายให้ตลาดมืดแห่งนี้เพราะราคาที่มากเกินจะกดใจไหว
ลูกค้าและเจ้าหน้าที่ทุกคนที่มาที่นี้ เป็นเศษเดนมนุษย์ที่แท้จริงทั้งเลว โลภ หลงในอำนาจ เห็นเด็กในเป็นแค่ เครื่องมือ ของเล่น ที่จะใช้ทำอะไรก็ได้
แล้ววันนี้ก็มีชายคนหนึ่งในหน้ากากยิ้มเดินมาที่กรงของโรสต์
"คุณจะซื้อชั้นหรอ"
"...."
โรสต์ถามด้วยแววตาไรอารมณ์กับเสียงที่แหบแห้งเพราะขาดน้ำมานาน ชายหน้ากากคนนั้นกลับเงียบ แต่โรสก็มองเห็นสายตาที่แสดงถึงความอาลัยและสงสารจากชายคนนั้น
"เธออยากได้อิสระไหม"
ชายคนนั้นถาม โรสต์พยักหน้าทันที
"หลักจากที่เธอได้อิสระและเธอจะทำอะไร"
เมื่อโรสต์ได้รับคำถามก็ตอบทันที
"แก้แค้น.... แก้แค้นให้พ่อแม่"
ชายคนนั้นได้ยินก็ปรบมือเสียงดัง
"ชั้นรู้ว่าเธอแค้น แต่การแก้ปัญหามันต้องแก้ที่ต้นเหตุ ดูรอบๆสิ"
ชายหน้ากากพูดจบหญิงสาวก็มองรอบข้างก่อนต้องตะลึง
'นี้มันพลังระไรกันเนี้ย'โรสต์คิด
พบคนทั้งตลาดมืดที่มีเป็นร้อยนอนกองกับพื่นยกเว้นก็แต่เด็กที่ถูกจับเป็นทาสแล้วชายคนนั้นก็ตะโกนขึ้นว่า
"ในนามของความถูกต้องที่แท้จริง สมายลี่ย์ได้เข้าช่วยพวกเธอแล้ว เพราะชั้นเชื่อว่าพวกเธอทุกคนเป็นคนดีแต่ถูกตัดสินโดยโลกที่ไม่ยุติธรรมนี้"
โรสต์ได้ยินเบิกตากว้าง
'ชายคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่'โรสต์คิด
"และตัวชั้นนั้นรู้ดีเหลือเกินว่าพวกเธอต้องการจะสามารถเปลี่ยนมันในทางที่ดีขึ้นได้"
การพูดของสมายลี่ที่เหมือนกับปลุกระดมแท้จริงมันก็แค่การให้ กำลังใจให้ฮึดสู้กับอนาคตที่ยามลำบากเฉยๆ
" เราจะสู้เพื่อเปลี่ยนโลกใบนี้ไปด้วยกัน ในเร็ววันนี้จะมีคนมารับพวกคุณไปและหวังว่าครั้งต่อไปเราจะเจอกัน ในฐานะเพื่อนร่วมงาน "
ที่สมายลี่ย์หรือแดนพูดแบบนี้เพราะ เขาคิดว่า ทางWSDต้องรู้ว่าเหตุการนี้เกิดขึ้นและพาคนมารับเพราะช่วยเด็กๆในที่แห่งนี้
กล่าวจบแดนก็หันหลังออกจากกรงของโรสต์และก้าวเดินออกไปแต่ในขณะที่เขากำลังจะเดินจากไปโรสต์ก็ตะโกนออกมา
" อย่างน้อยบอกชั้นได้ไหมทำไมคุณถึงใส่หน้ากากรูปยิ้มนั่น"
"..... ผู้ที่แข็งแกร่งคือ ผู้ที่ยิ้มให้กับความทุกข์.. สิ่งที่ชั้นทำไปชั้นก็ไม่มีความสุขหรอก.... "
ตอนแรกโรสต์ งงมากในประโยคหลัง
'สิ่งที่ชั้นทำลงไปชั้นก็ไม่ได้มีความสุขหรอก'โรสต์ใช่เวลาในการตีความหมายอยู่นานก็คิดไม่ออก จนกระทั้งทราบอีกทีว่าทุกคนที่สลบในตลาดมืดวันนั้นตายอย่างทุกทรมารหลังจากฟื้นไม่กี่ชั่วโมงทำให้โรสต์รู้ทั้นทีว่า 'สมายลี่น์ไม่ใช่คนที่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลาอยากจะฆ่าก็ฆ่า ความจริงคือเขาเข้าใจคุณค่าของชีวิตดี ไม่มีความคิดฆ่าด้วยซ้ำหากแต่มันจำเป็น สวนหน้ากากนั้นก็คิดว่าเขาใส่เพราะต้องการ ปกปิดความอ่อนแอและเห็นใจตอนฆ่าคนไม่ให้ใครเห็น แม้มันจะทำให้คนอื่นคิดว่าเขาเป็นคนเลวเลือดเย็น ความเสียใจความเศร้าที่ถูกต่อว่าก็ถูกปกปิดด้วยหน้ากากหมดแล้ว'
'ช่างเป็นบุคคลที่น่านับถืออะไรเช่นนี้'
ต่อมาไม่กี่ชั่วโมง หลัง สมายลี่ย์จากไปก็มีคนมารับพวกเธอซึ้นคนที่มารับพวกเธอคือคนของKEY(แต่แดนไม่รู้เรื่องนี้) สวนที่พักก็อยู่คนละที่กัน แต่ก็มี1สิ่งที่แคนพูดถูกคือในครั้งต่อมาที่พวกเขาเจอกันคือ ฐานะเพื่อนร่วมงาน?
ด้านแดน(พลังพูดประโยคสุดจูนิเบียวให้โรสต์ได้ยิน)
'พูดออกไปแล้วประโยคที่คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้พูดออกมา ดีใจสุดๆไปยะโฮ่ว'ถึงในความคิดเขากำลังกระโดดไปมาอย่างคนบ้า แต่ภายนอกเขาเดินเก็กออกจากตลาดมืดนั้นแบบพระเอกมากเลยหละ
จากไรท์ อยากรู้จริงๆว่าถ้าโรสรู้ความคิดแดนเธอจะเสียหน้าแค่ไหน
ความคิดเห็น