คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The war : 8
EP.8
หมอแทยอนไม่รู้ะวบุมวามรู้สึที่ำลัีรวนอยู่ในใอนนี้ยัไี เวลาที่้อมอไปที่เฮุนทีไร สายาอหมอแทยอนมัะเลื่อนไปที่ริมฝีปาบาอมมพูที่ล้ายับผู้หิอยู่บ่อยรั้ หมอแทยอนะไม่เป็นแบบนี้เลย ถ้าหาไม่เิเหาร์อย่าเมื่อวานึ้น ว่าที่หมอแทะวบมสิให้ลับมาเป็นปิ็ใ้เวลาอยู่นาน แ่พอหาพวเาที่ห้อ้อมในวันนี้ อาารแปลๆ ที่ว่านั้น็เิึ้นอีนไ้ ยิ่เห็นเฮุนแลบลิ้นเลียริมฝีปาัวเอยามเผลอ ภาพอเมื่อว่า็ลับมาาย้ำที่เิมให้หมอทแทยอนเห็นอีรั้นทำให้้อรีบเบือนหน้าหนีเฮุนทันที
“หมอแท”
“...”
“หมอแทรับ”
“...”
“หมอแท๊”
“ะ” เสียเรียหลายรั้าผู้ัารส่วนัว EXO ึสิที่หลุลอยที่หยุไปไลอหมอแทยอนให้ลับมาสู่โลปัุบัน เสียเรียที่ั ทำให้ EXO ที่ำลั้อมเ้น้อหันลับมามอที่ทัู้่ เมื่อหมอแทยอนเห็นสายาที่เฮุน้อมอมา็้อรีบหันไปมอผู้ัารอย่ารวเร็ว
“หมอแทไ้ยินที่ผมพูไปเมื่อี้ไหมรับ”
“อโทษนะะ ือันไม่ไ้ั้ใฟั”
“ือพรุ่นี้ EXO ะ้อบินไปอัรายารที่ีน แล้วพวเาอยาะให้หมอแทไป้วย หมอแทิอะไรที่โรพยาบาลหรือเปล่ารับ”
“พรุ่นี้หรอะ”
“ใ่รับ พรุ่นี้”
“อี 2 วันัน มีประุมให่ับผู้บริหาร ันิว่าันะไปับทุนไม่ไ้”
“อ่าห์ หมอแท” สมาิว EXO ส่เสียอย่าผิหวัออมาทันทีที่ไ้ยินอบาหมอแทยอน พวเาไม่เยิ้วย้ำว่าีวิอารเป็นหมอแทยอนะยุ่ยาว่าีวิอารเป็นศิลปินอเา ั้ที่พวเารู้ัหมอแทยอนมา พเา็ยัไม่เห็นว่าหมอแทยอนนั้นะไ้หยุพัเลยสัวัน อย่าในเมื่อวาน หมอแทยอน็ยั้อลับไปที่โรพยาบาลอย่าะทันหันเพื่อรัษานไ้ ถึแม้ว่าะมีวามเสี่ยที่หาะให้หมอแทยอนไปับพวเา้วยในวันพรุ่นี้ แล้วะไ้ลับมาแบบเมื่อวาน แ่มัน็ยัีว่าที่หมอแทยอนนั้นะไม่ไ้พัผ่อนเลย โยเพาะเฮุนที่เป็นนเสนอวามิให้หมอแทยอนไปับัวเอ้วย แู่เหมือนว่าวามหวัอเฮุนะลับลายเป็น 0 ึ้นมาทันทีถึลับทรุัวนั่ลับพื้นราวับหมแร
หมอแทยอนที่เห็นเฮุนนั่มปลัที่พื้น ็มอไปเ้าัว้วยสายาที่เหนื่อยๆ นาที่เธออยู่เาหลียัมีารผ่าั่วนเ้ามา แล้วถ้าหาว่าบินไปริๆ แล้วเิเหุาร์อย่าเมื่อวานอี เธอะไม่้อบิน่วนลับมาหรือยัไ แล้วไหนะมีประุมับผู้บริหารอี แ่สิ่สำัว่าสิ่ไหน็ือร่าายอหมอแทยอนทีู่เหมือนว่าในอนนี้ะเริ่มะมีอาารผิปิเหมือนว่าสมออเธอนั้นไม่ไ้รับารพัผ่อนหลัาที่ไม่ไ้นอนมาหลายืน ึทำารประท้วให้ร่าายูอ่อนแลลไปแบบนี้
“เป็นอะไรไอเน่” เินที่เห็นอาารน้อายัวเอ็ทรุัวลนั่้าๆ และลูบไหล่เบาๆ เิถาม
“ผมอยาให้หมอแทยอนไป้วย” เฮุนอบออมาเบาๆ แล้วถอนหายใออมาหนัๆ
“ใ่ ผม็อยามาให้หมอแทไปับพวเรา้วย” แบฮยอนที่ไ้ยินำอบาเฮุน็เห็น้วยึ้นมาทันทีึรีบเินปรี่ไปนั่้าๆ หมอแทยอนทันที แล้วเย่าแนหมอแทยอนไป้วย
“โันหมแล้วนะ เ้าใันแบบ่ายๆ หน่อยสิ ันไปไม่ไ้ริๆ” หมอแทบยอนหันไปุน้าๆ ถึทำให้แบฮยอนถึหยุเย่าัวไ้่อนที่ะนั่นิ่ๆ แทน
“ถ้าอยาให้หมอแทยอนไป้วยนานั้น เี๋ยวันะบอให้เบื้อบนัาราานให้ใหม่ให้ไม่นับาราโรพยาบาลลไหม พวนาย 12”
“ลรับ”
“ั้นืนนี้็ลับไปเ็บระเป๋าเรียมออเินทาไ้แล้ว ไปๆ แยย้ายๆ” สิ้นเสียอผู้ัาร เหล่าสมาิทุน็่าพาันทยอยออาห้อ นเหลือเพียแ่เฮุนที่ยันั่้อมอพฤิรรมแปลๆ อหมอแทยอนอยู่
ลอเวลาที่เา้อมนั้น เฮุน็มอไปที่หมอแทยอนบ่อยรั้ และทุรั้หมอแทยอน็ะ้อเป็นอันหลบสายาหนีเาโยลอ เลยทำให้เฮุนนั้นนึถึเหุาร์เมื่อวานที่อาะเป็น้นเหุให้หมอแทยอนนั้นเป็นแบบนี้
หมอแทยอนที่รู้สึเหมือนมีน้อมออยู่เวลา็เริ่มอออาารประหม่าึ้นมาทันที ะเป็นใรไปไ้็ห้อนี้เหลืออยู่เพียแ่เธอับเฮุนอยู่ในห้อเพียแ่ 2 น ึถอนหายใเฮือให่และทำเป็นไม่สนใสายาอร่าสูที่มอมา หยิบระเป๋ามาล้อไหล่และลุาโฟา เินรไปที่ประู
“หมอแทรับ” เสียอเฮุนที่เินเ้ามาประิัวพร้อมับเ้าที่แน ทำให้หมอแทยอนไม่ทันที่ะไ้เปิประู ึ่อยๆ หันลับไปมอ แ่็ไม่ไ้เยหน้าึ้นไปุย
“มีอะไรเฮุน”
“หมอแทเป็นอะไรไป ทำไมหลบหน้าผมลอเลย หรือเพราะเรื่อเมื่อวาน” ำถามที่ี้ประเ็นรวามรู้สึอเฮุน ทำให้หมอทแทยอนนั้น้อรีบิหา้ออ้าทันที เพราะไม่ิว่านัวสูนั้นะเป็นน่าสัเนานี้
“ันไม่ไ้เป็นอะไรสัหน่อย” หมอแทยอนอบเลี่ยๆ ไป
“ถ้าไม่ไ้เป็นหมอแท็เยหน้าึ้นมาุยับผมีๆ สิ” สิ้นเสียอเฮุนหมอแทยอ็ไ้แ่ทำสีหน้าไม่ถู ึพยายามทำสีหน้าให้ปิ แล้ว่อยๆ เยหน้าึ้นไปมอนสูว่า
“บอแล้วไว่าไม่ไ้เป็นอะไร” หมอแทยอนพยายามปรับเสียให้เป็นปิ
“ผมไม่เื่อหมอแทหรอ ถ้าเป็นเรื่อเมื่อวาน ผมอโทษหมอแท็ไ้ ถ้าหาว่าหมอแทไม่สบายใ”
“นายไม่ไ้ทำอะไรผิสัหน่อย ะอโทษทำไม”
“แ่ผม...”
“หยุพูเลยนะ ไม่ั้นันะโรธนายริๆ ้วย” หมอแทยอนรีบห้ามเฮุนทันที เมื่อรู้ว่าเาะพูอะไรออมา
“หมอแทยอมรับแล้วว่าหมอแทโรธผมริๆ”
“ันไม่ไ้โรธนาย” หมอแทยอน้านลับไป
“แล้วทำไมถึไม่ยอมไป้วยัน”
“ัน็มีานที่้อทำนะเฮุน”
“แ่ที่หมอแท้อูแลพวผม็ือานเหมือนันไม่ใ่หรือยัไ” เฮุนเริ่มพูย่าเอาแ่ใ
“นี่ เริ่มทำัวเป็นเ็อีแล้วนะ”
“ผมไม่ใ่เ็แล้วนะ แ่ผมไม่เ้าใ หรือเพราะเรื่อที่เิึ้นถึทำให้หมอแทไม่อยาไปลับพวผมอะ” เฮุนเริ่มโวยวาย โยที่เอาเรื่อทั้หมว่าเื่อมโยันเอนทำให้หมอแทยอนนั้นถึับทำหน้าหนัใออมา
“มันไม่ใ่แบบนั้นนะเฮุน”
“แล้วมันแบบไหนละรับ”
“ารประุมรั้นี้มันสำัริๆ ันละทิ้ไปไม่ไ้ นายเ้าใันหน่อยสิ ถ้านายบอว่าเป็นผู้ให่ที่ไม่ใ่เ็แล้วหน่ะ” หมอแทยอนใ้เสียุยับที่อยู่ในอารม์แปรปรวน แ่ไออาารที่เหมือนว่าเธอนั้นะไม่สบายนี่็แย่อยู่พอสมวร ะ้อมาปะทะารมับเ็ที่เ้าใยาอย่าเฮุนอี ยิ่ทำให้อาารป่วยอหมอแทยอนนั้นเริ่มทรุหนัล
“ผมอโทษ” เฮุนที่ไ้ยินำพูที่หลุออมาาปาหมอแท็หยุะัที่ะั้้อสสัยอี ่อนที่ยอมหยุพูและเอ่ยำอโทษออมา
“มันไม่ใ่เรื่อที่เราะมาทะเลาะันนะ เฮุน” เมื่อเห็นอาารที่เียบสบลอเฮุนึพูออมาอี
“ผมไม่ไ้ั้ใะทะเลาะับหมอแทนะรับ”
“ให้มันแล้วไปเถอะ ไปไ้แล้ว พวพี่ๆ นายรออยู่”
“ผมอโทษ”
“ถ้านายพูำว่าอโทษอีที ันะโรธนายริๆ นะ เฮุน”
“ผะ อุ๊บ” เฮุนรีบยมือึ้นมาปิปาัวเอทันที ่อนที่ะหลุำอโทษออมาอีรอบ
“ันทำไ้แ่ไปส่นายที่สนามบินพรุ่นี้นะ เ้าใไหม” หมอแทยอนเริ่มออำสั่ทันที่อนที่เฮุนะพูอะไรมาไปว่านี้
“เ้าใแล้วรับ” เฮุนานรับแ่โยี และปล่อยมือที่ับแนหมอแทยอนมาโยลอ ่อนที่ะเินามหมอแทยอนออไป โยที่มอามแผ่นหลัที่เินนำหน้า้วยอาารผิหวัที่หมอแทยอนไม่ไ้ไปับพวเาในรั้นี้
.....
....
...
..
.
“ลไปไ้แล้วเฮุน” เสียับไล่าหมอแทยอนัึ้นภายในรถเมื่อเห็นอาารอเฮุนที่ยัไม่ยอมยับัวลามพวพี่ๆ ที่ลารถไปแล้ว เฮุนเอาแ่มอหมอแทอยนที่ในอนนี้ที่มีแมสปิปาสีาวปปิใบหน้าอยู่
เฮุนไม่อยาอยู่ห่าไลาหมอแทยอนนานี้
ห่าทั้ระยะทา และ เวลา
“หมอแท” เฮุนานรับเสียอ่อน เลยทำให้หมอแทยอนเิอาารสสัยนรหน้าึ้นมาทันที
“หือ?”
“ถ้าถึแล้วผมะโทรหานะรับ”
“ะโทรมาทำไม โทรทาไลมันเปลือ” หมอแทยอนั้านวามิอเฮุนทันที แู่เหมือนว่าเ้าัวนั้นะไม่สนใเลยสันิ เอาแ่ส่ใบหน้าอ้อนวอนราวับเ็น้อยร้ออนมมาให้
“นะรับ นะๆๆ ให้ผมโทรหานะรับ น้า”
“แล้วแ่นายสิ แ่นาย้อสัาับันับัน่อนนะว่าะูแลพวพี่ๆ แทนัน อนอยู่ที่โน่น”
“ถ้าหมอแทรับสายผม ผม็สัา”
“็ไ้ๆ” หมอแทยอนอบแบบอไปที
“เี่ยว้อยสัา่อน” เฮุนยื่นนิ้ว้อยเรียวยาวมารหน้าหมอแทยอน่อนที่ะระนิ้วอย่าับรอเี่ยว้อย หมอแทยอนมอหน้าเฮุนับนิ้ว้อยสลับันไปมา ่อนที่ะยื่นนิ้ว้อยัวเอไปหานิ้ว้อยอีน
“ไปไ้แล้ว แฟนลับนายรออยู่้านอโน้น” หมอแทยอนเอ่ยไล่ทันที หลัาที่ันิ้วัวเอลับ เฮุนยิ้มอย่าีใ ่อนที่ะหยิบหมวและแว่นาสีำึ้นมาใส่และส่ารถไป
ปึ!!
เสียปิประูา้านนอ ทำให้หมอแทยอนมอไม่เห็นร่าสูที่่อยๆ เินห่าออไป หมอแทยอนทิ้ัวลพิับเบาะนั่อย่าหมแร เธอพยายามปปิอาารที่ป่วยทีู่ะเป็นหนัว่าเมื่อวานอนที่ื่นมาในอนเ้าให้เป็นปิ เพื่อไม่ให้ทุนในรถที่นั่มานั้นับไ้ แู่เหมือนว่าหมอแทยอนนั้นะปปิอาารให้นที่นั่เบาะหน้า้านับไม่ไ้ริๆ ึไ้เห็นสายาที่มีวามห่วใยปะปนมาะที่แทอหันลับมามอ
“เหนื่อย็พับ้านะรับหมอแท”
“ถึเวลาที่ัน้อพัะแล้วละ”
++++++++++
“รับสายผมหน่อย หมอแท”
“เป็นอะไรหรือเปล่าเฮุน ันเห็นแนั่ิ้มโทรศัพท์นี้มาั้นานสอนานละนะ” านยอลที่เห็นอาารน้อายที่ผิแปลไป็ถามทันที ปิเฮุนะร่าเริมาว่านี้ ไม่ว่าเาะเหนื่อยับารอัรายารมาแ่ไหน แ่ไออาารที่ับ้อไปที่โทรศัพท์อย่าเียว มันไม่่อยะวิสัยอเฮุนเท่าไหร่นั ราวับว่ารออะไรในโทรศัพท์
“ผมโทรหาหมอแทนเือบะร้อยรอบแล้วอ่า หมอแท็ไม่ยอมรับสัที” เฮุนเยหน้าาโทรศัพท์ึ้นมามอพี่ายที่ยืน้ำหัวัวเอในท่าทีัวล หลัาทีุ่ยันรั้ล่าสุเมื่อสอวัน่อน หมอแทยอน็ยัไม่รับสายเาอีเลย เฮุนรู้ว่าเธอนั้นอาะิประุมอย่าที่ว่าไว้ แ่นี่มัน็ผ่านมาอีวันแล้ว แ่ทำไมหมอแทยอนยัไม่รับสายเาอี ไลน์็ยัไม่มีวี่แววว่าะอบเหมือนเิม
“แ็รู้ว่าหมอแท้อูแลนไ้ ะยุ่นยัไม่มีเวลารับสายมั้” านยอลพยายามปลอบใน้อัวเอ
“ถ้าไม่รับสาย แล้วะรู้ไ้ยัว่าเราำลัะลับไปแล้วอ่า หมอแทสัาับผมแล้วว่าะมารับที่สนามบิน”
“แอบไปสัาันอนไหนหะ ไอเน่” แบฮยอนที่เินมาหาานยอล็ถามึ้นเสียัลั่น
“ฮยอยุ่” เฮุนอบแบฮยอนเสียเหวี่ย่อนที่ะโทรศัพท์โทรหาหมอแทอีรอบ
“อ้าว น้อเล็นี่” แบฮยอนถึับถลึาใส่เฮุนทันที ที่โยเหวี่ยใส่
“หมอแทะรู้าแทอนั่นแหละ แทอเป็นาร์อหมอแทนะ เาะ้อไปรับหมอแท่อนอยู่แล้ว” เมื่อไ้ำอบที่น่าะเป็นไปไ้าานยอล เฮุนึยอมลโทรศัพท์และยเลิารโทรออ แล้วเ็บโทรศัพท์ใส่ระเป๋าาเ แล้วมอไปที่แบฮยอนที่ออหาเรื่อเออยู่
“ไปๆ เ้าไป้านในแล้ว ะยืนั้าันอีนานไหม” านยอลรีบสบศึทันที เมื่อเห็นทัู้่นั้นเอาแ่้อหน้าันนิ่ๆ ราวับฟาฟัน้วยสายา เฮุนนั้นเม่นใส่แบฮยอนเล็น้อย่อนที่ะเินเ้าไปห้อรับรออสนามบิน แบฮยอนที่เห็นอาารอเฮุน็แทบะวิ่ามเ้าไปทันที แ่็ถูานยอลึอเสื้อไว้่อน
“ปล่อยเ้ ะไปหาเรื่อไอเน่มัน” แบฮยอนหันไปเอาเรื่อานยอลที่ยืนอยู่้านหลัทันที
“ะไปหาเรื่อเา ิว่าสู้เาไ้ไหม ัว็มีอยู่แ่นี้”
“นี่แว่าันเี้ยใ่ไหม ห๊ะ”
“แพูเอนะว่าแเี้ย ฮ่าๆ ” านยอลหัวเราะอบใที่เห็นนที่ัวสูน้อยว่าัวเออยู่ในอารม์เือผ่าน ่อนที่ะปล่อยมือาอเสื้อแล้วเินามเฮุนเ้าไป้านใน แบฮยอนไ้แ่ยืนหัวเสียอยู่นเียว่อนที่ะวิ่ามทั้สอนไป
..
..
..
2 ั่วโมผ่านไป
เรื่อบินที่ EXO นั่มาถึสนามบิน Incheon ในเวลาใล้เที่ย อนนี้สมาิทุน่าพาันฝ่ามรสุมอเหล่านั่าวและลุ่มแฟนลับที่มารอรับันอย่าหนาแน่น ว่าที่ทุนะหลุออมา็แทบะทำให้เฮุนถึับหมแร แ่พอเห็นรถที่อรอรับอยู่ สีหน้าอเฮุนาที่ึมเศร้า็ลับมาร่าเริอีรั้ เมื่อนึถึใบหน้าอหมอแทยอนที่นั่รออยู่ในรถ เฮุนึรีบเินไปที่รถทันที
“หมอแท หือ? ”แ่พอเปิประูรถ็พบแ่วามว่าเปล่า้านใน ไม่มีหมอแทยอนที่นั่รออยู่ ิ้วหนาทั้สอ้าย่นเ้าหาันโยทันที ่อนที่ะลมาารถและมอหาาร์นสนิทอหมอแทยอนทันที
“ทำไมหมอแทถึไม่มาละรับ” เฮุนเอ่ยถามแทอทันทีเมื่อนที่อยู่ในุสูทสีำเินเ้ามาัวเอ
“หมอแทไม่ไ้มารับพวเราหรอ” ูโฮที่เินมาถึรถไ้ยินที่เฮุนพู็เอ่ยถามอี
“หมอแทอยู่ที่โรพยาบาลรับ” แทออบออมาไ้วยท่าที่มีวามัวล เมื่อทุน่าั้ำถามเี่ยวับหมอแทยอนนหม
“แ่หมอแทบอะมารับพวผมนะรับ ทำไมถึอยู่ที่โรพยาบาล” เฮุนที่ผิหวัอีรอบเอ่ยถาม้วยวามสสัย
“ผมหมายถึ ... พัฟื้นอยู่ที่โรพยาบาลรับ”
“หมอ ... หมอแทเป็นอะไร” สิ้นเสียอแทอ เฮุน็้อถามลับเสียสั่นเรือ
“หมอแทถูนำัวส่โรพยาบาลลาึเมื่อวานนี้รับ ทีมแพทย์ที่รัษาบอว่า หมอแทน่าะเป็นลมหมสิในห้อน้ำ อนนี้ยัไม่รู้สึัวเลยรับ”
“ห๊า ว่ายัไนะ !!!!”
“หมอแท”
+++
เป็นำลัใให้เฮุนหน่อยน้า
1 ไล์ 1 เม้นท์ เท่าับล้านำลัใ่า
เม้นท์บอปามนินึน้า
TW : @MoDSH_TY
ออภัยในำผิ้วยนะะ ะรีบลับมาแ้ให้่วนๆ เลย่ะ
ความคิดเห็น